Πέμπτη, Οκτωβρίου 19, 2006

ΓΟΜΑΡΙ (ή ΝΤΟΝΤ ΜΕΣΣ ΓΟΥΪΘ ΤΕΧΝΗ...μαδαφάκα)

1. Eίμαι ένα γομάρι και μισό.Παλιότερα σήκωνα βάρη όλη μέρα και το αποτέλεσμα ήταν ν' αναγκάζομαι ν' αγοράζω μαύρο δερμάτινο μπουφάν δυο νούμερα μεγαλύτερο απ' ότι θ'αναλογούσε σε άνθρωπο με το ύψος μου ,για να χωράν μέσα οι πλάτες και τα μπράτσα μου .Τα μανίκια πάντα ήθελαν κόντεμα.Τα μαύρα τζιν δε μου χωρούσαν στα μπουτια γιατί απ' τα πολλά squat είχαν γίνει τεράστια.Είμαι τρομαχτικός ακόμα και τώρα στην κατάσταση που βρίσκομαι.Τι λεω...! τωρα ειμαι χειροτερος κι απ’ τον χειροτερο εφιαλτη σας .Δούλευα πολλά χρόνια πόρτα σε μαγαζιά κι έσπασα πολλά κεφάλια με ασήμαντη αφορμή.Τιποτα δε με διασκεδαζε περισσοτερο ,απ' το να βλέπω ενα κόκκινο παραμορφωμένο κεφάλι, να με παρακαλαει να σταματησω ,να το κλωτσαω.Ιδίως αν αυτό το κεφάλι μιλούσε ελληνικά με αλβανική προφορά και πάντα με τις ευλογίες του καταστήματος.Αυτά τα μουνιά δεν θέλουν να καταλάβουν ότι
εδώ κάνουμε κουμάντο εμείς και τέλος.
Ο λόγος που είμαι ακόμα εδώ και σας μιλάω είναι για να σας διδάξω. Να μην την πατήσετε και ‘σεις σαν κι εμένα.

Περνούσα νύχτα απ' την κωλοπόλη σας και σταμάτησα να ξεμουδιάσω.
Άφησα τη μηχανή κάπου να τη βλέπω απ' το παράθυρο και μπήκα μέσα σ’ένα φρουτάδικο για να παίξω,να ξεκουραστώ και να συνεχίσω το ταξίδι φρέσκος.Συνήθως σε τέτοια κωλομάγαζα βρίσκεις και κανένα γκομενάκι για γλέντι.Δε χρειάζεται να τα ψάξεις. Σε βρίσκουν αυτά αν έχεις τη σωστή μούρη , δηλ. αν δε βρωμάς σαν γουρούνι αν με καταλαβαίνετε.

Πήγα κατευθείαν στο μπαρ και ζήτησα ένα μεγάλο βαρέλι μπύρα κι ένα σφηνάκι γουάϊλντ τέρκυ ,πριν προλάβει να μου μιλήσει η γκόμενα, που ήταν μέσα. Άναψα τσιγάρο τράβηξα μια τζούρα και φύσηξα τον καπνο . Καλό κομμάτι, ρωσίδα ή ουκρανέζα ,ξανθειά, ζουμερή και κάτασπρη με μεγάλα μπλε μάτια. Μόλις μου τα ‘φερε ,τη ρώτησα από που ήταν και είπε ότι ήταν από Ρουμανία .Ωραία βυζιά!...με σιλικόνη!όπως αμερική. Είχα κάνει λάθος και δεν είχε και την ηλίθια ρώσικη προφορά ,που με γκαύλωνε, τελικά. Επίσης ,δεν είχε και γουάϊλντ τέρκι και μού 'βαλε τζακ. Το τζακ ήταν ζεστό .Σκέτο πετρέλαιο.Μου έγδαρε το λαρύγγι.Την κέρασα κι αυτή ένα ίδιο να βάλει μυαλό και πήρα δεύτερο.Τσούγκρισε μαζί μου και τα κοπανήσαμε μαζί.
“Aspro patos”
“ τον βλεπω”
Κατέβασα μια γερή γουλιά παγωμένη μπύρα να ξεπλύνω το μέσα μου.

"esy apo poy?"
“…………………….”
“pws lene?”
“…………………….”
Οι γαμημένες οι ρουμάνες ζεσταίνονται όταν μυρίσουν ευρουδάκια αλλά μόνο για όση ώρα τα παίρνουν .Θέλουν λεφτά για να βάλουν σιλικόνη ή να πάρουν λουσάτα ρούχα. Γαμάνε ψυχρά σα μηχανές .Πολύ επαγγελματίες για να τις γουστάρω αν και συνήθως όμορφες. Τα ρώσικα μουνιά όμως γουστάρουν το γαμήσι.Αποφάσισα ν’απαντήσω .
"Απο δω γυρω.”
"Μη μιλας πολυ και κοιτα να γεμιζεις το ποτηρι μου μολις αδειαζει".
"esy ti doyleia ?"
"Μονο να γεμιζεις το ποτήρι”.
”Bάλε να πιούμε ακόμα ένα".

Η ώρα περνούσε ,τα ποτήρια άδειαζαν και όσο γέμιζαν ξανά και ξανά τόσο πιο ενοχλητική γινόταν η γκόμενα και τα τεχνητά βυζόμπαλλα που μου μοστράριζε απλά δε δούλευαν.Το βλέμμα μου έπεσε σ'ενα όμορφο ξανθό παιδάκι ,όχι πανω απο 12-13 χρονων .Πήγα προς το μέρος του ,τράβηξα ενα σκαμπω κι έκατσα δίπλα του....

Όταν φύγαμε μαζί απ’ το φρουτάδικο το παιδάκι γελούσε όλο χαρά πού θα το πήγαινα βόλτα με τη μπουτσουκλετα.Το ανέβασα πάνω ,τό ’βαλα να κάτσει μπροστά και κόλλησα πάνω του για να μπορώ να οδηγώ. Έτριβα το μπούτσο μου πάνω του.Δεν πήγαμε μακρυά. Έστριψα σ' ένα σκοτεινό στενό γεμάτο σκουπίδια και σταμάτησα εκεί.

2. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ
Λίγες μέρες πριν, στην πόλη είχαν ξεκινήσει μεγάλα έργα αναβάθμισης των υποβαθμισμένων συνοικιών. Κάποιοι είχαν προτείνει στον Δήμαρχο ,να αναθέσει σε ομάδες νεαρών καλλιτεχνών, να ζωγραφίσουν όλους τους άχαρους μαντρότοιχους και τις τυφλές όψεις των πολυκατοικιών με σπρέϊ.
Και το επίπεδο να ανεβαίνει κι ο κόσμος να ξεχνάει τη φτώχια του
και τα παιδιά να ξεκαυλώνουν ,κι η πόλη ντεμέκ να ομορφαίνει και κονδύλιο παχύ να κοπεί για να βάλουν οι κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι καμμιά μίζα στην τσέπη.Κι επειδή οι μαλάκες ,οι φτωχοί κάτοικοι του μπύθουλα δεν καταλαβαίνουν από τέχνη, τα βράδυα πήγαιναν και καταστρέφανε τα έργα, γράφοντας από πάνω "ΘΥΡΑ 4",και "ΕΤΣΙ ΓΑΜΑΕΙ Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ" και "ΜΠΑΝΤΑΤΟΥΔΗ ΦΥΓΕ", η δημοτική αστυνομία ανέλαβε τη φύλαξη της περιοχής με περιπολίες, ώσπου να τελειώσουν τα έργα και να πάει ο Δήμαρχος να κάνει τα αποκαλυπτήρια ταυτόχρονα με μια μεγάλη συναυλία της Γανδή και του Σάκη Κουβά η του Δ. Σαβρόπουλου και του Γ. Μπαλαρα. Άλλο κονδυλι κι αυτό...δώθηκαν αυστηρές εντολες για φύλαξη των έργων πάση θυσία και με οποιοδήποτε τροπο , γιατί το προφίλ της δημοτικής αρχής χρειαζοτανε επειγόντως λίφτινγκ και "γιατί η τέχνη είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωη μας",όπως είπαν στα αξιοκρατικώς (όποιος είχε το πιο μεγάλο βίσμα),νεοπροσληφθέντα στελέχη της νεοσύστατης Δημοτικής Αστυνομίας και "γιατί το κύρος του σώματος εξαρτάται από την επιτυχή έκβαση της αποστολής αυτής".”Έρχονται κι εκλογές“.

3. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΨΗΤΟ
Το μαλακισμένο το παιδάκι έκλαιγε σαν γατί όταν τό‘σκιζα. Γαμώ την αλβανία του μέσα. Ένα κάρο λεφτά του έταζα για να το βουλώσει και δεν σταματούσε να σκούζει. Έχυσα μέσα στο σφιχτό,άσπρο κωλαράκι του και τραβήχτηκα με το μπούτσο μου να στάζει και ακόμα σκληρό σαν σιδερόβεργα."Έχω και γαμώ τα εργαλεία μικρέ " του είπα."Όταν μεγαλώσεις κοίτα να μου μοιάσεις αν θες να σ'αγαπάν οι γυναίκες". Έβγαλα ένα πενηντάρικο και του τό'δωσα. "Αϊντε σπίτι τώρα.Είναι πολύ αργά για να γυρνάς έξω τέτοια ώρα. Ο κόσμος είναι γεμάτος ανώμαλους , δε στα είπε η μάνα σου?"

Ο μικρός μάζεψε τα βρακιά του κι έφυγε μιξοκλαίγοντας ,γιατί πρέπει να τον είχα πονέσει με το τεράστιο εργαλείο μου, αλλά τι να έκανα..αυτός είμαι ‘γω . Ένα καλό κατούρημα ήταν αυτό που χρειαζόμουν για να ολοκληρώσω την απόλαυση. Τον ξαναέβγαλα έξω και γύρισα προς τον τοίχο. Πρόσεξα μια μυρωδιά φρέσκιας μπογιάς και κάτι περίεργα σχέδια στον τοίχο..."τι μαλακ"...δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τη σκέψη μου.

" ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΨΗΛΑ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΟΝΑΤΙΣΕ ΚΑΘΑΡΜΑ,ΣΕ ΣΗΜΑΔΕΥΩ".Το κάτουρο πάγωσε μέσα στον πρησμένο σωλήνα μου."Τι μαλακείες ειν' αυτές ρε παιδιά. Δεν έκανα τίποτα" είπα, ενώ σκεφτόμουνα οτι το μαλακισμένο με κάρφωσε. "ΓΥΡΝΑ ΑΡΓΑ ΑΡΓΑ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΨΗΛΑ". Άρχισα να γυρίζω και κατέβασα τα χέρια μου για να βαλω μέσα το εργαλείο ,να μη γίνω θέαμα. Άκουσα τους πυροβολισμούς και ταυτόχρονα σχεδόν, κάτι καυτό διαπέρασε το σιδερένιο κορμί μου και με πέταξε κάτω.Ο πόνος ήταν αφόρητος και δεν πρόλαβα ούτε να ουρλιάξω. "Γαμιόληδες με φαγατε" φώναζα , αλλά η φωνή μου δεν ακουγόταν.


Το πρόσωπό μου κόλλησε πάνω στον τοίχο με τις φρέσκιες μπογιές και τώρα έβλεπα τα λουλούδια και τους ήλιους και τα πολύχρωμα παιδάκια να χορεύουν και να με κοροϊδεύουν και το αίμα μου να χορεύει κι αυτο παντού, καθώς έπεφτα κάτω. Το κεφάλι μου κατέληξε στη βάση του τοίχου ,μέσα σε μια λίμνη αίματος και κατουρλιού με υπολλείματα σπέρματος.Η ζωή με χαιρετούσε με κωλοδάχτυλα.Έφευγα καταστρέφοντας την τέχνη με το βρώμικο αίμα μου.Μικροί ,ξανθοί, σατανάδες τραγουδούσαν το "dirty deeds done dirt chip" πάνω απ' το κεφάλι μου. Ο πόνος έφευγε ,
και το υπόλοιπο κατουρλιό μεσα στο εργαλείο μου ξεπάγωσε.Μια ζεστή ,γλυκιά αίσθηση ανακούφισης με πλυμμήρισε, πριν την οριστική, μεγάλη παγωνιά.

Από ψηλά είδα τους αστυνομικούς να πλησιάζουν προσεκτικά το κουφάρι που γύμναζα τόσα χρόνια .Ήθελα να κατέβω ξανά κάτω και να τους σπάσω τα μούτρα..γαμημένοι ερασιτέχνες .
Φώναζαν..
"Πήγε να τραβήξει πιστόλι το καθήκι".
”Πρόσεχε μπορεί να είναι ακόμα ζωντανός",
"Ψάξε το όπλο"
Μια κλωτσιά ταρακούνησε το άψυχο σώμα μου και την ακολούθησε μια γερή σμπρωξιά που το γύρισε ανάσκελα.
”Σκατά !o τύπος απλά κατουρούσε”
”O πούστης κατούρησε τα έργα”
"Σήκω πάνω παλιοκαθήκι να σε γαμήσω"
”ΧΑΑΑΑΑ! Ακόμα κι αυτο ακούγεται καλό τώρα πια” , σκέφτηκα από δω πάνω .
Μια ακόμα κλωτσια στα πλευρά ταρακούνησε το άψυχο σώμα μου.

10 σχόλια:

dianathenes είπε...

Σοκάρει το διήγημά σου λέφτυ. Ελπίζω να μην ταυτίζεσαι με τον πρωταγωνιστή σου.
Ε! Μετά το πρώτο σοκ ο αναγνώστης σου έρχεται στη θέση του κριτή που πρέπει να απαγγείλει κατηγορία. Σε ποιον τελικά; .

Από την μια, έχουμε τον απροκάλυπτο κυνισμό ενός ρατσιστικού, ανώμαλου γομαριού που ηδονίζεται να δέρνει και να διαφθείρει παιδάκια και από την άλλη, τον κεκαλυμμένο κυνισμό «κάποιων» που «χρησιμοποιούν» «καλλιτέχνες» για να καλύψουν τα «έργα» τους. Πετυχημένο λογοπαίγνιο μιας και τα έργα - καλλιτεχνήματα καλύπτουν τα έργα - βρομιές των παραγόντων της πόλης:

«Κάποιοι είχαν προτείνει στον Δήμαρχο ,να αναθέσει σε ομάδες νεαρών καλλιτεχνών, να ζωγραφίσουν όλους τους άχαρους μαντρότοιχους και τις τυφλές όψεις των πολυκατοικιών με σπρέϊ. Και το επίπεδο να ανεβαίνει κι ο κόσμος να ξεχνάει τη φτώχια του και τα παιδιά να ξεκαυλώνουν ,κι η πόλη ντεμέκ να ομορφαίνει και κονδύλιο παχύ να κοπεί για να βάλουν οι κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι καμμιά μίζα στην τσέπη...»

Οπως και παρακάτω:
«O πούστης κατούρησε τα έργα»

Επί πλέον η θέση της εξουσίας επιβαρύνεται με τους ένστολους οπλοφόρους που λειτουργούν ως εκτελεστές-μπράβοι της:

«κι επειδή οι μαλάκες ,οι φτωχοί κάτοικοι του μπύθουλα δεν καταλαβαίνουν από τέχνη, τα βράδυα πήγαιναν και καταστρέφανε τα έργα, γράφοντας από πάνω "ΘΥΡΑ 4",και "ΕΤΣΙ ΓΑΜΑΕΙ Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ" και "ΜΠΑΝΤΑΤΟΥΔΗ ΦΥΓΕ", η δημοτική αστυνομία ανέλαβε τη φύλαξη της περιοχής με περιπολίες...»

Οποτε το ερώτημα που τίθεται δεν είναι ποιος είναι διεφθαρμένος αλλά πόσο.
Διότι έχουμε στην κεφαλή τους παράγοντες- άρχουσα τάξη- εξουσία.
Αμέσως μετά τους υποκριτές συνεργάτες τους > καλλιτέχνες κοινώς ξεπουλημένους.
Μετά τα επίσημα όργανα καταστολής> τη δημοτική αστυνομία, κοινώς τους ταγμένους.
Τέλος, τον τύπο επίσης με ρόλο εκτελεστή αλλά όχι ενάντια στους από «πάνω» οπότε θα είχαμε τρομοκράτη αλλά αντίθετα στους από «κάτω» πιο αδύναμους, τους μετανάστες και το παιδάκι.

Στην ουσία επομένως, έχουμε ακόμα μια έκδοση της εξουσίας επίσης διεφθαρμένη. Αυτό που ονομάζουμε υπόκοσμο, κοινώς έναν εγκληματία που κινείται στο δικό του χώρο επιβάλλοντας τον δικό του νόμο που είναι το «κουμάντο»:

«Δούλευα πολλά χρόνια πόρτα σε μαγαζιά κι έσπασα πολλά κεφάλια με ασήμαντη αφορμή. Τίποτα δε με διασκέδαζε περισσότερο ,απ' το να βλέπω ένα κόκκινο παραμορφωμένο κεφάλι, να με παρακαλάει να σταματήσω ,να το κλωτσάω. Ιδίως αν αυτό το κεφάλι μιλούσε ελληνικά με αλβανική προφορά και πάντα με τις ευλογίες του καταστήματος. Αυτά τα μουνιά δεν θέλουν να καταλάβουν ότι εδώ κάνουμε κουμάντο εμείς και τέλος.»

Υπηρετεί τα «μαγαζιά» ποιών; Σε ποιον ανήκουν; Μήπως σε αυτούς που καταγγέλλει το κείμενο, που δεν θέλουν να λερώσουν τα χεράκια τους και προσλαμβάνουν έναν «εκτελεστή»;

Σε τι διαφέρει η ρατσιστική νοοτροπία του που ειδικεύεται στους μετανάστες όπου χρησιμοποιεί το «εργαλείο» του, από αυτήν της επίσημης εξουσίας που χρησιμοποιεί το δικό της «εργαλείο» ενάντια στον φτωχό μπύθουλα;

Ο τύπος επομένως, συγκαταλέγεται μάλλον σε ένα είδος «ηλιθίων» που εξυπηρετούν το σύστημα νομίζοντας ότι διαθέτουν κάποια ιδεολογία και μετά το ίδιο το σύστημα τους καθαρίζει – έστω και από λάθος. Σε αυτή την περίπτωση η περίφημη αυτογνωσία του που διατυμπανίζει με ωμότητα μάς προκαλεί μάλλον υστερικό γέλιο:

«Ο μικρός μάζεψε τα βρακιά του κι έφυγε μιξοκλαίγοντας ,γιατί πρέπει να τον είχα πονέσει με το τεράστιο εργαλείο μου, αλλά τι να έκανα..αυτός είμαι ‘γω.»

Και έρχομαι σε μια φράση κλειδί:
«Ο λόγος που είμαι ακόμα εδώ και σας μιλάω είναι για να σας διδάξω. Να μην την πατήσετε και ‘σεις σαν κι εμένα».
Από την οποία διαφαίνεται ότι η ουσία δεν είναι το ποιος έχει το «μεγαλύτερο εργαλείο» κοινώς ποιος θα «γαμήσει» ποιον ( η «φιλοσοφία» του κειμένου στην μεταφορική έννοια αναφέρεται, παρόλο που ο όρος αναφέρεται στην κυριολεξία του)
αλλά πώς θα σπάσει ο φαύλος κύκλος της βίας. Διότι αν υποθέσουμε ότι κάποιος έχει γίνει τόσο κυνικός ώστε να «γ-καυλώνει» με τους πιο αδύναμους από αυτόν ( μετανάστες, παιδάκια),τότε είναι σίγουρο ότι και κάποιοι δυνατότεροι από αυτόν θα «γ-καυλώνουν» με τον ίδιο:
«Σήκω πάνω παλιοκαθήκι να σε γαμήσω»

Και τέλος, από την αρχή ακόμα του διηγήματος ο τύπος το δηλώνει: την πάτησε> «ο λόγος που είμαι ακόμα εδώ και σας μιλάω είναι για να σας διδάξω. Να μην την πατήσετε και ‘σεις σαν κι εμένα».

Αυτό ίσως «σώζει» και την εξωφρενική θέση του.

aspic είπε...

(Ορίστε διανάθενα,σε άκουσε ο λέφτυ και έφερε τα καλύτερα του για να δελεάσει τους εκδότες).

Άν δέν κάνω λάθος,αυτό το έχουμε ξαναδιαβάσει στο μίσσος.
Μου φαίνεται ότι είχε προκληθεί και μιά ψιλοαντίδραση τότε και είχε γίνει και ένα μικρό καυγαδάκι.

Βασικά, δέν μπορώ να δώ στο κείμενο του λέφτυ όλα αυτά τα κρυφά νοήματα και τις ιδέες που μας αναλύει ωραία και λεπτομερώς η διανάθενα.
Και άν ξεχωρίζει περισσότερο,αυτό είναι για τον καλό ρυθμό και την ροή του ,όπως και για τα έξυπνα ευρήματα.
Μεγάλο ατού και η γλώσσα βέβαια.
Καταφέρνει σίγουρα να σοκάρει,δέν κάνει χυδαίο όμως το κείμενο,αφού το καλό χιούμορ και μιά παιδική αθωώτητα-ειλικρίνεια που έχει,το γλυτώνει.
Ελπίζω να μήν έχω γράψει κάτι άλλο στην κριτική μου παλιότερα στο μίσσος και μου πεί ο λέφτυ ότι είμαι καραγκιόζης και ότι γουστάρω κάθε φορά λέω.
Για μιά ακόμη φορά,μπράβο λέφτυ και σου εύχομαι να γράψεις και άλλα πολλά τέτοια.



































Διανάθενα,για να κάνουμε την σύνδεση και με το προηγούμενο τόπικ, στο κείμενο του λέφτυ διαπιστώνουμε μιά προσπάθεια να ξεφύγει απο τις ιδεολογικές κατευθύνσεις,σατυρίζοντάς τις περισσότερο άρα θα μπορούσαμε να το πούμε επαναστατικό,καθόλου όμως εξελικτικά προσαρμόσιμο.
Έχω την εντύπωση,ότι ίσως ο λέφτυ να θέλει να μας πεί,πώς η οργανωμένη κοινωνία,ακόμη και μέσα απο τις καλλιτεχνικές της εκφράσεις,καταπιέζει τα φυσικά πρωτόγονα ένστικτα του ανθρώπου και τελικά τα σκοτώνει,άν δέν μπορεί να τα χειραγωγήσει.
Αλλά και αυτά τα πρωτόγονα ένστικτα,είναι ανεπίδεκτα μαθήσεως,και η σχέση τους με τα πράγματα,είναι να τα τρώνε ή να τα κατουράνε.

dianathenes είπε...

Ναι, Ασπικ, ευτυχώς που γίνεται "κριτική" από περισσότερους από έναν, γιατί ποτέ δεν μπορεί να τα πει όλα κάποιος και το κείμενο θα είχε αδικηθεί εν μέρει, αν δεν είχες αναφέρει την ροή του, όπως και την "αθωότητα" που ξεπηδά από μέσα του.

Μου άρεσε λοιπόν στην δομή του αυτό το σπάσιμο σε 3 μέρη και θέλω να επιμείνω περισσότερο στο δεύτερο που χειρίζεται το "κρυφό στοιχείο"> "αυτό που δεν ήξερα" μας λέει ο αφηγητής κι έτσι όπως το παρεμβάλει μέσα στην ροή της ιστορίας, αντηχεί σαν τραγική ειρωνεία, προπομπός της τελικής που θα τον οδηγήσει στον θάνατο. Είναι τρόπω τινά ένα "σχέδιο" της εξουσίας που εμπλέκει τέχνη-καταστολή και θάνατο. Ερήμην του. Ένα σατανικό σχέδιο που το βρίσκει μπροστά του την ώρα που ανακουφίζεται ποικιλοτρόπως και σε σχέση πάντα με τα ένστικτα και τις βιολογικές του ανάγκες, όπως λες.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο τύπος βλέπει τα "χρώματα" σαν "μπογιές". Αυτού του είδους η "υποβάθμιση" της τέχνης γίνεται σκόπιμα για να αναβαθμιστεί ο ρόλος των ενστίκτων. Για το ίδιο λόγο η ασέλγεια στο παιδί γίνεται ακριβώς μπροστά στον τοίχο με τα "έργα".

«Το πρόσωπό μου κόλλησε πάνω στον τοίχο με τις φρέσκες μπογιές και τώρα έβλεπα τα λουλούδια και τους ήλιους και τα πολύχρωμα παιδάκια να χορεύουν και να με κοροϊδεύουν και το αίμα μου να χορεύει κι αυτό παντού, καθώς έπεφτα κάτω. Το κεφάλι μου κατέληξε στη βάση του τοίχου ,μέσα σε μια λίμνη αίματος και κατουρλιού με υπολείμματα σπέρματος».

Η τέχνη λοιπόν του κάνει κωλοδάκτυλο όπως θα έλεγες κι εσύ λέφτυ. Α! βρε λεφτυράκη, τα φέρνεις φάτσα-κάρτα αυτά τα δυο, ένστικτα και καλλιτεχνήματα αλλά κάτι διαφεύγει, νομίζω. Γιατί το ένστικτο εδώ έχει διαστροφική μορφή. Ας πούμε θα ήταν πιο΄"δόκιμο" να βάλεις στις ζωγραφιές μια νεαρή δεσποινίδα να μαδά μια μαργαρίτα και δίπλα στον τοίχο την ίδια την δεσποινίδα που παριστά η ζωγραφιά να το "κάνει" με έναν νεαρό αλλά τότε δεν θα ήταν σοκ. Δεν θα ήταν σπλάτερ. Δεν θα τάραζε τα ύδατα. Δεν θα πάγωνε τα αίματα. Δεν θα γινόταν συζήτηση τώρα.Δεν θα περνούσαμε ωραία ξεκοκαλίζοντας το κειμενάκι σου και ίσως ναι, ....χωρίς την τέχνη σου μπορεί να είμαστε στο κρεβάτι με "συντροφιά".....

Υγ. Ομως θα ήθελα να επιμείνω σε κάτι που σκέφτηκα αυτή τη στιγμή.
Παρατηρούμε στο κείμενο ένα είδος «υπερβολής»:
και όσον αφορά την τέχνη που καταντά υποχείριο της εξουσίας, τρόπος καταστολής, στάχτη στα μάτια, δηλαδή μια ξεπεσμένη τέχνη
αλλά
και όσον αφορά τα ένστικτα που ταυτίζονται στο κείμενο με την ανωμαλία.

Αρα έχουμε 2 εκφάνσεις του ανθρώπου, έκφραση και ένστικτο, σε παρακμή.
Μήπως τελικά αυτό είναι το «μήνυμα» του κειμένου σου, Λέφτυ;
Μήπως η διαφθορά στην τέχνη γεννά την διαφθορά στο ένστικτο;
Η παρακμή της τέχνης την παρακμή του συναισθήματος ( κυνισμός του τύπου);
Ετσι ώστε ο τύπος να μπορεί να σταθεί ψυχρόαιμος και διαυγής μπροστά στους κριτές για να δηλώσει κυνικά «είμαι ένα γομάρι και μισό....»

Και ποιος δεν θα νιώσει τότε ένα σκίρτημα τρυφερότητας;

wpleftyboy είπε...

μερικοι αγαπημενοι στιχοι που θα μπορουσαν να ειναι η εμπνευση για την εν λογω ιστορια

DWARVES
"Who's Fucking Who"

Every day like a wild hornet
My haunted heart is pumpin'
Don't need no ?
We live in teenage wet dreams
Every day like a night zombie
Right back you're comin' to haunt me
Every day in the USA
Demons on the loose
Yeah who's
Fucking who
Fucking who
Fuckin' fuck around in this fuckin' town
Fuckin' up when you're fuckin' down
Fuckin' girls and fuckin' guys
fuck them in their eyes
Uh huh- yeah
Wanna talk about who's
Fucking who

"Σοκάρει το διήγημά σου λέφτυ. Ελπίζω να μην ταυτίζεσαι με τον πρωταγωνιστή σου."

ειμαι τοσο χαλια λοιπον ?

το καλο και το κακο
η αθωοτητα και η βρωμια
μπερδευονται μεσα στον παρακμιακο κοσμο που δημιουργησαμε με τοσο μοχθο στο ονομα του πολιτισμου
εναν κοσμο που του αρεσει να δεχεται "προστασια" αλλα και προσχηματικα να προστατευει
για να γαμαει τα παντα μολις βρεθει στην καταλληλη θεση .
φυσικα και υπαρχει σχεση με το θεμα που συζηταμε

και δυστυχως η μονη υπερβολη ειναι οτι οι δημοτικοι αστυνομικοι κουβαλανε οπλα ...θα γινει κι αυτο...
στο ονομα της προστασιας των δικαιωματων ολων μας βεβαιως .
Στην ιστορια υπαρχει ενας εξ ορισμου
"κακος" ...ενα απολιθωμα που αρεσκεται να τα γαμει και να τα κατουρει ολα οπως ειπε κι ο ασπικ ...ενας πεισματαρης παλιομοδιτης δεινοσαυρισκος που ζει στο περιθωριο της ηθικης μας αρνουμενος καθε προοδο
υπαρχει ενα διεφθαρμενο συστημα εξουσιας με τους παρατρεχαμενους του
και τα οργανα του που πασχιζει δηθεν για την προοδο και στην πραγματικοτητα διεκδικει τη δικια του βασιλικη μεριδα κρεατος αιματος και ιδρωτα
καπου υπαρχουν και οι "αθωοι" πολιτες που φυσικα τετοια ωρα κοιμουνται ολοι...απουσιαζουν γιατι ετοιμαζονται για το αρμεγμα...κοιμουνται ολοι και απλα απουσιαζουν μεχρι να ερθει η ωρα να ψηφισουν...
κοιμουνται κι ονειρευονται τα δικαιωματα τους φυσικα (αυτο δεν ειναι μεσα αλλα θα επρεπε ισως να το συμπεριλαβω στην επομενη αναβαθμιση)

το παιχνιδι της εξουσιας και της κυριαρχιας παιζεται στις σκιες απο τους μαγκες ...εμεις οι υπολοιποι απολαμβανουμε τη μακαριοτητα και τη ληθη μας μεχρι να τον καρφωσουν και στα παιδια μας
"who's fuckin who" λοιπον ?

Black Swan είπε...

"who's fuckin who" λοιπον ?


Καλημέρα σας!
Άνοιξε ο καιρός και πηγαίνω τη μέρα μου πιο αργά.
Δεν είμαι τσέρκι, δεν είμαι παιδί.
Δεν έχω τη φούντωση , πηγαίνω πια πιο αργά, τρία τσιγάρα ο καφές, δυο και τρεις ματιές οι στιγμές!



Γιατί όλα αυτά ;

Να γιατί ένα γομάρι φίλος μου παλιός, που μπάρκαρε το πόποτε τακτικά, μπάρκαρε μια φορά μια και καλή, βάδισε επί των κυμάτων κι εχάθη.

Ήταν Οκτώβρης , όταν ακόμα κατείχαμε φοιτητικά απογεύματα, εκδρομές και ουζάκια - τότε, στο κάποτε στύλωνε καμιά φορά το βλέμμα στη θάλασσα και την κοιτούσε πλατύς μακρύς κι ατάραχος .


Και νατον μπροστά μου χθες στην γιορτή ενός καινού μας φίλου που τον βρήκα μετά από χρόνια σκέτο γομάρι με σαμάρι.


Γομάρι του κερατά λέμε γιατί κέρδισε τον πόλεμο αυτός ο γιάπης, ο λαμόγιας, με την Τζάγκουαρ, ο δουλέμπορος, ο αεριτζής, το γκλαμουριάρικο φασιστάκι, το αμόρφωτο ξεκωλάκι, το απολίτικο ανηθηκάκι, ο θρασύς, ο λαμέ σκυλάς κι ο κυνικός.

Και μας το είπε καθαρά και σε μένα και στον Μητσο , ότι απ' όταν κέρδισε τον πόλεμο αυτός εμείς διαλέγουμε μόνο ασπίδες.

Ή τρύπες, να πα να χωθούμε...

Και στα πιο ξεκάθαρα μου ειπε..

Να μη μιλάς.

Να κοιτάς Τηλεόραση μαμ, κακά και νάνι.
Και να βρίζεις.
Και να γράφεις για την τύχη σου μαλάκα!

Και να αγοράζω συγκεκριμένα πολεμικά περιοδικά που εκδίδονται μόνον και μόνον για να υποδέχονται τις διαφημίσεις του.


Γιατί έτσι μόνο , λέει , ότι θα πετύχω , να γίνω λαμόγιο, ξεκωλάκι, ανηθηκάκι, κάτι το βολεμένο τέλος πάντων, στην από μέσα, όχι στην από 'ξω!



Γαμώτο μου!!!!!!!


ΥΓ. Άσχετο........

wpleftyboy είπε...

ασχετο ?

μαλλον σχετικο μου μοιαζει

γιατι ?
διοτι αναφερεται στο ιδιο παιχνιδακι
που παιζεται μυστικα πισω απο τις πλατες μας
στην αλλαξοκωλια
στη συναλλαγη με και για την εξουσια ...

και συ ξενε που περνας απο δω μη μασας
ετσι ασχετα φαινονται ολα τα κειμενα του ατομαντ
αλλα ειναι σχετικα στην πραγματικοτητα
πιο σχετικα δεν γινονται.

aspic είπε...

Έ αφού το φερε έτσι η κουβέντα,καθήστε να πετάξω και εγώ κάτι σχετικό αυτή την φορά που πιο άσχετο δέν θα γίνεται.
Σάν και τον άτομαντ λοιπόν,έτσι και εγώ έχω ένα φίλο παιδικό,τι παιδικό από την κούνια γνωριζόμαστε,που συνήθως βρισκόμαστε τις τετάρτες.
Πάμε σε κανένα ουζερί, τέσσερα πέντε άτομα παρέα, και τα πινουμε.Μετά φεύγουν οι άλλοι και μενουμε μόνοι μας οι δυό μας να αποτελειώσουμε ότι έμεινε.
"Κοίτα,κοίτα ρε μαλάκα",μου λέει και μου δείχνει στο δρόμο.
"Κοίτα ρε μαλάκα,μαζί ξεκινήσαμε και κοίτα πού είμαι εγώ και που είσαι εσύ",συνεχίζει πιο δυνατά αυτή την φορά για να ακούσουν και οι γύρω και να κοιτάξουν έξω ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, το δικό του το καινούργιο μπεεμβέ κάμπριο ,και πιο πίσω το δικό μου το ντατσάκι του εβδομήντα.
Πέρασες τα σαράντα ρε κακομοίρη και ακόμη με ένα σαράβαλο κυκλοφορείς και αυτό κληρονομιά του πατέρα σου.
Ούστ στου διαλου,ρε ρεζίλη.
Είσαι και σάν τον λιέτσο.
Ντρέπομαι που σε κάνω παρέα.
Κάνε καμμιά αρπαχτή και εσύ ρε καημένε να βάλεις κανά ρούχο πάνω σου.

"Άει γαμήσου ρε γουρούνι",του απαντάω εγώ.
"Και εγώ ντρέπομαι που σε κάνω παρέα.Τι να τα κάνω τα αυτοκίνητα και τα ρούχα όταν ρε καρμίρη κέρασες τα παιδιά σήμερα ρετσίνα κουρτάκη και σαλάμι αέρος;
Εγώ μπορεί να ντύνομαι σάν λιέτσος,αλλά όταν ήταν σειρά μου κέρασα κρασί μαυρομιχάλη και έφερα να ρίξει στο τηγάνι η κυρά ρήνη μπαρμπούνια και λιθρίνια.
Τα περιδρόμιασες όλα κουφάλα τότε.
Πήρες και τα κόκκαλα να τα ρίξεις στη γάτα,που δέν είχε ξαναμυρίσει ψάρι από σένα άλλη φορά".

--Ναι κέρασες μπαρμπούνια και μετά έκανες να βγείς τρείς μέρες έξω γιατί δέν είχες ούτε καφέ να πληρώσεις.
Και τι να το κάνεις που ξοδεύτηκες;
Εμένα με έχουν στα ώπα ώπα και άς τους κερνάω και κουρτάκη.

--Έμ τέτοια ζώα είναι και αυτοί.
Κοιτάνε την εικόνα που τους πουλάς.

--Έτσι είναι βέβαιαααα.Για να είσαι μέσα στα πράγματα,πρέπει να βγάζεις εικόνα δυνατή και καθαρή πρός τα έξω.
Να ξέρουν οι άλλοι με ποιόν έχουν να κάνουν.
Όχι σάν και σένα που μου γυρνάς άλουστος και αξύριστος με ένα τζήν και μιά τραγιάσκα πουλώντας λόγια και φούμαρα.
Και τι τη θέλεις την τραγιάσκα ρε παππού που μας το παίζεις και κουλτούρας;
Πόσα χρόνια έχεις να γαμήσεις ρε καημένε;
Δέν σε ζυγώνει καμμιά έτσι όπως είσαι.

--Εμένα δέν ζυγώνει ρε;
Ξεχνάς ρε από μικροί που είμασταν ποιός έβγαζε όλες τις γκομενες;
Εσύ που καθόσουν σάν κουτός,με τα πουλοβεράκια και τα κουστουμάκια που σε έντυνε η μάνα σου μή χέσω και αυτήνα την κατίνα,η εγώ που ήξερα να τους πώ και δυό στυλάτες κουβέντες;

--Ναι εσύ τις έβγαζες,αλλά εγώ στις έπαιρνα γιατί δεν είχες ούτε ένα σινεμά να τις πας,ένα ποτό να τις κεράσεις στις ντίσκο.

--Επειδή ήσουν ζήτουλας και γλύφτης και γύρευες λεφτά από όποιον έβλεπες μπροστά σου. Και άν δέν μάζευες τιποτα, πήγαινες και έψαχνες νυχτιάτικα να βρείς λεφτά στα παγκάρια από τα ξωκκλήσια.
Αλλα τέτοιος ήσουν από παλιά.
Ένα μουνί ήσουν πάντα και τώρα είσαι ένα μουνί με μπεεμβέ.

--Καλύτερα ένα μουνί με μπεεμβέ,παρά ένα μουνί με ντάτσουν όπως και εσύ.

--Ρε άει παράτα μας ρε κολοκύθα μήν σου ρίξω κανένα μπουγέλωμα όπως παλιά.

--Εγώ θα στο ρίξω το μπουγέλο..


Στο σημείο αυτό φωνάζουμε και οι δύο με μιά φωνή στην κυρά ρήνη να φέρει τον λογαριασμό και μιά κανάτα νερό και αυτή συνήθως πλησιάζει με ένα αναστεναγμό αποδοκιμασίας λέγοντας: "ρε άσπικ,πάλι τα ίδια σήμερα;Πάλι θα χύσεις την κανάτα το νερό στο κεφάλι σου;τι μένεις μόνος σου αφού δέν το αντέχεις; "



Που σημαίνει λέφτυ,το πιο γουρούνι καπιτάλα που σιχαίνομαι πραγματικά,είναι ο εαυτός μου,αλλά και τον πιο ανόητο ιδεολόγο που και αυτόν σιχαίνομαι,ο εαυτός μου είναι πάλι.
Τουτέστιν,αυτά που λές και εσύ και οι άλλοι,περί του συστήματος που δουλεύει ύπουλα στο παρασκήνιο και τα λοιπά,τα ακούω με δυσπιστία,μιάς και δέν ξέρω άν φταίει το σύστημα που τα κάνει αυτά,ή η ηθική μας που τα καλύπτει.
Μου θυμίζετε την χθεσινή επέτειο,που γιορτάζουμε την ειρήνη με στρατιωτικές παρελάσεις και πολεμικά εμβατήρια και που στα αλήθεια μέσα μας έστω και υποσυνείδητα,λαχταράμε όσο τίποτα να βρεθεί πάλι κανάς χίτλερ να γίνει κανένα μπάμ να τρέξει αίμα στους στολισμένους μας δρόμους.
Διότι η κατάρα και η ευχή πάνε μαζί,το ίδιο και η άρνηση και η επιθυμία για αυτό και ο ουσιαστικός πόλεμος γίνεται μέσα μας.
Όλα τα άλλα για τη φύση και τα λοιπά που λέμε,είναι με άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.







































Για αυτό λέφτυ πρόσεχε,γιατί υπάρχουν αρκετές πιθανότητες ο ήρωας που περιγράφεις να είσαι εσύ.Συνήθως είμαστε αυτά που γράφουμε,για αυτό να προσέχεις μήν σου συμβεί καμμιά στραβή.
Να χεις το νού σου που κατουράς δηλαδή.

wpleftyboy είπε...

δεν απεχει πολυ απο αυτο που πιστευω
αυτο που λες ασπικ

απλα ειναι ενα μερος του

και αν προσεξεις στην προηγουμενη συζητηση μας (που καποτε πρεπει να συνεχισω αυτο που ελεγα εκει) εγραψα ενα οτι μεσα μας υπαρχει το ζωο
και δυο οτι υπαρχουν δυο ειδη ανθρωπων στη γη ...ας πουμε οι εξουσιαστες και οι εξουσιαζομενοι .

θα μπορουσε καποιος να ισχυριστει οτι βρισκομαστε σε μια δυναμικη κατασταση και μπορει σε καθε στιγμη να βρεθουμε στο ενα ή το αλλο ειδος
δηλ. οτι ολοι μας ειμαστε εν δυναμει ή wannabe εξουσιαστες και ισως τωρα πια αυτο να ειναι η γενικη αληθεια ...

το προβλημα ομως για μενα δεν ειναι εκει και επειδη αυτο χρειαζεται εξηγησεις θα τις δωσω (αλλα οχι τωρα)

εξ' αλλου αυτο ειναι και το βαθυτερο νοημα του who's fuckin who ...οτι καθε στιγμη ειμαστε και θυματα και βιαστες
ετσι ας προσεξουμε ολοι που θα κατουρησουμε την αλλη φορα .

ολα αυτα ειναι ωραια ασπικ οσο και αποπροσανατολιστικά
διοτι αλλο να θες να γαμησεις κι αλλο να θες να γινεις υπηρετης των εξωγηινων ή εξωγηινος.

Thrass είπε...

Φοβερή ιστορία.
Μάλιστα, πέρα από το συμπέρασμα του τίτλου, αλλά και τα περί εξουσίας, μου έμαθε κι αυτό: όταν σου την πέφτουνε, το πουλί σου δεν είναι πάντα το πρώτο πράγμα με το οποίο πρέπει να ασχοληθείς.


Μαντεύω σωστά ότι είσαι φαν τού Παζολίνι;

wpleftyboy είπε...

παντως ειμαι φαν των dwarves στα σιγουρα

θα μπορουσα να ειμαι και του παζολινι