Σάββατο, Δεκεμβρίου 02, 2006

Αναπτήρες.

-Μπορώ να έχω την φωτιά σας, παρακαλώ;

Ηταν μια ερώτηση που μας έκανε να χαμογελάσουμε κρυφά γιατί ήταν και ο τρόπος να σε φλερτάρει κάποιος. Η «φωτιά» είχε μια έννοια διφορούμενη. Χωρίς ποτέ να είσαι σίγουρος.
Πολλοί άνδρες είχαν αναπτήρες θυέλης. Οι γυναίκες είχαν κομψούς, συνήθως ασημί ή χρυσαφί.
Το να σου δώσει κάποιος το τσιγάρο του για να ανάψεις από την καύτρα ήταν σημάδι μεγάλης άνεσης.
Οι κύριοι σου έτειναν τον αναπτήρα ανάβοντάς τον. Υπήρχε μια αμφιβολία στο βλέμμα τους για το αν θα τα κατάφερνες με την πρώτη.
Οι πιο προοδευτικοί σού τον έδιναν στο χέρι να ανάψεις μόνη σου. Αυτοί ήταν πιο σίγουροι ότι δεν υπήρχε πρόβλημα.
Και στις δυο περιπτώσεις είχες μια μικρή αγωνία.

Σε περίπτωση που σου έτειναν αναμμένο σπίρτο τα πράγματα δυσκόλευαν, ιδίως αν φυσούσε αέρας. Τότε οι πιθανότητες ήταν μισές δικές σου και μισές του αέρα. Δεν είχες όλο το βάρος της ευθύνης αλλά αν άναβες με τη μια, αποδεικνυόσουν μεγάλος μάστορας. Αν έσβηνε το πρώτο σπίρτο τότε τα χέρια έκαμαν φωλίτσα γύρω από την φλόγα και τα κεφάλια πλησίαζαν λίγο αθέλητα προκειμένου να μη σβήσει η φλόγα. Αν έσβηνε και τούτο το δεύτερο, έπαιρνες όλο το κουτάκι και επικρατούσε αγωνία. Ο εχθρός ήταν κοινός πλέον, ο αέρας, ο Αέρας. Εκαμες με τα δάκτυλά σου όλα τα ταχυδακτυλουργικά και αν δεν έσβηνε ήτανε νίκη, Νίκη.

Υπήρχε βέβαια και η περίπτωση να σβήσει το σπίρτο πριν καν ανάψει με εκείνο το θλιβερό τσαφ αφήνοντας την χαρακτηριστική σπιρτάδα στον αέρα. Τότε υπήρχε αμηχανία.

Θυμάμαι επίσης το «τσακμάκι». Ω! Αυτό ήταν για πράγματα της στιγμής που παρουσιάζονταν ολούθε, όπως για να κάψεις λίγο την άκρη του σπάγκου.

Τώρα με τα μπικ, έχεις πολλές ευκαιρίες. Τα δάκτυλα γυρίζουν μηχανικά την πέτρα ενώ ο άλλος συνεχίζει την κουβέντα του με τον διπλανό του ή στο κινητό.
Ακόμα και το ευχαριστώ σου περνά σχεδόν απαρατήρητο. Τόσο που δεν είσαι σίγουρος ούτε καν εσύ ότι το είπες.

Πεζή εποχή όπου η φωτιά είναι ζήτημα αυτοματισμού.
Ούτε θυμάμαι πια από πότε έχω να δω σπίρτα.
Παλαιότερα αγόραζες την μάρκα σου «κι ένα κουτάκι σπίρτα».
Σε κάθε άναμμα μοσχοβολούσε για λίγο το δωμάτιο. Ηταν και ο «προδότης» όταν αρχίσαμε να πρωτοκαπνίζουμε κρυφά...
Τα θυμόσαστε;
Σου έδιναν επίσης τα ξενοδοχεία εκείνα τα πλακέ με καμιά δεκαριά μέσα σαν διαφημιστικό με το όνομα καλλιγραφικά γραμμένο, διεύθυνση και τηλέφωνο Κάναμε και συλλογές από ταξίδια. Τώρα σου δίνουν αναπτηράκια με την φίρμα τους σταμπαρισμένη, συνήθως σε διαφορετικό χρώμα για να κάνει εντύπωση.

Η ερώτηση μπορεί να παραμένει η ίδια αλλά η λέξη «φωτιά» αντηχεί σαν απολίθωμα εκείνης της παλιάς Φωτιάς.

69 σχόλια:

Thrass είπε...

Δυστυχώς έχεις δίκιο. Τουλάχιστον έχω κρατήσει κάποια επαφή με τα σπίρτα, πηγαίνοντας στο γήπεδο, όπου οι αναπτήρες απαγορεύονται.

Μια φορά μονάχα έχω νιώσει μια κάποια συγκίνηση με φωτιά αναπτήρα.
Καθώς βουτώ το τσιγάρο μου στη φωτιά της, πιάνει με τα δυο δάχτυλα το τσιγάρο μου και με κρατά ακινητοποιημένο εκεί, βουτημένο στη φωτιά της, για πολλά δευτερόλεπτα. Ήμουνα σαν ψάρι πιασμένο στ' αγκίστρι. Εκείνη σχεδόν την ερωτεύθηκα.

dianathenes είπε...

Ορίστε! Ο πρώτος νέος, έχων κάποια επαφή με τα σπίρτα πιάστηκε στο ...τσιγάρο! Να δούμε τι θα απαντήσουν και οι υπόλοιποι νεαροί κύριοι της παρέας, όσον αφορά τις τεχνικές του ψαρέματος εεεε... του καπνίσματος ήθελα να πω. Εμείς Χαμίνι θα μιλήσουμε τελευταίες. Ε;

(απ ό,τι γνωρίζω όλοι είναι καπνιστές :))

Black Swan είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Black Swan είπε...

Το ορφανό κοριτσάκι, η Κάτια, πουλούσε αναπτήρες Bic κοντά στη διασταύρωση των οδών Ακαδημίας και Βουκουρεστίου.

Καθισμένη στο σκαλοπάτι, η αθώα Κάτια, 9 χρόνων, φορούσε την ομορφιά της για παλτό και τα δοντάκια της χτυπούσαν τόσο γρήγορα από το κρύο ώστε ένας μουσικόφιλος που περνούσε νόμισε ότι άκουγε το θέμα «αλά τούρκα» της γνωστής σονάτας του μακαρίτη του Μότσαρτ.

Δεδομένου ότι εκτός από ωραίο ήταν και έξυπνο, το κοριτσάκι σκέφτηκε:

«Να δεις που το κρύο ΚΑΤΙ θα μου ζητήσει!»

Το κρύο, πράγματι, είχε σήμερα όρεξη γι' αστεία, ΚΡΥΑ αστεία φυσικά κι έτσι αγκάλιασε την κοπελίτσα και ψιθύρισε στο αφτί της την τρομερή φράση:

«Δεν αν-αν-ανάβεις κα-κανέναν αναπτη-πτη-πτήρα να ψη-ψήσουμε ψάρι στα χείλη;»

Γιατί ήταν τέτοιο το κρύο που τουρτούριζε και το ίδιο.

Δυστυχώς, η μικρούλα βρήκε την ιδέα εξαιρετική.

«Κρύο, έχεις δίκιο!». Συμπλήρωσε: «Να δεις που η ζέστη θα μας φερθεί ψυχρά, στο τέλος!».

Εγώ, στο ανοιχτό κουτάκι που κρατούσαν τα τρεμάμενα χεράκια της Κάτιας, είχα μετρήσει αρχικά έξι αναπτήρες, όμως, χμμ, τώρα έβλεπα μόνον πέντε.

Α, ναι, το ξέχασα, ο πρώτος πουλήθηκε σ' έναν φοιτητάκο που βάδιζε τρεκλίζοντας και που το χνώτο του μύριζε τυρόπιτα ψημένη σε αφρό ουζου της χιωτικης μαστίχας.

Εννοείται ότι το πέντε ήταν σημαδιακός αριθμός.

Θυμίζω ότι οι Βαβυλώνιοι έβλεπαν μόνο πέντε χρώματα, ενώ, σύμφωνα με κάποιον Πρόκλο, η Πεντάδα είχε την ικανότητα, λέει, να διορθώνει την άνιση κατανομή των αποκτημάτων.

Οχι για να το παινευτούμε, εμείς οι Αθηναίοι μικρασιάτες , αλλά καθώς φαίνεται ΤΙΠΟΤΑ δεν συνέβαινε τυχαία στο κέντρο της μεγαλούπολης. Φώτα, glamour, styling, prive parties, αναπτήρες, παιδιά των φαναριών, τα πάντα υπάγονταν, για να το πω ,επιστημονικά, στη διαλεκτική δικαιοδοσία του νόμου Δράσης/Αντίδρασης.

Οπου Αντίδραση, ΕΚΕΙ και Δράση.

Με πιάνεις;

Και να πεις ότι δεν το είχα προβλέψει; Λόγω του κρύου και κυρίως λόγω της πείνας, το κοριτσάκι μισολιποθύμησε, με αποτέλεσμα να γλιστρήσει σιγά σιγά σ' έναν κόσμο ψευδαισθήσεων.

Από παιδική επιπολαιότητα μάλλον, απέδωσε αυτά τα παραμιλητά, αυτές τις ονειρικές αντανακλάσεις της καταπονημένης ψυχής της στο φως της φλόγας των αναπτήρων.
Αλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε, δηλαδή. Ε, δεν πειράζει!

Υπάρχουν πολύ πιο δύσκολες περιπτώσεις, όπως εκείνοι, με συγχωρείς που θα το πω, οι οποίοι ζητάνε από τη φλόγα να κρατάει τσίλιες μήπως εμφανιστεί το ολυμπιακό Πνεύμα για αιφνιδιαστική επιθεώρηση.

«Να δεις που εδώ θα τραγουδάνε και οι μουγκοί...» προέβλεψε το κορίτσι μας μόλις άναψε τον αναπτήρα.

Είχε βρεθεί σ' ένα μεγαλοπρεπές event, όπου οι νιφάδες έπεφταν απαλά μέσα στα κρύα ντεκολτέ των φιλάνθρωπων κυριών σαν προκηρύξεις του ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Μαζί έπεφταν πληροφορίες κάθε είδους, tips, τεστ, τόνοι spam και e-mails.

Επίσης έπεφταν προσπέκτους για κλιματιστικά, ορμόνες σε κάψουλες, αυτόγραφα της Μαντόνας, σερβιετάκια Always flexible, συμπληρώματα διατροφής και προσκλήσεις για τη βραδιά των Οσκαρ.

Τέλος, έπεφταν χιλιάδες χάπια κάθε είδους, κυρίως Prozac.
Και τσιπάκια πολλα τσιπάκια..


«Πάρε τα μαλλιά σου απ' το ποτό μου, βρε Ντέμπι, μην είσαι ζώον!!!» είπε κάποια σε κάποιαν άλλη, η οποία έσκυβε για να παρατηρήσει από κοντά ένα μονόπετρο του οίκου Kaisaris.


Αν ήθελες να ακούς τις φωνές των νεκρών, το δαχτυλίδι λειτουργούσε και σαν modem. Μαμά μου!!!

Για να μην πολυλογώ, εκεί, οι άνθρωποι είχαν το χάρισμα της σιωπής επειδή ο διάβολος έχει φτύσει λίγο κρύο μέσα στ' αφτί τους.

Απεναντίας, ένα πλήθος από ρομαντικές εσάρπες σε συνδυασμό με διχτυωτά σι θρου συζητούσαν με εκλεπτυσμένες συλλογές ανδρικών αξεσουάρ, στα οποία κυριαρχούσαν σαφείς αναφορές στα '70s.

Οσο για τα σι θρου, ήταν αγορασμένα σε on line εξωτικά προσκυνήματα στην ψηφιακή Μέκκα των σκλάβων της μόδας, όπου το σύστημα των 119 άτοκων δόσεων παρέμενε σε ημερήσια διάταξη.

«Ξεκι-κι-κινάμε από μηδενι-νική βάση...» πρότεινε το κρύο.

Εν συνεχεία, όρμησε στην Κάτια να τη φιλήσει βάζοντας τη γλώσσα του στο στόμα της σαν τηλεκάρτα.


Το κρύο ήταν, σημειωτέον, όχι απλώς μοντέρνο αλλά ό,τι πιο μοντέρνο υπήρχε εκείνη την εποχή.

Η Κάτια απάντησε: «Θα πάρω ένα Perrier, παρακαλώ...».

Οικειότητα, ματς μουτς, δροσιά, φρεσκάδα, όλοι φιλιόντουσαν στον αέρα, οι πιο glam σκιές ματιών, τα πιο sexy κραγιόν, τα πιο εντυπωσιακά βερνίκια νυχιών, η θερμοκρασία είχε τεθεί σε καθεστώς ανακύκλωσης και ο πάγος έσπαγε με πάγο, όπως η πυρκαγιά που σβήνει μόνον με άλλη πυρκαγιά.

Ισως γι' αυτό ο πατέρας μου έλεγε πως, όταν κοιτάς τη θλίψη, έχει την τάση να σε κοιτάξει κι αυτή.

Αντίθετα απ' το editorial του Marie Claire, ο πατέρας μου απέφευγε να αποδώσει τη θλίψη σε εγγενή ανωμαλία του γονιδίου Sert.

Επιστρέφοντας γοητευμένη στη γωνία Βουκουρεστίου και Ακαδημίας, η κοπελίτσα, βέβαια, δεν ήταν δυνατόν παρά να ανάψει και τον δεύτερο αναπτήρα.

Ομως, με το που το έκανε, αντί να μεταφερθεί στο γκαλά, διακτινίστηκε κατά μήκος μιας σκουληκότρυπας του χωροχρόνου μέχρι που βρέθηκε στο πάρτι κάποιου Γαβαλά, Λάκης νομίζω το μικρό του, στη νήσο Μύκονο.

Εκεί, αν και Ιούλιος μήνας, το κρύο σχημάτιζε σταλακτίτες πάνω στα ντιζάιν φωτιστικά.

Οι εφημερίδες είχαν γράψει, την επομένη, ότι επρόκειτο για ψύχος οφειλόμενο σε βλάβη του θερμοστάτη των δημοσίων σχέσεων μεταξύ των VIPs, ιδίως αυτών που έπαιρναν υπόθετα σεροτονίνης.

Το πιστεύω.

Κι έπειτα, φαίνεται πως αυτή η περιβαλλοντολογική ιδιοτροπία εξασφάλιζε ένα παράδοξο τεχνικό πλεονέκτημα τύπου air condition, το οποίο, σε περίπτωση βαρομετρικού χαμηλού, όπως π.χ. στη διασταύρωση Ακαδημίας και Βουκουρεστίου στις 24 Δεκεμβρίου, θα μπορούσε κάλλιστα να επιδράσει ομοιοπαθητικά.
Και θα επιδρούσε όντως αν δεν έσβηνε η φλόγα του αναπτήρα.

Με το τρεμάμενο νεύμα ενός ύστατου αποχαιρετισμού στην παιδική ηλικία, θεωρούμενη ως ένα ακόμη βιολογικό λάθος, η φλόγα κρύφτηκε στην ανυπαρξία, δαγκώνοντας το νυχάκι της χαριτωμένης Κάτιας.

«Αουτς! γαμώτο μου! κάηκα!!!» ούρλιαξε αυτή. Σαν να την ακούω!

«Βάλε-λε το δάχτυλο στο-στο-στο χιόνι-νι να σ' το πιπιλίσω» είπε το κρύο σιγανά και σ' έναν τόνο κάπως πρόστυχο.
Από τέτοιο ψοφόκρυο, τι περιμένεις!


Πάντως, όχι απλώς κρυοπαγήματα.

Πού είχαμε μείνει; Α, ναι, είχε έρθει πλέον η σειρά του τρίτου αναπτήρα.
Ανάβοντάς τον, η κοπέλα μας, ποιος θα το πίστευε, πέρασε σαν μέσα από καθρέφτη στο σαλόνι του
διαμερίσματος μιας πολύ σικ account executive, απ' αυτές που έχουν κατορθώσει να συνδυάσουν οικογένεια και καριέρα με σοφιστικέ εφαρμογές διαιτολογικής πειθαρχίας.
Αναπόφευκτα, τα παιδιά της εν λόγω executive, δύο τον αριθμό ως συνήθως, είχαν σταλεί για διακοπές στη γερμανική Ελβετία, μαζί με άλλους snowboarders, και η μητέρα παρηγοριόταν στη σκέψη ότι θα τα συναντούσε τα επόμενα Χριστούγεννα όταν, καλώς εχόντων των πραγμάτων, το πρόγραμμά της δεν θα είναι τόσο απελπιστικά φορτωμένο.

«Να δεις που εδώ το κρύο θα καταφέρει να ξαναβάλει την οδοντόπαστα στο σωληνάριο» συμπέρανε η Κάτια.

Πράγματι, η οικοδέσποινα κοιτούσε το ρολόι της και, παράλληλα, καθ' υπόδειξιν του ψυχοθεραπευτή της, εκμυστηρευόταν τις παραπάνω σκέψεις στο ένα απ' τα τρία επαγγελματικά μίνι-μαγνητόφωνα, που εντούτοις ήταν κλειστό, περιβαλλόμενο από ένα σπειροειδές μαγνητικό πεδίο ειδικά ρυθμισμένο κατά των επιθέσεων του στρες. Κρυμμένη πίσω από το πελώριο δέντρο, η κοπελίτσα με τον αναπτήρα μελετούσε αφηρημένη το concept της επίπλωσης, υποταγμένο στις αρχές του minimal εργονομικού σχεδιασμού, με διάσπαρτα στοιχεία animal print και op art.
Πάνω σ' ένα χαλί στο χρώμα του πάγου αναπαυόταν ένα ερπυστριοφόρο ρομπότ σε μορφή βαβουίνου με ορθωμένο φαλλό-ανιχνευτή, ο θεός να με συγχωρέσει, ενισχυμένο με πολυουρεθάνη και συνοδευόμενο από 12μηνη εγγύηση αντικατάστασης. Τολμηρό και πιστό σε προτάσεις εκτός mainstream, το ρομποτάκι αντιμετώπιζε κι εκείνο την πιεστική χρονικότητα με funky διάθεση, περιμένοντας τους εκκεντρικούς πρωταγωνιστές της σεζόν, υψηλόβαθμα στελέχη, βαρόνους του τύπου, image makers, μοντέλα ελευθέρας βοσκής, υπευθύνους marketing, φωτογράφους, art directors, digital ηθοποιούς και εθελοντές της σταυροφορίας του οίκου Dolce & Gabbana υπέρ των θυμάτων της ανορεξίας.


Είδες πόσα ξέρω;

Εδώ που τα λέμε, πώς αλλιώς θα γραφόταν η ιστορία της περίφημης αναβάθμισης της συνειδητότητας;

Αλλά υπήρχαν και χειρότερα μόλις το κοριτσάκι άναψε τον τέταρτο αναπτήρα, οπότε βρέθηκε καθισμένο, σαν χερουβίμ, στον τεράστιο πολυέλαιο, πάνω από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι κάποιας Μισέλ Karapοstolopoulos.

Πώς βρέθηκε εκεί ψηλά;

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ.

Ισως το θαύμα να οφειλόταν στην άνωση που προκαλούσαν τα προϊόντα light σε συνδυασμό με την high tec διαχείριση των αντιλήψεων περί ακραίων σπορ, του είδους «Η ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ ΣΤΑ ΥΨΗ».

Υπογραμμίζω και πάλι ότι η έλλειψη βαρύτητας επιβραδύνει τη γήρανση. Εν πάση περιπτώσει, δεν υπάρχει ασφαλέστερη κρυψώνα απ' αυτήν που προσφέρει η μοναξιά της κορυφής.

«Να δεις που το φοράω και πετάω!» σκέφτηκε η κοπέλα.

Οι καλεσμένοι, μολονότι είχαν βγει από τις στάχτες των deal '60s, ή ίσως ακριβώς γι' αυτό, τρελαίνονταν να κουβεντιάζουν σχετικά με την ενυδάτωση της επιδερμίδας και την απολέπιση, δίχως ωστόσο να παραβλέπουν ότι αυτή η τελευταία τους άφηνε εκτεθειμένους στη μολυσματική μετάδοση ποικίλων must. Λόγω των ημερών, οι άντρες μέσης ηλικίας αντάλλασσαν επίσης γνώμες γύρω απ' τις εφόδους κασετοπειρατείας στα σοκάκια του Ιντερνετ, όπου οι λιγότερο ράθυμοι χρήστες του Yahoo προσαρμόζονταν αυτομάτως και οικειοθελώς σε συνθήκες ολότελα ξένες προς το παλιό τους οικοσύστημα, με κωδικούς όπως RISKY BUSINESS και ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΩΝ ATTITUDES.

Πες το ψέματα!

Με δυο λόγια, εκεί συζητιόνταν τα πάντα, χορτοφαγία, βελονισμός, delivery ωαρίων, δυσλεξία, παραβατική συμπεριφορά και τα νέα ορθοδοντικά τόξα από τιτάνιο και πλατίνα.

Τέτοια θέματα θίγονται με απόλυτη ελευθερία και δίχως προκαταλήψεις, ακόμη και από την κ. Μαργελοπούλου, την ιδιοκτήτρια του οίκου SSoma. Πώς; Μάλιστα SSοma!

Νά και ο Τάκης Μητρακόπουλος, υποδιευθυντής της κλινικής διαταραχών μνήμης στο «Ωνάσειο», με το πρώην face of the year Τζένη Φουρκουράκη.

Να και η Δάφνη Παπαλυκούργου, ιδιοκτησίας πρακτορείου Elite, 23, διαστάσεις 90-60-90.

Σε τέτοια μέρη, είν' ολοφάνερο, το κρύο δεν έπαιρνε αιχμαλώτους, έστω και αν επρόκειτο για μεταλλαγμένους celebrities.

Νά και ο ανιψιός του κ. Τζον Ντελιδάκη, ιδιοκτήτη του Οίκου B.D.34, που προωθούσε επαναστατικά ντεσού νανοτεχνολογίας, προσφέροντας επιπλέον στον πελάτη δωρεάν χάρτες του Περλ Χάρμπορ τυπωμένους πάνω σε εμπριμέ εσώρουχα της Channel.

Νά και ο σωσίας του Αλεξάντερ ΜακΚουίν, του enfant terrible της τρομοκρατικής μόδας, με δηλωμένο εθισμό στα energy drinks και ακλόνητη την πίστη στο σύνθημα «Το βάθος σάς περιμένει στην επιφάνεια».

Μόλις τον ενημέρωσαν σχετικά με τη μείωση της θερμοκρασίας στην Ανταρκτική, της τάξης των 2,5 βαθμών Κελσίου, αρχής γενομένης από το έτος 1940.

Οπως βλέπεις, αγαπημένο μου παιδί, πάμε προς τα πίσω με REWIND.

Ω, νά και ο άγγλος στρατηγός σερ Τζέφρι Αμχιρστ που είχε χαρίσει στους Ερυθρόδερμους κουβέρτες μολυσμένες με τον ιό της ευλογιάς για να τους εξολοθρεύσει μέχρις ενός, πράγμα που πέτυχε.

Αυτό συνέβη τα Χριστούγεννα του έτους 1763, απ' όπου είχαν φέρει, απόψε, στο δείπνο της Μισέλ Karapostolopoulos, τον στρατηγό με CUT AND PASTE, τάχα προσκεκλημένο του Τσέλιου για μια επίδειξη ανοιξιάτικης κολεξιόν σε ύφος μιλιτέρ.

Στην ατμόσφαιρα βασίλευε το άρωμα Oblique της Givency.

Αγαπημένο θέμα της γυναίκας του στρατηγού ήταν τα XX-small tops για σωστό outing, σαν μοναδική διέξοδος από το υπερκορεσμένο σεξ. Ξαφνικά -με προσέχεις;- η οικοδέσποινα κραύγασε: «ΝΑΙ στην πλήρη έλλειψη μυϊκού τόνου από τη στάση των σωμάτων! Είναι challenge!» Και μετά:


«Καλέ, ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ! Η Κουλιανού!!!»

«Η καημένη, έχει σπάσει!» είπε η αμπιγιέζ Ελίνα Bogdanos.

Τότε το κρύο σκούντησε την Κάτια που είχε σχεδόν αποχαυνωθεί καθώς εισέπνεε τα κύματα της υποθερμίας και πρόλαβε να πετάξει τον αναπτήρα πριν το πυρακτωμένο μέταλλο της αχρηστεύσει και τον άλλο αντίχειρα.

«Σας παρακαλώ, έχετε τον νου σας μην μου κάψετε τους καναπέδες με κανένα πούρο!» παρατήρησε η οικοδέσποινα ψυχρά, ενώ η σκηνή σκοτείνιαζε.

Μια αντρική φωνή που είχε υποστεί ηλεκτρονική επεξεργασία με τεχνικές γλωσσικού επαναπρογραμματισμού πήρε τον λόγο: «ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΥ... ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΥ...»

Ο συγκεκριμένος ομιλητής είχε και εκείνος το κατάλληλο υγρό σέξι βλέμμα χάρη στις νέες κρεμώδεις σκιές Touch Tint For Eyes της Clinique, μια πρωτοποριακή σύνθεση με διαφανή υφή, που μπορούσε να απλωθεί ομοιόμορφα στα βλέφαρα δίχως να τα μουντζουρώσει κι έτσι εγγυόταν ένα αστραφτερό αποτέλεσμα που διαρκούσε για οκτώ ολόκληρες ώρες.

Ομως η φλόγα του αναπτήρα διαρκούσε λιγότερο.

Πόσο λιγότερο; «Να δεις που θα πρέπει ν' ανάψω και τον πέμπτο αναπτήρα» σκέφτηκε το κοριτσάκι, «αλλιώς θα μου πούνε ότι ο φόβος μου ξέρει να βήχει κι από τον κώλο»! Και στο επόμενο κρατς, βρέθηκε, πού νομίζεις, σε μιαν αίθουσα συνεντεύξεων τύπου.

«Τώρα έχετε 10 δευτερόλεπτα στη διάθεσή σας για να κάνετε τις επιλογές σας» έλεγε ένας αρρενωπός γυμναστής, πρώην δικηγόρος ειδικευμένος σε αγωγές κατά ασφαλιστικών εταιρειών, δείχνοντας διάφορα σημεία πάνω σ' έναν αναρτημένο πίνακα με μια μπαγκέτα διευθυντή ορχήστρας. «Αφήστε τον καλεσμένο σας να θαυμάζει τα έπιπλα από λουστραρισμένο ναυτικό μαόνι και αδιάβροχο ύφασμα, κατόπιν στρίψτε δεξιά, και, όταν φτάσετε στο καθιστικό σχήματος L με το πτυσσόμενο τραπέζι, εξουδετερώστε το σόναρ του ηχοσυστήματος. Υστερα συνεχίστε την πορεία σας πετώντας στο κρύο. Feel the magic? Ακολούθως, μιλήστε ξανά στον λοστρόμο της θαλαμηγού προκειμένου να ξεκλειδώσετε τις πόρτες που οδηγούν πουθενά. Θα συναντήσετε αρκετούς αντιπάλους, ως επί το πλείστον Men in Black που δουλεύουν για μεγαλοπαράγοντες του νορβιγικού ποδοσφαίρου. Μην σπαταλήσετε ενέργεια για να τους αντιμετωπίσετε όταν εμφανίζονται μπροστά σας, αλλά να λέτε σε όλους "Later" με το ειδικό πλήκτρο ψύχους. Περιοριστείτε στην παρακολούθηση των σκηνών χρησιμοποιώντας την εφεδρική κάμερα της Sony. Εν συνεχεία, ελέγξετε τα δρομολόγια. Προσοχή: σε κάθε καμπίνα υπάρχουν δύο επιγραφές: ΔΩΡΕΑΝ PEELING και Η ΑΓΑΠΗ ΣΚΟΤΩΝΕΙ. Είναι γραμμένες στα αγγλικά και στη γλώσσα των Εσκιμώων. Διαλέξτε τη σωστή. Αυτό είν' όλο. Το σχέδιο ονομάζεται ΜΕΝΟΥ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΕΤΙΝΟ ΧΕΙΜΩΝΑ. Ερωτήσεις;»

Ενας αδύνατος φαλακρός άντρας γύρω στα 45, με τεράστια γκρίζα μάτια σήκωσε το χέρι του νωχελικά, σαν σε δημοπρασία.

«Τζακ Τομαΐδης, από το Ρόιτερς. Δύο απορίες: Πρώτον, τι σχέση έχουν όσα μας είπατε με το... ε... παραμύθι του Αντερσεν. Δεύτερον, η ενσωματωμένη πλατφόρμα του μπάνιου ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Ή ΟΧΙ ντους ζεστού/κρύου; Ευχαριστώ».

Ο κομψός γυμναστής ανοιγόκλεισε τα μάτια λες και φταρνιζόταν.

«Αρχίζω από τη δεύτερη ερώτηση: η απάντηση είναι ΝΑΙ. Ως προς την πρώτη τώρα, δεν έχω το περιθώριο να είμαι απόλυτα σαφής. Ενημερωτικά, ωστόσο, θα πω ότι το αφτί είναι πολύ κοντά στο μάτι και όμως ΔΕΝ φαίνεται, διότι το μάτι, απλούστατα, δεν μπορεί να το δει. Ψάξτε γι' αυτά που ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ».

Μπα; Η μικρή κοπέλα αντιλήφθηκε πλέον ότι παρακολουθούσε τη συνεδρίαση των μετόχων μιας τράπεζας πληροφοριών. «Να δεις που ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ...» Χωρίς να το σκεφτεί, σηκώθηκε όρθια.

«Εσείς!» Ο γυμναστής την έδειξε με το πιγούνι του. Ομως, με το που σηκώθηκε η Κάτια, η αίθουσα άρχισε ήδη να επιμηκύνεται και να στενεύει. Το κορίτσι, δεν υπήρχε αμφιβολία, βρισκόταν στην πρώτη θέση κάποιου δρομολογίου της Swisse Air, ίσως Μόσχα-Βανκούβερ μέσω Γενεύης. Ενδεχομένως, η ελαφρότητα του Είναι, κυριολεκτικά ιπτάμενου εντέλει, να άγγιζε το ζενίθ εκείνου του διάφανου πολικού τόξου, που επάνω του είχε δύσει ο ήλιος της πληροφορικής μ' έναν πελώριο αναστεναγμό από φωσφορίζοντα pixels.

«Προσδεθείτε παρακαλώ. Θα συναντήσουμε κενά αέρος...»

«Μήπως επιτρέπεται να χαϊδεύω ελληνικά το ατομικό μου τραπεζάκι για να περάσει η ώρα;»

«Αυτό αποκλείεται, δεσποινίς. Κι έπειτα, η ώρα δεν είναι μόδα για να περάσει. Είναι REAL ΤΙΜΕ! Μια στιγμούλα... με ειδοποιούν από το κοντρόλ ότι υπάρχει πιθανή βλάβη στις βαλβίδες τροφοδοσίας...»

Μια δεύτερη συνοδός με γερμανική προφορά πλησίασε μουρμουρίζοντας:

«Μήπως σου αρέσουν τα αγόρια με σπασουάρ, μικρή μου;»

«Μα, ΤΙ ΜΟΥ λέτε;;»

«Μήπως ή μαμά σου εργάζεται ως υπεύθυνη του οίκου δημοπρασιών Christie's;»

«Ξέρετε, πάσχω από...»

«Ακου, σε παρακαλώ! Σύμφωνα με τις στατιστικές, το αεροπλάνο είναι το πιο ασφαλές μεταφορικό μέσο»

«Παναγιά μου...»

«Θα σου δώσω ένα Tavor των 2,5 μιλιγκράμ...»

«ΗΡΕΜΗΣΕ, κοπέλα μου, ΗΡΕΜΗΣΕ!»

Ο γυμναστής πηγαινοερχόταν στον διάδρομο κρατώντας σημειώσεις για το editorial του Φεβρουαρίου, ώσπου ο φωτισμός μειώθηκε στο ένα τρίτο. Αριστερά, δέσποζαν οι Αλπεις. Τα φώτα τρεμόπαιξαν κι ύστερα έσβησαν. Μια τρίτη αεροσυνοδός, 23 ετών, λεπτή, καστανή, στενό σκούρο μπλε ταγεράκι, βάδιζε τώρα κυματίζοντας ανάμεσα σε αμέτρητες φλόγες αναπτήρων, σαν σε συναυλία της Αλεξίου. Παίρνοντας θάρρος απ' αυτή την έκρηξη αυθόρμητης ομοψυχίας του επιβατικού κοινού, η κ. Μαργελοπούλου, που έτρεμε στην ιδέα των γηρατειών, την οποία ενίσχυε το σκοτάδι, πετάχτηκε απ' το κάθισμα και φώναξε:

«Παγώστε την εικόνα. ΠΑΓΩΣΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!»

Ε,αυτό πήγαινε πολύ! Τα κενά αέρος είχαν πυκνώσει υπερβολικά, η pop ελαφρότητα χτυπούσε κατευθείαν στο μαλακό υπογάστριο του συστήματος ανέσεων. Τα φώτα ξανάναψαν, αλλά το θερμόμετρο κατρακυλούσε προς το απόλυτο μηδέν. Ακολούθησε πανικός! Οι συνοδοί έτρεχαν πάνω κάτω με φορητά αερόθερμα. Ο κυβερνήτης αυτοσχεδίαζε απ' το μεγάφωνο μπούρδες σχετικά με το Grundfrage nach dem Sein selbst, σαν να λέμε το θεμελιακό ερώτημα σχτικά με το Είναι καθεαυτό. Αμέσως μετά, σκληροπυρηνικοί μπάτσοι του συστήματος διαγαλαξιακής ασφάλειας μαζί με άνδρες του FBI όρμησαν κραυγάζοντας: «FREEZE!!! FREEZE!!!» Πολλές κυρίες μαζί υπάκουσαν παγώνοντας ακριβώς στη στάση που βρίσκονταν. Ηταν φανερό ότι το απολάμβαναν. Για να είμαστε δίκαιοι, το σταμάτημα του χρόνου με μεθόδους κρυονικής θα μπορούσε να αποτελέσει τη ριζική λύση για τις ρυτίδες. Ομως η ζέστη απ' τα αερόθερμα, σ' εκείνη τη φάση της γενικής απορύθμισης, ορμούσε πάνω στους επιβάτες και ξήλωνε όλες τις ραφές των πλαστικών επεμβάσεων, αρχίζοντας από τις διορθωτικές μύτης. Μέσα στο πανδαιμόνιο, το κοριτσάκι με τον αναπτήρα δέχτηκε το σοκ κάποιου που του αποκάλυψαν, εντελώς απρόοπτα, ότι δεν ήταν ο εαυτός του αλλά ένας άλλος:

«ΒΟΗΘΕΙΑ! ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ Η ΙΔΙΑ!!! ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΤΩΡΑ!!!»

Ομως δεν υπήρχε «τώρα». Το βεβαίωνε εξάλλου η φωτεινή επιγραφή έξω απ' το πιλοτήριο:

- ΠΡΟΣΟΧΗ! ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΨΥΧΟΥΣ, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΤΕ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΙ ΕΙΤΕ ΕΠΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΟΝ. ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΝΟΗΣΟΥΜΕ.

Τότε ήταν που η Κάτια, το ορφανό κοριτσάκι, συνειδητοποίησε επιτέλους ότι αυτή η επινόηση υπήρξε η φλόγα του δικού μου αναπτήρα, εκείνου που της πήρα από τα χέρια, αφού, αν θυμάμαι καλά, ο μεθυσμένος φοιτητής ήμουν εγώ.

Εν ολίγοις, καλό μου παιδί, off the record δηλαδή, θα μπορούσε να είναι και μάνα σου.

Ψάχνεις ακόμη για σπίρτα;

Αδικα κουράζεσαι

dianathenes είπε...

Μένω κατάπληκτη.
από την μυθοπλαστική σου ικανότητα. Συνδυάζεις 2 πασίγνωστα παραμύθια ( του Αντερσεν «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα»και του Ντίκενς Το Πνεύμα των Χριστουγέννων) αλλά συγχρόνως δανείζεσαι καταστάσεις της πραγματικότητας για να συνθέσεις ένα ολοκληρωμένο φρέσκο του σύγχρονου ψυχοδράματος. Που είναι όπως θα υποθέταμε αρχικώς η αναζήτηση της ζεστασιάς, της αληθινής φλόγας που ανάβει από μια εξ ίσου αληθινή πηγή, το σπίρτο ας πούμε. Ομως εκείνο που αναζητούμε είναι τελικώς η «επινοημένη φλόγα» αφού η φλόγα που προσφέρουμε δεν είναι η φλόγα από ένα σπίρτο άλλα η φλόγα από έναν αναπτήρα....

Αντίθετα από το παραμύθι του Αντερσεν το «αθώο κοριτσάκι των 9 ετών» δεν πουλά σπίρτα. Πουλά αναπτήρες. Πουλά τεχνητή ζεστασιά. Πώς μπορεί λοιπόν να περιμένει φλόγα από σπίρτο; Κοντολογίς επινοούμε μια τεχνητή ζεστασιά και παίρνουμε από τους άλλους το ίδιο.

( παρένθεση: θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς – ο Άσπικ μάλλον θα ήταν αυτός- ότι και το σπίρτο σαν πηγή φλόγας, τεχνητό είναι. Ωστόσο ένα σπίρτο έχει τόση μικρή φλόγα, τόσο ευαίσθητη στην πνοή του αέρα ( θανάτου) και τόσο μοναδική ( γιατί ένα σπίρτο δεν ξανανάβει) που θεωρείται μάλλον αληθινή).

Αν λοιπόν ένα ανθρωπάκι μέσα στην αθωότητά του πουλά κάτι ψεύτικο νομίζοντάς το για αληθινό, τότε σημαίνει ότι πράγματι είναι καταδικασμένο. Δηλαδή όλοι μας όταν αρχίζουμε τη ζωή μας ( σκοπίμως έβαλες Μέρμηγκα την ηλικία και την αθωότητα), στη νεότητά μας όταν αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε το ψύχος ( πείνα όπως λες) είμαστε ήδη εγκλωβισμένοι από την εποχή μας. Αυτό είναι το ψυχόδραμα του σύγχρονου ανθρώπου.

Γι αυτό λες στον επίλογό σου ότι αυτό το κοριτσάκι « θα μπορούσε να είναι και η μάνα μας» επιρρίπτοντας ίσως μια ευθύνη στον τρόπο της ανατροφής μας . Ισως και οι μανάδες κρατούν αναπτήρες τελικώς φαίνεται να λες. Μπορεί. Μιας και το αναφέρεις κιόλας στο άναμμα του 3ου αναπτήρα:
«μιας πολύ σικ account executive, απ' αυτές που έχουν κατορθώσει να συνδυάσουν οικογένεια και καριέρα με σοφιστικέ εφαρμογές διαιτολογικής πειθαρχίας.
Αναπόφευκτα, τα παιδιά της εν λόγω executive, δύο τον αριθμό ως συνήθως, είχαν σταλεί για διακοπές στη γερμανική Ελβετία, μαζί με άλλους snowboarders, και η μητέρα παρηγοριόταν στη σκέψη ότι θα τα συναντούσε τα επόμενα Χριστούγεννα όταν, καλώς εχόντων των πραγμάτων, το πρόγραμμά της δεν θα είναι τόσο απελπιστικά φορτωμένο».

Επομένως αν εξ απαλών ονύχων κρατούμε αναπτήρες τίθεται θέμα συμπαιγνίας για το ψύχος που επικρατεί για να μην πω συνενοχής μιας και η ενοχή προϋποθέτει την επίγνωση της συμμετοχής σε ένα έγκλημα- εδώ του ψύχους, πράγμα που δεν φαίνεται να συμβαίνει με το κοριτσάκι που μόνο στο τέλος αντιλαμβάνεται το σφάλμα του:

ο αναπτήρας που πήρε ο φοιτητάκος από αυτήν δεν μπορεί να την ζεστάνει – αλλά ούτε και να ζεστάνει- γιατί είναι ένας αναπτήρας. Μια επινοημένη φλόγα. Δεν είναι τραγικό;

Για το δεύτερο παραμύθι, του Ντίκενς, τι να πω!
Πετάμε μέσα από τις τεχνητές φλόγες ( συμβολικές και οι φλόγες.....μιας «καμένης γης) 5 αναπτήρων που ανάβουν διαδοχικά για να φωτίσουν φάσεις της ζωής μας όπως ακριβώς ο Σκρουτζ βλέπει το παρελθόν, το παρόν του και το μέλλον του οδηγούμενος από το Πνεύμα των Χριστουγέννων.

Αντίθετα όμως από το φιλάνθρωπο Πνεύμα των Χριστουγέννων που αναγκάζει τον Σκρούτζ να δει την αλήθεια όσο κι αυτός διαμαρτύρεται και φοβάται να την αντικρίσει, το κοριτσάκι αποδίδει «τα παραμιλητά, αυτές τις ονειρικές αντανακλάσεις της καταπονημένης ψυχής της στο φως της φλόγας των αναπτήρων».Αρνείται δηλαδή να την δει. Κι έτσι έχουμε την βαθμιαία προσχώρησή του στο «χιόνι»:
2ος αναπτήρας: «Βάλε-λε το δάχτυλο στο-στο-στο χιόνι-νι να σ' το πιπιλίσω» είπε το κρύο σιγανά και σ' έναν τόνο κάπως πρόστυχο».

Βέβαια έχει προηγηθεί το άναμμα του πρώτου που την μεταφέρει στο «μεγαλοπρεπές event», της μοντέρνας εποχής όπου «το κρύο ήταν, σημειωτέον, όχι απλώς μοντέρνο αλλά ό,τι πιο μοντέρνο υπήρχε εκείνη την εποχή (.....) εκεί, οι άνθρωποι είχαν το χάρισμα της σιωπής επειδή ο διάβολος έχει φτύσει λίγο κρύο μέσα στ' αφτί τους».

Και στο οποίο η Κάτια «γοητευμένη» απαντά- αποδέχεται δηλαδή. «Θα πάρω ένα Perrier, παρακαλώ...».

Και αρχίζει η «οικειότητα, ματς μουτς, δροσιά, φρεσκάδα, όλοι φιλιόντουσαν στον αέρα, οι πιο glam σκιές ματιών, τα πιο sexy κραγιόν, τα πιο εντυπωσιακά βερνίκια νυχιών, η θερμοκρασία είχε τεθεί σε καθεστώς ανακύκλωσης και ο πάγος έσπαγε με πάγο, όπως η πυρκαγιά που σβήνει μόνον με άλλη πυρκαγιά. Ισως γι' αυτό ο πατέρας μου έλεγε πως, όταν κοιτάς τη θλίψη, έχει την τάση να σε κοιτάξει κι αυτή».

!!!!!! Σωστό. Τι να σχολιάσω μέρμηγκα;;; Οταν κοιτάς την θλίψη σε κοιτά και ο πάγος σπάει με πάγο! Εκτός του ότι μου θυμίζει τόσο καλά την οικειότητα σε διάφορα μπαρ όπου ο πάγος μέσα στα ποτήρια τάχα μου σπάζει τον πάγο στις καρδιές των ανθρώπων που κρατάνε τα ποτήρια.

Εχουμε φτάσει πλέον στην εκτίμηση του ψύχους ως μια περιβαλλοντολογική ιδιοτροπία (.....) που θα μπορούσε κάλλιστα να επιδράσει ομοιοπαθητικά.
Και έρχεται η ταύτιση. Η υιοθέτηση του ψύχους ως κώδικα επικοινωνίας «δημόσιες σχέσεις» κατ αρχήν με το ίδιο και κατά συνέπεια με όσους το ασπάζονται. Είναι «το τρεμάμενο νεύμα ενός ύστατου αποχαιρετισμού στην παιδική ηλικία, θεωρούμενη ως ένα ακόμη βιολογικό λάθος».

Ε, τώρα τι άλλο να πω! Δεν παραλείπεις να αναφέρεις και τα αίτια, τις ιστορικές συνθήκες τις πολιτικές εξελίξεις μετά το 1940 περίοδο όπου πράγματι γίνανε οι μεγάλες αλλαγές στην Δύση, αναφέρεσαι σε ναρκωτικά, υπερκορεσμό του σεξ κλπ αλλά εκείνο που μου άρεσε πιο πολύ σαν ένδειξη του ψύχους- θανάτου στις σχέσεις είναι η αναζήτηση της Ανδρεναλίνης την οποία συνδυάζεις αφ ενός με την κορυφή ( καριέρα) αφ ετέρου με το ιντερνετ.

Και τέλος χρόνου!
Για τον επίλογο δε λέω τίποτα. Είναι τόσο εμφανής η προσπάθεια να μην κατρακυλήσουν τα πράγματα. Παγώστε τα πάντα! Ναι έτσι είναι! Ελα όμως που μέσα από το ίδιο το σύστημα βγαίνει μια άρρωστη θαλπωρή που κατεβάζει τις μάσκες....

Τι να πω τι τα πω....

Black Swan είπε...

Έτσι είναι Ντιανα.
Γράφεις

"..Ελα όμως που μέσα από το ίδιο το σύστημα βγαίνει μια άρρωστη θαλπωρή που κατεβάζει τις μάσκες...."





Ειλικρινά αυτές τις μέρες είμαι αρκετά αιφνιδιασμένος από το μυστήριο των περιστάσεων.

Παλιά ο Δεκέμβριος είχε, κάποτε, την προσοχή του στραμμένη σε τίτλους όπως «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» ή «Όνειρο Χριστουγέννων» ή «Ο μαγεμένος μύλος».



Όλο αυτό πια ανήκουν στο παρελθόν.

Εκνευρίζομαι γιατί μας πλασάρουν αυτές τις μέρες την λευκότητα, είτε ως παρουσία είτε ως έλλειψη, είναι απλώς το πράγμα καθεαυτό: χιόνι που το λερώνουν οι ρόδες ενός φορτηγού.
Χιόνι στα δελτία, στις ταινίες, στις διαφημίσεις, η λευκότητα ξεπουλήθηκε.

Εθισμένο στην τηλεοπτική εκδοχή της, το μάτι την αναγνωρίζει μ' έναν τρόπο επετειακό: δεν του επιτρέπεται ούτε να βυθιστεί σ' αυτήν για να γαληνέψει, ούτε να φοβηθεί από το θανατερό της υπονοούμενο: μπορεί απλώς να την ενσωματώσει στην ανάγκη να ρυθμίσει την πτώση των νιφάδων με το ζάπινγκ.

Το χιόνι είναι τώρα η ηρωίνη του «κοριτσιού με τα σπίρτα»• το κοριτσάκι χρειάζεται όλο και περισσότερο χιόνι για να ονειρευτεί όλο και λιγότερη οικογενειακή ευτυχία.

Το όνειρο γίνεται πλέον εκδικητικό και επιστρέφει στη σκηνή της επιθυμίας σαν εκείνο το άλλο χιόνι, που εμφανίζεται στην οθόνη της τηλεόρασης, ας πούμε από κάποια βλάβη στην κεραία.

Εκδικητικός γίνεται κάθε λόγος που αντιλαμβάνεται το ψύχος στις ανθρώπινες σχέσεις.

Ε λοιπόν το ξαναγράφω

"Να σκοτώσουμε το θηρίο του κρύου πριν μας σκοτώσει εκείνο.


Να τι θα ήταν αληθινός αριστερός λόγος.

wpleftyboy είπε...

Επινα προσφατα τη μπυριτσα μου σε μια εξοχικη επαυλη στο "Κτημα Ταδε" ,σε μια απο αυτες τις βαρετες δεξιωσεις
οπου κυκλοφορουν βαριεστημενες νεαρες συζυγοι μεσηλικων επιχειρηματιων ,μ'ενα ποτηρι κοκκινο κρασι στο χερι, ψαχνοντας απεγνωσμενα για επιβεβαιωση της δυναμης του καλου(ς) τους στα λιγουρικα ματια ενος καλοσχηματισμενου αρσενικου,
που κυκλοφορει κρυβοντας τις λαγνες επιθυμιες του κατω απο ενα ακριβο κουστουμι και μια εντυπωσιακη γραβατα,
ενω οι κοιλαραδες δυναστες τους ψαχνουν καμμια ακομα πιο νεαρη και προθυμη διαδοχο για τον ευλογημενο, συζυγικο τσωκο*(κατα το θωκο).

Τελεια καμουφλαρισμενος και μισοκρυμενος στη σκοτεινοτερη γωνια ενος απο τα μπαρ, μετρουσα μια μια τις γουλιες της τελευταιας μπυρας μου κι ετοιμαζομουν να μεταβω σε τοπο καταλληλοτερο για τη στεγαση των σκοτεινων σεξουαλικων μου φαντασιωσεων .Ονειρευομουν τα πεινασμενα ,κυριολεκτικα και μεταφορικα, μαυρα βιδωτα
κωλαρακια ,και την πολυποθητη υγρη ροζ λεπτομερεια των νιγηριανων χορευτριων καποιου κοντινου στριπτιζαδικου ,οπως και τα ολολευκα με γαλα στηθη των κοριτσιων απ' τη ρωσια...σχεδον μπορουσα να αισθανθω τις φιδισιες γλωσσες τους να στρεφονται γυρω και μεσα στ'αυτια μου με προσποιητο παθος και να με τυλιγουν ολοκληρο σ'ενα χλιαρο κουκουλι απο σαλια και σωματικα υγρα ικανο να με απομονωσει απ'το φριχτο περιβαλλον ,στο οποιο κυκλοφορω με τοσο παραταιρο τροπο τα τελευταια χρονια.

Ξαφνικα ,η αναιδης αυρα ενος πλασματος ,που περασε διπλα μου σχεδον ξυστα, με υποχρεωσε να βγω για λιγο απ' το κουκουλι, στο οποιο τοσο προθυμα ειχα αρχισει να μπαινω.

Σηκωσα το κεφαλι μου και αναζητησα
το πλασμα. Ηταν διπλα μου. Ηταν μια απο αυτες τις δυστυχισμενες ψυχες για τις οποιες σας ελεγα πριν και οι οποιες φυσικα ιδεα δεν εχουν για τη δυστυχια τους.

Αλλα τι ψυχη ομως! Και ποιος λογικος αντρας θα νοιαζονταν ποτε για την ψυχη αυτου του πλασματος! Μια ζωντανη κουκλα, απο αυτες που τα λογια ειναι πολυ φτωχα για να περιγραψουν, ανεπνεε οδοντοκρεμα και στοματικο διαλυμα ελαφρως ενδεδυμενη .Η νικοτινη και το αλκοολ δεν καταφερνε να νικησει το μαγικο αποστειρωμενο τειχος που σηκωνουν γυρω τους αυτα τα πλασματα. Στο ενα χερι της και αναμεσα σε δυο απο τα μακρυα αριστοκρατικα δαχτυλα της με τα κατακοκκινα βαμενα νυχια κρατουσε με επιτηδευμενο στυλ που θα ζηλευε καθε σταρ του χολλυγουντ ενα σβηστο τσιγαρο .Ενα απο αυτα τα γυναικεια που ειναι πιο λεπτα απο τα κανονικα. Στο αλλο χερι της κρατουσε ενα φινο κρυσταλλινο ποτηρι μ'ενα ρουμπινι υγρο .
Το πλασμα με καρφωνε κατεθειαν στα ματια με το πρασινογαλαζο βλεμμα του. Το κοιταξα για λιγο με την ιδια επιμονη ,χωρις τακτ και χωρις καμμια διαθεση να του κρυψω ποσο πολυ ηθελα να ξεσκισω τη σαρκα του και να μεθυσω μαζι του με τους γλυκοξινους χυμους των ζουμερων καρπων της ηδονης .

Εβγαλα με μια επιδεξια κινηση το μυστικο μου οπλο απο την εσωτερικη τσεπη του σακακιου μου .

8 ιντσες ατσραφτερου ανοξειδωτου ατσαλιου αστραψαν στο φως και κινηθηκαν με
ταχυτητα αλλα και χαρη προς το πλασμα .Πατησα το μαγικο κουμπακι και η τριπλη ασβηστη πρασινογαλαζη φλογα του αναπτηρα μου ανταγωνιστηκε με τα ματια του πλασματος σε ομορφια. Εριξα στο πλασμα ενα θριαμβευτικο βλεμμα και ειδα τη φρικη ζωγραφισμενη πανω στο μεϊκ απ του .

Ο τριπλης χρησης τριπλος ανοξειδωτος
κυλινδρος ειχε κανει το χρεος του .
Αναπτηρας βουτανιου με τριπλη windproof φλογα , φλασκι για 1.50 μεζουρα του αγαπημενου μου οινοπνευματος και θηκη για τη μεταφορα ενος πολυτιμου πουρου μεχρι και μεγεθους τσωρτσιλλ .
Το απολυτο γκατζετ για τα απολυτα αρσενικα σαν και μενα.

Ο "απελευθερωτης" τα καταφερε να με στειλει γρηγορα και ασφαλως πισω στο πολυπολυτισμικο κουκουλι της αγοραιας ηδονης . Παρεα με τα ομορφοτερα δειγματα θηλυκων απ' ολες τις φυλες του αβρααμ που το μονο που ζητανε ειναι τα φραγκα μου .

dianathenes είπε...

Ε! Τώρα τι να πω πάλι!!! Τέτοιος τριπλός αναπτήρας που να κάνει το ψυχρό πλάσμα με την οδοντόκρεμα και το στοματικό διάλυμα και το αποστειρωμένο τείχος με τα κόκκινα νύχια και τα αριστοκρατικά δάκτυλα με το ρουμπινί ποτό στο ποτήρι να φρικάρει κάτω από το μείκ απ του...
...φαντάσου τι είδε η κοπέλα! Συγχωρούνται όλα τα παραπάνω ψυχρά χαρακτηριστικά της.

Εντάξει πλάκα κάνω! καταλαβάινω τι θέλεις να πεις. Από την μια το ψύχος των υψηλών κύκλων και από την άλλη το ψύχος της αγοραίας ηδονής. Κοινός παρανομαστής το χρήμα. Η πρώτη περίπτωση υποκριτική και χυδαία - ως προς τις συμβασεις- η δεύτερη ωμή αλλά εξ ίσου χυδαία. Καταλαβαίνω επίσης την ιδέα του να σοκάρεις το χυδαίο με κάτι ωμό ώστε να πέσει η μάσκα. Ομως γιατί αφού απορρίπτεις την μια χυδαιότητα επιλέγεις την άλλη; Αναρωτιέμαι αν υπάρχει και η μέση οδός. Που πρέπει να είναι η κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που βλέπουν όπως κι εσύ την ψυχρότητα - που καταλήγει στο ωμό σεξ, στην σκέτη ηδονή- αλλά την απορρίπτουν για την ζεστασιά....Διαφωνώ βέβαια ότι όλες οι γυναίκες όρμώνται μόνο από το χρήμα, γι αυτό αναρωτιέμαι.

Από τους 3 άνδρες που μίλησαν μέχρι τώρα ο ένας μόνο "είδε" την φλόγα, ο Thrass, ο Μέρμηγκας το είδε πιο γενικά εστιάζοντας στις διαπροσωπικές σχέσεις στο σύνολό τους, ο Λεφτυράκης μας που έχει μεθαύριο και τη γιορτή του- κοιτάχτε να μην το ξεχάσετε ε;- περιορίστηκε στην ηδονή φανερά απογητευμένος. Ομως συνήθως αυτοί που μιλούν τόσο ωμά είναι συνήθως και οι υπέρμαχοι της ζεστασιάς και του ...έρωτα. Να δούμε τι θα πει και ο Ασπικ... Χαμίνι που είσαι.

( το χαμίνι μας μάλλον έχει βάσανα. Ολοι έναν χαιρετισμό στο Χαμίνι και πολλά φιλιά. Σε σκεπτόμαστε. Κράτα γερά)

aspic είπε...

"Να δούμε τι θα πει και ο Ασπικ"
Τα πατε τόσο ωραία όλοι σας,που δέν μένει τίποτα και στον άσπικ να πεί,πέρα από δυό τρείς σκέψεις και αυτές σκόρπιες.

Υποτίθεται πώς ο προμηθέας προκάλεσε την οργή των θεών,όταν αποκάλυψε τα μυστικά της φωτιάς στους ανθρώπους.Από τότε είναι γνωστή και η ιστορία των ανθρώπων και των θεών.
Καλά έκανε ο προμηθέας που έδωσε την φωτιά στους ανθρώπους;
Καλά διαχειρίστηκαν την φωτιά οι άνθρωποι;
Είχαν δίκιο να οργίζονται οι θεοί;
Και βέβαια,εκτός του θερμικού φαινομένου της καύσης,ίσως η φωτιά να συμβολίζει και την εσωτερική συναισθηματική .....καύση των ανθρώπων.
Ήταν ασυνείδητοι και ζώα πρίν μάθουν την φωτιά οι άνθρωποι;

Όπως και να χει,υποψιάζομαι πώς σήμερα,καθώς οι άνθρωποι πήραν την θέση των θεών,οργίζονται και αυτοί με την σειρά τους για την απώλεια αυτού που θέλουν να ορίζουν αποκλειστικά σάν φωτιά.
Στην πραγματικότητα όμως οργίζονται με τους ανθρώπους,η αυτό που εννοούσαν μέχρι τότε σάν ανθρώπους.
Δηλαδή,για να πάρω τα πράγματα από την αντίθετη αυτών που ωραία περιγράψατε,δέν εξοργίζει ότι δέν υπάρχουν σπίρτα ,αλλά ότι δέν υπάρχουν πιά εξαθλιωμένα κοριτσάκια στους δρόμους που να πουλάνε σπίρτα .
Εξοργίζει που οι άνθρωποι πιά δέν έχουν ανάγκη τα σπίρτα,η επειδή δέν τους έχουν ανάγκη πιά τα φτωχά κοριτσάκια;

Το πλήθος των χαρούμενων και πολύχρωμων πλαστικών αναπτήρων,μπίκ αναπτήρων,παραταγμένων στη σειρά στα ράφια των περιπτέρων,δέν λένε να τους καταπραύνουν την οργή.
Απεναντίας νοσταλγούν τα μουντά καταθλιπτικά σπίρτα.
Η καθαρή καύση απο τους αναπτήρες ενοχλεί την μύτη τους,που ήταν συνηθισμένη στην βρώμα που άφηναν τα σπίρτα.
Δέν τα νοσταλγούν όμως για αυτούς τους ίδιους μιάς και είναι θεοί όπως είπαμε,αλλά για αυτούς που επιμένουν ακόμη να τους χαρακτηρίζουν σάν ανθρώπους.
Ποιοί είναι σήμερα οι άνθρωποι και ποιοί είναι οι θεοί;
Τι είναι σήμερα τα σπίρτα και τι είναι οι αναπτήρες;
Νομίζω πώς οι απάντησεις,έστω και με έμμεσο τρόπο,δίνονται άν θυμηθουμε το γνωστό χουντικό σύμβολο που έφεραν πάνω τους τα σπιρτόκουτα στην επταετία.
Το ζήτημα είναι και πάλι πολιτικό δηλαδή,και καλά θα κάνεις διανάθενα να ξεκαθαρίσεις την θέση σου,να γίνεις πιο σαφής,άν δέν θέλεις να σου μείνει καμμιά ρετσινιά.








































Άντε ρε λέφτυ,θα ανοίξεις κανένα μπουκάλι μπόμπα αύριο να σου ευχηθούμε;

wpleftyboy είπε...

αυριο οχι

σε εξι μερες

...εχεις δικιο ντιανα

υπαρχει παντα ο τριτος δρομος

αλλα μερικοι δεν τον βλεπουν ...

ισως ο ηρωας μου να εβλεπε τον τριτο δρομο μετα απο 150 σελιδες ενος μυθιστορηματος αλλα τι να δει ο καημενος στις 150 λεξεις του προλογου ....αλλα παλι ποιος ξερει τι αλλο θα μπορουσε να συμβει σε 150 σελιδες ... τα παντα παιζουν...

μεχρι και με αρκουδακι παντα απ την κινα θα μπορουσε να συνουσιαστει .

και καμμια φορα (και παλι εχεις δικιο)αυτοι που δειχνουν πορωμενοι και παγιδευμενοι στα σκοτεινα μονοπατια ειναι τα καλυτερα παιδια...καμμια φορα παλι ειναι τα χειροτερα .


οσο για τον "ατακτο" προμηθεα που εδωσε τη φωτια στους ανθρωπους ...

η ελληνικη μυθολογια μπορει να ειναι πολυ ευγλωττη

1) ηταν επιφορτισμενος απ' τους θεους να φτιαξει τους ανθρωπους απ' τη λασπη και ειναι ο γεναρχης των ανθρωπων καθως ειναι πατερας του δευκαλιωνα που ειναι μαζι με την πυρρα αυτος που επεζησε απ' τον τελευταιο μεγαλο κατακλυσμο (δηλ. δεν εζησε κανενας χωματινος ανθρωπος
απο αυτους που πιθανον να κυκλοφορουσαν ακομα, εζησε μονο αυτος που ειχε δεχτει τη φωτια(=γνωση?)).

2)ηταν ο ιδιος γιος του τιτανα ιαπετου που ηταν γιος του ουρανου και της γαιας οπως ολοι οι τιτανες(παιδια της φυσης δηλ.)οι οποιοι πηραν τον πουλο στον πολεμο με τους θεους (που ειχαν τη φωτια και δεν μας την εδιναν κι εμας μετα)

3)εξεπεσε και τιμωρηθηκε για την ανυπακοη του κυριως επειδη εδωσε τη φωτια στους ανθρωπους οπως και ο σατανας τιμωρηθηκε απ' τον θεο και εξεπεσε και μην ξεχναμε ηταν εκεινος που παρακινησε τον αδαμ μεσω της ευας να φαει τον καρπο του δεντρου της γνωσης .




αν συνεκτιμησουμε τα παραπανω
1)ειμαστε απογονοι του σατανα
2)ο θεος (οι θεοι) μονο παναγαθος δεν ειναι αφου αν ηταν αληθινα παναγαθος δε θα ειχε προβλημα να μας δωσει ο ιδιος τη γνωση-φωτια , αλλα ειναι ενας εξωγηινος εξουσιαστης
3)το καθ' ομοιωσιν αν το οφειλουμε καπου το οφειλουμε στο σατανα
4)το κακο ,που ταχα ειναι ο σατανας,
ειναι απλα η ανυπακοη και ο αντεξουσιαστικος του χαρακτηρας...σκυψε το κεφαλι και θα εισαι με τους καλους


τι απεγιναν τα παιδια της λασπης ?
οι χωματινοι ανθρωποι ? αυτοι που ανηκουν και ειναι ενα με τη φυση?

κατι απο αυτους κουβαλαμε ολοι μεσα μας και οταν βγαινει προς τα εξω γινεται της πουτ....(βλεπε κυνηγους)

παραδοξως αυτο το γονιδιο ειναι το μονο που μπορει να μας απελευθερωσει απο τους θεους (και ισως να τερματισει αυτη τη φαση της ζωης πανω στη γη δηλ το δρομο μας προς τη "θεωση" ακα να γινουμε κι εμεις εξουσιαστες και εξωγηινοι θεοι...χμμ αυτο ομως σημαινει τερμα τα πουρα και τα ουισκια κι οι πουτανες για τον ηρωα της ιστοριας μου)

τωρα μπορω να ξαναγραψω το πιο αγαπημενο ποιημα μου (σορρυ συναγωνιστες)


ο αποστάτης
---------------------------------------

Δε θα περάσουνε ποτέ από πάνω μου
σιωπηρής υποταγής σημάδια
ούτε τα γόνατα θα μου πληγώσουνε ,
μιάς μίζερης ζωής γεμίζοντας τα κρύα βράδυα,
γονυκλισίες και προσευχές , για να Τους εξορκίσω.


Απόκληροι κι ανεπιθύμητοι , έκπτωτοι
άγγελοι βρώμικοι , σύντροφοι συμπολεμιστές,
προς ένδοξο ας βαδίσουμε τέλος,
γνωρίζοντας ότι η ώρα έφτασε
το φόβο και τη λήθη να νικήσουμε
χαρούμενα τραγούδια σαν κι αυτό ας τραγουδήσουμε ,
ώσπου να ρίξουμε στους κακομούτσουνους Θεούς
απ' τις φαρέτρες μας το τελευταίο βέλος
και μ' αίμα από τις φλέβες μας να βάψουμε
την άγια γη πού θά 'πρεπε να μας ανήκει .




ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΜΠΑΤΖΑΚΙΑ ΜΑΣ

λοιπον ντιανα .

aspic είπε...

Ώπ,εδώ σε τσακώσαμε λέφτυ!!!
Εγώ στο λεγα ότι αντιφάσκεις και να κόψεις τις μπόμπες αλλά δέν με πίστευες.
Κοίτα λοιπόν τώρα βασιζόμενος στον προμηθέα και στην μυθολογία τι γράφεις.Ότι οι θεοί είναι δήθεν εξωγήινοι εξουσιαστές και ότι αυτό που πρέπει να κάνουμε οι άνθρωποι είναι να απελευθερωθούμε απο αυτούς και να επανενταχθούμε στην φύση,όταν όμως ξέρουμε με σιγουριά ότι αυτοί οι θεοί,οι τιτάνες και τα λοιπά ξωτικά της μυθολογίας, είναι απλώς και μόνο ο συμβολισμός των συνθηκών,εννοιών και δυνάμεων αυτής της ίδιας της φύσης.
Ουσιαστικά δηλαδή,λές ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην φύση,ξεφεύγοντας απο αυτην.
Βλέπεις πώς αντιφάσκεις και με τα παρόντα,όπως και με τα προηγούμενα σου γραφόμενα;
Άντε λέφτυ,πρόσεχε τις μπόμπες γιατί χαλάνε το μυαλό του ανθρώπου.




































Και μιάς και δέν γιορτάζει βέβαια ο λέφτυ σήμερα,σίγουρα θα πρέπει να γιορτάζει το μυαλό της διανάθενας που μας είπε ότι γιορτάζει ( ο λέφτυ).
Καθότι μάλλον η ....διαναθενίξ δέν πίνει μπόμπες,αλλά θα έπρεπε να έπεσε μέσα σε κανένα βαρέλι με χαλασμένο ποτό όταν ήταν μικρή και της έμεινε μόνιμη η βλάβη.

dianathenes είπε...

Ε! Καλά ο Ασπικ τώρα οργίστηκε που ζήτησε από τον λέφτυ κέρασμα για την γιορτή του λάθος μέρα. Γιατί οργίστηκε ο μικρός άσπικ όμως; Επειδή ήταν λάθος η μέρα ή επειδή ζητώντας το κέρασμα έδειξε έναν τόσο δα συναισθηματισμό- την ανάγκη του δηλαδή για «φωτιά»; Παρεμπιπτόντως όταν λέμε «μεθαύριο» δεν εννοούμε πάντα την επομένη της αυριανής μέρας αλλά και «τις επόμενες μέρες» , έτσι λοιπόν όταν έγραψα «μεθαύριο» εννοούσα στις 15 δεκέμβρη που είναι του αγίου ελευθερίου. Στις 4 της αγιας βαρβάρας στις 5 του στυλιανού, στις 6 του νικολάου, στις 9 της Αννης, στις 12 του σπυρίδωνος, στις 15 του λευτέρη, στις 25 του χριστού και του εμμανουήλ, στις 27 του στεφάνου. Την 1η του έτους του βασίλη, στις 6 του φώτη, της θεανώς, της ουρανίας και της φανής, στις 7 του γιάννη, στις 30 των ιεραρχών, γρηγορίου, χρυσοστόμου και μέγα βασιλείου, στις 10 φλεβάρη του χαραλάμπους, στις 11 του βλάση ....και πάει λέγοντας επειδή οι άνθρωποι ποτέ δε θα σταματήσουν να βρίσκουν μικρές αιτίες για μικρές χαρές που είναι οι γιορτές....οι «φωτιές»....τέτοιες είναι οι ονομαστικές και τα Χριστούγεννα και το Πάσχα και βέβαια οι αποκριές. Και για να απαντήσω από εδώ και στον φιλ που γράφει από κει ότι αισθανόταν ότι τον έβαζα να γράφει εκθέσεις κάθε Χριστούγεννα ανοίγοντας το τόπικ των Χριστουγέννων, αλίμονο στον άνθρωπο που δεν παραδέχεται ότι υπάρχει αυτή η ανάγκη για μικρές χαρές, μικρές γιορτές, μικρές φωτιές και το παίζει υπεράνω και θεός όπως πολύ ωραία το συνέδεσε και ο Ασπικ το όλο θέμα με την φωτιά και τον Προμηθέα.

Υπάρχει μια παιδικότητα σε όλα αυτά τα πράγματα, καλοί μου φίλοι. Εγώ έτσι το βλέπω. Αυτή η περιοδικότητα των εορτών που έρχονται και ξανάρχονται δένοντας τον έναν χρόνο με τον άλλον κατά τις οποίες ο άνθρωπος στολίζει το σπίτι του, εύχεται, ανταλλάζει δώρα αλλά και ρόλους, έχει κάτι από τα παιδικά μας παιγνίδια που στήναμε μια όμορφη ζεστή παράσταση και κινούμαστε εκεί μέσα με τα αυτοσχέδια σκηνικά μας που κρατούσανε όσο να μας φωνάξει η μάνα μας για φαγητό ή να πέσει το σκοτάδι και να μαζευτούμε μέσα. Ημασταν λίγο ηθοποιοί τότε και την καταβρίσκαμε όσο κρατούσε το παιγνίδι, ώσπου να μας φωνάξουν οι «μεγάλοι» οπότε επιστρέφαμε στον σοβαρό κόσμο των ενηλίκων.

Με άλλα λόγια, είχαμε μέσα από την παιδικότητά μας την ικανότητα ακόμη ζωντανή να δημιουργούμε την «φωτιά». Να την ανάβουμε. Με τα μαγικά «ξυλαράκια» μιας αυτοσχέδιας σφεντόνας, μιας χούφτας καπάκια από ανοιγμένα μπουκάλια, ένα φτερό κότας, ένα τρύπιο τσουβάλι, ένα σπασμένο γυαλί, ένα μικρό λουκετάκι και τόσα άλλα...

Μεγαλώνοντας την χάσαμε την ικανότητα αυτή: γίναμε ενήλικες. Γίναμε θεοί όπως λέει πάλι ο μεγάλος τώρα ασπικ- είναι και μικρός και μεγάλος δηλαδή, έχει πολλές έδρες όπως κάθε μεγάλος που κρύβει μέσα του ένα παιδί. Αλλά πώς γίνεται κανείς από άνθρωπος θεός; Μισό λεπτάκι να σας εξηγήσω: ένα «εξαθλιωμένο κοριτσάκι» στο δρόμο που πουλάει σπίρτα σε ένα περαστικό, σημαίνει ότι είναι ένα ανθρωπάκι που έχει τη φωτιά ακριβώς επειδή κάποιος που θα περάσει έχει την ανάγκη της Γι αυτό είναι εκεί. Οπως ακριβώς ένας τσαγκάρης επιδιορθώνει παπούτσια στο μαγαζάκι του επειδή κάποιος άνθρωπος θα έχει ένα παπούτσι με μια τρύπα στη σόλα απ όπου θα μπαίνει το παγωμένο νερό και τα χαλίκια. Η ανάγκη του ενός δικαιολογεί την ύπαρξη του άλλου, έτσι ώστε να υπάρχει μια ισότιμη σχέση, όπου ο ένας για τον άλλον θα είναι θεός παραμένοντας όμως μεταξύ τους «άνθρωποι». Διότι για τον περαστικό το κοριτσάκι με τα σπίρτα είναι μικρός θεός αφού του δίνει τη φωτιά για να ζεσταθεί αλλά και για το κοριτσάκι ο περαστικός είναι μικρός θεός αφού θα πάρει τα σπίρτα. Είναι δηλαδή μια ισότιμη σχέση «ανθρώπων» που ο ένας ικανοποιεί την ανάγκη του μέσω του άλλου, όπως συμβαίνει και σε κάθε σχέση μεταξύ εμπόρου και καταναλωτή - εδώ τίθεται και η πολιτική χροιά του θέματος στην οποία αναφέρεται ο άσπικ. Αν όμως ο περαστικός αίφνης δηλώσει ότι δεν χρειάζεται πια τα σπίρτα γιατί υπάρχει πλέον το «πλήθος των χαρούμενων και πολύχρωμων πλαστικών αναπτήρων μπίκπαραταγμένων στη σειρά στα ράφια των περιπτέρων» ή ακόμα χειρότερα, αν δηλώσει ότι δεν κρυώνει πλέον, τότε αυτός ο περαστικός γίνεται ξαφνικά «θεός» ομοούσιος που δεν έχει ανάγκη να ζεσταθεί και ο ρόλος του φτωχού κοριτσιού ματαιώνεται. Τότε έχουμε έναν θεό μόνο - τον περαστικό- και έναν ξεπεσμένο «θεό» που παρέμεινε «άνθρωπος». Η σχέση είναι πλέον μονόπατη ή μάλλον δεν υπάρχει πλέον σχέση. Υπάρχει ίσως απέραντη μοναξιά «ξεπεσμένων θεών- ανθρώπων» που κυκλοφορούν ανάμεσα σε νεοσύστατους «θεούς»....

Ομως δεν σταματά εδώ η ιστορία μας. Διότι όλοι αυτοί οι περαστικοί πρώην άνθρωποι και νυν θεοί που χρησιμοποιούν τώρα τους πλαστικούς αναπτήρες μπικ οργίζονται που υπάρχουν ακόμα εκεί, ξεχασμένα κάπου μέσα στην μνήμη τους τα σπίρτα και η όμορφη σπιρτάδα τους τσαφ στον αέρα που τους θυμίζει ότι κάποτε άναβαν διαφορετικά την φωτιά τους. Και ακόμα πιο πολύ οργίζονται γιατί υπάρχουν πάντα κάποια διαβολεμένα εξαθλιωμένα κοριτσάκια, κάτι ξεδοντιάρες γριές, κάτι γέροι με τριμμένα παλτά και γένια που τείνουν το χέρι δηλώνοντας την ανάγκη τους να αγοράσουν αυτοί οι «θεοί» φωτιά! Οι «ζητιάνοι» αυτοί τους θυμίζουν ότι υπήρξαν ΚΑΙ αυτοί, οι «θεοί» κάποτε «άνθρωποι». Και κάθε φορά που τους πλησιάζουν όλοι αυτοί οι διακονιάρηδες ζητώντας τους να πάρουν φωτιά εξοργίζονται που επιμένουν ακόμα κάποιοι να τους αποδίδουν ανθρώπινες ανάγκες. Να τους αποκαλούν «ανθρώπους».

Το βλέμμα του άλλου ( η ανάγκη του άλλου) προκαλεί την πτώση τους από το βάθρο του θεού όπου σκαρφάλωσαν επίπονα.

(«Δέν τα νοσταλγούν όμως για αυτούς τους ίδιους μιάς και είναι θεοί όπως είπαμε,αλλά για αυτούς που επιμένουν ακόμη να τους χαρακτηρίζουν σάν ανθρώπους).

Μπράβο Ασπικ, μεγάλε. Νομίζω αυτό εννοείς με το παραπάνω. Εκτός αν το ερμήνευσα εγώ έτσι. Μπράβο επίσης για την σύνδεση με τον Φοίνικα. Το μυθικό πουλί πράγματι αναγεννιέται από τις στάχτες του, εις τρόπον που να είναι αλώβητο από τον θάνατο, αθάνατο σημαίνει αυτάρκεια, άρα είναι ο Φοίνικας θεός. Συμβολίζει βέβαια χώρια από ένα σωρό άλλα πράγματα, την δύναμη του ανθρώπου να αναγεννιέται από τις δυσκολίες του και να γίνεται ακόμα πιο δυνατός..... οπότε παιδιά μάλλον ο Άσπικ για να το σκεφτεί αυτό με το μυθικό πουλί, θα έχει σαν ιδανικό του την αυτάρκεια των μυθικών πουλιών οπότε μάλλον πρέπει στην γιορτή του να του κάνουμε δώρο ένα μυθικό αναπτήρα σαν του λέφτυ για να τον ανάβει όποτε θέλει να αναγεννηθεί από τις στάχτες του!!!


Κι έρχομαι στον λεφτυ που γιορτάζει μεθαύριο και κοιτάξτε μην το ξεχάσετε. Λεφτυράκη μου, η φωτιά- γνώση που δόθηκε από τον Προμηθέα στους ανθρώπους ώστε να γίνουν και αυτοί θεοί, έχει την σημασία ότι μέσα στην γνώση εμπεριέχεται το «κακό». Γι αυτό και ο Προμηθέας τιμωρήθηκε από τους θεούς. Γι αυτό τιμωρήθηκαν και οι πρωτόπλαστοι. Μην ξεχνάς ότι μέσα στον ηδονικό Παράδεισο ο Ανθρωπος σύμφωνα με τις γραφές βίωνε την ηδονική του κατάσταση μέσα σε πλήρη ασυνειδησία, όπως ακριβώς τα βρέφη, τα ζώα και οι ....άγγελοι. Την φιλοδοξία του ανθρώπου να βιώσει την ηδονή συνειδητά, να «κατα-νοήσει» την ηδονική του κατάσταση, να δει δηλαδή τον εαυτό του «έξω» από αυτήν, τιμώρησε ο Θεός και οι θεοί όσον αφορά τον Προμηθέα. Με άλλα λόγια, η πτώση του ανθρώπου είναι η συνείδηση της ηδονής. Η σκέψη του ότι μπορεί να υπάρξει σαν χωμάτινος άνθρωπος. Είναι μια εν διανοία «αμαρτία», όπου αμ- αρτία σημαίνει «μη άρτιος». Δικαίως επομένως οι γραφές τοποθετούν τον «έκπτωτο θεό» εκτός παραδείσου στη γη -αφού δεν είναι πλέον «άρτιος»- για να ζήσει ως «χωμάτινος» πλέον δηλαδή στερημένος από την «πνοή» του Θεού. Εξ ου και η αιώνια αναζήτησή της μέσω της «ανάμνησης» που κρατά από τον παράδεισο. Εξ ου και η αιώνια πάλη των χωμάτινων χαρακτηριστικών του – ένστικτα- με τα πνευματικά του χαρακτηριστικά τα οποία κερδίζει πλέον ένα- ένα μέσα από τις διαδικασίες του θανάτου. Αυτό το χωμάτινο γονίδιο λοιπόν δεν είναι αυτό που μας απελευθερώνει από τους θεούς όπως λες αλλά αντίθετα αυτό που μας δένει περισσότερο με αυτούς, γιατί λευτεράκη κάθε μικρή «φωτιά» για να ξαναγυρίσουμε στον Προμηθέα, που γευόμαστε μας φέρνει πιο κοντά στην ηδονική εκείνη κατάσταση της παραδείσιας περιόδου μας .

Αυτό είναι λοιπόν το ζήτημα που έθεσα εδώ στο παρόν ποστάκιον...
Οχι αν υπάρχει φωτιά. Οχι πού την βρήκαμε. Οχι πώς την πληρώσαμε αλλά πώς την διαχειριζόμαστε στην ταπεινή μας ζωή πάνω στη γη. Κοντολογίς πώς την ανάβουμε στη σχέση μας με τους ΑΛΛΟΥΣ! Δίνουμε άνετα το τσιγάρο για να πάρει ο άλλος από την καύτρα μας; Προσφέρουμε τον αναπτήρα μας κι ας κάνει ο άλλος καλά; Προσφέρουμε αδιάφοροι την φλόγα του; Ανάβουμε ένα σπίρτο; Αν σβήσει κάνουμε τα χέρια φωλίτσα κόντρα σον άνεμο; Πόση αγωνία έχουμε αν θα ανάψει τελικά ο άλλος;

Τι είμαστε; Θεοί; Ανθρωποι;

Υγ Thrass περιμένω να μιλήσεις ξανά μετά τις νέες τοποθετήσεις......

wpleftyboy είπε...

οτι οι θεοι ειναι συμβολα των δυναμεων της φυσης ειναι η ερμηνεια που σε βολευει ασπικ

αλλα δε βολευει εμενα

στην ελληνικη μυθολογια ειναι ξεκαθαρο οτι οι τιτανες ειναι τα παιδια της φυσης , οι θεοι ειναι τα παιδια του αρχιτιτανα κρονου του αρχοντα του συμπαντος ,οι ανθρωποι εγιναν κατ'εντολη του Δια απο λασπη δια χειρος Προμηθεα ,αλλα χωρις φωτια-γνωση, τιμωρηθηκαν με κατακλυσμο σωθηκε ο δευκαλιων (και παλι χαρη στον προμηθεα τον πατερα του) και μετα ξαναεγιναν οι ανθρωποι απο πετρες που πεταξε ο δευκαλιων και η πυρρα ...

οι θεοι (κατα τη γνωμη μου)σκοτωνοντας τα παιδια του ουρανου και της γης(φυσης) διαφοροποιηθηκαν απο αυτη και απλα το εκαναν για να κυριαρχησουν επι αυτης ...εξου(αχααα) και οτι καθενας τους προστατευει κατι... ακα πατροναρει..ακα κωλοεξουσιαστες στη θεση των κωλοεξουσιαστων και μεις οι ντενεκεδες παρομοιως στο δρομο που χαραξαν οι θεοι...γινομαστε σιγα σιγα θεοι στη θεση των θεων .

με λιγα λογια δεν ειναι να κανει κανεις παιδια γιατι τελικα θελουν να γινουν θεοι στη θεση των θεων (γι αυτο ο κρονος τα ετρωγε...ηξερε τι εκανε σαραντα χρονια φουρναρης)...

και τελικα που θελω να καταληξω ?

οτι το μεγαλο μυστικο της ζωης μονο η αγαπη δεν ειναι ...

ο πολεμος για τη φωτια ειναι=γνωση = δυναμη

και ολοι μας ειμαστε ακριβως αυτο που λεμε οτι ειναι οι αλλοι

εν δυναμει ...

μονο τα ζομπι θα μας σωσουν που δεν καταλαβαινουν τιποτα και το μονο που τα κινει ειναι το ενστικτο της αυτοσυντηρησης ...

στο τελος ομως επειδη ειναι νεκρα και δεν αναπαραγονται θα ψοφησουν κι αυτα απ' την πεινα και θα μεινει μονο η μανα ολων μας η γη και φυσικα κι μεις ως λιπασμα θα ειμαστε μερος αυτης .

αντε να δουμε ασπικ τωρα τι θα π(ι)εις!
διοτι ποτε δεν αντιφασκω παρα μονο για να σε βαλω να πεις μονος σου αυτα που θελω να πω εγω ...απλα λεω τη μιση ιστορια με τους εξωγηινους, χωρις να λεω το τελος της ...

που τωρα μολις παλι το ειχα γραψει και το εσβησα για να μη χαλασει η σουπα ...και στο εχω πει παλια με πιμι το τελος γερογρουσουζη ...και αυτο δεν αλλαζει (σοβαρα μιλαω εχω σβησει το μισο ποστ για να μη χαλασει η σουπα)

παω για μπομπα να εμπνευστω να απαντησω και στη ντιαναθενιξ ...η οποια (ευτυχως)τα βλεπει και λιγο απ' τη γυναικεια πλευρα (αλλοι θα λεγαν ανθρωπινη πλευρα) ...

ντιανα τωρα που το θυμηθηκα...η ελληνικη μυθολογια λεει οτι η πανδωρα (η πρωτη γυναικα) ειναι υπευθυνη για ολα τα κακα της μοιρας μας και πριν απο αυτη δεν ειχε καν εφευρεθει το κακο ...γιατι εμεις οι αντρες ειμαστε αγαθιαρηδες ...(βρε κατι μου λεει οτι αυτη η ελληνικη μυθολογια γραφτηκε απο αντρες)

και οτι το κακο εχει σχεση με την ηδονη και τη γνωση απο μονο του βρωμαει καταπιεση απ' τους θεους και τους ανθρωπους που θελουν να γινουν θεοι στη θεση των θεων (τελικα μαλλον ο ιζνογκουντ ειναι το μυστικο της ζωης... "θελω να γινω χαλιφης στη θεση του χαλιφη"... για οσους δεν το πιασαν ...

χμμμ τωρα παλι θ'ανοιξει θεμα που θα
καταληξουμε να λεμε για τη διαφορα του ιδανικου (αγαπη) απ' το πραγματικο(εξουσια).

χαμίνι είπε...

Παρακολουθώ τις εξελίξεις. Δεν έχω τίποτε καινούργιο να πω.

Μου λείπει η ποίηση ή ό,τι τελοσπάντων ήταν εκείνη η ανταλλαγή συρρικνωμένων σκέψεων και συναισθημάτων. Μου λείπει η φλόγα που άναβε πυρκαϊά στο βωμό της έμπνευσης.

Ένα σπίρτο αναμένο το πέταξα, αλλά δεν ξέρω τι φωτιές θ' ανάψει...

Σας σκέφτομαι και σας νοσταλγώ!

aspic είπε...

Λόγω και των ημερών που έρχονται,αρακολουθούσα που λέτε προχθές (κατά το μεθαύριο της διανάθενας),έναν άγιο άνθρωπο,έναν ιεραπόστολο (παπά βέβαια,αλλά ποιός σας είπε πώς όλοι οι παπάδες είναι για φτυσιμο; υπάρχουν και εξαιρέσεις ), που εξιστορούσε με ωραία λόγια τις συχνές του ανθρωπιστικές επισκέψεις στην αφρική.
Σκέφτομαι τώρα που σας απαντω λοιπόν,πώς άν ο ιεραπόστολος αυτός ήταν ο λέφτυ,θα πέταγε τα ράσα,θα αρματωνόταν ο ίδιος, θα έφτειαχνε και ένα αποσπασμα απο επίσης καλά αρματωμένους άνδρες και θα πήγαινε κάτω να βάλει τους αραπάδες στην δουλειά ή να τους αλυσοδέσει και να τους πουλήσει για σκλάβους. Και μετά θα μας έλεγε πως του χρωστάνε και χάρη που τους βοήθησε.
Καθότι σαν ισχυρότερος που είναι μιάς και έχει μελετήσει και την κοσμογονία,παίρνει σάν πρότυπο τους τιτάνες,τους τυφώνες,τους σεισμους και τους καταποντισμούς και τις λοιπές φυσικές δυνάμεις και ισχυρίζεται πώς το ίδιο και οι σχέσεις των ανθρώπων θα πρέπει να ισσοροπούν μέσα απο έναν αέναο ανταγωνισμό και πάλη.Δυστυχώς όμως δέν συνεχίζει στα επομενα κεφάλαια (της μυθολογίας) να μας πεί πώς διαμορφώνονται ελέγχονται και συνεργάζονται όλες αυτές οι γιγαντοδυνάμεις,όταν έρχονται αντιμέτωπες με την τέχνη,την αγάπη,και τα ανώτερα αισθήματα και ενεργήματα,καθαρά ανθρώπινα, που και αυτά περιγράφονται στην μυθολογία (μάλλον θα ήταν άρρωστος και δέν πήγε στο σχολείο αυτή τη μέρα που τα έλεγε ο δάσκαλος αυτά).Διότι ευτυχώς λέφτυ,παρόλο τον έντονα συμβολικό και μυστηριακό χαρακτήρα του μυθολογικού λόγου,στην ουσία του είναι σαφής και ξεκάθαρος.
Εκεί δέν αντέχουν ιστορίες του τύπου,ήθελα να πώ αυτό αλλά είπα το άλλο,και από δώ το πάω,αλλα θα το φέρω από κεί.
Ότι ειπώνεται στην μυθολογία,είναι απόλυτο και συγκεκριμενο,που μπορεί να συμφωνούμε η να διαφωνούμε με αυτό,αλλά δέν μπορούμε να κάνουμε καμμιά αυθαίρετη ερμηνεία κατά πώς μας βολεύει όπως λές (και ο κρόνος δέν είναι αρχιτιτάνας όπως τον χαρακτηρίζεις,καθότι δέν συμβολίζει κάν μιά περιορισμένη φυσική δύναμη ,αλλά μιά αφηρημένη,φυσική πάλι -όλα φυσικά είναι- ευρύτερη έννοια ).

Απο την άλλη,άν ο ιεραπόστολος αυτός ήταν η διανάθενα,πιο λογοτεχνική και ποιητική από τον λέφτυ, που παίρνει σάν προτυπο τον ρομαντισμό,τα τοπία και τα φυσικά υλικά,προσπαθώντας να αναπλάσει γραφικά τον κόσμο μέσα απο τις μνήμες και τις σκέψεις της,και έτσι πιο ανθρώπινη από τον λέφτυ βέβαια,αλλά όχι τόσο ανθρώπινη για να είναι και αληθινή,θα μοίραζε στους ταλαίπωρους αφρικάνους διάφορα φυσικά και παραδοσιακά αγαθά (παλιές χειροκίνητες αντλίες και σιδερένιους κουβάδες για να τραβούν νερό,σούστες και χειράμαξες για τις μεταφορές τους και λοιπά συναφή προιόντα),όπως και ωραία είδη παραδοσιακής λαικής τεχνης.

Ουσιαστικά και οι δυό τους,όσο και άν φαίνεται ότι έχουν διαφορετικές μεθόδους,,ξεκινούν απο την ίδια αφετηρία και καταλήγουν στον ίδιο σκοπό.Την φύση.
Η φύση θα σώσει τον άνθρωπο,σωματικά για τον λέφτυ,ψυχοδιανοητικά για την διανάθενα.
Και βέβαια το ερώτημα που θα τους γίνει απο τον ανώνυμο αναγνώστη που πάντα καιροφυλακτεί με ένα ειρωνικό μειδίαμα στα χείλη ,είναι: και ποιός θα σώσει αυτήν την ίδια την φύση;


Δόξα τω θεώ,ο συγκεκριμένος ιεραπόστολος,όπως και άλλοι πολλοί ανάλογοι φιλοτιμοι ανθρωπιστές,δέν έχουν τις απόψεις ούτε του λέφτυ,ούτε της διανάθενας.
Και όχι μόνο δέν θα πλακώσουν στο ξύλο τους αφρικάνους επειδή είναι ανίσχυροι,αλλά θα τους μοιράσουν και μπίκ (όχι σπίρτα),αλλά και διάφορα άλλα χρήσιμα και πρακτικά αγαθά (ανάμεσά τους και πολλά ΠΛΑΣΤΙΚΑ διανάθενα),όπως και σύγχρονες ηλεκτραντλίες,και ένα σωρό σημερινά πράγματα που εμείς τα θεωρούμε ψυχρά,νεκρά και κούφια.
Γιατί η φλόγα δέν είναι στα σπίρτα ή στα μπίκ αλλά στην ψυχή των ανθρώπων,και όταν τα μπίκ βοηθάνε καλύτερα αυτή την φλόγα να ανάψει,τότε όλοι μαζί με ένα στόμα φωνάζουμε σάν και τον άλκη στέα τον συγχωρεμένο.....ΜΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΚΚΚΚΚΚ ΧΙΛΙΑ ΑΝΑΜΑΤΑ.



















































Και το πρόβλημα της εποχής μας,δέν είναι νομίζω τα διάφορα τεχνολογικά υλικά,αλλά στο γιατί ο άνθρωπος δέν μπορεί να εκμεταλευτει αυτά τα θαυμάσια υλικά (ναι,και το πλαστικό είναι ένα θαυμάσιο υλικό απο κάθε άποψη διανάθενα) για να φέρει ειρήνη,δικαιοσύνη και ανακούφιση στον κόσμο και βέβαια τέχνη και δημιουργικότητα.
Καθότι διανάθενα,δέν υπολείπονται τα υλικά ημών,αλλά εμείς υπολειπόμεθα αυτών των υλικών,και αυτό ωφείλεται στην βαρειά και δυσκίνητη αρνητική φύση που κουβαλάμε ακόμη μέσα μας (τους τιτάνες και τους αρχιτιτάνες κατά λέφτυ).
Για αυτό και νοσταλγούμε το χθές,επειδή αυτή η φύση μας ήταν ακόμη ισότιμη με την πραγματικότητα μας,ενώ σήμερα φαίνεται να την ξεπερνά (η πραγματικότητα την φύση μας).
Και αυτό ειναι το πρόβλημα του νεου αριστερού λογου η και του μεταμοντέρνου εν γένει.
Πώς η φύση μας θα γίνει λεία,χρωματιστή και λαμπερή,αγαπησιάρικη και ειρηνική,δημιουργική,σάν και αυτά τα ωραία πολύχρωμα μπίκ που μας περιμένουν στα ράφια των περιπτέρων.
Διότι όπως λέει και ο μεγάλος,ο πώς τον λένε το ξέχασα,όποιος δέν ανήκει στην εποχή του,έχει όλη την αθλιότητα αυτής.
Για αυτό σου λέω διανάθενα,άσε τα σπίρτα που έχουν και μαύρο παρελθόν,και άναψε ένα μπίκ να φωτίσεις τα σκοτάδια και κοίτα μπροστά τον ωραίο μαγικο κοσμο που μας περιμένει.
Και εσύ χαμίνι,άναψε το μπίκ σου να δείς μπροστά.
Έχουμε ραντεβού με την ιστορία που έλεγε και ο άλλος μεγάλος και δέν πρέπει να το χάσουμε.
(εσύ λέφτυ,κάτσε να ψάχνεις την ιστορία μέσα στις σπηλιές ανάβοντας δάδες).

Thrass είπε...

Δυστυχώς, Ντιάνα, αυτόν τον καιρό δεν μπορώ να γράψω ούτε το όνομά μου χωρίς να μετανιώσω και να το σβήσω. Δεν είναι μπλοκάρισμα, είναι ότι βγαίνει διαρκώς το ίδιο σιχαμένο συναίσθημα, ακριβώς το ίδιο σιχαμένο συναίσθημα ξανά και ξανά. Υπομονή, σ' εμένα το λέω, μέχρι να το ξεφορτωθώ.

Οπότε απλώς να πω ότι συμφωνώ πως η ηδονή είναι αυτή που μας κάνει "θεούς", και να κτυπήσω το χέρι στο τραπέζι φωνάζοντας "η φωτιά είναι ακριβή- η φωτιά πρέπει να είναι ακριβή!".

Αλλά χρειάζομαι διευκρίνηση:

"Εξ ου και η αιώνια πάλη των χωμάτινων χαρακτηριστικών του – ένστικτα- με τα πνευματικά του χαρακτηριστικά τα οποία κερδίζει πλέον ένα- ένα μέσα από τις διαδικασίες του θανάτου."

"κερδίζει", όπως λέμε;...(αποκτά; το κύμα η πλώρη εκέρδιζε οργιά με την οργιά; )

ΥΓ. Άσπικ, απλώς υπογραμμίζω ότι κύριος χρηματοδότης τής τεχνολογίας είναι ο στρατός. Υπέρ τού να χρησιμοποιείται η τεχνολογία για ειρηνικούς σκοπούς είναι μονο εκείνοι που δεν πληρώνουν δεκάρα (τουλάχιστον άμεσα) για αυτήν. Αλλά μάλλον σε είχα παρεξηγήσει, δεν περίμενα να την υποστηρίξεις!

wpleftyboy είπε...

aspic βαρεθηκα να βαζεις λογια στο στομα μου
αυτα που εγραψα δεν εχουν καμμια απολυτως σχεση με τις δικες σου αυθαιρετες ερμηνειες

το τι θα εκανα εγω με τα ρασα (τα οποια βρισκω και πολυ ανετα σαν ρουχα )δεν το γνωριζει κανεις γιατι απλα δεν το εχω πει ,οπως ποτε δεν εχω πει τι κανω με τα ρουχα μου τωρα

αυτα που κανει καποιος δεν ειναι θεμα συζητησης ειναι σταση ζωης που στηριζεται με πραξεις και οχι με μεγαλα λογια


αντιθετα ο μονος που δηλωσε οτιδηποτε περι σωτηριας εισαι εσυ ,που επεμενες πριν λιγο καιρο οτι ο "αριστερος λογος" σωζει και δεν φαινεται να παιρνεις πρεφα οτι ο "αριστερος λογος" ειναι απλα και μονο ενας καινουριος θεος στη θεση του θεου

οπως επισης εσυ εισαι αυτος που ισχυριζεται τοσο καιρο οτι η μυθολογια ειναι μονο συμβολισμοι για να ισχυριστεις τελικα μολις προηγουμενως οτι η μυθολογια δεν ειναι μονο συμβολισμοι
δηλ. τα γυρνας

αντιθετα εγω παντα εχω υπ'οψιν το ενδεχομενο να υπαρχει καπνος οπου καποτε υπηρξε φωτια.

οι οποιοι "αφρικανοι" μπορουν να σωθουν (απο τι αραγε?) ΜΟΝΟ απο μονοι τους (αυτο ειναι ιστορια και οχι μυθολογια)

δυστυχως ο κρονος ,οτι και να λες εσυ, ηταν αρχιτιτανας και λυπαμαι που δε σε βολευει , αλλα οι τιτανες
αν συμβολιζαν κατι αυτο ηταν η παντοδυναμια της φυσης και οι θεοι που τους ανετρεψαν
προφανως καποια αλλη δυναμη που προστατευε (οπως ο "αριστερος λογος" θελει να προστατευσει)τους ανθρωπους καταδυναστευοντας τους ταυτοχρονα

γιατι και παλι ειναι ξεκαθαρο ,οτι οι θεοι δεν δημιουργησαν τους ανθρωπους απο αγαπη (οταν αγαπας κατι το αφηνεις ελευθερο χωρις ορους ,παρ ' ολα οσα ισχυριζεται ο χριστιανισμος μετα , οτι ο θεος εφτιαξε τον κοσμο απο αγαπη και μονο)αλλα απο αναγκη να εχουν κατι να παιζουν μαζι του (εξουσια)

αυτα λεω εγω ασπικ και οχι οτι θα βαλω τα ρασα να παω να δειρω κανα αφρικανο ...ουτε ομως λεω οτι θα παω να τον βοηθησω ,οπως λες οτι θα εκανε η ντιανα...διοτι καθε βοηθεια ,οπως διδασκει η ιστορια, ειναι στην ουσια μια προσπαθεια να ασκησεις εξουσια στο μελλον

απλα αφηνω τους "αφρικανους" ησυχους
να βοηθησουν τον εαυτο τους
αν τα καταφερουν καλα
αν οχι ,δυστυχως μεν αλλα, παλι καλα ειναι.

σ' ενα πραγμα εχεις δικιο ασπικ

οτι και τα πλαστικα καλα ειναι και τα ανοξειδωτα ακομα καλυτερα λεω εγω

γιατι?
διοτι με τοση τεχνολογια σιγουρα θα προκυψουν τα ζομπι που θα τα φερουν ολα στις πραγματικες τους διαστασεις

και θα ξαναγινουμε μερος της φυσης
μεχρι να εμφανισθουν και παλι καποιοι νεοι "σωτηρες" θεοι ...

ειναι μονο ενα αιωνιο παιχνιδακι και τιποτα παραπανω,
το γονιδιο του κανιβαλλου που κληρονομησαμε απ' τον πατερα κρονο.
--------------------------------------
ψομινγ σοον το α τηεατερ νεαρ υοθ
-------------------------------------

χαμίνι είπε...

Kαι λαμπάδα ολόκληρη ν' ανάψω, το μπροστά δεν πρόκειται να το δω. Να το οραματίζομαι, ίσως, αλλά γι' αυτό δεν χρειάζεται ούτε μια τόση δα φλόγα. Το σκοτάδι βοηθάει πιο πολύ στην ενόραση.

Όμως το άναμα του σπίρτου είναι μια διαδικασία τελετουργική. Το ίδιο και του τσακμακιού, έστω κι ενός αναπτήρα ηλεκτρονικού, να βγάζει όμως φλόγα αντάξια της υπόστασής του.

Απ' την άλλη τα μπικ χωράνε στις τσέπες, είναι εύκολα, δεν έχουν απαιτήσεις, είναι φτηνά και δεν λυπάσαι και πολύ αν στα βουτήξουν, αν χαθούν, αν τελειώσει το λάδι απ' το καντήλι τους.

Μπορώ να τα χρησιμοποιώ όλα. Ανάλογα με την περίσταση ή τη διάθεση...

Ο παππούς όμως θυμάμαι άναβε με τον ήλιο, με έναν από εκείνους τους κοίλους φακούς, ούτε πως τους λένε δεν ξέρω... Πρώτα έβγαινε ο καπνός κι ύστερα άναβε το τσιγάρο, χωρίς καν φλόγα.

Μαγικά πράγματα έκανε ο παππούς... κι θα πρέπει να ήταν, για κάποια χρόνια, ευτυχισμένος με έναν κήπο, ένα-δυο εγγόνια, τη θάλασσα και τις αναμνήσεις του.

Τις θυμάμαι όλες τις φωτιές που άναβε. Τα τσιγάρα του, τις λάμπες πετρελαίου, την ξυλόσομπα, τα λυχνάρια, τις λάμπες θυέλλης, τις τσακμακόπετρες... Πιο έντονα θυμάμαι τα άστρα που άναβε πάνω απ' το κεφάλι μου τα καλοκαίρια στην ταράτσα, στρωματσάδα, με μια απίστευτα δυνατή φλόγα να καίει μέσα του και να φωτίζει τα παιδικά μου όνειρα.





Φτάνει άραγε να υπάρχει φωτιά ή έχει σημασία και με τι ανάβει;

aspic είπε...

Λέφτυ,μήν στενοχωριέσαι και μήν θυμώνεις,γιατί με τόσες μπόμπες που πίνεις θα ανατιναχτείς,θα κανεις καμμιά ζημιά και στο υποβρύχιο.
Ψυχραιμία λοιπόν.

Κανείς δέν σου βάζει λόγια στο στόμα σου,παρά μόνο εσύ ο ίδιος (όπως ισχύει και για όλους μας).
Εσύ είπες και λές γενικώς,ότι δέν είναι η αγάπη το μυστικό της ζωής,αλλά ο πόλεμος η δύναμη για την φωτιά και λοιπά και λοιπά.
Αυτά σου απέδωσα και εγώ λοιπόν.Γιατί διαμαρτύρεσαι;
Τώρα,άν εσύ όπως λές και συμφωνώ μαζί σου,θα έκανες κάτι άλλο στην πράξη από αυτά που ισχυρίζεσαι εδώ,αυτό δέν μας αφορά μιάς και εδώ κρίνουμε και κρινόμεθα σύμφωνα με ότι είμαστε και λέμε αποκλειστικά και μόνο στο εικονικό.
Αλλά και εκτός αυτού,δέν θα είσαι και ο μόνος που άλλα λέει στην θεωρία και άλλα κάνει στη πράξη.

Θα συμφωνήσω απολυτα μαζί σου,ότι κάθε βοήθεια είναι εξουσία.Με την ευρύτερη έννοια βέβαια,όπως εξουσία είναι και η αγάπη,ακόμη και η συζήτηση που κάνουμε τώρα εδώ μεσα εξάσκηση εξουσίας είναι από τον έναν στον άλλο.Ουσιαστικά μόνο και μόνο το ότι υπάρχουμε,ο χώρος που καταλαμβάνουμε σάν ύπαρξη δηλαδή,είναι εξουσία.
Έτσι λοιπόν,αφού όλα είναι εξουσία,προτιμότερο είναι να ασκήσεις σε κάποιον εξουσία βοηθώντας τον,παρά βλάπτοντάς τον.
Εξουσία είναι να μαχαιρώσεις κάποιον,εξουσία είναι και να του προσφέρεις μιά ζεστή αγκαλιά και νομίζω δέν θα διαφωνεί κανένας λογικός άνθρωπος,πώς η δεύτερη περίπτωση είναι και η προτιμότερη.
Ο τρίτος δρόμος που λές,ότι δηλαδή υπάρχει περίπτωση κάποιος να αφήσει τους άλλους στην ησυχία τους,αυτό ξέχνα το δέν υφίσταται,από την στιγμή μάλιστα που ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται σάν κοσμοπολίτης και ταξιδιάρης,σάν αγελαίο ζώο δηλαδή και όχι σάν μοναχικό, και το βρίσκω και λίγο υποκριτικό να το λές όταν δέχεσαι και εσύ ότι τα πάντα είναι εξουσία.
Και τέλος πάντων και στην περίπτωση που έχεις δίκιο και είναι καλύτερο και πιο δημοκρατικό να αφήνουμε τους άλλους στην ησυχία τους,χίλιες φορές τουλάχιστον εγώ προτιμώ να τους βοηθάμε (όταν μας ζητηθεί απο τους ίδιους βέβαια) και άς μας πούν οι άλλοι μετά εξουσιαστές και φασίστες.


Για τον αριστερό λόγο είναι αυτονόητο αυτό που λές ότι και αυτός θέλει να παίξει τον ρόλο ενός θεού στην θέση του θεού,αφού ο θεός του ανθρώπου ουσιαστικά είναι ο λογος του και κα΄θε λό΄γος του είναι και θεός του.
Από κεί και πέρα,σημασία έχει τι εννοεί ο καθένας όταν λέει θεό.

Τέλος μήν λές μαλακίες ότι αναίρεσα δήθεν τον συμβολικό χαρακτήρα του μυθολογικού λόγου.Ίσα ίσα που είπα πώς και ένας έντονα συμβολικός λόγος σάν και τον μυθολογικό,δέν σημαίνει πώς δέν θα είναι σαφής και συγκεκριμένος.
Ο συμβολικός λογος δηλαδή,δέν σημαίνει πώς επιδέχεται αυθαίρετες ερμηνείες,το αντίθετο μάλιστα.
Απορώ που είδες ότι τα γύρισα.

Και ο κρόνος που συχνά αναφέρεσαι,πώς τον ερμηνεύεις εσύ σάν τιτάνα που συμβολίζει μιά φυσική δύναμη,όταν είναι σχεδόν βέβαιο ότι συμβολίζει τον αφηρημένο χρόνο;
Και μάλιστα τον βάζουν να είναι ζευγάρι με την ρέα,δίνοντας μιά απίθανη ,για την εποχή, διάσταση στα πράγματα,αφήνοντας να εννοηθεί πώς χρόνος δέν είναι κάτι που εκδηλώνεται σάν αυτό που υπάρχει,αλλά υπάρχει σάν αυτό που εκδηλώνεται.
Ανάλογη συμπεριφορά έχει μάλλον και η χριστιανική αγάπη που καταδικάζεις,την οποία θα πρέπει να την συσχετίσεις με τον μυθολογικο έρωτα,αιτία κάθε δημιουργίας.
Και τελικά η ερώτηση είναι,ο έρωτας,η αγάπη ή όπως θές πές την οποιαδήποτε δημιουργική αιτία,που σάν εικόνα και ομοίωση που λέει και η εκκλησία υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο υποτίθεται,είναι μιά δύναμη φυσική; πνευματική; διανόημα; συναίσθημα;
Τί;
Και σάν τι επιδρά στον άνθρωπο και στο σύμπαν όλο,άν όχι σάν εξουσία (με την ευρύτερη έννοια πάντα);
Θα υπήρχε κόσμος άραγε,άν τον άφηνε στην ησυχία του;
Από κεί πρέπει να αρχίσουμε λέφτυ,για να δούμε μετά τι μπορεί να είναι οι τιτάνες,τι να είναι οι θεοί και τι να είμαστε εμείς οι άνθρωποι τελικά.




































Χαμίνι,το σκοτάδι έχει αξία,επειδή ξέρεις ότι μπορείς να φωτίσεις όποια περιοχή του επιθυμήσεις κάθε στιγμή.
Θα μου πείς βέβαια,τότε γιατί να μήν έχει και το φώς αξία,όταν μπορείς να σκιάσεις όποια περιοχή του πάλι επιθυμήσεις κάθε στιγμή.
Όντως εκεί δέν ξέρω.Τι έχει άραγε πιο πολύ ενδιαφέρον,αλλά που μπορεί να εντοπίζεται και η διαφορά;Και εντέλει είναι όλα φώς (που σκοτίζονται) ή σκοτάδι (που φωτίζονται);


ΒΓ Θράς,γιατί είσαι τόσο σίγουρος ότι ο κύριος χρηματοδότης της τεχνολογίας είναι ο στρατός;
Ίσως σε κάποιους τομείς να ισχύει αυτό που λές,αλλά γενικώς;

Αλλά και ο στρατός να πληρώνει,από που τα βρίσκει τα λεφτά,άν όχι από όλους μας;
Όλοι πληρώνουμε με ένα σωρό τρόπους.
Αλλά και πάλι,γιατί τα πράγματα να τα κρίνουμε όχι για την ορθότητά τους,αλλά με βάση ποιός τα πληρώνει;
Άμα ήταν έτσι,δέν θα υπήρχαν ούτε θεσμοί,ούτε δίκαιο, ούτε τίποτα,παρά θα έκαναν ότι ήθελαν οι κεφαλαιοκράτες.
Θα μας πεί ο λέφτυς βέβαια και δικαίως,ότι και τώρα που έχουμε θεσμούς ,πάλι αυτοί που τα πληρώνουν κάνουν ότι θέλουν.
Ε,είναι επειδή τους αφήνουμε στην ησυχία τους όπως λέει,και δέν θέλουμε να τους καταπιέσουμε με ένα νέο αριστερό λόγο και μας καταπιέζουν αυτοί με τον παλιό τους τον δεξί.
Έλα έλα,ντροπή μου,πάλι λόγια στο στόμα του έβαλα.
Φτού κακά!

dianathenes είπε...

Δεν χρειάζεται να κάνεις καμιά έρευνα επιστημονική, καμιά στατιστική να συμβουλευτείς προκειμένου να δεις πώς διαχειρίζονται σήμερα οι άνθρωποι τη φωτιά.

Αρκεί να βγεις πόρτα-πόρτα με 100 κουπόνια. Εκατό κουπόνια σε μια πρακτική πλαστική σακούλα ώστε να μη τα μουλιάσει η βροχή, είναι μια καλή ευκαιρία να δεις τα πράγματα σφαιρικά σαν παρατηρητής. Εκατό κουπόνια είναι μια λαμπάδα που τρέχει στους δρόμους στα χέρια ενός σύγχρονου Προμηθέα που κανέναν σχεδόν δεν συγκινεί. – Εδώ η καλή φωτιά, εδώ η καλή φωτιά.....αλλά τι εντύπωση να κάμει ένας Προμηθέας ανάμεσα σε τόσους ηλεκτρικούς φανούς και στολισμένα έλατα; Θα μπορούσε να είναι και ένας αρχαίος κούρος που τρέχει με τα σανδάλια , την κοντή λευκή πουκαμίσα με τη χρυσή ζώνη, το κεφάλι όλο βοστρύχους. Ενα γραφικό θέαμα που ξέφυγε λες μέσα από τα γυρίσματα ενός φιλμ...

Είναι μια πολύ γηραλέα κυρία. Φορά μακρύ νυχτικό ροζ μέχρι το πάτωμα, έχει γαλάζια μάτια με ένα αναμμένο φωτάκι μέσα στις κόρες τους και έχει άσπρα μαλλιά μέχρι τη μέση. Ξέφυγε θαρρείς από τις «Μεγάλες Προσδοκίες». Πονά πολύ για την Εστέλλα ίσως, που δεν ράγισε αρκετά τις καρδιές των ανδρών. Μισάνοιξε την πόρτα αλλά της έχει τελειώσει πλέον η φωτιά.

Μετά είναι μια πολυκατοικία με 4 πατώματα τελείως άδεια. Μόνο κάτι φωνές πίσω από τα πατημένα κουδούνια με ξενική προφορά . Ποιος είναι;
Εδώ η καλή φωτιά, εδώ η καλή φωτιά....λείπει όμως η κυρία του σπιτιού στη δουλειά!

Μετά είναι μια κλειδαριά στην πόρτα του κήπου. Είναι ωραίος κήπος γεμάτος τριαντάφυλλα. Μέσα κατοικεί φαίνεται το Τέρας.

Μετά είναι άλλα σπίτια κι άλλα με κάγκελα στα παράθυρα.

Μετά είναι επιτέλους μια πόρτα με μουσική από μέσα. Μια όμορφη κοπέλα, κρατά στην αγκαλιά ένα μωρό, στο αυτί της κρέμεται ένα κινητό και με το πόδι προσπαθεί να σπρώξει ξανά μέσα στο μικρό διαμέρισμα ένα άσπρο σκυλάκι που κουνά χαρούμενο την ουρά γιατί νομίζει ότι θα πάει βόλτα. Δεν έχει κανένα χέρι ελεύθερο δυστυχώς για τη φωτιά....

Μετά είναι μια κυπριακή σημαία. Είναι ξένοι στον τόπο, είπαν.

Μετά είναι ένας μεγάλος δείκτης που πετιέται από την πόρτα χωρίς καν να κτυπήσω το κουδούνι. Με είδαν φαίνεται να πλησιάζω με την λαμπάδα. Πάει πέρα δώθε σαν εκκρεμές γνέφοντας «όχι,όχι» και κλείνει πάλι μαγικά όπως άνοιξε.

Μετά είναι επιτέλους το σπίτι μιας γνωστής. Είναι εξ Αμερικής. Διαβάζω στα μάτια της ένα μικρό δάγκωμα επειδή με ξέρει. Να δει αν έχει ψιλά. Εχει τελικά. Δυο ευρώ.

Μετά είναι διάφορα σπίτια παιδικά. Είναι παιδικά επειδή μικρή έπαιζα στις αυλές τους. Τα κορίτσια εκείνα δεν είναι μέσα να βγουν να παίξουμε με τη φωτιά. Είναι οι μανάδες τους πολύ γερασμένες πια που λέγουν ότι έδωσαν ρούχα.

Μετά είναι ο άνδρας με τη φόρμα και τα σκυλιά που τα χει πάντα με το λουρί. Πολύ άγρια. Τον βλέπω κάθε πρωί που περνά. Δεν με ξέρει. Εγώ τον ξέρω όμως....Εδώ η καλή φωτιά, εδώ η καλή φωτιά...Κρατάει μια σακούλα γεμάτη κονσέρβες για σκύλους. Πεινάνε όμως τα σκυλιά και χώνεται γρήγορα μέσα στο σπίτι του.

Μετά είναι μια φωλίτσα. Καινούργια φωλίτσα, ερωτική. Εχει όμορφο καναπέ και μαξιλάρια πολλά. Μυρίζει όμορφα. Εδώ η καλή φωτιά, η καλή φωτιά λέω....10 ολόκληρα ευρώ.

Μετά είναι ένας γέρος μα πολύ γέρος με σωληνάκι στη μύτη ενωμένο με ένα περίεργο μηχάνημα που παράγει μπουρμπουλήθρες και μια μικρή πιστή από την Βοσνία. Είναι 90 χρονών και μου δίνει 50 ευρώ!!! Ηξερε τον πατέρα μου....

Μετά είναι σπίτια, σπίτια, σπίτια .......
Σπίτια στολισμένα. Σπίτια από τσιμέντο.
Τρούλοι κάπου- κάπου και στο βάθος ο Αρχαίος Ναός.
Με μια λαμπάδα και λίγα κουπόνια μπορεί να μην βλέπεις το Μέλλον, ζυμώνεσαι όμως με την Αλήθεια: και στην πόρτα τους αν τους πας την φωτιά, δεν την θέλουν. Αυτή ίσως είναι η τιμωρία των θεών για τον Προμηθέα. Και να φανταστείτε ότι η λαμπάδα βγήκε στους δρόμους μια μέρα σχετικά ...κρύα.


υγ thrass,με την δεύτερη σημασία βέβαια. Ασπικ, η σακούλα ήταν ...πλαστική και είχε φωτιά μέσα, ωστόσο... Χαμίνι, η λαμπάδα σου με ενέπνευσε:) Λέφτυ, δεν ξέρω αν βοηθώντας τους άλλους, βοηθάμε τελικά τον εαυτό μας. Γιατί άραγε ο προμηθέας έδωσε την φωτιά στους ανθρώπους;

Υγ2 παρακολουθώ την ανταλλαγή «πυράς» μεταξύ σας. Σκέπτομαι μην δεν είναι ούτε ο αριστερός λόγος του άσπικ που θα σώσει τον Ανθρωπο ούτε το γονίδιο του λέφτυ. Αλλά τότε τι να είναι; Μήπως το παράδειγμα του Προμηθέα λέει κάτι; Γιατί πάντα η βοήθεια να έρχεται κάπου έξω από εμάς. Γιατί να ζητούμε φωτιά αντί να δίνουμε;

wpleftyboy είπε...

aspic
δεν ειμαι εγω αυτος που εγραψε
οτι "ο λεφτυ θα εκανε"
"η ντιανα θα εκανε"

και σιγουρα δε συγχιζομαι (βαρα αλυπητα λοιπον)

αλλο χριστιανικη αγαπη κι αλλο ερωτας
ομως φιλε ...ο ερωτας εχει πολυ σαρκα για να μπορει να συγκριθει με την χριστιανικη αγαπη.

αυτο παλι με τον κρονο τι καινουριο μας λεει?μπας κι ο πανδαματωρ χρονος δεν ειναι φυσικη δυναμη και μαλιστα η μεγαλυτερη ? ή μηπως νομιζεις οτι ειναι "οι-μαλακειες-των-φυσικων-που -θελουν-να-γινουν-θεοι"

πραγματι λεω οτι το μυστικο της ζωης δεν ειναι η αγαπη και ειναι η εξουσια και η βια ,αλλα αυτο δε σημαινει οτι εγω δεχομαι ή οτι οποιοσδηποτε πρεπει να δεχτει να του οριζει τη ζωη ενα μυστικο...

αντιθετα επαναλαμβανω συνεχως για την δημιουργικη και αναγεννητικη δυναμη του θανατου ...της αρνησης αυτης της ζωης(που ειτε το θελουμε ειτε οχι ετσι ηταν και θα ειναι)

ο "θανατος" που περιγραφω φιλε ασπικ ειναι η ζωη και η "ζωη" που ζουμε ειναι ο θανατος
μονο αν αδιαφορησεις για τη "ζωη" θα ζησεις πραγματικα..ισως να ειναι συντομη η ζωη σου αλλα θα ειναι εξω απο συμβασεις και υποταγη σε εξουσιες.

γι αυτο ασπικ σου λεω οτι κανεις μεγαλο λαθος οταν βοηθας τον "αφρικανο"
αυτο που πραγματικα χρειαζεται ειναι ελευθερια και σεβασμος και οχι βοηθεια

και σου λεω οτι υπηρξα "αφρικανος" για πολυ καιρο

ισως καποιος αλλος να αξιολογει τα πραγματα διαφορετικα και να βαζει τη διατηρηση της "ζωης" με την φυσικη εννοια της πανω απο την ΖΩΗ οπως την εννοω εγω δηλ. ελευθερη χωρις ορους .
ΙΣΩς ΤΟΤΕ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΞΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΝΑ εχει περισσοτερη αξια η βοηθεια απο αυτο που εσυ ονομασες τριτο δρομο .

παντως αυτο που βρισκω πολυ διασκεδαστικο ειναι οτι προσπαθωντας να βρεις επιχειρηματα δε δισταζεις μπροστα σε τιποτα ...η εξισωση ερωτα και χριστιανικης αγαπης ηταν η κορυφαια στιγμη του αγωνα

δηλ.
αν το πιστευεις πραγματικα αυτο
....μπα μαλλον να μας τρελλανεις θες.

για μενα τα πραγματα οσο και να τα μπερδευεις εσυ και οποιος αλλος θελει ειναι απλα

η "συνομωσια της αγαπης"* εφερε τον κοσμο ως εδω που βρισκεται τωρα

αν εσυ ή οποιοσδηποτε αλλος θελει να πιστευει οτι αυτος ο κοσμος οπως ειναι τωρα του ειναι αρεστος τοτε ,μπορει να συνεχισει να επιχειρηματολογει υπερ της αγαπης και να προσθετει το δικο του πετραδακι στο τειχος του ψευδους προς δοξαν της διατηρησης του δυτικου πολιτισμου

να προσφερει δηλαδη στον αγωνα για τη διατηρηση του προσωπειου των εξωγηινων δηλαδη .


*συνομωσια της αγαπης = η κατασκευη και διατηρηση του ψευδους οτι η αγαπη ειναι το μυστικο της ζωης και αρα πρπει να ειναι η μονη κοινωνικα αποδεκτη συμπεριφορα , προς δοξαν της καταπιεσης και του εξουσιασμου .

wpleftyboy είπε...

Γιατί άραγε ο προμηθέας έδωσε την φωτιά στους ανθρώπους;

η απαντηση στην ερωτηση δεν ειναι η αγαπη με τη σημερινη εννοια...που δεν ειχε εφευρεθει ουτε σαν λεξη...ο μυθος νομιζω λεει οτι μας λυπηθηκε ...μαλακειες, η λυπηση δεν ειναι ικανη να μας βαλει σε τετοιους μπελαδες ...απλα αδιαφορησε για τις συνεπειες ... επιζητησε τον φυσικο του θανατο αφου γνωριζε οτι
θα τιμωρηθει ..ηταν μια πραξη ηρωικη ...εξ' ορισμου ακατανοητη για
μας ...σηκωσε το κεφαλι μονο και μονο για να σηκωσει το κεφαλι ...ετσι για την ανυπακοη για τον εγωισμο και το αντριλικι...ηθελε να σπασει τον τσαμπουκα του Δια . Ναι αυτο ειναι κατι που μπορω να το καταλαβω !



Υγ2 παρακολουθώ την ανταλλαγή «πυράς» μεταξύ σας. Σκέπτομαι μην δεν είναι ούτε ο αριστερός λόγος του άσπικ που θα σώσει τον Ανθρωπο ούτε το γονίδιο του λέφτυ. Αλλά τότε τι να είναι; Μήπως το παράδειγμα του Προμηθέα λέει κάτι; Γιατί πάντα η βοήθεια να έρχεται κάπου έξω από εμάς. Γιατί να ζητούμε φωτιά αντί να δίνουμε;

μα ακριβως ντιανα ...(ποτε δεν ειπα για κανα γονιδιο που θα μας σωσει οπως φαινεται ετσι που το εγραψες)

α)δε χρειαζεται να σωθει κανεις απο τιποτα
β)το γονιδιο του μανιακου δολοφονου
που κρυβουμε μεσα μας θα μας καταστρεψει χωρις ομως αυτο να ειναι κατι τραγικο ...απλα ειναι η μονη δυνατη εξελιξη .
αρα ουτε καν ο εαυτος μας δεν χρειαζεται να μας σωσει ...απλα στο δρομο για την εξαφανιση και τον θανατο
(που φυσικα μονο δικος μας θανατος(των ανθρωπων) θα ειναι και οχι ολικη καταστροφη)
ας ειμαστε λιγο αξιοπρεπεις

κι οι δεινοσαυροι εξφανιστηκαν αλλα δεν εκαναν κι ετσι!

Thrass είπε...

Aspic,
στατιστικά το εννοούσα, για αυτό είπα κύριος.
Είναι απλά αυτό που έχω δει να συμβαίνει, κι από τις δυο μεριές τού Ατλαντικού. Το πολύ χρήμα για έρευνα έρχεται από το στρατό, είτε άμεσα για στρατιωτικές εφαρμογές είτε εμμέσως για βασική έρευνα (με την ελπίδα να προχωρήσει σε στρατιωτικές εφαρμογές, ξανά). Ναι, και στην Ελλάδα, μέσω ΝΑΤΟ. Το φαινόμενο είναι φυσικά πιο έντονο όταν υπάρχει οικονομική κρίση.

Αλλά και ο στρατός να πληρώνει,από που τα βρίσκει τα λεφτά,άν όχι από όλους μας;

Σωστό, όμως από τη στιγμή που τα λεφτά μας γίνονται "λεφτά τού στρατού", ο στρατός τα διαχειρίζεται όπως νομίζει αυτός καλύτερα. Και οι στρατιωτικοί πιστεύουν ότι το καλύτερο για κάθε χωρά είναι να έχει ... ισχυρό στρατό.

Αλλά και πάλι,γιατί τα πράγματα να τα κρίνουμε όχι για την ορθότητά τους,αλλά με βάση ποιός τα πληρώνει;

Ε, η ορθότητα βασίζεται στο ζύγισμα αντίπαλων λογικών (στην καλύτερη περίπτωση) επιχειρημάτων, το οποίο ζύγισμα είναι κάπως υποκειμενικό, έτσι δεν είναι; Δε ζούμε σε ντετερμινιστικό κόσμο.

Άμα ήταν έτσι,δέν θα υπήρχαν ούτε θεσμοί,ούτε δίκαιο, ούτε τίποτα,παρά θα έκαναν ότι ήθελαν οι κεφαλαιοκράτες.
Θα μας πεί ο λέφτυς βέβαια και δικαίως,ότι και τώρα που έχουμε θεσμούς ,πάλι αυτοί που τα πληρώνουν κάνουν ότι θέλουν.


Και θα έχει δίκιο. Εδώ που τα λέμε, το να αποφασίζει αυτός που πληρώνει, είναι μια σχετικά δίκαιη λύση σε έναν υποκειμενικό κόσμο.

Ντιάνα,
προσπάθησα να σε κάνω να "τσιμπήσεις" πριν, αλλά δεν τα κατάφερα. Σε ρωτώ ευθέως λοιπόν. Τη φωτιά να τη δίνουμε αδιακρίτως; Δεν τη κάνει αυτό "φτηνή", με την άσχημη σημασία τής λέξης;
Την αγάπη να τη δίνουμε αδιακρίτως; Δεν την κάνει αυτό "φτηνή";

Leftyboy,
Το ανθρώπινο είδος κατά 99% δε θα υπάρχει "για πάντα", αυτό είναι σχεδόν βέβαιο, με βάση τους φυσικούς νόμους, αφού το σύμπαν κατά πάσα πιθανότητα δε θα υπάρχει για πάντα (εντροπία κλπ).
Τώρα αν θα είναι η βία αυτή που θα μας ξεκάνει ή αν θα προλάβουμε να πεθάνουμε φυσικό θάνατο, δεν ξέρω πόση σημασία έχει.
Οπότε συμφωνώ μαζί σου με αυτό που λες.

χαμίνι είπε...

Το να χαρίζεις δεν μπορεί να μειώσει την αξία του δώρου...

Αυτά ισχύουν μόνο στις οικονομικές θεωρίες, και άν...

Φτηνή αγάπη; Μήπως φτηνοί άνθρωποι; Και πτωχοί επίσης;

aspic είπε...

Λέφτυ,με τα μέχρι τώρα επιστημονικά στοιχεία και φιλοσοφικές αντιλήψεις,ο χρόνος δέν είναι φυσική δύναμη όπως επιμένεις,αλλά αφηρημένη έννοια.Ουσιαστικά δηλαδή,είναι ένα διανόημα.Τώρα άν εσύ είσαι πιο ενήμερος για τυχόν νέες εξελίξεις που ανατρέπουν όλες τις μέχρι τώρα αντιλήψεις μας περί χρόνου,με ενδιαφέρον πιστεύω θα τις ακούσουμε όλοι μας.

Για την χριστιανική αγάπη και τον μυθολογικό έρωτα,μήν τρελλαίνεσαι και άκου λογικά πώς γίναν τα πράγματα.Ο χριστιανισμός λοιπόν,βασίστηκε στην εσσαική, άν δέν κάνω λάθος, νομολογία,ηθική παράδοση και θρησκευτική πεποίθηση,(στην παλαιοεβραική άς πούμε την γνωστή οδόντα αντί οδόντος και τα λοιπά),η οποία ελλείψει όμως σημαντικής φιλοσοφικής-μυθολογικής θεώρησης του κόσμου,δανείστηκε πλήθος στοιχείων από την περιπατητική σχολή των αθηνών,πολύ περισσότερα από την εκλεκτική σχολή,με καθαρά πλατωνικές ιδέες,όπου ο κύριος και πιο σημαντικός εκφραστής όλων αυτών ήταν ο φίλων ο αλεξανδρεύς.
Ουσιαστικά άν κοιτάξουμε την όλη ιστορία του χριστιανισμού έξω από θρησκείες μυστήρια και τα λοιπά (χωρίς να σημαίνει πώς τα αποδοκιμάζουμε και τα ακυρώνουμε), ο χριστός δέν ήταν άλλος από αυτόν τον φίλωνα τον αλεξανδρέα (του οποίου η ζ ωή συμπίπτει και χρονικά με το διάστημα που δρά ο χριστός,άν και υπάρχουν και κάποιες αναφορές και για έναν ακόμη φιλοσοφο του καιρού εκείνου).
Και όπως είναι φυσικό,ο φίλων,όπως και αρκετοί προγενέστεροι και πιο ασήμαντοι εκπρόσωποι της ελληνοιδουαικής σχολής,μετέφεραν-μετέφρασαν σχεδόν όλη την ελληνική μυθολογία και την χώρεσαν στα δικά τους.
Και καθότι έπρεπε να την παντρέψουν με τις ηθικές παραδόσεις όπως είπαμε των εσσαίων,φιλισταίων,σαδουκαίων και λοιπών λοιπαίων,έκαναν αρκετές προσαρμογές,μιά εκ των οποίων ήταν και ο έρωτας που έγινε αγάπη.
Και αυτό φυσικά έγινε διότι ο χριστιανισμός απαξίωνε κατ ένα τρόπο την ύλη και το σώμα,και θα έπρεπε και η δημιουργική πνοή του σύμπαντος να έχει μόνο ψυχική δράση (αγάπη) και καθόλου σωματική (έρωτας).
Ουσιαστικά όμως είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα,λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο και πουθενά η χριστιανική αγάπη δέν υστερεί σε τίποτα από τον αρχαίο έρωτα,άν λάβουμε υπόψην και την εννοιολογική ολοκλήρωση που ελαβε αυτή (η αγάπη) και από τους μεγάλους αλλά παρεξηγημένους, πατέρες της εκκλησίας.
Εξάλλου άν κάποιοι χαρακτηρίζουν και δικαίως,ανόητους όλους αυτούς που πιστεύουν στην χριστιανική αγάπη διότι αυτή παραμερίζει έως και απαξιώνει το σώμα,τότε με το ίδιο σκεπτικό και αυτοί οι οπαδοί του αρχαίου έρωτα το ίδιο ανόητοι θα είναι,αφού σύμφωνα με την εσφαλμένη τους αντίληψη για αυτόν,παραμερίζουν έως και απαξιώνουν την ψυχή πρός ώφελος του σώματος.
Καθότι αγάπη και έρωτας,έρωτας και αγάπη,είναι κάτι περισσότερο από μιά απλή ηδονή του σώματος ή της ψυχής,προσομοιάζοντας περισσότερο σε αυτό που οι φυσικοί ονομάζουν παγκόσμια έλξη,χωρίς όμως να είναι και αυτό εντέλει.

Σύμφωνα με αυτήν την δημιουργική πνοή της αγάπης η του έρωτα λοιπόν,σίγουρα αυτα΄που λές λέφτυ για τον θάνατο είναι σωστά.Και όπως είπε και κάποιος μοναχός,όταν πεθάνεις,δέν θα πεθάνεις,άν δέν πεθάνεις πρίν να πεθάνεις και τα ίδια λίγο πολύ λένε και στο θιβέτ και στις ινδίες και παντού.
Επειδή όμως,βασική προυπόθεση και αιτία της ύπαρξης,δέν είναι μήτε ο έρωτας,μήτε ο θάνατος μήτε η ζωή,παράμονάχα η ελευθερία, και η ζωή η ο θάνατος είναι απλώς μιά έκφραση αυτής της ελευθερίας και ο έρωτας η η αγάπη δέν είναι τίποτα άλλο από τα ενεργήματά της (βούληση),αυτό σημαίνει πώς ο θάνατος η η αδιαφορία της ζωής,θα είναι έτσι όπως τα λές,μόνο άν είναι στην ελεύθερη επιλογή ενός ατόμου.
Ο αφρικάνος όμως δέν πιστεύω πώς έχει επιλέξει τον θάνατό του για αυτό κάθεται και πεινάει.Μάλλον το αντίθετο για αυτό και ζητάει βοήθεια.Απεναντίας,σύμφωνα με τα λεγόμενά σου,μάλλον εσύ επέλεξες τον θάνατό του για αυτόν.Και μου φαίνεται λίγο του σαλονιού η άποψή σου,ότι τελικά για το καλό τους οι αφρικάνοι πεινάνε μιάς και έτσι φιλοσοφούν καλύτερα μέσα στον θάνατο που τους περιτρυγυρίζει.Λίγο σάν το γνωστό με τα ψωμιά και τα παντεσπάνια μοιάζει αυτό.
Άμα είναι έτσι,γιατί δέν δίνεις την περιουσία σου να φάει τίποτα κανένας από αυτούς αφού έτσι το θέλει,και να κάτσεις εσύ να πεινάσεις για να φιλοσοφήσεις γύρω από τον θάνατο και την ζωή,αφού έτσι το θέλεις και εσύ;



Και για να κλείσουμε απαντώντας και στην άλλη την τρελλέγκω την διανάθενα,κουβεντιάζουμε τρία τέσσερα χρόνια ρε παιδιά στο διαδίκτυο,και πραγματικά μιά καλή κουβέντα για την εποχή μας δέν σας άκουσα να λέτε.
Όλο γκρίνια και μιζέρια είσαστε.
Όλα σας βρωμάνε.
Τι στο διάολο,γεράσατε πρόωρα;
Και έχω την υποψία,πώς αυτό το κάνετε για να δώσετε άλλοθι στον εαυτό σας.Για να ισχυριστείτε δηλαδή,πώς δέν φταίτε εσείς που δέν είστε το να η το άλλο,αλλά η εποχή που δέν σας αφήνει να είστε το ένα ή το άλλο.
Και έτσι συνέχεια γυρνάτε στα περασμένα,κομπάζοντας για το τι είσασταν η το τι θα μπορούσατε να είσασταν ,προσπαθώντας να πείσετε για πράγματα (κυρίως εσύ διανάθενα),που μεγάλα παιδιά είσαστε και ξέρετε,πώς δέν είναι αυτά τα ίδια που ήταν τέτοια,αλλά η μνήμη σας που τα κάνει τέτοια.
Έτσι λοιπόν,μιάς και ο λέφτυς μου την έβγαλε την ρετσινιά ότι σας λέω κάντε το ένα και κάντε το άλλο,σας συνιστώ,εσύ διανάθενα να γράψεις ένα ωραίο παραμύθι με τις περιπέτειες ενός πλαστικού μπουκαλιού και εσύ λέφτυ ένα ρομάντζο με τον έρωτα ενός λυκάνθρωπου με μιά βρυκολακιασμένη,που ακούγανε πάριο καθώς τρώγανε πασατέμπο το ηλιοβασίλεμα.
Τι άλλο να πώ;
Ίσως από κεί να πάρετε έμπνευση,να γίνετε δημιουργικοί και να πάψετε να γκρινιάζετε και να τρώγεστε συνεχώς.














































Και ίσως να πάρω και εγώ έμπνευση από σάς και να πάψω να γκρινιάζω με εσάς που γκρινιάζετε.

ΒΓ Θράς,άν δέν υπάρχει ένα αυτονόητο καλο και κακό,και άν ο στρατός τα μαζεύει τα λεφτά από όλους μας και είναι στην ευθύνη του να τα διαχειρίζεται σάν αυτό που πιστεύει ότι είναι καλό η κακό,και άν αφού τα χει και τα διαχειρίζεται είναι και δίκαιη καθε επίλογή του αφού αυτός τα χει και αυτός τα διαχειρίζεται και κατ επέκταση και το κεφάλαιο δίκαια πράτει και αποφασίζει,και άν οι θεσμοί που υποχρεώνουν εμάς να τους προσφέρουμε πλούτο,επιτρέπουν σε αυτούς να τον μαζεύουν,για να αποφασίζουν και να ενεργούν δίκαια επειδή απλώς αυτοί αποφασίζουν και ενεργούν,άν όλα αυτά γίνονται λοιπόν και δίκαια όντως αφού αυτά γίνονται,γιατί τελικά άδικο είναι μόνο αυτό που δέν γίνεται,αλλά όμως όταν αρχίζουν να ξεσηκώνονται οι ταλαίπωροι οι τριτοκοσμικοί και αρχίζουν να κατεβάζουν ουρανοξύστες δίδυμους και τρίδυμους και τετράδυμους,και ακολουθήσουν ξυπνώντας από την αποχαύνωσή τους και όποιοι δυτικοί,και κινήματα διαδηλώσεις και τρομοκρατικές οργανώσεις αρχίσουν και κόβουν κώλους,τότε δίκαιο θα είναι και αυτό αφού θα γίνεται και να δούμε ποιό θα ναι το άδικο τότε που δέν θα γίνεται.
Και τελικά,άν ο κόσμος ήλθε ανάποδα και οι πράξεις παράγουν δίκαιο,και όχι το δίκαιο πράξεις,τότε και η απραξία μας θα παράγει άδικο,και όχι το αδικο την απραξία μας.

dianathenes είπε...

Λέφτυ,

προσπαθώ να καταλάβω εδώ και μέρες τι λες. Νομίζω λοιπόν ότι πιστεύεις – με κάθε επιφύλαξη βέβαια- σε ένα είδος παντοδυναμίας της Φύσης της οποίας την δύναμη όμως υφαρπάζουν οι εκάστοτε «θεοί» με σκοπό να εξουσιάσουν τον Ανθρωπο τον οποίο και δημιούργησαν ακριβώς γι αυτό τον σκοπό. Να είναι το παιγνίδι τους δηλαδή.

Τέτοιοι θεοί είναι στην μυθολογία οι 12 θεοί οι οποίοι τιμώρησαν τον Προμηθέα που θέλησε να αμφισβητήσει την εξουσία τους επί των ανθρώπων δίνοντάς τους την φωτιά-γνώση και οι τιτάνες που συμβολίζοντας την ίδια την Φύση, τους πολέμησαν για τον ίδιο σκοπό αλλά κατατροπώθηκαν.

Ομοίως, στη Βίβλο ο Θεός δημιούργησε τον Ανθρωπο για να τον εξουσιάζει ενώ ο Σατανάς είναι το αντίστοιχο σύμβολο του τιτάνα Κρόνου και του Προμηθέα που θέλησαν να αφυπνίσουν τον Ανθρωπο μέσω του πειρασμού.

Σύμφωνα με αυτή την θεωρία ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι μέρος της Φύσης αλλά ένας είδος ανδρείκελου τοποθετημένο απλώς μέσα στη Φύση κατ εικόνα των θεών όσον αφορά το δωδεκάθεο και κατ εικόνα και καθ ομοίωση του Σατανά όσον αφορά την Γένεση.

Διότι σύμφωνα με την θεωρία σου αν καταλαβαίνω καλά, ο Ανθρωπος φέρει σαν απόγονος του Κρόνου και του Σατανά το γονίδιο της αντίστασης, της ελευθερίας, της ανεξαρτοποίησης από τους «θεούς», τις δυνάμεις της εξουσίας και της υπουδούλωσης. Αυτό ταυτίζεται μάλλον με τα βασικά του ένστικτα επειδή αυτά ακριβώς είναι τα χαρακτηριστικά που του δίνουν μέρος από την Δύναμη της Φύσης και τα οποία για τον λόγο αυτό πρέπει να υπερισχύουν κάθε θεωρίας αγάπης, βοηθείας προς τους άλλους ανθρώπους ή και προστασίας από τον ίδιο του («κακό») εαυτό. Είναι κοντολογίς ο μόνος τρόπος για να ενωθεί με την Φύση.

Και συνεχίζουμε. Οταν ο άνθρωπος απελευθερώνοντας όλες τις αντιεξουσιαστικές δυνάμεις του
( τα ενστικτά του δηλαδή) και σε πλήρη ένωση με την Φύση φθάσει στο σημείο 0 της εξάρτησής του από τους «θεούς» ( δυνάμεις του «καλού» που τον καταπιέζουν) τότε εμφανίζονται καινούργιοι «θεοί» που τον καταπιέζουν έτσι ώστε να ξαναρχίζει ο κύκλος εξουσίας και αντι-εξουσίας. «Ειναι μονο ενα αιωνιο παιχνιδακι και τιποτα παραπανω, το γονιδιο του κανιβαλλου που κληρονομησαμε απ' τον πατερα κρονο».

Τώρα τι να απαντήσω Λέφτυ σε αυτήν την θεωρία;
Βρε συ, μου μοιάζει λίγο για σατανισμός. Εκτός αν δεν το συνειδητοποιείς.
Διότι εκτρέπεις το νόημα της Γένεσης προς το αρνητικό της. Οπου Θεός εξουσία και όπου σατανάς ελευθερία.
Και νομίζω ότι η θεωρία σου έχει πολλά κενά.
Ξεχνάς ότι ο Θεός σύμφωνα με τη Βίβλο, έπλασε τον Ανθρωπο κατ εικόνα και καθ ομοίωση δίνοντάς του τη δυνατότητα να γίνει Θεός; Είναι η ειδοποιός διαφορά από το δωδεκάθεο που πράγματι κρατά τον Ανθρωπο υπό την εξουσία μιας ανωτέρας Δύναμης, και αυτή ακριβώς η διαφορά εξηγεί αν θες "θρησκευτικά" την εξέλιξη του Ανθρώπου από το ζωώδες («φυσικό» όπως το ονομάζεις) στην πνευματικότητα.
Εκθειάζεις την Φύση, υμνώντας τον Κρόνο, τον Προμηθέα και τον σατανά σαν υπερασπιστές του Ανθρώπου, ανακηρύσσοντάς την σε .... θεό, δηλαδή σε έναν νέο εξουσιαστή.
Και προδικάζεις το μέλλον καλώντας τον Ανθρωπο να ενωθεί με το ζωώδες το οποίο αποκαλείς «ζωή» ενώ η πορεία του Ανθρώπου μέσω της πνευματικότητας το έχει ξεπεράσει προ πολλού.
Τέλος, έχεις ένα περίεργο τριαδικό σύστημα κατά το οποίο υπάρχει η Φύση, οι θεοί ( ή Θεός) σαν αντίπαλες δυνάμεις και ο Ανθρωπος! Μα και στο δωδεκάθεο και στην Βίβλο ο Ανθρωπος είναι μέρος της Φύσης. Και μάλιστα ο καρπωτής της. Κατέχει θέση κυρίαρχη μέσα σε αυτήν ως το τελειότερο δημιούργημα του Θεού ( ή των θεών). Εσύ παρουσιάζεις μεν τον Ανθρωπο σαν δημιούργημα του Θεού (ή των θεών) αλλά παρουσιάζεις την Φύση σαν μια άλλη Δύναμη. Πώς γίνεται αυτό; Η Φύση ποιανού δημιούργημα είναι; Και αν είναι θεός η ίδια τότε οι Θεοί είναι άλλη Δύναμη; Και διεκδικούν και οι 2 τον Ανθρωπο; Μα τότε γιατί ο Ανθρωπος να επαναστατήσει ενάντια της μιας Δύναμης για να ασπαστεί την άλλη;
Τέλος, θεωρώ ατυχές το παράδειγμα με τους δεινόσαυρους. Αυτοί ήταν μέρος της Φύσης και εξέλειπαν όταν εξαφανίστηκαν τα δάση από τα οποία τρέφονταν. Ο Ανθρωπος από τι τρέφεται λεφτυράκη ώστε να εξαφανιστεί;
Αν εννοείς ότι τρέφεται από τα ένστικτά του τα οποία «υποχωρούν» εξ αιτίας της πνευματικότητας – όπου υπάρχει- ή της πολιτισμικής εξέλιξης ή της καλπάζουσας τεχνολογίας, να συμφωνήσουμε ότι υπάρχει ο κίνδυνος πράγματι να αλλοτριωθεί τόσο ο Ανθρωπος ώστε να έχουμε στο μέλλον ένα άλλο είδος Ανθρώπου αλλά για εξαφάνιση δεν νομίζω ότι μπορούμε να μιλάμε με σιγουριά.

dianathenes είπε...

"Ντιάνα,
προσπάθησα να σε κάνω να "τσιμπήσεις" πριν, αλλά δεν τα κατάφερα. Σε ρωτώ ευθέως λοιπόν. Τη φωτιά να τη δίνουμε αδιακρίτως; Δεν τη κάνει αυτό "φτηνή", με την άσχημη σημασία τής λέξης;
Την αγάπη να τη δίνουμε αδιακρίτως; Δεν την κάνει αυτό "φτηνή";"

Thrass,

Eίναι δύσκολη η ερώτησή σου.
Αν μιλάς για Αγάπη θα σου απαντήσω κάτι που δυσκολεύτηκα πολύ να καταλάβω όταν μου το πρωτοδίδαξε ένας πολύ σοφός άνθρωπος. Οτι η Αγάπη είναι κατάσταση. Δεν είναι συνάισθημα. Σαν κατάσταση δεν είναι κάτι που επιλέγεις αλλά κάτι που σε καταλαμβάνει. Επομένως δεν έχεις το περιθώριο να κινηθείς εκτός αυτής.

Αν μιλάς για Ερωτα θα σου απαντήσω ότι όχι ο Ερωτας δεν δίνεται αδιακρίτως. Είναι πολύ ακριβός επειδή εμπεριέχει στοιχεία λατρείας με την θρησκευτική έννοια. Οσο να κάνει προσευχόμαστε σε λίγους θεούς και σε ορισμένους ναούς...

dianathenes είπε...

Ασπικ,

Ολα τα είπες πολύ ωραία περί αγάπης και βοήθειας στον συνάνθρωπο. Είσαι αν κατάλαβα καλά υπέρ της πρακτικής βοηθείας. Δεν διαφωνώ όταν πρόκειται για "αφρικανούς" αν και θεωρώ τον όρο ακατάλληλο μιας και οι "αφρικανοί" υστερούν σε υλικά αγαθά αλλά υπερέχουν σε άλλα που υπολειπόμαστε εμείς οι δυτικοί. Βάζω στοίχημα ότι αν τους δίναμε ένα πλαστικό μπουκάλι νερό που τους λείπει θα μας έδιναν για αντάλαγμα μια πολύ όμορφη ιστορία με το ταμ-ταμ της φωτιάς που θα έλεγε για το μάγο της φυλής και τα θηρία της ζούγκλας και για το γύρο της Σελήνης στον Ουρανό και τόσα άλλα που κανείς δεν μας λέει στην Δύση. Δεν ξέρω πραγματικά ποιος είναι ο "αφρικανός" πάνω στη Γη....


"Και το πρόβλημα της εποχής μας,δέν είναι νομίζω τα διάφορα τεχνολογικά υλικά,αλλά στο γιατί ο άνθρωπος δέν μπορεί να εκμεταλευτει αυτά τα θαυμάσια υλικά (ναι,και το πλαστικό είναι ένα θαυμάσιο υλικό απο κάθε άποψη διανάθενα) για να φέρει ειρήνη,δικαιοσύνη και ανακούφιση στον κόσμο και βέβαια τέχνη και δημιουργικότητα.
Καθότι διανάθενα,δέν υπολείπονται τα υλικά ημών,αλλά εμείς υπολειπόμεθα αυτών των υλικών".

Συμφωνώ ότι όλα τα υλικά αν υπάρχει ψυχή, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανακούφιση του ανθρώπου ωστόσο τα υλικά που διαλέγει ένας πολιτισμός είναι χαρακτηριστικός των οραματισμών του, όπως ακριβώς τα χρώματα σε ένα ζωγράφο, οι νότες σε έναν μουσικό και οι λέξεις σε ένα συγγραφέα. Καθώς και ο λόγος κάθε ανθρώπου....

χαμίνι είπε...

Μιας και ο λόγος περί αγάπης διαβάστε κι αυτό:

χαμίνι είπε...

Ουπς!
Αυτό:
< //http://apallou.blogspot.com/2006/12/blog-post.html">

wpleftyboy είπε...

aspic
ο χρονος δεν ειναι διανοημα παρα μονο στα μυαλα των φυσικων
στο μυαλο και το πετσι το δικο μου φαινονται τα σημαδια του
και συμφωνα με τη δικια μου θεωρια αυτο δε θ'αλλαξει ποτε για μενα και για πολλλες πολλες γενιες
αν μαλιστα συνυπολογισουμε οτι θεωρω οτι συντομα θα ειμαστε ειδος υπο εξαφανιση ,τοτε δε θ'αλλαξει ποτε .Μπορει το γαμημενο το κεφαλι μας να το καταλαβει αυτο και επιτελους να ζησει τη συντομη ζωουλα του εγκαταλειποντας τους μεγαλοϊδεατισμους και τις παπαριες του τυπου δηλωσεις στιβεν χωκινγκ "το μελλον ειναι τα αστρα"....πως ρε μαγκα και για ποιον ? με τι καυσιμο που ουτε σε ονειρο δεν το ειδες καιγια ποιον ακριβως ...για τον αφρικανο που χει ΗΙV ή για την ταϋλανδοεζα που πεταει ξυραφια απ' το μουνακι της για μεροκαματο?
φτιαξε πρωτα το καυσιμο ισιωσε και λιγο τα πραγματα εδω στη γη και ασε τις παπαριες για καταναλωση υπερ των εξωγηινων μαλακα στηβεν χωκινγκ ...

το πετσι σου δεν το βλεπεις να ζαρωνει μερα με τη μερα ασπικ ?

οσο για τη χριστιανικη αγαπη το μονο που εχω να πω ειναι οτι ειναι ανυπαρκτη και ανυποστατη ...κατα τα αλλα καλη θα ηταν αν δεν σου ελεγε ο καλος θεουλης "οποιος θελει ελευθερα μπορει να ερθει μαζι μου οι υπολοιποι ειναιελευθεροι να πανε στο διαολο"..κι τζενγκισ χαν αυτο ελεγε..."οποιος δηλωσει υποταγη θα ζησει για να με υπηρετει κι οποιος οχι θα τον στειλω στο διαολο μ'ενα στυλο της ΔΕΗ απ' την κωλοτρυπιδα μεχρι το στομα του"...και αυτη ειναι ακι η μονη ομοιοτης με τον αρχαιο ερωτα των αρχιαων ημων προγονων...δηλ. το παλουκι καταληγει στον κωλο του αδυνατου ΚΑΝΟΝΑΣ ΝΟ1 και απαραβατος εις τους αιωνας των αιωνων φιλε μου .

ας παω τωρα στη ντιανα που μου γαμησε την κοσμοθεωρια στο τελος

ακου ντιανα να φριξεις

ΘΕΟς ΥΠΑΡΧΕΙ ,αλλα μας εχει βαρεθει και μας την εχει στημενη να μας σκισει ...γιατι ναι μεν υπαρχει θεος
αλλα η αγαπη του προς εμας ειναι διαφημηστικο κολπο...και πιος τον εφτιαξε το θεο ρε ντιανα? αφου αυτος μας εφτιαξε εμας κατ εικονα και καθ ομοιωση και απο αγαπη και αφου ολα καποιος τα φτιαχνει τελικα (χμμμμμ!)
αυτον ποιος τον εφτιαξε?
μηπως τελικα υπαρχουν πολλα επιπεδα θεων ?

ή μηπως τελικα η φυση ειναι ο μονος θεος που ειναι αυθυπαρκτος και αυθυποστατος ?
και μηπως εμεις ειμαστε απλα ενα κομματι της φυσης ? και αυτο μονο μπορουμε να ειμαστε οσο κι αν επιμενει ο ασπικ και ολη η ανθρωποτης οτι γινομαστε θεοι ?

και μηπως τελικα ανεξαρτητα απο τη βλακεια μας μπορουμε να ειμαστε μονο εκει που μπορουμε να ειμαστε ? δηλ στη αγκαλια της μανας γης ?
γιατι ουτε η φυση μας απειλει ουτε κι εμεις μπορουμε να την απειλησουμε
παρα μονο με πολυ εφημερο και ευτραπελο τροπο...

οχι ντιανα δεν τα διαβασες καλα
δεν υπαρχει τριαδα
υπαρχει ενα ,
το ολον
(σολων σολων θελεις ψωλον?τον μισον ή ολον?ολον ολων)

για εξηγησε μου ρε ντιανα λιγο αυτο το ο θεος μας εφτιαξε απο αγαπη και το καθ' ομοιωση ...διοτι καλα το λεει η βιβλος αλλα δε μου καθεται εμενα καλα...δηλ. μας εφτιαξε μας εβαλε στον παραδεισο αλλα δε μας εδινε γνωση και αυτο το λεει αγαπη ?
τοτε μενα μου αρεσει πιο καλα ο στινγκ που ελεγε if u love somebody set them free
roxanne u don't have to put on the red lights oops λαθος αυτο το ελεγε ο εντυ μερφυ στον μπατσο του μπεβερλυ χιλλς.

δηλ. τι με βαζετε να λεω ρε ανθρωποι
θα μ'ακουει και κανας θεος και θα τα παρει στο κρανιο θα μου πεταξει καμμια μπιχλα να δω τα θυμαρακια αναποδα...αφηστε με να κανω χριστουγεννα ...τα παιδια περιμενουν
να δουνε αγιοβασιλη και οχι ζομπι στην πορτα (αν και ειμαι ετοιμος και γι αυτο...εχω λαβει τα μετρα μου και εχω τ' απαραιτητα πακεταρισμενα και προχειρα για χρηση...μπου!)

λοιπον και ο θεος ειναι μερος της φυσης αλλα ειναι πιο ψηλα στην πυραμιδα...τοσο ψηλα που δεν τον βλεπουμε καν ...μηπως νομιζετε οτι μας βλεπουν εμας τα μυρμηγκια ?τα παταμε ψοφανε και λενε μεταξυ τους ...ο θεος μας εριξε μπιχλα .

οσο για τους δεινοσαυροι που ετρωγαν χορτα και τελειωσαν τα χορτα ...αν υποθεσουμε οτι ειναι σωστο αυτο ...ναι ακριβως αυτο θα μας συμβει ντιανα ...θα μας τελειωσουν τα χορτα ...
εχει ξαναγινει πιστεψε με .
για του λογου το αληθες
ψαξε να βρεις ενα βιβλιο του τζαρεντ νταϊμοντ ,"καταρρευση" ...θα σου κοστισει γυρω στο τριανταπενταρι και πολλες πολλες μερες διαβασμα αλλα αξιζει.

ενα αλλο ειδος ανθρωπου ερχεται στα σιγουρα αλλα ειναι μονο ενα πιο αδυνατο ειδος στο παιχνιδι της εξουσιας που παιζεται αιωνια ...ενα ειδος που θα ειναι πιο ευκολο να παιζουν μαζι του οι εξωγηινοι και πιο καταλληλο να τους υπηρετει...μονο που οι εξωγηινοι οι οποιοι οπως εχω πια αποκαλυψει δεν ειναι παρα ενα μερος απο μας τους ανθρωπους και ειναι οι ιδιοι που αποκαλεσα πιο πριν βλακες που θελουν να ειναι θεοι στη θεση των θεων , δεν μπορουν να υπολογισουν τον ασταθμητο παραγοντα ΖΟΜΠΙ που θα τα φερει ολα στα ισα τους .

ξερω ξερω οτι λιγα καταλαβατε και σας ευχαριστω για το χρονο σας αν φτασατε μεχρι εδω

θα σας ελεγα ενα ανεκδοτο για να σας αναταμειψω αλλα βαριεμαι να λεω ανεκδοτα ...ειναι πολυ προβλεψιμα στο τελος ...
οσο για τον προμηθεα τον μαγκα το μονο που μπορω να πω οτι τον γουσταρω γιατι ηταν μαγκας και αξιοπρεπης κι αν εγινε κοκορετσι για ορνια ...
τοση και τοση προπαγανδα χιλετηριδων
για την υπακοη

ΥΠΑΚΟΥΣΤΕ ή θα σας φανε τα ορνια
ΥΠΑΚΟΥΣΤΕ ή θα σας φανε οι καλικαντζαροι στην κολαση

ολο κι ολο αυτο που χρειαζεται να κανετε για μια ανεμελη ζωη ειναι να
ΥΠΟΤΑΣΣΕΣΤΕ και ο θεος θα σς φορντιζει οπως φροντιζει τα πουλακια των αγρων

το ιδιο θελουν ολοι
υπακοη
στους νομους των εξω
γηινων
στους νομους του θεου
οκ το εμπεδωσαμε πια και σκυβουμε το κεφαλι
μονο δωστε μας τα δωρα μας για τα χριστουγεννα κι ενα γεματο τραπεζι

το υποσχομαστε θα ειμαστε καλοι απο αυριο
ελεος παντελεημωνες...βοηθηστε μας...αγαπηστε μας γιατι δε μας αγαπατε πια ?

dianathenes είπε...

Εντάξει Λέφτυ, δεν υπάρχει λόγος να εκνευρίζεσαι τόσο πολύ. Αν δεν κατάλαβα τη θεωρία σου και έγραψα πράγματα που δεν σε αντιπροσωπεύουν ανακαλώ όσα είπα.. Έδώ συζήτηση γίνεται και το συγκεκριμένο θέμα που συζητούμε είναι ρευστό και συμβολικού χαρακτήρα όπως και οι θεωρίες που επιδέχεται. Δεν χρειάζεται όταν συζητούμε να πείσουμε τον άλλον ούτε βέβαια να πειστούμε. Στο κάτω- κάτω είμαστε ενήλικες και μπορούμε να επιλέγουμε από τις ιδέες που φέρνει ο συνομιλητής στο τραπέζι αυτό που μας ταιριάζει ψυχοπνευματικά.

Να εκφράσω με την ευκαιρία μια παράκληση. Με ενοχλεί η βία όταν εκφράζεται μέσα από τα επιχειρήματα του συνομιλητή. Είτε υπό μορφή σεξιστικού λεξιλογίου όπως κάνεις εσύ σήμερα ( στα κείμενα δεν με ενοχλεί αλλά στο διάλογο είναι επιθετικός λόγος) είτε υπό μορφή αθυροστομίας, όπως έκανε χθες ο Ασπικ ( επίσης επιθετικός λόγος). Παράκληση να το σεβαστείτε στο μέλλον. Η επικοινωνία είναι χαρά. Δεν είναι μαστίγωμα.

aspic είπε...

Πέρα από την σύγχυση ή την ασυννεοησία που προκύπτουν σε μιά συζήτηση που ίσως εν μέρει να είναι και φυσικό και δικαιολογημένο,νομίζω πώς απαραίτητη προυποθεση για αυτήν,την συζήτηση,θα πρέπει να είναι και ο σεβασμός κάποιων βασικών κανόνων διαλόγου,στον οποιο τα στοιχεία που προσκομίζουμε ωφείλουμε να είναι έγκυρα και αξιόπιστα,όπου βέβαια μπορούν να είναι έγκυρα και αξιόπιστα,ή τουλάχιστον να μήν τα παραμερίζουμε όταν υπάρχουν.
Δέν μπορούμε,και για σένα διανάθενα το λέω αυτό,πρός χάρην της ελεύθερης έκφρασης των σκέψεών μας,να γράφουμε αυθαίρετα ότι θέλουμε χωρίς αυτά να ανταποκρίνονται σε κάποιες θεμελιώδεις αλήθειες,του όποιου πολιτισμού μας (πνευματικού, ηθικού,και ότι άλλου) κοινώς αποδεκτές απο όλους μας.
Αλλοιώς η κουβέντα θα καταλήγει να είναι κούφιοι ήχοι που τελικά υποψιάζομαι πώς σκοπό θα έχει,την αποθέωση του εαυτού μας και του θαυμαστού εσωτερικού μας κόσμου,σάν και τον κυριο μαυρίδη απο το ωραίο διήγημα που έβαλε ο αλκώμης στο υπόστεγο (να πάτε να το διαβάσετε γιατί κάπου μου φαίνεται πώς μας ταιριάζει γάντι).
Και δέν σας την λέω γιατί το παραπάνω ισχύει και για μένα βέβαια.
Διότι και η φαντασία και τα καινούργια πρωτότυπα και ριζοσπαστικά πράγματα,σε σταθερές βάσεις θα πρέπει να στηρίζονται και αυτά,αλλοιώς θα είναι κενά χωρίς κανένα νόημα και αξία.

Δέν μπορείς να λές λέφτυ για παράδειγμα,εκτός των άλλων αυθαιρέτων που είπες για αρχιτιτάνες και τέτοια,,ότι ο χρόνος είναι δύναμη και όχι έννοια.Και άν θές να πείς κάτι τέτοιο,θα πρέπει να μας το αποδείξεις,και όχι να μιλάς σάν ο προφήτης που μυρίζει τα νύχια του και αποκαλύπτει τις μυστικές του αλήθειες στην γή.
Αλλοιώς δέν μπορεί να γίνει καμμιά συζήτηση,διότι δέν υπάρχει καμμιά κοινή βάση.
Μπορεί;
Διανάθενα και εσύ το ίδιο.Μιλάς λές και έχεις απευθείας σύνδεση με τον θεό,και αμφιβάλλω άν πολλά απο αυτά που λές μπορούν να βρούν πουθενά βάση.
Και στο έχω πεί και από παλιά,η ουσία δέν είναι στην πρόσθεση,αλλά στην αφαίρεση και εσύ από ότι φαίνεται,μάλλον πολλαπλασιάζεις και να δούμε ποιός θα κάνει την διαίρεση τελικά.





















































Το πετσί μας δέν ζαρώνει λέφτυ επειδή ο χρόνος είναι δύναμη όπως λές.
Αυτή είναι από τις μεγαλύτερες ανακρίβειες που μπορεί να πεί κάποιος.
Το πετσί μας ζαρώνει επειδή οξυδώνεται.Λόγω της φωτιάς που συζητάμε δηλαδή που αυτή είναι δύναμη.
Είναι σάν να λές,πώς την γή την περιστρέφει γύρω απο τον άξονά της και γύρω από τον ήλιο ο χρόνος (και όχι η βαρυτική δύναμη) και πώς αυτός,ο χρόνος,φέρνει την μέρα και την νύχτα και τις εποχές στον πλανήτη μας.
Και δέν είναι η προχωρημένη φυσική,ο χώκιν η ο αινστάιν που τα λέει αυτά,διότι ποτέ ο άνθρωπος από την αρχή σχεδόν του πολιτισμού του,δέν θεώρησε τον χρόνο σάν δύναμη,παρά μονάχα σάν έννοια,σάν διανοητική κατασκευή.Ήδη μάλιστα από τα αρχαία χρόνια συνηδειτοποιεί τις ασυμβατότητες που προκαλεί ο χρόνος όπως στο "σφάλμα της διαλληλίας" κατά το οποίο είναι αδύνατη η μέτρηση του.Και συνεπως ο χρόνος δέν υφίσταται,παρά μόνο σάν συναίσθηση.Έτσι ο χρόνος υπάρχει και δέν υπάρχει ταυτόχρονα,δημιουργώντας το περίφημο "αίνιγμα του χρόνου",όπου ο χρόνος κατ΄αλλους γίνεται αντιληπτός σάν εσωτερική λειτουργία του ανθρώπου (παρελθόν-μνήμη παρόν-αντίληψη,μέλλον-προσδοκία) και κατ άλλους σάν γνωστική ικανότητα ( νόηση και ενόραση),κατά την οποία υπάρχει ο πρακτικος επιστημονικός χρόνος και ο βιωματικός ασύμετρος.Επειδή όμως ο πρώτος,ο πρακτικός-επιστημονικός χρόνος, ουσιαστικά είναι μιά μορφή του χώρου που συγκροτείται από διακεκριμένα τμήματα μεταξύ τους τα οποία μετράμε με διάφορα τρόπους και μέσα (ρολόγια και λοιπά), για αυτό στερείται της ροικότητας που είναι βασικό του στοιχείο και έτσι καταντά απλώς χρόνος μιμημιτικός-πλασματικός,μένουμε έτσι λοιπόν στην δεύτερη μορφή του χρόνου,τον βιωματικό ασύμμετρο,σάν τον μόνο αυθεντικό,ο οποίος όμως δέν διακρίνεται σε επιμέρους τμήματα,για αυτο΄και δέν μπορεί να μετρηθεί,αλλά είναι μιά συνεχής ακατάπαυστη και αδιαίρετη ροή,σε άμεση συνάρτηση με τις εναλλαγές της ψυχικής μας κατάστασης,και όπου το παρελθόν,το παρόν και το μέλλον,εισχωρούν το ένα στο άλλο,και μαζί με τις ψυχικές μας μεταβολές,δημιουργούν μιά οργανική ολότητα ,που δέν θα ήταν υπερβολη να πεί κάποιος ότι ίσως αυτή να είναι και η αγάπη η ό έρωτας,ενώ άν αυτή την οργανική ολότητα την πούμε και οντότητα μπορεί να καταλήξουμε και στον θεό.
Καθότι τελικα ίσως ο χρόνος είναι ψυχή και η ψυχή χρόνος,που ενώνονται με την αγάπη η τον έρωτα συναποτελώντας έτσι τον θεό.
Βέβαια ο αινστάιν και άλλοι,διαφωνούν με αυτά καθώς θεωρούν το χρόνο πιο διανοητικό, σάν μιά διάσταση του χώρου,χωρίς ομως να επιλύουν τα προβλήματα,ενώ η κβαντομηχανική επαναφέρει και παλι τον χρόνο στην ψυχική βιωματική σφαίρα του ανθρώπου.

Και με αυτή την σύντομη αναδρομή στην ιστορία του χρόνου,νομίζω πώς πρέπει λέφτυ να επανεξετάσεις σοβαρά από που ζαρώνει το πετσί σου και να κόψεις τις μπόμπες και όλα τα άλλα τοξικά που φορτώνεσαι,άν θέλεις να έχει δέρμα λείο και λαμπερό και μυαλό καθαρό.


ΒΓ Τα πιο πολύτιμα και ακριβά πράγματα προσφέρονται δωρεάν στον άνθρωπο (αέρας νερό και λοιπά).

ΒΓ 2 Όντως δέν έχω πολυκαταλάβει τι θέλει να πεί ο λέφτυ τελικά.Και βέβαια δέν με βοήθησε πολυ και η ανάλυση της διανάθενας,που τώρα εκτός από τον λέφτυ,δέν πολυκαταλαβαίνω τι θέλει να πεί και αυτή.
Έτσι ,σκέφτομαι, αφού εγώ δέν καταλαβαίνω τι λένε οι άλλοι,γιατί και οι άλλοι να καταλαβαίνουν τι λέω εγώ;
Με καταλαμβάνει λοιπόν μιά ματαιότητα,η ματαιότητα των μπλογκεράδων,και διερωτώμαι,ρε παιδιά,αξίζει τελικά τον κοπο να συζητάμε μεταξύ μας εδώ μέσα άν δέν καταλαβαινόμαστε και τελικά ο καθένας μενει πάλι με τον εαυτό του;

ΒΓ 3 Μπράβο διανάθενα!!!
Συγχαρητήρια!!! Καταπληκτική η άποψή σου πώς τελικά οι αφρικάνοι μπορεί να τους λείπει το νερό και το φαγητό αλλά έχουν ωραίες ιστορίες και έτσι τελικά εμείς είμαστε οι κακόμοιροι και όχι αυτοί.
Μα πώς δέν το σκέφτηκα και εγώ αυτό;
Και μου τα λεγαν οι παλιότεροι,δέν μου τα λέγαν νομίζεις;
Μπόρεσαν και επέζησαν από την πείνα και τις αρρώστειες της κατοχής,επειδή έλεγαν μεταξύ τους ωραίες ιστορίες.
Με παραμύθια δηλαδή την βγάλαν και πού να φιλοσοφούσαν και τον θάνατο όπως ο λέφτυ.Γιορτή θα τους φαινόταν ο πόλεμος.
Ενώ σήμερα άστα να πάνε....μέσα στην ανέχεια είμαστε.
Τι να πείς;
Και απορώ κιόλας με την γαιδουριά των αφρικάνων,που δέν στέλνουν ανθρωπιστικές αποστολές να μας λένε παραμύθια και ιστορίες μπάς και μας σώσουν.
Είναι όντως απαράδεκτοι και σάματι έχει δίκιο ο λέφτυ τελικα,που μιλάει για αδιαφορία.
Ρε γάμησέ τους για αράπηδες.....τους αναίσθητους!!!
Ξέρουν αυτοί τι περνάμε εμείς;
Ξέρουν τι είναι να τρώς τα μακαρόνια σου με τον κιμά,και να μήν έχεις μιά ιστορία να σου πεί κάποιος να πάνε κάτω;

ΒΓ 4 Σιγά ρε διανάθενα που είμαι και αθυρόστομος.
Τρία χρόνια συνευρισκόμαστε στα φόρα και στα μπλόγκα,τώρα θυμήθηκες να μου το πείς;
Πάντως στον λέφτυ,καλά του την είπες.
Δέν καταλαβαίνουμε τι θέλει να μας πεί,και μετά μας ζητάει και τα ρέστα.
Άς γίνει πιο σαφής ρε αδελφέ.

wpleftyboy είπε...

θα σου θυμισω ασπικ οτι πριν κανα χρονο
(και κατω απο αλλες περιστασεις και σε διαφορτιη συζητηση)εκοβες τις φλεβες σου οτιδεν πρπει να παρεμβαινουμε εμεις οι δυτικοι στον πολιτισμο των αλλων
και το αλλο απο παρεμβαση ειναι η βοηθεια

και να σου πω και το αλλο
οι αμερικανοι στο ιρακ βοηθησαν και ακομα βοηθανε τον ιρακινο λαο να αποτιναξει το ολοκληρωτικο καθεστως του σανταμ και να εχει μια καλυτερη ζωη με μακαρονια και κιμα αντι για σκετες πιτες απο καλαμποκισιο αλευρι

καλα δεν τα ειπα τωρα ?

ενα φιλαρακι που παρακολουθει σταρ τρεκ μανιωδως
μου ειπε οτι η prime directive ειναι
να μην επηρεαζουν τους πολιτισμους που επισκεπτονται...ουτε να τους βοηθαν ουτε να τους εκπολιτιζουν ουτε να τους καταστρεφουν φυσικα .


diana
ξαναδιαβασα αυτα που εγραψα
διαπιστωσα οτι μπορει μεν να ειναι απολυτως του γουστου μου αλλα ισως απο καποιον αλλλο να θεωρηθουν δικαιως περαν του δεοντος επιθετικα

επιτελους εχεις δικιο ,δεν τρεχει και καστανο αν διαφωνουμε με τον ασπικ ή με σενα ...καθενας εχει τις αποψεις του και σε μενα τουλαχιστον αρκει και μονο η προσπαθεια να κατανοησει κανεις κατι απο αυτα που γραφει ο αλλος ...νταξει με τον ασπικ εγκαταλειπω την προσπαθεια ,ομολογω οτι βαρεθηκα να λεω τα ιδια και τα ιδια ..εξ' αλλου δεν ειναι και το καλυτερο μου .

παρολη την επιθετικοτητα που ειναι κατι φυσικο για την αφεντια μου
πιστεψε με δεν ειχα προθεση να προσβαλλω καποιον με σεξιστικα σχολια και κατα τη γνωμη μου δεν το εκανα ...αλλα ειπαμε καθενας εχει τη δικια του αποψη...εξ ου και σου ζηταω συγνωμη αν σε προσβαλλα σε καποιο σημειο ή αν εθιξα καποιον αλλο ειμαι προθυμος να ζητησω και σ'αυτον συγνωμη διοτι δεν ηταν προθεση μου να προσβαλλω και να επιτεθω σε κανενα.

επειδη ομως δεν μπορω ν' αλλαξω τον εαυτο μου και επειδη ξερω οτι θα ξανασυμβει στο μελλον αυτο που λετε οτι συνεβη ,θα κανω τις διορθωτικες κινησεις που θα μου κατεβουν .

dianathenes είπε...

"Τρία χρόνια συνευρισκόμαστε στα φόρα και στα μπλόγκα,τώρα θυμήθηκες να μου το πείς";


Τρία χρόνια συζητάμε έτσι στα φόρα και τώρα στα μπλόγια Ασπικ και τώρα θυμήθηκες να μας τα πεις όλα αυτά που μας είπες;

Αυτοί είμαστε. Ετσι επιβιώσαμε και έτσι θέλω να συνεχίσουμε να μιλάμε. Οι σοβαρές συζητήσεις με τα τρανταχτά επιχειρήματα που δεν είναι αυθαίρετα και βασίζονται σε θεμελειώδεις κανόνες του διαλόγου ανήκουν αλλού. Και ας παραμείνουν αλλού. Ας ιχύσουν για τους συζητητές. Εδώ ο χώρος έχει ανθρώπους. Μπορεί όλοι να είμαστε λίγο άρρωστοι αλλά προτιμώ την λίγη αρρώστεια μας από την πολλή υγεία τους. Μόνο ένα πράγμα σεβάσου φίλε. Μην χτυπάς στην αρρώστεια μου.

dianathenes είπε...

..βρε λεφτυράκη να μείνεις όπως είσαι. Σε πάω όπως είσαι. Ετσι σε γνώρισα και έτσι να μείνεις. Πιο πολύ από αυτά που λες με συγκινεί που τα λες εδώ μπροστά μας. Και πιο πολύ από αυτά που λέω με συγκινεί που τα λέω μπροστά σας. Αν αυτό λέει κάτι στους επιστήμονες να έλθουν να μας πουν τι σημαίνει και πώς το λένε...

Αντε χρόνια πολλά για τη γιορτή σου και φέρε αύριο ποτά να μεθύσουμε.

χαμίνι είπε...

Χρόνια, χρόνια, χιόνια και καλή λευτεριά λεφτυ! Όλα στην ώρα τους να είναι κι άμα κλέψεις και λίγο απ' τον μέλλον, μαγκιά σου!

Μην απογοητεύεσαι απ' τους συζητητές, δώσε τροφή να συνεχίζουν!

Φιλιά από μένα!!!

aspic είπε...

Χρόνια πολλά και καλά λέφτυ,και μήτε ένας εξωγήινος να μήν βρεθεί μπροστά σου.
Και μιάς και γιορτάζει σήμερα ο λέφτυ,να απαντήσουμε σύντομα για να μήν του χαλάσουμε την ωραία του γιορτή,ότι σίγουρα δέν έχω παγιωμένες θέσεις και ενδεχομένως σε πολλά θέματα να αλλάζω απόψεις με τον καιρό.
Όμως στο συγκεκριμένο που μου λές,εγώ σου είπα για ιεραποστολική η ανθρωπιστική βοήθεια και εσύ μου λές για πολιτική-πολιτιστική παρέμβαση.
Εννοείται πώς πρέπει να τους αφήσουμε να διαχειριστούν μόνοι τους την ζωή τους και καμμια πολιτική επέμβαση δέν νομιμοποιείται,όμως αυτό δέν σημαίνει πώς πρέπει και να τους αφήσουμε να πεθάνουν από την πείνα.
Άλλο το ένα,άλλο το άλλο.

Και εσύ διανάθενα που μου λές ότι χτυπάω την αρρώστεια σου και δέν καταλαβαίνω πάλι τι εννοείς,δέν μίλησα περί τρανταχτών επιχειρημάτων όπως μου λές,που πρέπει να έχει μιά συζήτηση,αλλά απλώς ότι όταν μιλάμε για τα αυτονόητα θα πρέπει να τους δίνουμε την ερμηνεία που είναι κοινώς αποδεκτή από όλους.
Στις καρέκλες καθόμαστε,στο τραπέζι τρώμε.Άν πούμε ότι στο τραπέζι καθόμαστε και στις καρέκλες τρώμε,μπορεί να είναι πρωτοτυπο και συναρπαστικό,δέν βοηθάει όμως την επικοινωνία ,προκαλεί παρανοήσεις και τελικά η όλη κουβέντα γίνεται αναξιόπιστη,θυμίζοντας κακές κινηματογραφικές ταινίες που ο σκηνοθέτης με διάφορες αυθαιρεσίες προσπαθεί να περισώσει το έργο του,αλλά τελικά δέν πείθει.
Θα πρέπει δηλαδή,όχι οι διάλογοί μας να είναι αληθινοί,πράγμα δύσκολο,αλλά τουλάχιστον απλώς αληθοφανείς.


Άντε αυτά και αφήστε τα παράπονα,που όταν υπάρχει μιά ένταση,αμέσως μετά αρχίζετε τις κλαψούρες.
Και εσύ λέφτυ το ίδιο.
Μιά απλή κουβέντα μεταξύ φίλων είναι μόνο όμως,και μήν την φορτώνετε έτσι συναισθηματικά.





























































Και εσύ χαμίνι που μας την λές με τον τρόπο σου σε μάς τους συζητητές σάν να είμαστε οι κακές γλώσσες,τα αρπακτικά ή οι συκοφάντες,γιατί εύχεσαι στον λέφτυ καλή λευτεριά;
Έγκυος είναι;

wpleftyboy είπε...

σας ευχαριστω ολους για τις ευχες και φυσικα για τα φιλακια

ιεραποστολικη ασπικ ? ανθρωπιστικη ?

μα αυτο λενε και οι αμερικανοι εις τους αιωνας των αιωνων (δηλ. παλια το λεγαν οι ισπανοι και οι αγγλοι τωρα οι αμερικανοι)
πρεπει να υπερβει καποιος την ανθρωπινη φυση του για να δωσει ανθρωπιστικη βοηθεια...και τοτε τι στο καλο ανθρωπιστικη θα ειναι αφου αυτος που τη δινει δε θα ειναι ανθρωπος αλλα υπερανθρωπος ...

οσο για το "ανθρωπιστικη" το ειπα..η λεγομενη ανθρωπια προοριζεται να ειναι η νεα παγκοσμια θρησκεια ...

με λιγα λογια σ'ενα ιδανικο κοσμο με ιδανικους ανθρωπους θα συμφωνουσα μαζι σου ασπικ
αλλα παλι σ'ενα τετοιο κοσμο δε θα υπηρχε καν αναγκη να βοηθηθει κανεις.

οσο για τους διαλογους μας

ειναι σουπερ αληθινοι !

wpleftyboy είπε...

οσο για το χρονο

η βαρυτητα τι εναι ασπικ ?
ειναι δυναμη ?
τη βλεπουμε ? οχι φυσικα απλα παρατηρουμε τα αποτελεσματα της υπαρξης της ή οχι ...και καποια στιγμη τη μετραμε οταν καταλαβουμε τι ειναι

ετσι ειναι και ο χρονος ...βλεπουμε το αποτελεσμα και προσπαθουμε να εξηγησουμε τι ειναι

τωρα αν εσυ λες οτι οξειδωνεται το πετσι μας και γω θα σου πω οτι το μηλο δεν πεφτει αλλα μετατρεπει τη δυναμικη του ενεργεια σε κινητικη
αρα και η βαρυτητα εννοια ειναι αλλα οταν μας πεφτει στο κεφαλι ποναει...οπως ποναει και το περασμα του χρονου .

παντως και τα δυο ειναι εκφραση του ιδιου πραγματος
αυτου που δεν προκειται ποτε να νικησουμε

της εντροπιας που ειπε κι θραςς ... γι αυτο μην την ψαχνεις οσο και να τους βοηθησεις οι αφρικανοι θα γινουν χωμα οπως και οι μη αφρικανοι

γι αυτο σου λεω το θεμα δεν ειναι να τους βοηθησεις
το θεμα ειναι να βοηθηθουν μονοι τους
για να γινουν χωμα ελευθεροι.

ayto poy h episthmh den mporei pote na metrhsei kai den fainetai ikanh na katalabei ειναι οτι δεν εχει σημασια ποσα χρονια θα ζησουμε και ποσο καλα θα φαμε αλλα αν ολα αυτα θα γινουν χωρις να μας υποχρεωνει κανεις να φιλαμε τους κωλους κανενος .

χαμίνι είπε...

Καλή λευτεριά! Να μια ευχή που μπορούσε κάποτε να συγκινήσει. Τώρα, όμως όλοι είμαστε λεύτεροι. Λεύτεροι να μιλάμε, να διαβάζουμε, να σιωπούμε...

Αλυσσοδεμένοι στην πιο σκοτεινή φυλακή της ελευθερίας. Αυτό δεν μας δείχνουν παντού; Λεύτεροι και υπεύθυνοι! Άρα και υπόλογοι!

Κάθε συζητητής που ψάχνει, που ρωτάει κι απαντάει, που φαντάζεται, που ελπίζει, που ψηλαφίζει την αρχή του νήματος, μοιάζει με τρωκτικό που ανοίγει τρύπες ψάχνοντας την έξοδο προς την φωτεινή ελευθερία της νόησης.
Τρωκτικό, ναι! Απεχθές και σιχαμένο. Βρωμερό και ύπουλο, αλλά με νύχια και δόντια που κάνουν δουλειά!!!

Γι' αυτό, άσπικ, η υπογράμμιση θα έπρεπε να ήταν στο "μην απογοητεύεσαι" κι όχι στους "συζητητές".

Ευτυχώς όμως που, όπως μου έλεγε κάποιος, είμαι εδώ, ζωντανή και αν χρειαστεί μπορώ να εξηγήσω τα συμπυκνωμένα...

Έχω μια δυνατή επιθυμία να γράψω κάτι στο "Χριστουγεννιάζει". Κι αν δεν σας μελαγχολεί πολύ η "επιστροφή"..............

Black Swan είπε...

Έστω και αργά
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕ.





ΥΓ. Ε εγώ λέω «Λευτεριά στους 7 προφυλακισμένους διαδηλωτές».
Που σημαίνει τι; Προφανώς ότι εκτός φυλακής βασιλεύει ελευθερία.

Λοιπόν αυτή είναι μια πολύ περίεργη σκέψη, τουλάχιστον για ένα «αριστερό».

Συμβαίνει μάλλον επειδή γαλουχήθηκα με τα υπολείμματα του λεξιλογίου της Αριστεράς, «λευτεριά», «ψωμί» και τα παρεμφερή, αμελώντας το καθήκον να συλλάβω τη μετατόπιση του διακυβεύματος από το υλικό περιεχόμενο της πραγματικότητας στην ίδια της τη φύση.

Ένα ωραίο πρωί, για να χασομερήσουμε λίγο, θα καταλάβω ότι, άπαξ και γράφω λέξεις ξένες προς τον «φυσικό» λόγο της εμπειρικής μου ζωής (λέξεις όπως «λευτεριά»), μιλάω ήδη τη γλώσσα του Αφέντη, από τον οποίο πηγάζουν όλες ανεξαιρέτως οι προσποιήσεις.

Μη σαν φανεί αστείο -εάν έγραφα «Ελευθερία στους προφυλακισμένους κ.λπ.», ίσως η λέξη μού θύμιζε ότι, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μου αν μη τι άλλο, η ελευθερία είναι κάτι ξένο προς το καθεστώς που διέπει την εκτός φυλακής επιβίωση..

Και η μικροαστή σύζυγος που ξεσκονίζει χαρούμενη υπό το φεγγοβόλημα της Μενεγάκη, είναι ή όχι φυλακισμένη στις παραστάσεις του φαντασιακού της ισοβίως;
Να τη χαρακτηρίσουμε «φυλακισμένη», ναι ή όχι;

Άρα παιδιά έχουμε έλλειμμα ορολογίας.

Πού να ξέρεις, Μέρμηγκα , σε τι κόσμο έμπλεξες.
Ο,τι κι αν πεις, το λέει πάντα κάποιος άλλος με τη φωνή σου.

Η μόνη λύση θα ήταν να λογοκρίνεις τον άλλο, όμως τότε γινόσαστε συνάδελφοι.

Κάλες γιορτές μια και θα λείψω , όπως πάντα τέτοιες μέρες , σε χιονισμένα μέρη.

aspic είπε...

Ναι χαμίνι,αλλά εγώ θα υπογραμμίσω το "συνεχίζουν" σάν τρωκτικά που λές και εσύ,αλλά όχι να σκάβουν τρύπες,παρά σάν χαμστεράκια να γυρίζουν συνεχώς στο κυλιόμενο κλουβί τους ψάχνοντας την έξοδο.
Όπου,άτομαντ,το κλουβί ειναι το ίδιο το μυαλό μας,για αυτό και όποιες ελευθερίες και να μας δοθούν,ποτέ τελικά δέν θα πάψουμε να είμαστε δέσμιοι των ιδεών μας.
Και οι ιδέες ντιάνα*,καθότι αυτιστικοί όπως λέγαμε και παλιότερα,άπαξ και μας μπήκαν μιά φο ρά στο μυαλό μετά δέν βγαίνουν με τίποτα.
Για αυτό λέφτυ,καταντάμε να προσαρμόζουμε την πραγματικότητα στις ιδέες μας,και όχι αυτές στην πραγματικότητα όπως θα ήταν το σωστό για κάποιον που θέλει να είναι ελεύθερος.
Ελεύθερος από τους άλλους αλλά κυρίως από τον εαυτό του.
Διότι οι ιδέες και οι θεωρίες μας γίνονται αυτοσκοπός,η ελευθερία απο δρόμος γίνεται προορισμός και μας σκλαβώνει,και η ευτυχία,η αρμονία δηλαδή που είναι ο πραγματικός προορισμός γίνεται ένα μεγάλο τίποτα.

Ένα τίποτα ντιάνα που αντηχεί εκκωφαντικά μέσα από τις λέξεις και τις ιδέες μας,που χωρίς κανόνες,πειθαρχία και μέτρο,γινονται απλώς θόρυβος.
Διότι οι ήχοι θέλουν κανόνες για να γίνουν μουσική,οι άρρωστοι και δύσμορφοι άνθρωποι θέλουν μουσική για να γίνουν θεοί,ενώ οι αλλαζόνες και υπερόπτες θεοί θέλουν μόνο ήχους για να ακούν τον εαυτό τους.
Όπως βλέπεις χαμίνι εδώ έχουμε έναν ωραίο κύκλο,που όσοι είναι θεοί άτομαντ μιλάνε σάν άνθρωποι και όσοι ει΄ναι άνθρωποι μιλάνε σάν θεοί και ίσως η πιο σημαντική ελευθερία λέφτυ να είναι στην επιλογή μας του τι θέλουμε να είμαστε και πώς θέλουμε να μιλάμε, ντιάνα.


























































Και εντάξει λέφτυ άντε να το συζητήσουμε παρότι προσπερνάς για χάρη μιάς ιδεολογίας -ιδεοληψίας-ιδεοφοβίας σου,τον όποιο ταλαίπωρο αφρικάνο η άλλον σάν ΑΤΟΜΟ που υποφέρει,πώς όμως να συζητήσουμε την επιμονή σου να χαρακτηρίζεις τον χρόνο δύναμη;
Και θα σου έλεγα κανένα μπινελίκι για τις μαλακίες που λές,αλλά έχε χάρη που έπιασε το παράπονο την διανάθενα και την στενοχωρούν τώρα τελευταία οι κακές λέξεις.
Τέλος πάντων,άν και νομίζω πώς θα κινδυνεύει να γίνει γραφική η κουβέντα μας,ο χρόνος με απόλυτη βεβαιότητα και με την υπογραφή εικοσιννέα κατασκευαστών ημερολογίων , είναι ΕΝΝΟΙΑ και απορώ γιατί επιμένεις ακόμη σε κάτι τόσο απλό,τόσο γνωστό και τόσο δεδομένο πιά εδώ και αιώνες.
Οι δυνάμεις,ενεργούν επενεργούν,φθείρουν και αλλοιώνουν τα υλικά,ενώ με τον χρονο απλώς μετράμε αυτή την επίδραση των δυνάμεων πάνω στην ύλη.
Οι δυνάμεις είναι ενέργεια,σχεδόν χειροπιαστή,ξέρουμε από τι προκαλούνται και που καταλήγουν.Ο χρόνος όμως,δέν προκαλείται από πουθενά και δέν καταλήγει πουθενά,παρα υπάρχει όταν υπάρχουν και δυνάμεις και χάνεται όταν χάνονται και αυτές.
Τις δυνάμεις άν μπορείς να τις μετρήσεις μπορείς να προβλέψεις με ακρίβεια τις συνέπειες που θα επιφέρουν στην ύλη.Δέν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον χρόνο.
Μπορείς να φτειάξεις μιά δύναμη,μπορείς να πετάξεις ένα μήλο,μπορείς να βάλεις μιά φωτιά,μπορείς να τρίψεις το κεφάλι σου και τέλος πάντων ότι θέλεις μπορείς να κάνεις με τις δυνάμεις,με τον χρόνο όμως δέν μπορείς να κάνεις τίποτα.
Οι αμυγδαλιές δέν ανθίζουν στα μέσα φλεβάρη επειδή συμβουλεύονται το ημερολόγιο,αλλά επειδή αυτή την εποχή υπάρχει η κατάλληλη θερμοκρασία και φωτοπερίοδος για αυτές.Για αυτο κιόλας πολλές φορές όταν ο καιρός έχει πρώιμες καλοκαιρίες ξεγελιώνται και ανθι΄ζουν νωρίτερα.Δέν βλέπεις τι έγινε τώρα στη ρωσία που λένε ότι άνοιξαν τα μπουμπούκια στα ανοιξιάτικα δέντρα;
Άν τοποθετούσαμε ένα σώμα σε απόλυτο κενό χωρίς να εξασκείται καμμιά δύναμη πάνω του,τότε αυτό θα έμενε αιώνια στην κατάσταση που το βάλαμε και άς πέρναγε ο χρόνος.
Εσένα,άμα σε βάλουμε σε βαθειά κατάψυξη το πετσί σου που λές θα σταματήσει να ζαρώνει,παρότι ο χρόνος θα περνάει κανονικά.
Προχθές έφτειαξα στον ταπετσέρη το κάθισμα του αυτοκινήτου (εκατόν πενήντα ευρώ μου πήρε ο απατεώνας).Άν συνεχίσω να κάθομαι με διάφορα εργαλεία και μαχαίρια στις κωλότσεπες σε ένα χρόνο το πολύ θα το έχω καταστρέψει.Άν είμαι πιο προσεκτικός και του βάλω και κανένα σκληρό κάλυμα θα αντέξει πιστεύω καμμιά δεκαριά χρόνια.Και άν κερδίσω στο πρωτοχρονιάτικο λαχείο και πάρω μιά πόρσε και εγκαταλείψω το παλιό αυτοκίνητο για πάντα στο γκαράζ,τότε αυτο΄το κάθισμα θα θάψει και εμένα.
Οπότε,ποιός χρόνος μου λές ότι φθείρει τα πράγματα;

Ντιάνα* Παραπονέθηκε που λέτε η ντιάνα,ότι δέν είναι σωστό που την λέω τρελλέγκω και άλλα τέτοια και πολυ περισσοτερο που την αποκαλώ διανάθενα.Εδώ δέν είμαστε στο υπόστεγο μου είπε,εδώ είναι σοβαρός ο χώρος και τι θα πούν όσοι μπαίνουν και διαβάζουν να της απευθύνομαι έτσι;
Αυτή την σοβαρότητα φοβόμουνα με τα μπλόγκ,αλλά τέλος πάντων,αφού την ενοχλει θα την αποκαλώ από δώ και πε΄ρα ντιάνα μήν τυχόν και παρεξηγηθούν οι σοβαροί.
Εντάξει κυρία ντιάνα;
Είστε ευχαριστημένη τώρα;
Ή μήπως θέλετε να σας μιλάω και στον πληθυντικό;

ΒΓ Και ο τριτουλές που λές χαμίνι,καλή λευτεριά ευχήθηκε στον λέφτυ.
Πάντως εμένα άν μου έλεγαν μιά τέτοια ευχή,θα γύρναγα τρείς φορές γύρω από τον εαυτό μου φτύνοντας στον κόρφο μου,γιατί κάτι σάν καλη ψυχή μου ακούγεται.

dianathenes είπε...

Το ξέρεις Ασπικ ότι δεν είναι έτσι. Δεν είναι ο χώρος σοβαρός. Η φιλία μας είναι σοβαρή. Και όταν ένας φίλος λέει τι τον πειράζει, ό άλλος το ακούει και επανορθώνει. Είναι νομίζω, αφού επικαλείσαι τους κανόνες, ο πρώτος κανόνας- τελείως ανθρώπινος. Σ ευχαριστώ που έτεινες το αυτί έστω και με λίγο ειρωνικό τρόπο. Μετρά για μένα αυτή σου η υποχώρηση, αν λάβω υπ όψιν μου την ιδιοσυγκρασία σου. Το διανάθενα δεν με πειράζειγιατί ποτέ δεν το χρωμάτισα με κάτι κακό, όμως ας είναι το μόνο που θα παραμείνει από τη παλιά ατμόσφαιρα στο υπόστεγο από την οποία έχω οριστικά ξεκόψει.

wpleftyboy είπε...

για δες καιρο που διαλεξε
διαλεξη να κανει
τωρα που ανθιζουν μυγδαλιες
εν μεσω του χειμωνα

σιγα μη μου λες και κατι καινουριο ρε ασπικ
κι εγω σου λεω οτι 29 κατασκευαστες θεωριας μπορει να κανουν λαθος και να ειναι σωστη η δικια μου
γιατι αν οι θεωριες τους ηταν σωστες θα ειχαν ανακαλυψει και εξηγησει το χρονο
το μονο ομως που εκαναν ειναι θεωριες

και λες οτι αν βαλουμε τον παππου στην καταψυξη το δερμα του δε θα ζαρωσει... bullshit σου λεω κι εγω αλλα στα ελληνικα...
και το μηλο αν το βαλουμε σε συνθηκες ελλειψης βαρυτητας δε θα πεσει κατω
δηλ. αυτο το το παραδειγμα που χρησιμοποιεις το χρησιμοποιω εγω αναποδα και σου λεω οτι ο χρονος ειναι εννοια με την ιδια σημασια που ειναι εννοια και η βαρυτητα
διοτι δε μετραμε την ιδια τη δυναμη αλλα κατα συμβαση μετραμε την δυναμη μετρωντας το αποτελεσμα της και φτιχνουμε μια μοναδα μετρησης

κατα τον ιδιο τροπο θα μπορουσε μοναδα μετρησης της δυναμης του χρονου να οριστει το ζαρωμα της επιδερμιδας του παππου ανα δευτερολεπτο
τελος παντων για να μη σε κανω κι αγανακτησεις εντελως σου λεω οτι ειμαι ενημερος για το θεμα και επισης γνωριζω οτι και οι 29 ειδικοι
κατασκευαστες εχουν βαθεια μεσανυχτα για το τι ακριβως ειναι ο χρονος
(ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ)
οπως ακριβως εχουν βαθεια μεσανυχτα
και για τη φυση και προελευση ολων των δυναμεων τις οποιες απλα παρατηρουμε και μετραμε (διαπιστωμενο κι αυτο απο 29 κατασκευαστες)

και στο ειχα πει αυτο αλλα που να το καταλαβεις στουρναρι (τωρα χωρις πλακα εχεις αρχισει να μου θυμιζεις καποια αναμμνηση παλια και δυσαρεστη
μιλωντας για κανονες και ορους και επιστημονικοτητα ...για σκεψου το...μπορει και να κανω λαθος εγω βεβαιως)
στο ειχα πει ,αλλα εσυ δεν ακους εκει στο τελευταιο θρανιο με το σκουλιδα που παιζετε τους ραλλιστες (σκουλιδας=συμμαθητης μου στα νηπια, συγκατοικος στο τελευταιο μαζι μ'εμενα και το συμεων γνωστος και ως "κατσικοκλεφτης" ωσπου να χαθει στη δινη του χρονου και να καταστει ανυπαρκτος )
φωναζα εγω

"ayto poy h episthmh den mporei pote na metrhsei kai den fainetai ikanh na katalabei ειναι οτι δεν εχει σημασια το" ΠΟΣΟ .

ΨΗΕΕΡΣ ΜΑΤΕΣ ...

aspic είπε...

Καλή μας κυρία ντιάνα,τρία χρόνια τώρα στα διαδίκτυα την οικειότητα την πετύχαμε,καιρός τώρα να πετύχουμε και τον σεβασμό,μιάς και οι χώροι είναι σοβαροί όπως λέτε.
Στο εξής θα απευθύνομαι λοιπόν σε όλους ανεξαιρέτως στον πληθυντικό,μιάς και είμαι των άκρων.

Αγαπητέ κύρε λέφτυ,τα παραδειγματά σας και τα άλλα δέν τα πολυκαταλάβαμε (στον καταψύκτη δέν έχουμε απουσία χρόνου για να τον συσχετίζετε με την απουσία βαρύτητας στο παράδειγμά σας),καθότι υπέρμαχος όμως και εγώ της υποκειμενικής αλήθειας,συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λέτε,ότι οι 29 κατασκευαστές κάνουν λάθος και είναι σωστή η δική σας άποψη.
Μπορεί η άποψή σας να θέλει έναν εντελώς επίπεδο κόσμο,μπορεί να ακυρώνονται οι διαστάσεις του χώρου,να αστοχούν οι περίφημοι τύποι του αινστάιν,και ένα σωρό άλλα τέτοια,αλλά γιατί όχι;
Γιατί δηλαδή,όντως ο χρόνος που θα φύγει σε λίγο, να μήν είναι ένας παππούς με άσπρα μαλλιά και να τον δούμε την πρωτοχρονιά καλεσμένο του χατζηνικολάου να μας αποχαιρετάει και να δίνει την σκυτάλη στον εγγονό του;
Εδώ λέγεται ότι σε λίγο καιρό θα κατέβουν οι εξωγήινοι να γνωριστούμε,και ένα σωρό άλλα.Όλα είναι πιθανά λοιπόν,και όντως το παραμύθι,η παραμυθία,η η παρηγορία άν θέλετε, είναι η πιο ισχυρή αληθεια.
Πάω πάσο λοιπόν.
Σάν δυό διαφορετικά υποκείμενα που είμαστε,ίσως και άθλια,μπορούμε να έχουμε και δυό διαφορετικές αλήθειες.
Δύναμη για σάς ο χρόνος,έννοια για μάς,ακόμη και ύλη ίσως και πρόσωπο για άλλους,αλλά σίγουρα......













































....παραμύθι για όλους μας.

χαμίνι είπε...

Μην διανοηθείς mon senior να απευθύνεις το λόγο στον πληθυντικό, εκτός εάν αυτός θα είναι μεγαλοπρεπείας. Ειδάλλως, θα τα πούμε στο μίσσος που δεν έχει περιορισμούς κι ευγένειες... χαχαχα!

Καλά βρε ντιάνα, πως σου ήρθε να φιμώσεις τον άσπικ; Δεν αντιλαμβάνεσαι πως δεν μπορείς να αφαιρέσεις το "στυλ" λόγου ενός χαρακτήρα (σαν καρτούν δεν μοιάζει αυτό;) χωρίς να τον αλλοιώνεις (τον χαρακτήρα και το λόγο του);

Όσο για το χρόνο πιστεύω πως είναι απλά μια εικονική μονάδα μέτρησης, στα πλαίσια της αντίληψης και της κατανόησης της ζωής και του σύμπαντος. Μια εφεύρεση που κατέληξε κι αυτή να φυλακίζει και να δεσμεύει το πνεύμα...

Ασπικ, να σου ομολογήσω πως βρήκα το ποίημά σου μεγάλης έμπνευσης!!!

Καλή σας μέρα!

wpleftyboy είπε...

ετσι μπραβο κυριε ασπικ
τωρα ξαναγινατε ο καλος παλιος κυριος ασπικ
τωρα σας αναγνωριζω
γιατι η προβια δεν κανει το προβατο ουτε το λυκο αλλα ουτε και τον τσομπανο

η προβια δεν ειναι παρα μονο η προβια

τα εχουμε ξαναπει εξ' αλλου περι της υποκειμενικοτητας κτλ.

ωστοσο θα ηθελα να επιμεινω ειδικα στο θεμα του χρονου και να ρωτησω και τους 29 κατασκευαστες πλυντηριων...

αφου η φυση των δυναμεων δεν ειναι γνωστη
αφου η φυση του χρονου δεν ειναι κι αυτη γνωστη
πως μπορουμε να γνωριζουμε οτι ο χρονος δεν ειναι δυναμη ?

εδω ομως θα κανω και μια υπενθυμηση διορθωση σε αυτα που ισχυριζεστε κυριε ασπικ

εγω ,δηλ. ο κυριος λεφτυ , ισχυριστηκα αρχικα οτι ο χρονος ειναι απλα ενα φυσικο φαινομενο , οτι ειναι δηλαδη μερος της φυσης και οτι η δυναμη του φαινομενου αυτου φαινεται καθαρα στο δερμα του παππου μου
και οχι οτι ειναι ο χρονος δυναμη
κατοπιν εσεις κυριε ασπικ ειπατε οτι εγω ειπα οτι ο χρονος ειναι δυναμη και εγω φυσικα σηκωσα το γαντι για να κανουμε μασλατι

διοτι μερες που ειναι κυριε ασπικ ολοι οι μπαρμπαδες σαν κι εμας δε γαμαν που δε γαμαν ή πανε για ψαρεμα ή στο καφενειο για μασλατι και τσιπουρο με δυο ελιες ....γι αυτο που δεν ειμαι σιγουρος ειναι αν τα μασλατια γινονται με αφορμη το τσιπουρο ή τα τσιπουρα με αφορμη το μασλατι...
οπως και να χει φιλτατε κυριε ασπικ
εμεις εδω στο διαδικτυο δυστυχως περιοριζομαστε μονο στο ενα μερος και αναπληρωνουμε το αλλο κερνωντας ο ενας τον αλλο εικονικες μπομπες

κατοπιν της παραπανω διαπιστωσεως
ειναι ευκολο να καταλαβει κανεις γιατι ο λογος μας ειναι ελειμματικος
χριστουγεννιατικα .

Ευχομαι αυτες οι χρονιαρες μερες καποτε να ειναι ικανες να συμπληρωσουν τον ελειμματικο μας λογο με ικανες δοσεις "σπιρτου"
, για να μην ξεχναμε και το αρχικο θεμα της κυριας ντιανας ,
aka αλκοολ aka να τα τσουγκρισουμε
ολοι μαζι μεσα σε καπνους , αναθυμιασεις και λαγνα βλεμματα προς το σφαγιο ζωο που θα κειτεται ψημενο
στο τραπεζι εμπρος μας...

και μαλιστα οχι μονο το ευχομαι, αλλα δεσμευομαι να το βαλω εγω ο ιδιος εκει αν κι εσεις ολοι οι υπολοιποι δεσμευτειτε να μπειτε στον κοπο να οδηγησετε ως εδω πανω και να διευθετησουμε ολα αυτα τα σημαντικα
ζητηματα που μας απασχολουν
μια για παντα .

Σας ριχνω το γαντι κυριε ασπικ και μακαρι να το σηκωσετε .
Τα οπλα διαλεξτε τα εσεις και φερετε και κανα κρασι ντοπιο δικο σας να δουμε ποσα αχλαδια παιρνει ο σακκος...

χαμίνι είπε...

Σας εύχομαι Χαρούμενες Γιορτές με αναπάντεχα ευχάριστες εκπλήξεις για το Νέο Χρόνο!!!

aspic είπε...

Αξιότιμε,αξιεπαινε και αξιοπερίεργε κύριε λέφτυ,ρώτησα για λόγου σας τους 29 κατασκευαστές και μου είπαν πώς αντιθέτως με αυτό που πιστεύετε,η φύση των δυνάμεων είναι γνωστή.
Του χρόνου όμως δέν είναι γνωστή,διότι δέν έχει φύση επειδή ακριβώς δέν είναι δύναμη.
Εδώ να βάλω μιά παρένθεση και εγώ και να πώ για το φώς,του οποίου η φύση και η συμπεριφορά είναι τόσο παράδοξη και περίεργη μερικές φορές,που δέν είναι ακριβώς δύναμη,δεν είναι και έννοια βέβαια,αλλα μάλλον κατέχει μιά θέση κλειδί στην όλη υπόθεση.Είναι ο κύριος ύποπτος δηλαδή.
Ά και μου είπαν επίσης,ότι τα φυσικά φαινόμενα προκαλούνται σχεδόν αποκλειστικά και μόνο από φυσικές επίσης δυνάμεις,και έτσι όταν ομιλούμε περί των φυσικών φαινομένων,ομιλούμε και περί των φυσικών δυνάμεων.

Εδώ θα αφήσω τους κατασκευαστές να συνεχίσουν την επίπονη δουλειά τους και θα πιάσω και εγώ μιά κατασκευή,υποκειμενική δική μου βέβαια,αλλά που δέν παύει να είναι κατασκευή και η οποία θέλει τους βασικούς άξονες που συγκρατούν τον κόσμο,να δένονται μεταξύ τους,όχι παράλληλα,όχι κάθετα,αλλά χιαστί.
Δομικά δηλαδή,δέν μοιάζουν με τα επίπεδα βαρειά κτίρια,αλλά περισσότερα με τις ελαφριές τριγωνικές σκηνές,τις πυραμίδες η ίσως κατά μιά άποψη και με τις εκκλησίες με τρούλο.
Σύμφωνα με αυτή την κατασκευή,το θέμα υποκειμενικότητας-αντικειμενικότητας που συζητάμε,το οποίο λίγο πολύ είναι το θεμα ψυχής-ύλης,θέλει τους δύο αυτούς εκάστοτε πόλους να συγκλίνουν να τέμνονται και να αποκλίνουν μεταξύ τους,σχηματιζοντας χιαστί άξονες που εκτεινόμενοι όμως αενάως στον χωροχρόνο ουσιαστικά θα σχηματίσουν σπείρες.
Έτσι λοιπόν,δέν μπορείς να μιλας υποκειμενικά χωρίς να τέμνεις την αντικειμενικότητα και δέν μπορείς να μιλάς αντικειμενικά χωρίς να αποκλίνεις από αυτήν.
Και είναι αυτός ο λόγος που οι υλιστές για παράδειγμα αποδεικνύονται οι πλέον ένθεοι,αλλά και οι ένθεοι οι πλέον υλιστές και είναι και ο λόγος που και εσείς κύριε λέφτυ όπως σας έχω επισημάνει πολλάκις,αντιφάσκετε.
Το ίδιο και η κυρία ντιάνα.

Πέραν αυτού,για να βάλουμε και την κοινωνική διάσταση του θέματος,δέν μπορούμε να μιλάμε συνεχώς υποκειμενικά,χωρίς να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψην κάποιες αντικειμενικές αρχές που διέπουν ακριβώς αυτήν την υποκειμενικότητά μας.
Αλλοιώς θα καταντήσουσε (άν δέν έχουμε καταντήσει ήδη) σάν όλους αυτούς τους γραφικούς στην τηλεόραση που ο καθένας λέει το κοντό του και το μακρύ του.
Και θα συμφωνείτε και εσεις,πώς αυτο είναι χαρακτηρηστικό της εποχής μας,η ανάγκη δηλαδή του ατόμου για υποκειμενική αναγνώριση που το οδηγεί σε έναν ακόρεστο και πολυακόρεστο δημοσιοποιημένο λόγο,άνευ όμως ουσίας και περιεχομένου,με την παράδοξη συνέπεια της πλήρους αντικειμενοποίησής του (μέσω της απουποκειμενοποίησης που υφίσταται σάν κενός περιεχομένου και ουσίας).
Δέν μπορούμε δηλαδή,πρός χάρην μιάς υποκειμενικότητας,να αποδεχόμαστε τα πράγματα με αποκλειστικό γνώμονα τις μνήμες,τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας,μέσα από τα σπίρτα δηλαδή που λέει και η διανάθενα,και να αδιαφορούμε για την αντικειμενική αλήθεια των μπίκ και την πρακτική βοήθεια που προσφέρουν στους άλλους τους φτωχούς και τους ταλαίπωρους (αφρικάνους).
Στο τέλος θα γίνουμε πράγματα,αντικείμενα, κύριε λέφτυ.
Δέν το αντιλαμβάνεστε αυτό;
Η αυτοναφορικότητά μας,θα μας κάνει πέτρες και μέταλα,που δέν αναφέρονται πουθενά αλλού,παρά μόνον στον εαυτό τους.
Έτσι λοιπόν ο υποκειμενισμός μας θα πρέπει να ξεκινάει και να καταλήγει σε κάποιες πραγματικές αλήθειες.Δέν μπορεί,όπως διάβασα πρίν λίγο,ένα δισεκατομύριο άνθρωποι να πέσουν να κοιμηθούν σήμερα το βράδυ εντελώς θεονήστικοι και εμείς να αδιαφορούμε και να χαιδεύουμε τον εαυτό μας με τις υποκειμενικές απόψεις μας.
Χριστούγεννα έρχονται.
Πέστε τα βρέ κυρία χαμίνι και εσείς γιατί δέν τα λέτε;
Καλές γιορτές σε όλους,με όλα τα καλά του κόσμου,υποκειμενικά και αντικειμενικά.
























































Κυρία χαμίνι,ο πληθυντικός είπαμε είναι για όλους ανεξαιρέτως.
Νομίζω θα πρέπει να ξανακάτσουμε στο διαδικτυακό τραπέζι,ξεκινώντας και πάλι από την αρχή (το εννοώ και για τον κοσμο γενικότερα).
Αφού δηλαδή,απομυθοποιήσαμε,όλες τις αξίες,τις αφηγήσεις και τις μεγάλες αφηγήσεις που θα έλεγε και ο άτομαντ,μείναμε τόσο απογυμνωμένοι και οι ίδιοι που θα πρέπει και πάλι να τις ανακαλύψουμε από την αρχή (για να έχουμε κάτι να απομυθοποιήσουμε στο μέλλον πάλι).
Όμως αυτό είναι θέμα για άλλη συζήτηση που ελπίζω να κάνουμε στο μέλλον.

ΒΓ Ωραία θα ήταν αγαπητέ κύριε λέφτυ να μαζευτούμε ,άν και δέν θα αλλάξει τίποτα απο αυτά που γράφουμε στο εικονικό.Με όσους συναντήθηκα που λέτε,ποτέ δέν κατάφερα να ταυτίσω την πραγματική τους εικόνα με την εικονική.Σάν να είναι δυό διαφορετικά πρόσωπα,ίσως επειδή εγώ τελικά να είμαι δύο διαφορετικά πρόσωπα (γιατί όχι και περισσότερα).
Πάντως άντε να το κανονίσουμε.Να έλθουμε και με το αυτοκίνητο της κυρίας ντιάνας,που έχει λιμουζίνα και θα είναι άνετο το ταξίδι.
Φτάνει να μήν οδηγήσει η κυρία χαμίνι,γιατι στους ποιητές οδηγούς δέν έχω καμμιά εμπιστοσύνη.Δέν αργεί να τους πάρει το σύννεφο που έχουν μέσα στο κεφάλι τους και να τους πετάξει έξω από τον δρόμο.Η κυρία ντιάνα θα οδηγεί και ο κύριος άτομαντ θα περιγράφει τα τοπία με τα απαραίτητα συγκριτικά σχόλια και προβληματισμούς.Η κυρία χαμίνι θα μας λέει ποιήματα και τραγούδια και εγώ,κύριος επίσης, θα έχω τον χάρτη που είμαι πολύ καλός και αποτελεσματικός να τον ερμηνεύω,από τότε μάλιστα που κατάλαβα πώς πρέπει να τον κρατάω ανάποδα.
Θα μας περιμένετε από την αθήνα και θα σας έλθουμε από το σουφλί δηλαδή.
Ελπιζω να προμηθευτείτε φρέσκο και ψωμομένο σφάγιο και όχι τίποτα σάπιες λιποκοκκάλες.
(Το μασλάτι τι είναι κύριε λέφτυ; ).

ΒΓ2 Πραγματικά έφτειαξε η διάθεσή μου,μήν σάς πώ μάλιστα πώς συγκινήθηκα κιόλας,όταν το απόγευμα που είχα πάει στο κουρείο να πάρω λίγο την ψαλίδα,διάβασα σε ένα από τα περιοδικά που βρήκε εκεί,περί διαφόρων,ωραίων,φθηνών,απλών και πρακτικών εφευρημάτων που είχαν επινοήσει άξιοι συνάνθρωποί μας αλλά και εταιρίες,της δύσης μάλιστα,για να βοηθήσουν τους αφρικάνους.
Ευφυή καλαμάκια-φίλτρα,για να πίνουν τα παιδιά νερό απο τις λίμνες και τα ποτάμια και να μήν αρρωσταίνουν, κόστους μόνο ενός ευρώ,ηλιακά ψυγεία πρωτότυπα και ευρηματικά αξίας τριάντα λεπτών,κουζίνες ηλιακές,λάμπες ηλιακές,δίχτυα που κάναν την ομίχλη ποσιμο νερό,όλα πολύ μικρής αξίας και ένα σωρό άλλα πράγματα,ακόμη και λάπτοπ με μανιβέλα για να μορφωθουν τα αφρικανόπουλα και να μήν πεινάνε στο μέλλον.
Αυτά είναι τα πρακτικά μπίκ που σας έλεγα.Ο αντικειμενικός κοσμος,που όταν απεμπλακεί από το κεφάλαιο και την εκμετάλευση,χάνει την ψυχρότητά του και αναδεικνύει έναν υπέροχο,οραματιστή και αλτρουιστή άνθρωπο.
Και μπορεί να μας συγκινεί η συναισθηματική άποψη της κυρίας ντιάνας για τα σπίρτα,αλλά σίγουρα θα μας συγκινήσει και αυτό το μικρό πλαστικό καλαμάκι φίλτρο που πίνουν τα παιδιά νερό.

wpleftyboy είπε...

προσφιλεστατε ανθρωπε ασπικ
θα πρπει να απευθυνθηκατε σε αλλους 29 κατασκευαστες και οχι στους ιδιους που απευθυνθηκα εγω προχθες

διοτι οι δικοι μου επιμενουν οτι η φυση των δυναμεων δεν ειναι γνωστη
ειναι γνωστος ο τροπος που εκδηλωνονται στη φυση και μαλιστα πολλες φορες μετρησιμος
αλλα δεν ειναι γνωστη η προελευση τους και η αιτια που τις προκαλει

αν δεν κανω λαθος χρησιμοποιησατε ενα ατυχες παραδειγμα για το χρονο
οτι πιχι μπορουμε να εχουμε συνθηκες μηδενικης βαρυτητας αλλα οχι μηδενικου χρονου
και σας ερωτω και παλι
αν βαλουμε το συμπαν στο ψυγειο σε θερμοκρασια του απολυτου μηδενος
ο χρονος τι θα απογινει ?
συμφωνα με σας θα συνεχισει να υπαρχει

αλλα δειτε και σε συνθηκες μηδενικης βαρυτητας η βαρυτητα δεν παυει να υπαρχει σαν εννοια

πολυ φυσικα κανεις δεν ξεφευγει απο το "χιαστι"
ουτε καν εσεις ο ιδιος
και ετσι προκυπτουν ολες αυτες οι αντιφασεις που μας κανουν μαγκες και γοητευτικους μυστηριους τυπους

λετε και για το οτι καμμια φορα δεν
συνεπεσε η πραγματικη εικονα με την διαδικτυακη ...ε και ?

σημασια εχει το μασλατι ...δηλ. η κουβεντα για την κουβεντα ...ετσι χωρις αλλο φανερο στοχο απο το σκοτωμα αυτου του χρονου που μας ταλαιπωρει ...
φανερο ομως γιατι εχω ανακαλυψει οτι πισω απ' ολα τα μασλατια υπαρχει μια μεγαλη ουσια η οποια ισως ειναι τελικα αυτη που μας κραταει ζωντανους σε πεισμα των καιρων

και τι μας τα λετε ολα αυτα περι του καπιταλισμου και της εκμεταλευσης ?
να τα πειτε σ'αυτους που πουλανε καλαμακια για μεταξωτες κορδελλες...
γιατι αντε και τα εφτιαξε τα καλαμακια ενας καλος ανθρωπος σαν κι εσας
κανεις δεν ισχυριστηκε οτι δεν υπαρχουν εξαιρεσεις
ομως το καλαμακι δεν θα φτασει ποτε στους αφρικανους τζαμπα για να πινουν το νερακι "που θα 'πρεπε να μας ανηκει" ..και ξερετε γιατι?

εσεις ο ιδιος δωσατε εμμεσα την απαντηση οταν γραψατε
"που όταν απεμπλακεί από το κεφάλαιο και την εκμετάλευση,χάνει την ψυχρότητά του και αναδεικνύει έναν υπέροχο,οραματιστή και αλτρουιστή άνθρωπο"
διοτι δεν απεμπλεκεται ..ειναι εμπλεγμενος διαρκως και ξερετε παλι γιατι ?
αυτη την απαντηση την δινω εγω

διοτι ο κοσμος δεν παει μονος του φιλτατε ασπικ
αλλα τον πανε οι εξωγηινοι ...
και δυστυχως ειναι ελαχιστες οι ιστορικες στιγμες που ο ανθρωπος καταφερε να μεγαλουργησει πηγαινοντας κοντρα σ' αυτο τον ασχημο αλλα δυστυχως υπαρκτο κανονα

δεν εχει νοημα να επιμενετε οτι οι εξωγηινοι δεν υπαρχουν και οτι οι ανθρωποι οριζουν τις τυχες τους μονοι τους γιατι μονο κακο κανετε...
πλεκετε ενα νανουρισμα για αυτους που ακομα ειναι ικανοι να ακουν και ταυτοχρονα ενα τραγουδι για να χαϊδεψετε τα αυτια των κουφων.

μαζευτειτε , καντε το ταξιδακι με την ωραια κουρσα της κυριας ντιανας

και να ειστε σιγουροι οτι δε θα μεινουμε νηστικοι
ολο και κατι καλο θα βρουμε να φαμε...
τι διαλο ! τοσοι ξενοι περνανε απ' τα βουνα και τα δαση μας καθημερινα ...και κανεις ποτε δεν εζησε να παραπονεθει για τη φιλοξενια ...

σα ν'ακουω το μπαντζο να παιζει !

dianathenes είπε...

Ετσι μπράβο κύριε Ασπικ! Είδατε; Ούτε το είχα φανταστεί ότι μπορεί να υπάρξει τέτοια περίπτωσις. Να συνομιλούμε δηλαδή εις τον πληθυντικόν και να φερόμαστε εκατέρωθεν με το σεις και με το σας. Είχατε πάλι μεγαλοφυή ιδέα. Τόσο ώστε να μπορώ να διαλαλήσω ότι άλλος έχει το όνομα και άλλος τη χάρη. Σεταντιρ μον σιρ Ασπικ ενώ λέτε ότι εγώ ειμί η πρωτοπόρος εσείς είστε ο φέρων τας ριζοπαστικάς αλλαγάς εις τον χώρον μας. Είδατε, είδατε ο κ. Ασπικ. Ούτε εκνευρισμοί ούτε διαπληκτισμοί ούτε ασάφειες. Ολα ακριβή, πλήρη νοήματος.

Λοιπόν εγώ έχω να προτείνω κάτι επί πλέον ώστε να έχουμε πρόσθετο όφελος από την πρόταη του κ. Ασπικ:

Οχι μόνο να συνομιλούμε στον πληθυντικό αλλά να χρησιμοποιούμε όσο μπορούμε, θυμόμαστε, ξέρουμε την καθαρεύουσα. Ναι, την καθαρεύουσα. Θα αρχίσουμε από την πιο απλή και θα πηγαίνουμε στην πιο δύσκολη ακολουθώντας την πορεία της μέσα στο χρόνο.

Νομίζω ότι θα μας κάνει πολύ καλό στην επικοινωνία μας. Διότι παρατήρησα ότι΄από την στιγμή που άρχισε ο πληθυντικός οι φράσεις έγιναν πιο σαφείς και πιο πλήρεις νοήματος.

Θα είναι μια ωφέλιμη άσκηση. Ενα είδος λογοκρισίας του εαυτού μας προς τον εαυτό μας με την καλή έννοια όμως.

Και θα είναι και μια καινούργια εμπειρία μιας και ο κ. Ασπικ είπε ότι όλα πια τα καταρίψαμε- τις αφηγήσεις και τις μεγάλες αφηγήσεις δηλαδή- να πειραματιστούμε και λίγο με την γλώσσα. Να δούμε δηλαδή αν η γλώσσα που είναι το μέσο για την επικοινωνία μπορεί τελικά να οδηγήσει σε ένα άλλο τρόπο επικοινωνίας. Εμένα μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον.

Χμμμ...καλά λίγο τρομακτικό μου φαίνεται βέβαια να το ονομάσω καθαρεύουσα....απλά θα είναι μια γλώσσα πιο συμβατή με τον πληθυντικό που μπορεί να καταλήξει σε καθαρεύουσα ...Τι λέτε;

υγ ...ψηφίζω την πρόταση του κ Λευτυράκη μας για το "ψαχνό".


Και χρόνια πολλά παιδάκια. ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ.

Θα έκανα ποστ και φωτο αλλά θα χαλούσα την ροή της συζήτησης.

dianathenes είπε...

Χρόνια Πολλά!

Black Swan είπε...

Καλή χρονιά και επιστροφή στα πάτρια
Εντυπώσεις

Εκείει στην Βαβαρια είδα ξανά αυτά τα άνετα , τακτικά πλάνα των καθαρών και υπερβολικά καθωσπρέπει προαστίων. Εικόνες από τις γειτονιές που μόνο γειτονιές δεν είναι, αφού θα μπορούσαν να συγκριθούν με ακριβά , Walt Disney χολιγουντιανά ντεκόρ, και όπου κάθε όψη της χωροταξίας, στον τέλειο σχεδιασμό της, παρουσιάζεται ριζικά αποστειρωμένη.

Αυτή η αίσθηση της εξαιρετικής διαφάνειας των πραγμάτων, των σπιτιών, των σκιερών δρόμων κάτω απ' τα μεγάλα αειθαλή δέντρα, αυτή η νεκρική αιθρία που τυλίγει τα παράθυρα, τα μονοπάτια και τους μεσοαστικούς κήπους , τέλος αυτή η στιλπνότητα της σιωπής, η παραδειγματική εκείνη ησυχία (η ησυχία είναι πάντα μια ηθική κατηγορία), που τη διακόπτει μόνο ο θόρυβος απ' το μοτέρ της μηχανής του γκαζόν ή το κουδούνισμα του τηλεφώνου - όλο αυτό φαίνεται πως οφείλεται σ' ένα ουδέτερο, ομοιόμορφα ρυθμισμένο φως, το οποίο πηγάζει από παντού και πουθενά.
Τα ίδια τα πράγματα είναι αυτοφωταγωγούμενα. Όχι βέβαια απ' το νόημά τους (δεν έχουν) αλλά χάρη σε μια ινδαλματική χρήση του θεάματος που ενσωματώθηκε στην ίδια τη λειτουργία του ανθρώπινου βλέμματος.

Διότι η ζωή, εκεί , δεν διαφέρει από μια υπερπαραγωγή.

Η ζωή, σε όλες τις βαθμίδες της καπιταλιστικής Ιδέας -ιδιοκτησία, χρηστικότητα, ανταλλαγή, τεχνολογία, προσομοίωση- έχει διαβεί, έχει ξετυλιχτεί πολύ γρήγορα, σχεδόν αστραπιαία, πάνω απ' αυτά τα προάστια και τα έχει λειάνει, τα έχει κάνει στιλπνά, αφαιρώντας απ' το λούστρο κάθε υπόλειμμα έντασης, κάθε ίχνος παραφωνίας, κάθε σύμπτωμα ασυνέχειας, κάθε κηλίδα αφημένη εκεί απ' τον ανθρώπινο ψυχισμό.
Έμεινε μόνο ο φωσφορισμός από την έλλειψη ηλικίας.

Εκεί, τα πάντα είναι αιωνίως ολοκαίνουρια. Τίποτα δεν παλιώνει ούτε λερώνεται ούτε χαλάει· ο χρόνος έχει σταματήσει στην καρδιά της εικονικότητας, κανένας χώρος δεν παρουσιάζεται εγκαταλελειμμένος· αυτό θα σήμαινε την απουσία υποκειμένου, δηλαδή ενός υποκειμένου που σημαίνεται διά της απουσίας του. Και τίποτα δεν πρέπει να θυμίζει το υποκείμενο. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, ο τόπος στοιχειώνει αμέσως. Τότε, ο εξορκισμός συμπίπτει μ' ένα καλό βάψιμο, και κατόπιν ο μεσίτης θα ξανανοικιάσει το σπίτι στον κ. Wesser , εμπορικό αντιπρόσωπο που μόλις πήρε προαγωγή.

Λοιπόν, η ουτοπία έχει τάχα πραγματοποιηθεί.
Ωραία, λευκά, παιδιά με ορθοδοντικά τόξα, διασχίζουν αθόρυβα τα παραλληλόγραμμα πάνω σε σκέιτ ή ποδήλατα.. Τίποτα δεν συμβαίνει ποτέ. Αλήτες, μέθυσοι, ομοφυλόφιλοι, τρελοί και ανάπηροι δεν υπάρχουν εδώ πέρα. . Τους έχει σαρώσει το σενάριο, το μεγάλο νεοφασιστικό όνειρο της τάχα δημοκρατίας που θα νομιμοποιούσε όλες τις ιδιαιτερότητες μέχρι του σημείου να τις εξαφανίσει.
Τα μέρη αυτά δεν έχουν ιστορία. Την υποκαθιστούν οι θρύλοι των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, οι θρύλοι που προασπίζονται τη Γιορτή της Οικογένειας.

Σκέφτομαι συνεπώς ότι δεν είναι παράξενο όλες οι αφηγήσεις που αναπαράγει η κεντροευρωπαϊκή - και όχι μόνο - λογοτεχνία και ο αμερικάνικος κινηματογράφος, λοξοδρομούν τόσο συχνά προς τη φρίκη και τον τρόμο, ώστε με τα χρόνια να αναπτυχθεί μια ολόκληρη παράδοση στα πρωτοχρονιάτικα θρίλερ.

Την ενοχή της οικογένειας για τη θανάτωση της ψυχής μεταφέρουν τώρα οι Αϊ-Βασίληδες με τα σιδεροπρίονα, τα γκρέμλινς, οι μάγισσες που γνέθουν στη σοφίτα, οι ψυχοπαθείς επιστάτες των σχολείων, επιστρέφοντας να σκοτώσουν οριστικά κάποια τραυματική ανάμνηση. Φονικές αράχνες μέσα σε μαλλί της γριάς.

ΥΓ. Ουπσ ......... Να και η νοικοκυρά που ετοιμάζει το δηλητηριασμένο πρωτοχρονιάτικο κέικ. Βόμβες με περιτύλιγμα δώρου, πάρτι μεταμφιεσμένων, όπου ο δολοφόνος κρατάει φυσοκάλαμο, κάθε ευτυχισμένη εικόνα γέρνει προς την αποκάλυψη ενός φοβερού μυστικού, μιας αδικημένης ψυχής που βρικολακιάζει. Το θρίλερ αρχίζει με το κοριτσάκι με τα σπίρτα που κρατάει το ματωμένο κουζινομάχαιρο και κατεβαίνει τα σκαλοπάτια, ακούγοντας την πρωτοχρονιάτικη μελωδία ενός μουσικού κουτιού. Ύστερα ακούει τη φωνή της απουσίας, τη φωνή του αυτόματου τηλεφωνητή που αναγγέλλει “ καλή Χρονιά”.

Το από πού προέρχεται, από πού πηγάζει όλο αυτό το κακό, όλο αυτό το χειμωνιάτικο γκροτέσκ, το καταλαβαίνει κανείς εύκολα μόλις αναρωτηθεί, αντίστροφα, πού είχε κρυφτεί το κακό άπαξ και το εξοβέλισαν από το σύμπαν ετούτης της φαινομενικής ευδαιμονίας, ετούτης της απάτης που πιάστηκε στο δόκανο των θεσμών.

Αν η ευδαιμονία έχει βουλιάξει μέσα στην πλαστότητα, πού βρίσκεται το αληθινό;

Ε λοιπόν το Αληθινό έμεινε διαλυμένο στο κατακάθι του ψυχισμού. Εκεί έξω, το θέμα είναι να χαμογελάς, να χαμογελάς με το ζόρι, να δείχνεις χαρούμενος και υγιής, να σκέφτεσαι θετικά: κάτω μένει το ίζημα της κατάρας, η αγωνία της αληθινής συναισθηματικής περιπέτειας που ματαιώθηκε.

Το κακό, εδώ, το έχουν σπρώξει στο βάθος της καλής διάθεσης και συμπεριφοράς, πίσω απ' τον ιδεώδη ορίζοντα των ευχάριστων προσποιήσεων, όπου ο καρκίνος δουλεύει νυχθημερόν.

Το κακό, εδώ, επιβιώνει αλυσοδεμένο στο υπόγειο. Από κει ξεκινάει και επιστρέφει για να εκδικηθεί την απατηλή μακαριότητα της μεσοαστικής Γερμανίας, της πρωτοχρονιάς , της μεγάλης επετείου της οικογενειακής ιδέας.

Ιδού ο λόγος που μέσα από τα Χριστουγεννιάτικα θεάματα της τηλεόρασης επιμένουν να μας λένε ότι σε τούτα τα περιβάλλοντα ελλοχεύει διαρκώς κάτι απειλητικό, μια αόρατη παρουσία συσπειρωμένη ύπουλα στο περιθώριο των άψογων διευθετήσεων.

Το προάστιο βρίσκεται τόσο κοντά στην ουτοπική τελειότητα, ώστε το μάτι σου ξυπνάει έναν βαθύτερο φόβο, την αρχαία ανησυχία ότι η τελειότητα είναι ψεύτικη, κι ακόμη ότι ενυπάρχει σ' αυτήν κάτι ολοκληρωτικό, κάτι μη ανθρώπινο, κάποιος διαβολικός ίσκιος γεννημένος απ' την περιέργεια της Πανδώρας.

Σ' αυτή την τελειότητα της ψευδο-ζωής, την οποία άλλωστε μας παρουσιάζουν, σαν υπόδειγμα προόδου, κυκλοφορεί η υπόνοια μιας τερατώδους εκκρεμότητας που δαιμονίζει το συλλογικό ασυνείδητο, η πλήρης έλλειψη αυθόρμητης καλοσύνης στην καρδιά ενός λαού αποχαυνωμένου από τη λατρεία των κανόνων.

Κάθε που βλέπω αυτά τα προάστια , είναι αδύνατο να μη νοσταλγήσω τις φτωχογειτονιές του ιταλικού νεορεαλισμού, τις αλάνες, τα ερειπωμένα εργοστάσια που μετατρέπονται σε καταφύγια ονειροπόλησης μιας παιδικότητας συγκλονισμένης από τη βαρβαρότητα του μεσογειακού ήλιου. Βρίσκω εκεί την αυταπάτη της αγκαλιάς, της μήτρας, της Μητέρας.

Θα πείτε, ίσως, πως ετούτες οι εικόνες είναι εξίσου ιδεατές μ' εκείνες προς τις οποίες υποτίθεται ότι τις αντιπαραβάλλω.

Οχι, η αντιπαραβολή δύο αντίθετων κόσμων δεν είναι στις προθέσεις μου· θέλω μόνο να θυμίσω ότι όσο περισσότερο πλησιάζει μια μερίδα της κοινωνίας την τελειότητα στο επίπεδο της θεσμικής συμπεριφοράς, τόσο πιο ασταθές γίνεται το υπόστρωμα της πραγματικότητας· ο πυρήνας όπου να 'ναι θα εκραγεί.

Περί αυτού μας προϊδεάζει ο Αϊ-Βασίλης που έγινε λυκάνθρωπος.

dianathenes είπε...

Καλή Χρονιά Μέρμηγκα. Τα Χριστούγεννα είναι εσωτερικά. Γιατί πήγες εκεί;

Black Swan είπε...

Καλήμερα Ντιανα.

Λειτουργίες παιδικών αναμνήσεων ανάγνωσης με οδήγησαν εκεί σε παραμυθένια κάστρα.
Και ήθελα να τα μοιραστώ αυτά τα παραμύθια με τα παιδιά μου.
Να τους τα διαβάσω μέσα σε χιονισμένο τοπίο κάτω από το κάστρο του Neuschwanstein Παπαδιαμάντη.

http://www.neuschwanstein.de/english/index.htm

Γιατί το ξέρεις καλά ότι από την επιρροή των εποχών στην εσωτερική ζωή των ανθρώπων απορρέουν τα ασυνείδητα αλλά και και τα ισχυρά κίνητρα γραφής στον ετήσιο κύκλο.
Αυτό συναρτάται κυρίως με τις λειτουργίες της ανάμνησης, εφόσον όλα τα γραφόμενα έχουν το ψυχικό τους ισοδύναμο στην εσωτερικευμένη παιδικότητα του αναγνώστη.

Ενήλικοι, περιοριζόμαστε στο να διαβάζουμε αυτό που μας έλκει ή να απωθούμε το αντίθετό του και πολύ λίγο υποπτευόμαστε ότι η παραπάνω στάση απέναντι στο αντικείμενο επαναλαμβάνει την ικανοποίηση ή το άγχος μιας αρχετυπικής σχέσης.



Όντως, η παροχή έμφασης στην ανάγκη του παιδιού που ζει μέσα στον αναγνώστη να ξαναβιώσει τη στοργική δύναμη των συμβόλων, την επίδραση των άστρων, των φίλτρων και των εκπλήξεων, είναι ένα καθήκον που αδιαφορεί τόσο για τη γεωγραφία όσο και για το ημερολόγιο.


ΥΓ. Ξανακατάλαβα δηλαδή, πως η παιδικότητα καταγράφει τα βιβλία ως μεταφορές της θεραπείας του εγκλεισμού. Ο χειμώνας προσφέρει αυτό το παράδοξο μιας φυσικής απειλής που εξελίσσεται σε δέλεαρ. Στο κέλυφός του της επιθυμητής μοναξιάς, της στενά συνυφασμένης με τις συναισθηματικές υποσχέσεις μιας ανέφικτης θαλπωρής, διαβάζει κανείς εκείνο το όνειρο του ανοιχτού χώρου, ονειρεύεται το ανάγνωσμα μιας μυθικής ελευθερίας κινήσεων, που καθίσταται δυνατή ακριβώς χάρη στην ασφάλεια του συμβολικού σύμπαντος.

Η φαντασία δεν φοβάται να ανοιχτεί διότι είναι γερά δεμένη με τη λέξη.

Μυστικά, κάθε κείμενο έχει γραφτεί για να παρηγορεί μια προαιώνια αγοραφοβία.
Απ' αυτή την άποψη, δεν υπάρχουν καλοκαιρινά αναγνώσματα, εκτός ίσως από το Μικρό Ήρωα, σταθερά διπλωμένο στην κωλότσεπη της δικής μου αλλοπρόσαλλης γενιάς.

Τελικά πιστεύω ο,τι έγραψαν και υπέγραψαν οι θεοί (ο κόσμος) πρέπει να διαβάζεται το καλοκαίρι· ό, τι έγραψαν οι άνθρωποι προορίζεται να βηματοδοτεί την καρδιά του χειμώνα.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΕΝΙΔΗΣ είπε...

Εγώ,Black Swan,λατρεύω την γραφή του Ευγένιου Αρανίτση!Εσύ;
Βυθίσου κι άλλο ,αγαπητό υποβρύχιο!

dianathenes είπε...

Καλησπέρα Ιωάννη και χρόνια πολλά για την γιορτή σου και από εδώ. Ο φίλος μου ο μέρμηγκας κάπου γυρίζει Ιωάννη και πιθανότατα δεν έχει διαβάσει ακόμα την έρωτησή σου. Είναι λίγο ταξιδιάρης :)


Μέρμηγκα είναι αλήθεια ότι στον κόσμο μας πλέον έχουμε όλο και περισσότερη ανάγκη για διαφυγή ή μάλλον εγκλεισμό σε ένα "ειδικό" περιβάλλον, εκείνο που ορίζει η ψυχοσύνθεσή μας είτε αυτό είναι ένα παραμυθένιο κάστρο είτε ένα ψαράδικο χωριό είτε ένα πατρικό σπίτι με πέτρινους τοίχους που γίνεται επιλεγμένα για κάποιο διάστημα το σύμπαν μας, ένα τεχνητό σύμπαν που εμείς επιλέγουμε για να νιώσουμε παραδόξως έγκλειστοι την ελευθερία του ανοιχτού χώρου.

Και πράγματι το βιβλίο, η άνάγνωση ενός βιβλίου ενός οποιουδήποτε βιβλίου είναι ένας εκλεισμός μας, ένας περιρισμός μας μέσα σε έναν άλλο κόσμο που ξυπνά τους μηχανισμούς της φαντασίας και επομένως την ελευθερία της κίνησης, τα διανοητικά ταξίδια, την ανάπαυση της ψυχής από το δικό της μικρόκοσμο.

Το καινούργιο για μένα όταν σε διάβασα ήταν ότι σήμερα δεν φτάνει το βιβλίο για να το πετύχουμε αυτό ή λίγες διακοπές σε ένα μέρος της αρεσκείας μας ή το σημαντικότερο η παρακαταθήκη των προγόνων μας ένα πατρικό όπως είπα αλλά έχουμε αναγκαστεί πια να δημιουργούμε τις συνθήκες, τις σκηνοθετικές συνθήκες για να ...απογειωθούμε και να ξεκουραστούμε από τον σύγχρονο κόσμο και από την ενήλικη ζωή μας.

Ετσι θα πληρώσουμε για να ζήσουμε το παραμύθι στην Ντισνειλαντ ή για να "ζεσταθούμε" σε ένα Πύργο που θυμίζει εκείνο της Κοιμωμένης Βασιλοπούλας.

Εκεί θα κάνουμε όπως λες "μια χειμωνιάτικη ανάγνωση του κόσμου" ανακαλώντας την θαλπωρή της παιδικής ηλικίας που δεν είναι τίποτα άλλο από την μαγική άποψη που είχαμε τότε για τα πράγματα. Θα στρογγυλέψουμε τα μάτια μας όπως τότε ρουφώντας το συναίσθημα που αποπνέουν οι μίκηδες και οι χιονάτες ώστε να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας. Σχεδόν σαν τους πεινασμένους που τρώνε πολύ επειδή ξέρουν ότι δεν θα έχουν να φάνε όταν ξαναπεινάσουν.....

Ολα αυτά τα καταλαβαίνω πολύ καλά. Εκείνο όμως που με προβληματίζει είναι αν θα πρέπει να πληρώνουμε προκειμένου να μεταδώσουμε στα παιδιά αυτό το συναίσθημα. Γιατί κοίτα να δεις... Εμείς για το λυχναράκι του παππού που μας έδωσε τότε αυτήν την μαγική αίσθηση που ανακαλούμε τώρα για να μπούμε μέσα στην διαδικασία της μαγείας, δεν πληρώναμε τίποτα. Ηταν η εποχή μας πολύ κοντά στο αυθεντικό, στο αληθινό. Τα παιδιά μας δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια. Δεν μπορούν να μαγευτούν ούτε από το κουμπάκι του καλοριφερ ούτε από ΄το ηλεκτρικό φως. Άπό αυτήν την άποψη τα λυπάμαι βαθιά. Κάπου διάβαζα τελευταία ότι 3 στα 4 παιδιά δεν έχουν δει ποτέ κότα, γάιδαρο, πρόβατο....παρά μόνο σε ζωγραφιά...

Το θέμα είναι λοιπόν πώς θα εισάγουμε τις διαδικασίες της θαλπωρής που προσφέρει το αυθεντικό στην ζωή τους. Πώς θα διαθέτουν μια ανάλογη παρακαταθήκη με την δική μας χωρίς να πληρώνουμε. Διότι αν πληρώνουμε τότε είναι σκηνοθεσία. Και αυτό μια μέρα θα το καταλάβουν. ¨Οτι είναι μάρκετιγκ δηλαδή και θα βρεθούν γυμνά.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΕΝΙΔΗΣ είπε...

dianathenes,θα σου ομολογήσω την αμηχανία μου απέναντι σε αυτά που διαβάζω στο αγαπητό μου υποβρύχιο!Θεώρησε πως αυτήν την αμηχανία την βιώνω όταν διαβάζω λόγια ουσίας!Να πω καλύτερα πως με γοητεύει αυτή η παρέα;Άντε να το πω!Να πω πως όλοι είστε γλυκύτατοι;Άντε,ήδη το είπα!

Καληνύχτα!

aspic είπε...

Έχω την υποψία,πώς αυτό που σωστά αντιλαμβάνεται ο κύριος άτομαντ και συμφωνώ μαζί του,σάν την απουσία του νοήματος στην βαρβαρία,τα παιδιά του όπως και κάθε παιδί,την αντιλαμβάνονται σάν το νόημα της απουσίας.
Φταίνε τα παιδιά του άτομαντ που δέν μπορούν να είναι ακόμη ενήλικες η ο κύριος άτομαντ που δέν είναι πιά παιδί;
Όταν παιδιά πήγαμε για πρώτη φορά στο σινεμά κυρία ντιάνα, το πρώτο χαζό ελληνικό μελό που είδαμε,είχε άραγε κανένα νόημα;
Παρόλαυτά μπήκαμε στην διαδικασία της μαγείας που λέτε,και η μνήμη μας έδωσε νόημα σε αυτή την πρώτη ταινία,έστω και άν
ο παππούς (που προφανώς να σκεπτόταν τα ίδια που λέτε τώρα εσείς) πλήρωσε το εισιτήριο.
Προφανώς αύριο τα παιδιά του κυρίου άτομαντ,ενήλικες πλέον, να αναζητούν σάν γνήσια νοήματα,αυτά που σήμερα αυτός (ο κύριος άτομαντ) χαρακτηρίζει βιτρίνες.
Και κάθε τόσο θα γυρίζουν πίσω όπως και αυτός,ο πατέρας τους, για να πάρουν τον δρόμο από την αρχή,προσπαθώντας για μιά ακόμη φορά να ερμηνεύσουν αποκωδικοποιήσουν το νόημα.
Όμως,όπως μάλλον εννοεί,υποννοεί και επινοεί ο πονηρός κύριος άτομαντ,δέν είναι ότι χάθηκε το νόημα,είναι ότι χαθήκαμε εμείς καθώς το ψάχναμε.




















































Μετρούν και ξαναμετρούν τα κουκιά οι επιστήμονες καθώς παρατηρούν από τα πανίσχυρα τηλεσκόπιά τους την σκοτεινή αρχή του σύμπαντος και όλο τους λείπει μιά θεωρητική ελάχιστη ενέργεια από την ακτινοβολία του μικροκυματικού υποβάθρου που θα δώσει το σινιάλο για την έναρξη της αλυσιδωτής δημιουργίας του κόσμου.
Λείπουν μερικά φωτόνια ρε αδελφέ για να πάρει μπρός η μηχανή.
Δικαιολογημένα θα σκεφθεί κάποιος: τα τηλεσκόπιά μας τα μετρήσαμε μήπως από κεί βγαίνουν τα φωτόνια που λείπουν;

Από την άλλη,προβληματίζονται επίσης γιατί το σύμπαν να επιταχύνει την διαστολική ανάπτυξή του,ενώ λόγω της έκρηξής του θα έπρεπε φυσιολογικά να την επιβραδύνει.
Μήπως κάτι,κάποιος,το τραβάει απέξω;
Μα ποιός να είναι απέξω;
Δικαιολογημένα και πάλι θα σκεφθεί κάποιος: εμείς είμαστε σίγουροι ότι είμαστε μέσα και δέν είμαστε έξω;


Βέβαια υπομονή,σε δεκαεπτά δισεκατομύρια έτη φωτός θα φθάσουν τα φωτόνιά μας στην αρχή του σύμπαντος και τοτε θα λυθεί το πρόβλημα.
Όχι όμως για εμάς,αλλά για αυτούς που βρίσκονται τριαντατέσσερα δισεκατομμύρια έτη φωτός από την αρχή,την δική μας υποτιθέμενη τότε αρχή,δεκαεπτά όμως από μάς,αλλά και από την δική τους αρχή,αφού εμείς θα είμαστε η έκρηξή τους και η αφετηρία τους.Όπως και αυτοί που ήταν στα οκτώμιση δισεκατομυρια,οκτώμιση για αυτούς τότε,δεκαεπτά για μάς τώρα,έγιναν η δική μας έκρηξη και αφετηρία κάποτε.
Κάποτε!!!
Τι κάποτε;
Κάποτε για μάς,τώρα όμως για αυτούς.
Το υποτιθέμενο κάποτε το δικό τους,είναι στα τέσσερα δισεκατομύρια διακόσια πενήντα εκατομύρια έτη φωτός,οκτώμιση στο τώρα το δικό τους,δεκαεπτά στο τώρα το δικο μας.
Εξεράγησαν (όχι για αυτούς,για εμάς)όταν είδαν την έκρηξη των άλλων των τεσσεροτετάρτηδων.Όπως και εμείς θα εκραγούμε,όχι για εμάς αλλά για τους άλλους τους τριακοντατεσάρηδες,όταν δούμε την έκρηξη των άλλων των οκταμισάρηδων,οκταμισάριδων για αυτούς,δεκαπτάρηδων για εμάς.
Μα την είδαμε την έκρηξη τους,γιατί τότε δέν ανατιναχτήκαμε;
Ανατιναχτήκαμε.Αλλά είπαμε,όχι για εμάς τώρα,αλλά για αυτούς στα τριαντατέσσερα δισεκατομύρια φωτός μακριά.
Για εμάς είμαστε μιά χαρά.Όπως και οι οκταμισάρηδες για μας ανατινάχτηκαν,αλλά για αυτούς τους ίδιους είναι μιά χαρά επίσης.
Πράγμα που σημαίνει,πώς κανείς σε αυτό τον κόσμο δέν ανατινάζεται πραγματικά,παρά μόνον για τους άλλους.Και ουσιαστικά όποιος βλέπει κάποιον να ανατινάζεται,ανατινάζεται και ο ίδιος για κάποιον τρίτο,έτσι που η μόνη ανατίναξη (μεγάλη έκρηξη της δημιουργίας) που συμβαίνει είναι η ίδια η παρατήρηση μιάς ανατίναξης που είναι και αυτή παρατήρηση όμως.
Τουτέστιν κύριε λέφτυ που μας τα πρηξατε με τις κατασκευές σας,παντού,σάν χιλιομετρικές αποστάσεις εθνικών οδών,σε κάθε έτος,μήνα,μέρα,λεπτό και δευτερόλεπτο φωτός,υπάρχει και από ένας παρατηρητής να κοιτάει την αρχή του να σηματοδοτεί το τώρα του που είναι κάποτε και τότε. Και αρχή δέν υπάρχει πουθενά,μήτε πρίν και μετά,παρά μόνο εδώ και εκεί.Που σημαίνει ο χρόνος δέν καταψύχεται όπως λέτε,και ούτε υπάρχουν εξωγήινοι να κινούν τα νήματα διότι εξωγήινοι είμαστε όλοι μας.
Και ποιός είναι το παιδί κυρία ντιάνα,ποιός είναι ο ενήλικος και ποιά είναι τα νοήματά τους,αναγκαστικά θα συμπτυχθούν στο κρίσιμο ερώτημα κύριε μέρμηγκα:
στον θάνατο μας, εμείς φεύγουμε από τους άλλους (τον κόσμο),ή οι άλλοι από μάς;

dianathenes είπε...

Ιωάννη καλημέρα κι ευχαριστούμε πολύ. Να ξέρεις ότι άνθρωποι σαν εσένα πλουτίζουν πιο πολύ την "ουσία" μας και γι αυτό θα είσαι πάντα καλοδεχούμενος όχι μόνο για τις θέσεις σου που περιμένουμε να πάρεις γράφοντας κι εσύ την γνώμη σου αλλά και για τη καρδιά σου που έχει το θάρρος να λέει αυτό που αισθάνεται- σπάνιο πράγμα σήμερα.

Ασπικ έχεις δίκιο. Πιθανότατα ο παππούς να αισθανόταν κάλπικο το σινεμά που εμάς μας μάγεψε. Απλά κάθε άνθρωπος κάθε γενιά φαίνεται ότι θεωρεί μαγικό και αυθεντικό το έναυσμα της δικής της μαγείας. Ετσι κι εμάς η γενιά μας το λυχναράκι το θεωρεί αυθεντικό ενώ τον γλόμπο κρυο και τεχνολογικό. Κάτι σαν τα σπίρτα με τους αναπτήρες...

Και ίσως τελικά όπως λες η δική μας αρχή - η περιοχή των αναμνήσεών μας- να εμπεριέχει το νόημα του Κόσμου μέχρι να έλθει η επόμενη γενιά να βάλει μια τελεία εκεί και να χαράξει τη δική της αρχή δίνοντας έτσι το στίγμα του τέλους μας....κι έτσι πάνε οι αιώνες αρχή- τέλος- αρχή σύμφωνα με τον αέναο κύκλο της Φύσης και του Χρόνου.

Για τον Χρόνο βρήκα ένα πολύ ωραίο ποστ το οποίο παραθέτω στο ποστ του λεφτυράκη μας μιας και έχει θίξει πολλάκις αυτό το θέμα. Σας παρακαλώ να το τιμήσετε.

wpleftyboy είπε...

αξιοτιμε κυριε ασπικ

μπορει να απαντατε κατηγορηματικα
οτι ο χρονος ειναι εννοια και σαν τετοια δεν καταψυχεται

αλλα
δεν απαντατε στο ερωτημα
αν καταψυχαμε ολο το συμπαν σε συνθηκες απολυτου μηδενος θα υπηρχε χρονος

ακομα κι αν υποθεσουμε οτι ο χρονος ,σαν εννοια που ειναι, ειναι αδυνατον να καταψυχθει
(καλα αυτο κι αν ειναι χαζαμαρα καθως γυρω μας συνεχως παρατηρουμε κατεψυγμενες εννοιες οπως και αλλα κατεψυγμενα και παγωμενα προϊοντα της ανθρωπινης ευφυϊας)
οπως εσεις επιμενετε
τοτε παλι οπως εσεις επιμενετε
εφ οσον δε θα υπαρχει καποιος να παρατηρησει το συμπαν αυτο δε θα υπαρχει και τοιουτοτροπως δε θα υπαρχει και χρονος αφου δε θα υπαρχει κανεις παρατηρητης ...

αρα φιλε μου αν καταψυξουμε το συμπαν καταψυχεται και ο χρονος επειδη δεν υπαρχει τιποτα και κανενας να τον παρατηρει,
οπως ακριβως μας τα λετε εσεις κι ας δηλωνετε προβοκατορικα το αντιθετο ...ειμαι σιγουρος οχι για χαρη της κατεψυγμενης σκεψης αλλα για χαρη της προωθησης της συζητησης ...

και οπως ακριβως το λεω κι εγω αφου
σ'ενα κατεψυγμενο συμπαν ο χρονος δε μπορει να οξειδωσει τη φατσα του παππου μου και τελικα να τον σκοτωσει.

αρα καταληγω και στο εξης

μονο σ'ενα κατεψυγμενο συμπαν μπορουμε να ειμαστε αθανατοι και θεοι
οι εξωγηινοι που ξερουν τι ψωνια ειμαστε και οτι θα διναμε τον κωλο μας για να ειμαστε αθανατοι εστω καιγια μια στιγμη (μα τι χιουμορ εχω τελος παντων ε?..ακου αθανατοι για μια στιγμη ) προσπαθουν μεσω της επιβολης της κατεψυγμενης σκεψης να μας πεισουν οτι το προβλημα μας ειναι η οξειδωση και ο θανατος ,για να επιβαλλουν την καταψυξη οπου ολες οι παραμετροι θα ειναι ελεγχομενες και αρα το πειραμα "πλανητης γη" θα ειναι ξανα υπο ελεγχο ....ενω το προβλημα μας δεν ειναι αλλο απο την ιδια την κατεψυγμενη σκεψη.

wpleftyboy είπε...

..συνεχεια

και την ανελευθερια που αυτη συνεπαγεται.

παω τωρα να δω τι μου εγραψε η κυρια ντιανα στο αλλο .

aspic είπε...

Αξιέπαινε κύριε λέφτυ,έτσι όπως επιμένετε,θυμίζετε γεροπαράξενο αρβανίτη που δέν του αλλάζεις το μυαλό με τίποτα.
Ουσιαστικά μου λέτε,πώς ένας ψαροπώλης που θα έβαζε στην κατάψυξη το ψιλό μαριδάκι (σύμπαν) που του έμεινε για να μήν χαλάσει,αυτό θα σήμαινε πώς θα πάγωνε και η αξία των χρημάτων μας (χρόνος) και δέν θα είχαν καμμιά άλλη αγοραστική αξία πέρα από το να αγοράσουν αυτό το κατεψυγμένο μαριδάκι.
Βέβαια μου λέτε στην συνέχεια,πώς στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε απλώς από τον αντίθετο δρόμο ο καθένας,αφού κάποιος για να φάει μαριδάκι και θα πρέπει και να υπάρχει τέτοιο στην αγορά αλλά και να έχει λεφτά να το αγοράσει.
Ναι κύριε λέφτυ,όλα έτσι θα είναι η δέν θα είναι,θα συμβαίνουν ή δέν θα συμβαίνουν,δέν υπάρχει άλλος δρόμος και κανείς δέν μπορεί να καταλήξει σε κάτι διαφορετικό.Και απλώς συζητάμε για τις αιτίες των πραγμάτων που τα προκαλούν.
Διότι αλλοιώς εύκολα θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε με βαση το παραπάνω μαριδοπαράδειγμα ,πώς ένας άνθρωπος που μόλις σέρβιρε μιά ωραία τηγανιά από δαύτο το ψιλό μαριδάκι στο πιάτο του,δέν θα μπορεί και να το φάει άν δέν έχει λεφτά στην τσέπη του,όπως και ένας άνθρωπος που έχει λεφτά στην τσεπη του θα μπορεί να φάει μαριδάκι οπωσδήποτε,έστω και άν την συγκεκριμένη μέρα δέν υπάρχει πουθενά στην αγορά.

Έτσι λοιπόν για να μήν πέσουμε σε ανοησίες και μας ειρωνεύεται μετά η κυρία ντιάνα όπως άρχισε ήδη να το κάνει,θα πρέπει να πούμε πώς και το σύμπαν άν παγώσει,η ακόμη και καταστραφεί,ο χρόνος εξακολουθεί να κυλάει ακόμη σάν εννοια,που είναι ο χρόνος αυτού του παρατηρητή που διαπιστώνει τώρα την καταστροφή του.
Και με τίποτα δέν μπορούμε να πούμε ότι παγώνει η καταστρέφεται και ο παρατηρητής,διότι εμείς οι ίδιοι θα είμαστε αυτοί οι καινούργιοι παρατηρητές που θα διαπιστώνουν την καταστροφή του παρατηρητή.

Εν ολίγοις,το πρόβλημα είναι πώς το κάτι η το τίποτα,ακομη και άν υπάρχουν,χωρίς κάποιον παρατηρητή θα είναι ανύπαρκτα.Ανύπαρκτα σάν κάτι ή σάν τίποτα,που τίποτα δέν θα διαφοροποιούσε την ύπαρξη η ανυπαρξία του κάτι από την ύπαρξη η ανυπαρξία του τίποτα,έτσι που τελικά το μόνο που υπάρχει και μόνο υπάρχει είναι αυτός ο παρατηρητής και ο χρόνος του.
Και αυτός,ο παρατηρητής, μόνο να υπάρχει μπορεί και ποτέ να μήν υπάρχει,διότι και η ανυπαρξία του χρειάζεται ένα παρατηρητή για να διαπιστωθεί.

Βέβαια θα με ρωτήσεις,μα άν δέν υπάρχει αντικείμενο παρατήρησης τότε τι σόι παρατηρητής είναι αυτός και τι παρατηρεί;
Μπράβο κύριε λέφτυ,πολύ εύστοχη η ερώτησή σου και μας βοηθάει να πάμε παραπέρα την συζήτηση.
Στην περίπτωση λοιπόν αυτή,ο παρατηρητής κοιτάει τον εαυτό του,μέσα απο τον χρόνο που κατασκευάζει.
Θέτει γύρω του στιγμές,(πρόσκαιρους σταθμούς δηλαδή και αυτός είναι ο χρόνος) και απομακρύνεται από αυτές μετρώντας τα διανύσματά του.
Στην πραγματικότητα ο κόσμος όλος είναι η πορεία ενός παρατηρητή,με αυτό που αποκαλούμε φυσικό κόσμο να είναι τα στίγματά του,ενωμένα με το μέτρο του χρόνου.
Απλά είναι τα πράγματα δηλαδή.
Που έχετε το πρόβλημα κύριε λέφτυ και διαφωνείτε συνεχώς;
Διότι διαφωνώντας συνεχώς,σε αυτά που θεωρούνται αυτονόητα και από τους εικοσιεννέα κατασκευαστές,και την συζήτηση μπλο(γ)κάρετε,αλλά και παρά τις όποιες φιλότιμες προσπάθειες εμού του καλού κυρίου άσπικ,δημιουργείτε έναν εκνευρισμό,μιά θολότητα και μιά ασάφεια και στην συζήτηση και στο υποβρύχιο γενικότερα.
Και βέβαια θα βγεί η καλή κυρία ντιάνα και θα μας πεί,ότι σε μιά αυθεντική συζήτηση,οι διαφωνίες και οι καυγάδες είναι ένδειξη αγάπης και φιλίας μεταξύ των συζητητών.
Ναι κυρία ντιάνα,φτάνει όμως να υπάρχει και ένα μέτρο.
Και στο κάτω κάτω,τουλάχιστον εγώ προσωπικά,ούτε να με αγαπήσετε θέλω εδώ μέσα ούτε να με θεωρήσετε φίλο σας,παρά μόνο συμφωνώντας με την αρχαία φράση "άν ήμουν θεός δέν θα ήθελα ούτε να με λατρεύουν,ούτε κάν να με αγαπούν παρα μόνο να προσπαθούν να με κατανοήσουν",θα ήθελα απλώς να με καταλάβετε.
Και εσείς κυρία ντιάνα ούτε κάν το προσπαθείτε και μου απαντάτε περί κύκλων της φύσης και τα λοιπά.
Διότι μέσα απο κάθε συζήτηση πιστεύω πώς αναζητούμε στιγμές ολοκλήρωσης (θέωσης) έστω και ψευδαισθησιακές.Και ο ολοκληρωμένος άνθρωπος,ακόμη και ο θεός,δέν είναι αυτός που τα κατανοεί όλα,αλλά αυτός που όλοι τον κατανοούν.





















































Η συνέχεια περί χρόνου στο επόμενο πόστ που μας παρέθεσε η κυρία ντιάνα,τώρα,μετά ή κάποτε.

ΒΓ Τα παραπάνω μαριδοπαραδείγματα και χρονοθεωρίες βέβαια,δέν μπορούμε να πούμε πώς είναι και εντελώς σωστα,μιάς και σε πολλά σημεία υπάρχουν οι απαραίτητες αυθαιρεσίες που η συζήτηση επιβάλλει.
Και που κυριολεκτούμε και που αυθαιρετούμε,εναπομένει στο συγκινησιακό υπόβαθρο του καθενός να το κρίνει.

dianathenes είπε...

"Προφανώς αύριο τα παιδιά του κυρίου άτομαντ,ενήλικες πλέον, να αναζητούν σάν γνήσια νοήματα,αυτά που σήμερα αυτός (ο κύριος άτομαντ) χαρακτηρίζει βιτρίνες.
Και κάθε τόσο θα γυρίζουν πίσω όπως και αυτός,ο πατέρας τους, για να πάρουν τον δρόμο από την αρχή,προσπαθώντας για μιά ακόμη φορά να ερμηνεύσουν αποκωδικοποιήσουν το νόημα.
Όμως,όπως μάλλον εννοεί,υποννοεί και επινοεί ο πονηρός κύριος άτομαντ,δέν είναι ότι χάθηκε το νόημα,είναι ότι χαθήκαμε εμείς καθώς το ψάχναμε".

Πάλι είστε άδικος μαζί μου κύριε Ασπικ. Διάβασα πολύ προσεκτικά το σχόλιό σας και αυτό κατάλαβα. ¨Οτι αυτό που χαρακτηρίζεται ως βιτρίνα από έναν παλαιότερο είναι το αυθεντικό για τον νεότερο. Και ότι αυτό γίνεται από καταβολής κόσμου. Το νέο θανατώνει το παλιό παίρνοντας την θέση του κι έτσι εξασφαλίζεται η ΠΡΟΟΔΟΣ που νομίζω κύριε Ασπικ είναι το άλλο πρόσωπο του Χρόνου. Αλλά και ο κύκλος της φύσης που ανέφερα δεν είναι και αυτός το ίδιο; Τα άλλα για τα φωτόνια δεν τα κατάλαβα και επομένως δεν τα σχολιάσα. Και δεν τα κατάλαβα γιατί είχατε βάλλει τόσους αριθμούς που χρειαζόμουν κομπιουτεράκι αφήστε που ζαλίστηκα. Οπως ζαλίστηκα και με τις παωμένες μαρίδες και τα παγωμένα χρήματα και τη σχέση έχουν αυτά με τον χρόνο. Επίτέλους αν κατηγορείτε τον κύριο Λέφτυ για τυχόν ασάφειες μην κτίζετε και εσείς πάνω τους γιατί τότε χανόμαστε όλοι.

φερ ειπείν εδώ που ήσαστε σαφής κατάλαβα και συμφωνώ.


"ολίγοις,το πρόβλημα είναι πώς το κάτι η το τίποτα,ακομη και άν υπάρχουν,χωρίς κάποιον παρατηρητή θα είναι ανύπαρκτα.Ανύπαρκτα σάν κάτι ή σάν τίποτα,που τίποτα δέν θα διαφοροποιούσε την ύπαρξη η ανυπαρξία του κάτι από την ύπαρξη η ανυπαρξία του τίποτα,έτσι που τελικά το μόνο που υπάρχει και μόνο υπάρχει είναι αυτός ο παρατηρητής και ο χρόνος του.
Και αυτός,ο παρατηρητής, μόνο να υπάρχει μπορεί και ποτέ να μήν υπάρχει,διότι και η ανυπαρξία του χρειάζεται ένα παρατηρητή για να διαπιστωθεί.

Βέβαια θα με ρωτήσεις,μα άν δέν υπάρχει αντικείμενο παρατήρησης τότε τι σόι παρατηρητής είναι αυτός και τι παρατηρεί;
Μπράβο κύριε λέφτυ,πολύ εύστοχη η ερώτησή σου και μας βοηθάει να πάμε παραπέρα την συζήτηση.
Στην περίπτωση λοιπόν αυτή,ο παρατηρητής κοιτάει τον εαυτό του,μέσα απο τον χρόνο που κατασκευάζει.
Θέτει γύρω του στιγμές,(πρόσκαιρους σταθμούς δηλαδή και αυτός είναι ο χρόνος) και απομακρύνεται από αυτές μετρώντας τα διανύσματά του.
Στην πραγματικότητα ο κόσμος όλος είναι η πορεία ενός παρατηρητή,με αυτό που αποκαλούμε φυσικό κόσμο να είναι τα στίγματά του,ενωμένα με το μέτρο του χρόνου".

Αλλά εσείς δεν σας φτάνει να σας καταλάβω ούτε να σας πω ότι σας κατάλαβα και συμφωνώ. Θέλετε να πιαστώ από κει και να κάνω μια δική μου ελεγεία προσφέροντάς σας έτσι μια στιγμή

"ολοκλήρωσης (θέωσης) έστω και ψευδαισθησιακής" όπως πολύ εμπνευσμένα λέτε. Καλέ μου φίλε έχετε δίκιο. Ομως δεν με εμπνέει το θέμα. Τι να κάμω; Και εγώ δεν είμαι ρομπότ να προσφέρω την δική μου εμπνευσμένη στιγμή αν και οι άλλοι δεν μου προσφέρουν πρώτα την δική τους. Αλλιώς πού θα την βρω;
Ε;

aspic είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
aspic είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
aspic είπε...

(φτού! όλο λάθη,γέμισα μουτζούρες την κόλλα μου, και θα την μηδενίσει σάν ακατανόητη η κυρία ντιάνα )

Ορίστε, εδώ μας την είπε η κυρία ντιάνα.
Δέν την εμπνέουν λέει αυτά που γράφω,της είναι βαρετά,βαρετός και εγώ μαζί, για να προσπαθήσει να τα κατανοήσει.
Τέλος πάντων,εδώ δέν θυμώνω γιατί δέν έχει και άδικο.Και εγώ τα ίδια τα βρίσκω και με βρίσκω.

Πάντως επισημαίνει και ένα πρόβλημα,που μου φαίνεται ότι είναι γενικότερο και πολύ πιο σοβαρό εδώ στα διαδίκτυα.
Δέν υπάρχει διάλογος.
Κανείς δέν καταλαβαίνει κανέναν από ότι γράφει.
Και δέν φταίμε εμείς οι χρήστες,αλλά μάλλον η φύση του διαδικτύου.
Ουσιαστικά,η συζήτηση,είναι μιά στίβα από συσσωρευμένους μονολόγους ο ένας πάνω στον άλλον.
Μα ποιοί είμαστε εμείς;
Τι κάνουμε εδώ μέσα;
Γιατί συζητάμε και περί τίνος θέματος;








































Θέε μου,τι κάνω πέντε χρόνια εδώ μέσα στα διαδίκτυα;
Μπρρρρρρρ!!!
Μου σηκώθηκε η τρίχα.
Μάλλον περνάω μιά κρίση διαδικτυακής ταυτότητας.

ΒΓ Αυτό που ερμηνεύσατε στα γραφόμενά μου κυρία ντιάνα,σάν το καινούργιο να σκοτώνει το παλιό και όλα είναι ένας κύκλος στην φύση,είναι αυτό ακριβώς που ΔΕΝ ήθελα να πώ.
Αντιθέτως,προσπαθώ να πώ,πώς ίσως καμμιά καταστροφή να μήν γίνεται,καμμιά ανατίναξη,κανένας κύκλος να μήν φθείρει τα πράγματα,και αυτά απλώς να συνεχίζουν και να συνεχίζουν και να συνεχίζουν να υπάρχουν,μέχρι που βαριούνται να συνεχίζουν να υπάρχουν και τότε απλώς συνεχίζουν να βαριούνται και βαριούνται να συνεχίζουν.Βαριόμαστε και εμείς να συνεχίζουμε να υπάρχουμε ψάχνοντας να βρούμε τι υπάρχει,και απλώς υπάρχουμε και δέν βαριέσε τι υπάρχει και τι δέν υπάρχει.
Και για αυτό το μπέρδεψα με τους αριθμούς.Διότι το ήξερα ότι είστε περίεργη να δείτε που την πάω τη δουλειά και θα το ψάχνατε με το κομπιουτεράκι και θα σας έσπαγα τα νεύρα.Ενώ ο κύριος λέφτυ που δέν πέφτει σε τέτοιες παγίδες,ούτε κάν το διάβασε και θα συνεχίσει να απαντάει τα ίδια τα δικά του αμέριμνος.
Και για τις παγωμένες μαρίδες που δέν καταλάβατε,παρότι ήταν τελείως απλό το επιχείρημα,έχετε δίκιο τελικά που δέν το καταλάβατε,διότι για να το είχατε καταλάβει,θα πρέπει να είχατε διαβάσει το επιχείρημα του λέφτυ περί παγωμένου σύμπαντος και τότε θα το είχατε καταλάβει αμέσως.
Καταλάβατε;
Όχι βέβαια ότι δέν διαβάσατε το επιχείρημα του λέφτυ,αλλά το διαβάσατε τρείς μέρες πρίν όταν το έγραψε και έτσι όταν διαβάσατε την δική μου απάντηση,το είχατε ξεχάσει και δέν ξέρατε που αναφερόμουν.
Και αυτό είναι ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα διαδικτυακού διαλόγου,αφού κανονικά κάθε φορά που πέφτει ένα πόστ,θα πρέπει να διαβάζουμε και όλα τα προηγούμενα για μιά ακόμη φορά,έτσι που να ξαναμπαίνουμε στο κλίμα της συζήτησης.
Πράγμα δύσκολο βέβαια και έτσι υπάρχει πρόβλημα.
Κυρίες και κύριοι,υπάρχει πρόβλημα στις διαδικτυακές συζητήσεις.
Εκτός άν απλώς γλύφουμε και παινεύουμε ο ένας τον άλλο.
Τότε δέν υπάρχει κανένα πρόβλημα,μιάς και το ύφος είναι δεδομένο σε κάθε πόστ και παραμένει το ίδιο.
Πάρτε παράδειγμα τον ιωάννη που διατηρεί πάντα ένα ύφος σταθερό.
Μπορεί να πεί κανείς πώς δέν έχει καταλάβει τι λέει;

χαμίνι είπε...

Το κύριο θέμα, όπως αντιλαμβάνομαι σενιόρ άσπικ, είναι ότι όντας ο καθένας μας ένας Θεός, δεν προσπαθεί να κατανοήσει τους άλλους, παρά περιμένει απ' τους άλλους να κατανοήσουν αυτόν. Κι αυτό δεν συμβαίνει στο διαδίκτυο, συμβαίνει όπου για να προχωρήσει κάτι χρειάζεται κατανόηση. Αλλιώς η πρόοδος έρχεται διά της μεθόδου "όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος".

Κι όμως, στο υποβρύχιο γίνεται (διαφωνείς σενιόρ;) αρκετή προσπάθεια να σπάσει το κατεστημένο. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα συμβεί κιόλας...


Η διαφωνία μου πάντως Ντιάνα, είναι η εμπλοκή στη συζήτηση όταν αυτή μας είναι αδιάφορη. Μερικές φορές η σιωπή και η παρατήρηση, ο προβληματισμός για τη σκέψη του συνομιλητή, οι απορίες που εκφράζονται πάνω σε μια άποψη είναι πιο προσοδοφόρες από μια απάντηση. Δική μου η διαφωνία, δική μου και η ευθύνη για την έκφρασή της.

Κάποιος που με συνέπαιρναν οι συζητήσεις μαζί του έλεγε: Η κριτική πρέπει να εκφράζεται γιατί πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να την έχει ανάγκη ο κρινόμενος...

Παρ' όλα αυτά, μην την αντιμετωπίσετε σαν κριτική τη διαφωνία μου. Σαν ανησυχία μόνο!

Καλημέρα στους φίλους μου!