Τετάρτη, Μαρτίου 14, 2007

Ο όρκος.

Η Πρόεδρος με ρώτησε αν ήθελα να δώσω θρησκευτικό όρκο. Αναρωτήθηκα στιγμιαία τι άλλη επιλογή είχα και μην βρίσκοντας απάντηση μέσα μου, είπα ναι.
Τώρα σκέπτομαι σαν τι άλλη επιλογή είχα, ίσως τον λόγο της τιμής μου αλλά η «τιμή» φαίνεται φιλοσοφία μιας άλλης εποχής ξεπερασμένης της οποίας οι αξίες δεν περνούν γι αυτό ίσως δεν μου ήλθε εκείνη την στιγμή στον νου. Όχι ότι ο θρησκευτικός όρκος δεσμεύει τις συνειδήσεις ώστε να μην γίνονται εμφανείς ψευδορκίες, τουναντίον τις διευκολύνει καθότι μεταθέτει την ευθύνη της μαρτυρίας σε σφαίρες ανεξέλεγκτες άρα ανώδυνες.

Ωστόσο δεν ενδιαφέρομαι να εξετάσω ποιος όρκος είναι ισχυρότερος αλλά για ποιο λόγο υπάρχει ο όρκος στην περίπτωση μιας κατάθεσης ενώπιον του δικαστηρίου που είναι ο ανθρώπινος νόμος. Γιατί η ανθρώπινη δικαιοσύνη χρειάζεται έναν εγγυητή; Η απάντηση είναι απλή. Επειδή ο δικαστής δεν δύναται να γνωρίσει την αλήθεια παρά μόνο μέσα από τις καταθέσεις των μαρτύρων. Στην ουσία πρόκειται για μια αντιπαράθεση αληθειών -καθότι αυτές αντικρούονται- τις οποίες ο δικαστής καλείται να επεξεργαστεί για να βγάλει την δική του αλήθεια που αποτελεί πλέον την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Κατ αυτή την έννοια ο μάρτυρας έχει περισσότερη εξουσία ίσως και από τον δικαστή καθότι η κατάθεσή του πλέκει το νήμα της σκέψης του. Εδώ λοιπόν υπεισέρχεται η ανάγκη μιας ανώτερης αλήθειας που θα πλέξει τη σκέψη του μάρτυρα ώστε αυτός να δώσει στον δικαστή την δική του μεν αλήθεια αλλά φιλτραρισμένη από ένα άλλο δεσμευτικό στοιχείο που είναι η τιμή, η πίστη ή άλλο, φτάνει αυτό το άλλο στοιχείο να είναι παραδεκτό και από τους δυο, δικαστή και μάρτυρα. Και ήταν στην προκειμένη περίπτωση η πίστη σε μια δεδομένη κοσμοθεωρία όπως αυτή διαφαίνεται από τον λόγο του Ευαγγελίου. Αυτή την σημασία λοιπόν έχει ο όρκος. Της δέσμευσης από μια κοινώς παραδεκτή αλήθεια που μπορεί αντικειμενικά και να μην υπάρχει.

(Και είναι άραγε αυτή η αδυναμία της ανθρώπινης δικαιοσύνης να εκμαιεύσει την Αλήθεια που την κάνει να απευθύνεται σε μια ανώτερη Αρχή;)

Η προφανέστερη αντίρρηση ως προς την δέσμευση θα ήταν βέβαια το επιχείρημα ότι η αθέτηση της τιμής αλλά και της πίστης δεν βλάπτουν παρά εκείνον που τις προβάλλει ως δέσμευση ενώ δεν αποτελούν για τον ίδιον αλλά και για τον άλλον που τις ζητά παρά μια επίφαση. Είναι δηλαδή αμφότερες αξίες επίπλαστες στις οποίες ανατρέχουν οι συμβαλλόμενες εξουσίες του δικαστή και του μάρτυρα προκειμένου να βρουν μια βάση για να κτίσουν μια αλήθεια ανθρώπινη και μικρή. Την ανθρώπινη δικαιοσύνη.

Φαίνεται σωστό αλλά δεν είναι.
Διότι στην ουσία του ο όρκος ( στην τιμή ή στην πίστη) δεν σου ζητά να πεις την αλήθεια όπως την αντιλαμβάνεσαι εσύ αλλά την αλήθεια που εκπορεύεται από την κοσμοθεωρία την οποία επικαλείσαι ως εγγυητή. Σε δεσμεύει δηλαδή να ερμηνεύσεις τα γεγονότα υπό το πρίσμα μιας συγκεκριμένης κοσμοθεωρίας πριν τα καταθέσεις.

Κατ αυτό τον τρόπο μια μαρτυρία που θα απείχε από την φιλοσοφία της Αγάπης ή δεν θα ασπαζόταν τις αρχές της τιμής σου θα μας έκανε αυτομάτως επίορκους.

Για αυτόν το λόγο δικαιώνω απολύτως τους ανθρώπους που αρνούνται να δώσουν θρησκευτικό όρκο. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι καταθέσει με τρόπο που να δικαιώνει την φιλοσοφία της Αγάπης στην οποία ορκίζεται; Η, της τιμής του χωρίς να κάμει εκπτώσεις;

Υπάρχει περίπτωση ο Ιησούς να μην μπορούσε να πει την αλήθεια ώστε να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Γιατί δεν το έπραξε; Μα επειδή αν το έπραττε θα πρόδιδε την ίδια του την διδασκαλία.

9 σχόλια:

dianathenes είπε...

Επειδή είδα ότι όλοι έχουμε μεταφερθεί στην καινούργια έκδοση το μετέφερα ΑΛΛΑ εξαφανίστηκε ο Aspic από τους "συνεργάτες" ίσως επειδή δεν έχει gmail account. Αλλά πού να το ξέρω εγώ ότι θα εξαφανιστεί; Ποιος τον ακούει τώρα τον άσπικ...ποιος τον ακούει!

Αλλά διορθώνεται αμέσως άσπικ αν πας https://www.google.com/accounts
και δημιουργήσεις ένα. Συγγνώμη δεν το ήξερα ότι συμβαίνει αυτό. Επίσης πείτε μου αν θέλετε να κάνω και τις άλλες αλλαγές που προσφέρει η καινούργια έκδοση στο παρουσιαστικό. :)

dianathenes είπε...

Αυτό είναι τώρα spam μάλλον, οπότε μην κατεβάσετε τίποτα....

Επίσης έχω μεγάλη δυσκολία να συνδεθώ οπότε προτείνω να μεταφερθούμε στην καινούργια έκδοση του blogger. Εσείς τι λέτε;

dianathenes είπε...

Καλημέρα! Εντάξει, τώρα είμαστε ξανά όλοι(διορθώθηκε από μόνο του). Δεν ξέρω πώς γίνεται και φαίνονται τα μηνύματα σε διαφορετική σειρά ούτε γιατί άλλαξε η σειρά στους "συνεργάτες"΄αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Εχω στείλει σε όλους σας e mail με τα καινούργια στοιχεία μας.

aspic είπε...

Ναι καλά εντάξει διανάθενα,σε πιστέψαμε τώρα.
Διορθώθηκε από μόνο του.
Έπιασε τύψεις το μηχάνημα που με εξαφάνισε και είπε να επανορθώσει.
Να σε δώ κυρία ντιάνα,ποσο χαμηλά θα πέσεις ακόμη.
Δέν ντρέπεσαι καθόλου;
Επειδή δέν με πάς δηλαδή εδώ μέσα γιατί σου χαλάω τη μανέστρα,με πέταξες έξω;
Δήθεν επειδή ήθελες να μας εκσυγχρονίσεις,δήθεν επειδή ήθελες να αλλάξεις το χρώμα;
Και εμείς οι συντηριτικοί δηλαδή,που μενουμε με τα παλιά,έξω έ;
Τι να σου πώ τώρα;
Μήν ανησυχείς όμως,δέν πρόκειται να φωνάξω και να πώ τίποτα.
Στο επίπεδο σου δέν πρόκειται να πέσω.
Μακάρι να σε χώσει μέσα ο δικαστής κανά μήνα κανά χρόνο εκεί που πάς και μπλέκεις να βάλεις μυαλό.
Να δουμε τι χρώμα θα βάψεις το κελί σου μετά.
Άντε δέν πειράζει,ριχνω νερό στο κρασί μου και πάω παρακάτω.
Επί του θέματος λοιπόν,δέν λέω σωστά το αναπτύσεις,διαφωνώ όμως στα συμπεράσματα που καταλήγεις.
Δέν νομίζω ότι τον δικαστή τον νοιάζει ο λόγος τιμής του κατηγορουμένου.
Εξάλλου ούτως οι άλλως,οι περισσότεροι είναι απατεώνες και δέν έχουν και καμμιά τιμή να τους εμπιστευθείς τελικά.
Το ίδιο και οι μάρτυρες.Οι πιο πολλοί ψεύδονται ή υπερβάλλουν,ή απλώς αποσιωπούν κάποια στοιχεία για να σώσουν τον δικό τους ή να τον καταδικάσουν,αναλόγως με ποιά πλευρά είναι.
Έτσι λοιπόν νομίζω,πώς αυτό που εξυπηρετεί ο όρκος για τον δικαστή,είναι να ανασύρει έστω και τύποις,μιά όποια συνείδηση του μάρτυρα η κατηγορουμένου.
Και δεδομένου ότι η συνείδηση είναι έμμεσα ή και άμεσα συνδεδεμένη με την επικρατούσα ηθική,νομολογία και λοιπά μιάς συγκεκριμένης κοινωνίας στο χρονικό διάστημα που βρίσκεται και διανύει,ουσιαστικά τότε ο δικαστής επιδιώκει να αποσπάσει την ομολογία του μάρτυρα ότι αποδέχεται και σέβεται απόλυτα την πολιτισμική εν γένει ταυτότητα αυτής της κοινωνίας.
Τονίζεται δηλαδή στον μάρτυρα ο δημόσιος λαικός χαρακτήρας του δικαστηρίου και ζητείται απο αυτόν τον μάρτυρα να εκφράζει τέτοιον δημόσιο λόγο δια του αντιπροσώπου του δικαστή.
Απλά πράγματα και καλά δηλαδή.
Που διαφωνείς;
Διότι μήν ξεχνάς,πώς ο κατηγορούμενος δέν βρίσκεται ενώπιον του δικαστή ή έτσι απλά της δικαιοσύνης,αλλά υποτίθεται πώς βρίσκεται ενώπιον του ίδιου του λαού.











































Και για το χρώμα που μας ρωτάς προτείνω να το βάψουμε το υποβρύχιο σκατουλί.
Πιστεύω πώς μας ταιριάζει.

dianathenes είπε...

@"Και δεδομένου ότι η συνείδηση είναι έμμεσα ή και άμεσα συνδεδεμένη με την επικρατούσα ηθική,νομολογία και λοιπά μιάς συγκεκριμένης κοινωνίας στο χρονικό διάστημα που βρίσκεται και διανύει,ουσιαστικά τότε ο δικαστής επιδιώκει να αποσπάσει την ομολογία του μάρτυρα ότι αποδέχεται και σέβεται απόλυτα την πολιτισμική εν γένει ταυτότητα αυτής της κοινωνίας."

Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει Άσπικ. Είναι ένα πλέγμα δυσπιστίας.

Ο δικαστής κοιτάζει τον μάρτυρα και είναι σαν να τον ρωτά: θα μου πεις την αλήθεια. Οι αντίδικοι κοιτάζουν τον μάρτυρα και ξέρουν ότι δεν θα πει την αλήθεια (την δική τους αλήθεια). Το ακροατήριο κοιτάζει και προσπαθεί να κρίνει αν ο μάρτυρας λέει την αλήθεια συγκρίνοντας τα λεγόμενά του με την δική του αλήθεια ( η επικρατούσα ηθική και ο δημόσιος λόγος που αναφέρεις). Και ο μάρτυρας αγωνιά θα πω την αλήθεια; Ποια αλήθεια όμως; Την δική μου ή την αλήθεια. Ποια είναι η αλήθεια; Τότε υπεισέρχεται η ανάγκη του εγγυητή. Ψάχνει μια βάση που θα του εγγυηθεί ότι θα πει όχι την δική του αλήθεια αλλά την αλήθεια που εκπηγάζει από μια ανώτερη ΑΡΧΗ. Ποια είναι αυτή η ΑΡΧΗ; Εχουν συμφωνήσει λοιπόν ακροατήριο, διακαστής, μάρτυρας και αντίδικοι ότι η ΑΡΧΗ αυτή είναι το Ευαγγέλιο, μια συγκεκριμένη κοσμοθεωρία δηλαδή κι εκεί δίνεται ο όρκος. Η, μπορεί να είναι η "τιμή" που σε αυτή την περίπτωση ταυτίζεται όπως λες με το πολιτισμικό πρόσωπο της κοινωνίας.

Εγώ το έθιξα αυτό το θέμα γιατί μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι δεν φτάνει απλώς η δήλωση "θα πω την αλήθεια". Είναι τόσο αγωνιώδης η αναζήτηση της αλήθειας όταν σου ζητείται να την καταθέσεις που όλοι υποψιάζονται την αναγκαιότητα μιας "σταθεράς". Είναι σαν παροδοχή ότι Αλήθεια δεν υπάρχει. Μια συνομωσία που διαβάζεις μέσα στα μάτια......




υγ όχι, όχι σκατουλί. Μπλέ σαν την θάλασσα. Ενα υποβρύχιο είναι μέσα στην θάλασσα και δεν πρέπει να φαίνεται. Ε, και τώρα με κατάλαβες. τι να πώ; Τι διαδήθενα θα ήμουν αλλιώς να θέλω να σε πετάξω έξω και να μην το ρίχνω τάχα στους εκσυγχρονισμούς; Από τους φίλους πώς να κρυφτείς;Και μετά με έπιασαν οι τύψεις και σε ξανάβαλλα. Είπα την αλήθεια τώρα; Ποιά είναι η αλήθεια;

Εχετε χαιρετίσματα από τον Μερμηγκα. Μου ζήτησε να σας τα δώσω. Λείπει πάλι ταξίδι.

submarine είπε...

πειτε μου αν σας αρεσει...

wpleftyboy είπε...

με γεια μας

ωραιο το χρωματακι

εν οψει Πασχα το φρεσκαρισμα ?

αλλα ρε ντιανα τα υποβρυχια δεν φερουν κανονι

εκει που γραφεις κανονιες να ηταν τορπιλλες ?
Ή αν υποθεσουμε οτι ειναι "πυρα" που στρεφονται "εναντιον" μας ας ειναι βομβες βυθου

(μεταξυ μας τωρα ,αυτον τον ασπικ τι τον ξαναβαλες ....δεν ακουσες οτι τον απηγαγαν οι εξωγηϊνοι και αφου τον βαλαν κατω τα χυδαια θηλυκα τους -κατι μεταξυ τζεννα τζεϊμσον και μιας συμμαθητριας μου απ' το δημοτικο με μυτερα αυτια και σκυλοδοντα- και του εξωρυξαν τους οφθαλμους προσπαθωντας να καταλαβουν το μυστηριο της αναπαραγωγης του ανθρωπινου ειδους του εκαναν μια λοβοτομη και του εμφυτευσαν μια μικροσκοπικη συσκευη που του υπενθυμιζει με ενα ηλεκτροσοκ ,καθε φορα που παρεκτρεπεται ,οτι πρεπει να επιστρεψει ταχιστα στην "ανθρωπινη" διασταση ...ασπικ ελπιζω να σου εκαναν κι εκεινα τα κολπα που τους ειχα δειξει εγω πιο παλια που με ειχαν απαγαγει κι εξαφανιστηκα για τρεις ολοκληρες μερες απ' το σπιτι
και οταν γυρισα και με ρωτουσε επιμονα η κυρα που ημουν της ελεγα οτι με απηγαγαν οι εξωγηινοι και τσαντιζονταν γιατι δεν τα πιστευει αυτα....αλλα εγω το εβγαλα το τσιπακι μπας και μα ξαναπαρουν κανα τριημερο για να τους δειξω κατι καινουρια κολπα που εμαθα το καλοκαιρι απο περαστικες τουριστριες ....αλλα για κατσε κι αυτες εμοιαζαν με τη τζεννα τζεϊμσον ...δε θυμαμαι τ'αυτια τους γιατι καλυπτονταν απ' τις πυροξανθες μπουκλες τους αλλα ειχαν σκυλοδοντα ,τα οποια μαλιστα αφησαν ανεξιτηλα σημαδια πανω στο αναπαραγωγικο μου οργανο καθως ανταγωνιζονταν η μια τις αλλες για να συλλεξουν το πολυτιμο σπερμα μου... βρε λες να την ξαναπατησα ?

και που στο διαολο μου εβαλαν το εμφυτευμα ? το μονο μερος που δεν μπορεσα να ελεγξω ειναι .....οχι δε θα το αντεξω αυτο!!!οχι οχι αυτο ....δεν εχουν ουτε ιερο ουτε οσιο αυτες οι εξωγηϊνες κουφαλιτσες ...)


(κλεινω τωρα , πρεπει να παρω τον πρωκτολογο να κλεισω ραντεβου το συντομωτερο)

dianathenes είπε...

Γεια σου λεφτυράκη μου και χαίρομαι που σου αρέσει το καινούργιο μας χρωματάκικαμουφλαζ :)

Αλλιώς τα μαθαίνω που λες για τον Ασπικ. Δεν τον απήγαγαν αλλά οικειοθελώς πηγαίνει με τις εξωγήινες, οικειοθελώς ..

Σε χαιρέτησα όταν πέρασα από το Πλατύ και είδα και το τραπεζάκι που είχαμε καθίσει. Δεν είχα χρόνο όμως και ήταν και Σάββατο που θα ήσουν προφανώς με τα παϊδάκια σου.

Πάω τώρα για τις τορπίλλες...!

Black Swan είπε...

Ο όρκος, αποτελεί επιβίωμα αρχαϊσμών.
Ο όρκος καθ' εαυτόν, κάθε όρκος.
Όχι μόνο ο θρησκευτικός όρκος.
Γιατί, κάθε αξίωση όρκου παραπέμπει σε κάτι που είναι έξω από τους όρους της κοινωνικής ζωής.
Τι πάει να πει, εντέλει, "ορκίζομαι στην τιμή μου" ή "ορκίζομαι στη ζωή του πατέρα μου" ή "ορκίζομαι στη ζωή των παιδιών μου" ή, ακόμα, "ορκίζομαι στο όνομα του λαού" κ.λπ. κ.λπ.
Ότι, για την αλήθεια των όσων λέω ή υπόσχομαι ή βεβαιώνω, επικαλούμαι κάτι που το θεωρώ ή που το θεωρούν οι άλλοι ως πράγμα ιερό.
Κι ότι, αν λέω ψέματα, στάχτη να γίνει.

Όταν ορκίζεται κάποιος, μετατοπίζει το κριτήριο της εγκυρότητας των όσων λέει στην πίστη. Σε κάποιου είδους πίστη, που ουδείς οφείλει να τη συμμερίζεται εξ ορισμού. Μου είναι αδιάφορο, λόγου χάριν, αν ο ψευδομάρτυρας πιστεύει ή θέλει να πιστέψω εγώ ότι θα πάει στην κόλαση. Και αυτό γιατί δεν πιστεύω στη μετά θάνατον ζωή ή, κι αν πιστεύω, εκείνο που με νοιάζει είναι τι θα γίνει όσο παραμένει ακόμα ο ίδιος στον μάταιο τούτον κόσμο.

Κανένας όρκος, σε τίποτα, για τίποτα, καθώς έγραφε ο Τζέρεμι Μπένθαμ.


ΥΓ. Ωραία η αλλαγή του χρώματος