Πέμπτη, Απριλίου 12, 2007

Ευ-τυχία....

Ρώτησαν κάποτε έναν σοφό ποιος είναι κατά την γνώμη του πιο ευτυχισμένος, ο άνδρας που έχει γυναίκα όμορφη ή εκείνος που η γυναίκα του είναι έξυπνη. Εκείνος απάντησε:
ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Αλλά ευτυχισμένος είναι εκείνος που έχει γυναίκα καλή.

ερωτηματικό: άραγε το ίδιο να ισχύει και για τον άνδρα;

9 σχόλια:

dianathenes είπε...

....τώρα μην βιαστεί ο άσπικ να απαντήσει ότι ευτυχισμένος είναι εκείνος ο άνδρας που δεν έχει γυναίκα γιατί δεν παίζει σαν απάντηση!!!

dianathenes είπε...

...συνεχίζονται οι τορπίλες στο θέμα του λεφτυράκη....

aspic είπε...

Τι βάζεις και άλλο τόπικ ρε διανάθενς αφού δέν εξαντλήσαμε ακόμη τα προηγούμενα;
Απάντησα εγώ στο προηγούνο του λέφτυ;
Άσε που χρωστάω μιά απάντηση και στο προπροηγούμενο για το χαμίνι που με είπε καταθλιπτικό.
Είπαμε,ένα τόπικ να μένει τουλάχιστον δυό τρείς μήνες να προλαβαίνουμε να παίρνουμε μέρος όλοι.
Τι βιάζεσαι και αγχώνεσαι αγχώνεις και μάς;
Μπήκες και έγραψες και ούτε καν χριστός ανέστη δέν μας είπες.

Τέλος πάντων,για να μήν πείς ότι σνομπάρω το θέμα που έβαλες,να απαντήσω εν τάχει ότι πάλι παπαριές μας λές.
Πού τον βρήκες εσύ αυτόν τον σοφό;
Πάω στοίχημα ότι άν η ερώτηση που του είχε τεθεί ήταν,η καλή γυναίκα κάνει πιο ευτυχισμένο έναν άνδρα ή η έξυπνη,τότε αυτός θα απαντούσε η όμορφη.
Αλλά και πάλι άν το ερώτημα ήταν,η όμορφη κάνει πιο ευτυχισμένο έναν άνδρα η ή καλή,τότε αυτός θα απαντούσε η έξυπνη.
Τουτέστιν ο σοφός,όπως και όλοι οι σοφοί,απαντούν πάντα αυτό που δέν υφίσταται.
Που σημαίνει,ότι η γυναίκα που κάνει πιο ευτυχισμένο έναν άνδρα είναι αυτή που δέν έχει.
Και το σωστό ερώτημα που πρέπει να κάνουμε στον σοφό,είναι γιατί έχουμε μιά γυναίκα, και πάντα θέλουμε μιά άλλη;
Και αυτός θα μας απαντήσει: επειδή πάντα όταν ρωτάτε κάτι,θα σας απαντώ κάτι άλλο.
Και γιατί εσύ θα μας απαντάς κάτι άλλο;
Επειδή και εσείς κάτι άλλο ρωτάτε.
Τι ρωτάμε;
Αυτό που δέν σας απαντάω.
Τι απαντάς;
Αυτό που δέν ρωτάτε.
Τι θέλουμε να ρωτήσουμε;
Τι θέλετε να απαντήσω;
Εδώ εκνευριζόμαστε με τον σοφό και γυρνάμε στην γυναίκα που δέν έχει πάρει ακόμη θέση για να την ρωτήσουμε: είσαι όπως είμαι; είμαι όπως είσαι; είσαι όπως είμαι να είσαι,ή είμαι όπως είσαι να είμαι;
Εδώ με την σειρά της εκνευρίζεται και η γυναίκα,που μας βροντοφωνάζει ένα "είμαι όπως θέλω να είμαι" και φεύγει χτυπώντας την πόρτα με δύναμη πίσω της.
Και τότε μόνο τότε,καταλαβαίνουμε ποσο.....
















































...ευτυχισμένοι είμαστε.
Καθότι η γυναίκα που κάνει ευτυχισμένο έναν άνδρα,είναι η απούσα γυναίκα.

dianathenes είπε...

Α! ώστε έτσι! Να απαντήσω λοιπόν κι εγώ εν τάχη και εν στάχυ και εν στάχτη και μούρμπουλη γενικώς που το έκανες πάλι το θεματάκι μου σοφέ κύριε άσπικ που μια χαρά είναι σαν θεματάκι και γιατί να το σνομπάρεις εξ άλλου, αφού καλό είναι να ασχολούμεθα και με τα καθημερινά κάπου – κάπου, αν και δεν είναι και τόσο καθημερινό το θέμα της γυναίκας και γενικά της αγάπης αλλά αιώνιο καθότι γραμμένο στο κύτταρο και το μεδούλι μας πιο πολύ από τα άλλα τα δήθεν σοβαρά του μυαλού και της διανόησης που ήλθαν μετά και το αφανίσανε και σαν θεματάκι - έτσι για τη συζήτηση- και σαν πραγματικότητα από την ζωή μας. Και που λες κύριε άσπικ σοφέ πιο σοφέ και από τον δικό μου τον σοφό που δεν τον βρήκα πουθενά αλλά τον επινόησα γιατί κάποιν σοφό πρέπει να επινοούμε πάντα ώστε να συζητούμε τα θεματάκια που μας απασχολούν, μιας και κανένας σοφός δεν υπάρχει πια γύρω μας να μας διευκολύνει στα ερωτήματά μας γιατί δεν ζούμε πια με εκείνη τη φιλοσοφία της ζωής που είχαν οι προγονοί μας που πήγαιναν όσο και ισχυροί να ήταν στο μαντείο των Δελφών να πάρουν μια απάντηση στα ερωτήματα που τους απασχολούσαν, έτσι κι εμείς λέγω τώρα που δεν έχουμε πια Πυθίες ούτε καν λίγα φύλλα δάφνης δεν έχουμε, πρέπει να επινοούμε έναν σοφό και να του λέμε και να μας λέει και έτσι σύμφωνα με αυτά που μας λέει να βαδίζουμε ήσυχοι ότι δεν τα είπε ο εαυτός μας αλλά ο σοφός.

Έτσι λοιπόν σοφέ κύριε άσπικ ό,τι και ερώτηση και να του κάνουμε του σοφού εαυτού μας που τάχα δεν είναι ο εαυτός μας αλλά ο σοφός που επινοήσαμε, αυτός θα μας γυρίσει την ερώτηση πράγματι και αν τον ρωτήσουμε αν η καλή γυναίκα είναι καλύτερη από την όμορφη αυτός θα μας απαντήσει η έξυπνη. Και αν τον ρωτήσουμε πάλι αν η έξυπνη είναι η καλύτερη θα μας απαντήσει η όμορφη. Και αν η έξυπνη ή η όμορφη αυτός θα πει η καλή. Και αν τέλος τον ρωτήσουμε αν είναι καλύτερη η όμορφη ή έξυπνη ή η καλή, τότε θα μας απαντήσει η ισχυρή και πάει λέγοντας. Πουθενά δεν μπορείς να τον πιάσεις τον σοφό, σοφέ κύριε άσπικ γι αυτό τον λόγο είναι και σοφός, ο σοφός που επινοήσαμε δηλαδή ο εαυτός μας...γιατί τι άλλο είναι ο εαυτός μας εκτός από μια Πυθία που μας αποφεύγει;
Και είναι σοφή η Πυθία που κρύβουμε μέσα μας - αυτό συμβόλιζε η Πυθία, τον εαυτό μας- γιατί ποτέ δεν καταργεί τις ερωτήσεις μας, ποτέ δεν τις απαντά μια κι έξω αλλά αφήνει πάντα ένα παράθυρο για να διαφεύγουμε από την αλήθεια. Οποια αλήθεια και να είναι την καμουφλάρει μασώντας τα φύλλα της δάφνης για να μας ζαλίσει και να είμαστε σίγουροι ότι μας απάντησε κάτι ενώ εκείνη δεν μας απάντησε τίποτα άλλο εκτός από κείνο που ξέρουμε ήδη αλλά δεν θέλουμε να δούμε με καθαρά μάτια.

Και σε αυτή την περίπτωση σοφέ κύριε άσπικ, η αλήθεια που δεν θέλουμε να δούμε είναι ότι μόνο και που ρωτάμε τον σοφό και αυτός μας απαντάει ποια γυναίκα είναι η καλύτερη, παραδεχόμαστε ότι έχουμε ανάγκη κατ αρχήν την γυναίκα, ( ή τον άνδρα αντίστοιχα, την αγάπη δηλαδή)στην συγκεκριμένη περίπτωση «την απούσα». Και πώς μπορεί να πληρωθεί μια ανάγκη μας από την παρουσία μιας απούσας αγάπης; Παρουσία μιας απουσίας....σχήμα οξύμωρο θα μου πείτε αλλά είναι δυνατόν!

Και ακριβώς σε αυτό το σημείο έρχεται στον νου μου ο ρομαντισμός- όχι η διάθεση αλλά το λογοτεχνικό κίνημα- όπου ένα από τα ισχυρότερα μοτίβα του ήταν η ψυχοσύνθεση ντε λ αμουρ μανκέ ( του ανεκπλήρωτου έρωτα). Προχωρήσαμε από κει με τον λακάν και ο ανεκπλήρωτος έρωτας έδωσε την θέση του σε μια γυναίκα που είναι παρούσα αλλά πρέπει να φροντίζει για την απουσία της.....

υγ πάω τώρα να σκεφτώ τι να απαντήσει αύριο ο σοφός εν τάχη και στον λεφτυράκη από κει που λέω τα άλλα τα σοβαρότερα του πολέμου...

aspic είπε...

Οι σοφοί αγαπητή κυρία διανάθενα,σου απαντάνε μή απαντώντας σου,εν αντιθέσει με τούς άλλους τους ψεύτικους σοφούς σάν και αυτούς που επιννοείς,που δέν σου απαντάνε απαντώντας σου.
Και εμπάσει περιπτώσει άς αφήσουμε τους σοφούς και εφόσον το θέμα το θέτεις έτσι περί γυναικός αγάπης και ευτυχίας,θα πρέπει να αναρωτηθούμε και ποιό αυτοκίνητο θα κάνει πιο ευτυχισμένο κάποιον,το γρήγορο ή το ασφαλές (το φθηνό θα μας απαντούσε ο επιννοημένος),και ούτως επίσης να αναρωτηθούμε ποιό σπίτι θα κάνει κάποιον πιο ευτυχισμένο,το παραδοσιακό ή το σύγχρονο,(το πρακτικό θα μας απαντούσε πάλι ο σοφός) και ωραία θα συνεχίζαμε για όλα τα πράγματα του κόσμου να αναρωτιόμαστε ποιά εξ αυτών θα μας έκαναν ευτυχισμένους.
Και έτσι στο τέλος θα καταλήγαμε σε διάφορους συνδυασμούς ευτυχίας,όπως φερειπείν,ευτυχισμένος θα είναι ένας που έχει όμορφη γυναίκα,γρήγορο αυτοκίνητο,μοντέρνο σπίτι,ή σε άλλη περίπτωση ένας που έχει έξυπνη γυναίκα,ασφαλές αυτοκίνητο και λειτουργικό σπίτι και λοιπά και λοιπά.
Και μετά δέν θα μας έμενε τίποτα άλλο,από το να νοικιάσουμε ένα γραφείο στο κολωνάκι,να βάλουμε στην πόρτα ένα ταμπελάκι "ευτυχιολόγος καλοριζικολόγος" και να περιμένουμε τους δυστυχείς πλουσίους της περιοχής να τους δίνουμε συνταγές χαράς και προσωπικής ολοκλήρωσης.

Διότι περί τούτων καταπιάνεσαι στο ωραίο θέμα σου,και όχι γενικώς περί αγάπης,γυναικός και έρωτος όπως τα αλλάζεις μετά.
Και άν δέν με πιστεύεις επιννόησε έναν σοφό και ρώτα τον.








































Οι άλλοι μπλογκεράδες τι γίνατε ρε παιδιά;
Ακόμη το πασχαλινό αρνί χωνεύετε;
Επιννοείστε κάτι και εσείς.

dianathenes είπε...

..απορία ψάλτου βήξ....καθότι όταν δεν έχουμε τίποτα ουσιαστικό να πούμε ψεγουμε το θέμα και τον ευτυχή πλούσιο που το έθιξε, τάχα μου δηλαδή εμείς οι δυστυχείς πτωχοί αυτά τα μασάμε μέσα στον αγώνα που μας έριξε η άτιμος κοινωνία...Να επινούσες τίποτα πιο πρωτότυπο επί του επινοημένου τλχ πτωχέ κύριε άσπικ ....

χαμίνι είπε...

Μια ερώτηση θα είχα να κάνω στον σοφό κύριο: Γυναίκα είχε;

Αλλιώς δεν παίζει αυτός σαν σοφός επί του θέματος...

Κι έπειτα μια δεύτερη ερώτηση: Αν είχε γυναίκα, ήταν ευτυχισμένος;

Κι ύστερα μια ακόμη: Η γυναίκα του, αν είχε, τι ήταν; Όμορφη, έξυπνη ή καλή;

Αν απαντήσει ο σοφός, τότε πολύ ευχαρίστως να συνεχίσουμε τη συζήτηση.

Μέχρι τότε όμως σας καλημερίζω και σας εύχομαι καλές καταδύσεις.

dianathenes είπε...

Μπράβο Χαμίνι. Καλά τα λες του σοφού κυρίου. Παίζει όμως και να έρχονταν όλοι οι άλλοι που είχαν γυναίκα και να του έλεγαν τις ιστορίες τους με τις έξυπνες, όμορφες ή καλές γυναίκες του και αυτός να απέκτησε από κει την σοφία του...

Υγ πού χάθηκες;

χαμίνι είπε...

Δεν παίζει αυτό με τις ιστορίες Diana, γιατί ο καθένας στην ιστορία του μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει οτιδήποτε από την αλήθεια, από φόβο ή από πάθος... Κι έτσι ο σοφός θα έβγαζε λάθος συμπέρασμα.

Δεν χάθηκα. Χάνομαι διαρκώς ψάχνοντας μέσα μου και γύρω μου για την αλήθεια. Αλλά αυτή είναι μια έννοια πολύ υποκειμενική τελικά και μάλλον δεν θα την συναντήσω, παρά μόνο όταν αποφασίσω να δώσω μια δική μου αλήθεια στα πάντα. Κι εγώ δεν είμαι ακόμη έτοιμη γι' αυτό.