Δευτέρα, Νοεμβρίου 20, 2006

DEERHUNTER no2 (rookie bugs a doe)



σε συνεχεια ... οπως το λεει κι ο τιτλος ...
[τυχαια επεσε σημερα στα χερια μου η πιο πανω φωτογραφια απο αμερικανικη τοπικη εφημεριδα ,ισως απο μια πολιτεια που αρχιζει απο I ...



τοσο ανωδυνα επιπεδη εξ'αποστασεως, που δε μπορει παρα ,ισα ισα , να ανηκει στις σελιδες ενος χαρτη , ανικανη να χωρεσει στη δικη μας πραγματικοτητα και οπου εκει ,μακρυα απο εμας ( απο τις τρεις διαστασεις της πραγματικοτητας μας) ισως εκκολαπτεται η νεα, αγρια γεννιά που θα γκρεμισει το καλο και το κακο και θα μας απελευθερωσει απ' τον εξωγηινο πολιτισμο , σκεπτομενη με εικονες, τις οποιες οι λεξεις ειναι ανικανες να περιγραψουν και ποσο μαλλον να φανταστουν . Εικονες που μονο η οξυτητα των αισθησεων , η ακορεστη ορεξη για σαρκα ,αιμα και απολαυσεις και η αχαλινωτη δυναμη των παιδιων του λυκου μπορουν να σμιλεψουν



....χρησιμοποιηθηκε κομμενη κομματακια σαν μονωση σε πακετο ...κι οπως λεει και το τραγουδι ..."bad news travels (fast)"...αυτα τα νεα σιγουρα εκαναν ενα διαδιαστασιακο
ταξιδακι ...αργα ή γρηγορα ...και τωρα ,ισως, τα λαβαμε κι εμεις ].

18 σχόλια:

dianathenes είπε...

Αυτό θα πει φωτογραφική κάλυψη!!
Ευχαριστώ συνάδελφε!
Οχι τίποτα άλλο αλλά να μη μας λέει ο Ασπικ ότι δεν έχουν σχέση τα 2 θέματα!


αλλά.....
Γιατί δέν λέτε τίποτα;
Έβαλα ένα θέμα τέλος παντων.
Πείτε κάτι.
Σας αρέσει;
Δεν σας αρέσει;

wpleftyboy είπε...

χμμμ! για ξαναδεστο ντιανα ...μετα το εντιτ πρεπει να εγινε ακομα πιο φανερο
οτι ολα εχουν σχεση !

dianathenes είπε...

Ε! τώρα τι να σου πω! Κι εγώ που νόμιζα ότι δουλεύεις για μένα. Τέλος πάντων! Το πράγμα θέλει σκέψη.Πρέπει να σκεφτόμαι πριν μιλήσω τώρα...

Κλικ κλικ ...( μού έμεινε τικ).

wpleftyboy είπε...

για σενα το ξεκινησα ...αλλα τι να κανω ? αρχισαν να τρεχουν τα δαχυλα μονα τους και να χτυπανε τικ τικ τικ...(ωσπου στο τελος κλικ , το κουμπωσα)

dianathenes είπε...

Ωραία λεφτυράκη! κρατώ αυτό με τις εικόνες. Νομίζω είναι ο σύνδεσμος. Και θα το σκεφτώ.

aspic είπε...

Δέν ξέρω τι θέλετε να σχολιάσουμε στη φωτογραφία ούτε και περί τίνος θέματος συζητάτε.Αμφιβάλλω άν και εσείς ξέρετε τι θέλετε να πείτε,άν τα λέτε έτσι ή αλλοιώς,και εδώ και στο προηγούμενο τόπικ,με όλα αυτά τα ελάφια τα λιοντάρια,τους λύκους και την μεγάλη όρεξη για αίμα που θα γκρεμίσει το καλό και το κακό και θα μας απελευθερώσει από τον εξωγήινο πολιτισμό που λέτε (λέφτυ με ρέγουλα το πιοτί.Οι μπόμπες δέν αστειεύονται).

Και επειδή αντιθέτως με τον λέφτυ,πιστεύω ότι οι λέξεις περιγράφουν ή πρέπει να περιγράφουν αυτό που οι φωτογραφίες είναι ανίκανες να απεικονίσουν,δηλαδή να εντοπίσουν αυτά που οι φωτογραφίες κρύβουν και καθότι έχω την εντύπωση,λέφτυ και διανάθενα,ότι κάτι δέν διακρίνετε ή δέν θέλετε να διακρίνετε στην φωτογραφία,πάρτε λοιπόν χίλιες λέξεις,και περιμένω μιά φωτογραφία ή μιά εικόνα,ή ένα φυσικό στιγμιότυπο, που να λέει,να εννοεί ή και να υποννοεί, τα ίδια:

Το λεβίδι ήταν πιο αληθινό.Βυτίνα όμως,δημητσάνα,καρύταινα και λοιπές ορεινές αρκαδουπόλεις,ήταν μόνο μιά επιφάνεια (επιφάνεια κατ άτομαντ) ,που γλύστραγαν πάνω της με χαρά λείοι και ασκίαστοι εκδρομείς ,ανάμεσα σε ανακαινισμένα και καλοδιατηρημένα παραδοσιακά κτίρια,που ήταν απλώς ανακαινισμένα και καλοδιατηρημένα παραδοσιακά κτίρια.
Και επειδή όλα ήταν πλήρη χαράς και ευτυχίας, δέν βρήκαμε να μείνουμε πουθενά,ήπιαμε ένα καφέ,φάγαμε και λίγα σοκοφρετακια να πάρουμε δυνάμεις και φύγαμε για μεγαλοπολη.

Στα μισά του δρόμου,σταματήσαμε δεξιά να δούμε μιά στρουθοκάμηλο που μας τράβηξε την προσοχή.Η έκπληξή μας μεγάλωσε όμως όταν είδαμε να καταφθάνουν από μακριά πολλά μικρά χαρούμενα πιτσιλωτά ζαρκάδια με μεγάλα μπιρμπιλωτά μάτια.
Βγάλαμε σοκοφρετάκια απο τις τσέπες και τα ταίζαμε πίσω από τον φράκτη χοροπηδώντας από χαρά.Μας γλύφανε και τα δάκτυλα καθώς κουνουσαν την ουρά τους και αυτά από χαρά.
Μετά σταμάτησε ένα αυτοκίνητο και μετά και άλλο και άλλο,και μεγάλοι και παιδιά έρχονταν πρός τον φράκτη και αυτοί με χαρά.

Τότε κάποιος παρατηρήσησε ότι του μύρισε φαγητό και κοιτάξαμε πιο κάτω το μεγάλο κτίριο.
Πήγαμε προς τα κεί.
"Να δείς που θα σερβίρουν ζαρκάδι γιουβέτσι".
"Σώπα μωρέ μή λές μαλακίες.Το ζαρκάδι δέν γίνεται γιουβέτσι".

Μπήκαμε στο προαύλιο. Αριστερά ήταν μιά λιμνούλα που κολύμπαγαν κύκνοι και πάπιες και δεξιά μιά μεγάλη αίθουσα όπου απέξω στην σκεπαστή βεράντα κάθονταν λίγες παρέες.
"Ορίστε καφέ πίνουν οι άνθρωποι".
"Καλά για πάμε και μέσα".

Ανοίξαμε λίγο την πορτα ίσα ίσα για να βάλουμε το κεφάλι μας μέσα.
Η αίθουσα ήταν γεμάτη από τραπέζια με μεγάλους και παιδιά και με γκαρσόνια που έτρεχαν βιαστικά ανάμεσά τους κρατώντας μεγάλες πιατέλες με κρέας.
Δυό πιτσιρικάδες που κυνηγιόντουσαν με χαρά πιο πέρα μας πήραν χαμπάρι και ήλθαν πρός το μέρος μας κοιτώντας με απορία τα κεφάλια μας που ξεπρόβαλαν στην πορτα.
"Τι τρέχει ρε κατσαπλιάδες; τι κοιτάτε;.....δέν μου λετε,εσείς το φάγατε το μικρό ζαρκαδάκι,τον μπίλυ, που το ψάχνουν τώρα τα αδελφάκια του δίπλα στο πάρκο και κλαίνε; "
"ναι εμείς το φάγαμε και μετά θα φάμε και τα αδελφάκια του"απάντησαν γελώντας με ευχαρίστηση.
Μα τι σκατόπαιδα είναι αυτά,σκέφτηκα.
"Μπράβο παιδιά.Και όταν τα φάτε όλα θα δείτε και τι μεγάλο πουλί σας περιμένει κρυμμένο να το φάτε και αυτό" τους είπαμε και τους δώσαμε λίγα σοκοφρετάκια που είχαμε ακόμη στη τσέπη.Τα πήραν κουνώντας πέρα δώθε την μέση τους με χαρά.

Συνεχίσαμε για την μεγαλόπολη μπουχτισμένοι πιά από τόση χαρά και τόσους ευτυχισμένους ανθρώπους.
Στον δρομο σκεφτόμουν πώς σίγουρα ο ιδιοκτήτης θα διοργάνωνε και κυνήγια μέσα στο αυτοσχέδιο πάρκο του.Ο καθέ ευτυχισμένος πελάτης θα εκτελούσε το δικό του ευτυχισμένο ζαρκάδι κολώντας την ευτυχισμένη καραμπίνα στο κούτελο και μετά θα το έδινε στον ευτυχισμένο μάγειρα να το μαγειρέψει με χαρά.

Τέλος πάντων φθάσαμε στην μεγαλόπολη.
Επιτέλους μιά πολη φυσιολογική,με λιγότερο γραφικά κτίρια,αλλά που είσαι σίγουρος ότι κατοικείται.
Πήγαμε σε ένα μαγειρείο.
Με αυτά που είχαμε δεί,δέν θα μπορούσαμε να παραγγείλουμε τίποτα άλλο βέβαια από κανένα λαχανόρυζο και ταραμοσαλάτα.
Γρήγορα μας πλησίασε ο σκύλος του καταστήματος,τον κεράσαμε και αυτόν λίγα σοκοφρετάκια και κούνησε επίσης και αυτός την ουρά του με χαρά.
Έχει γούστο σκέφτηκα και κοίταξα το πιάτο με το κρέας που έτρωγε ένας ηλικιωμένος στο διπλανό τραπέζι.Ηρέμησα όμως μόλις θυμήθηκα πώς όταν μπαίναμε στην πόλη είχαμε δεί ένα σκυλί κτυπημένο από αυτοκίνητο στη μέση του δρόμου.
Γρήγορα ήλθε το παιδί του μαγαζιού να πάρει το σκύλο απο το τραπέζι μας,μήν τυχόν και μας ενοχλεί.
Ψάξαμε στην τσέπη μας να βρούμε κανένα σοκοφρετάκι να του δώσουμε,αλλά δυστυχώς δέν είχαμε άλλα πιά.
Μας κοίταξε για λίγο και μετά γύρισε μελαγχολικό και σκυμένο κρατώντας τον σκύλο στοργικά απο το λαιμό, πίσω στον πάγκο για να συνεχίσει τη δουλειά του.
Δόξα τω θεώ,σκεφτήκαμε,να και ένα φυσιολογικό παιδί.
Φάγαμε γρήγορα και πήραμε τον δρόμο του γυρισμού,αφού σταματήσαμε σε ένα περίπτερο στην έξοδο της πόλης και πήραμε μερικά πακέτα σοκοφρετάκια που μας είχαν τελειώσει.
Ήταν μακρύς ο δρόμος και δέν ξέραμε τι μπορεί να συναντήσουμε ακόμη.
Καθότι, σάν βγείς στον γυρισμό για την αθήνα,να εύχεσαι να βρείς περίπτερο ανοιχτό.



Που σημαίνει άτομαντ,πώς ο αριστερός λόγος επέλεξε να σκοτώσει τον εαυτό του για να μήν έλθει αντιμέτωπος με τις αρχές του και σκοτώσει αυτός τα παιδιά του.
Αλλά και τα παιδιά του,επέλεξαν να χαίρονται ευτυχισμένα για τον νεκρό λόγο για να μήν έλθουν αντιμέτωπα και αυτά με τις αρχές τους και πενθούν θλιμμένα για τον εαυτό τους.
Ή στην καλύτερη,εξ ανάγκης καλύτερη,να πενθούν τα ίδια για τον εαυτό τους,γιατί δέν υπήρχε κανένας αριστερός λόγος τελικά που να μήν ήλθε αντιμέτωπος με τις αρχές του και να πένθησε για αυτά.

Και αν ο λόγος είναι νεκρός χωρίς παιδιά,γιατί τα παιδιά να είναι ζωντανά χωρίς λόγο;
Που σημαίνει λέφτυ και διανάθενα,άν βγείς στο δάσος για φονικό,ή τον εαυτό σου θα σκοτώσεις η το παιδί σου.
Για αυτό για κοιτάξτε καλύτερα την φωτογραφία και αφήστε τις ωραιοποιήσεις.
Δέν υπάρχει κανένα ελάφι.
Το παιδί του κυνηγού βρίσκεται νεκρό στο πόρτ μπαγκάζ.

























































Σοκοφρετάκι θα πάρετε;

wpleftyboy είπε...

το παιδι ειναι νεκρο ε ?

ρε ασπικ διαβασε τις λιγες λεξεις μου χωρις να τις φορτιζεις με σημασιες και προεκτασεις που δεν εχουν
και θα δεις οτι αυτο ακριβως λεω

οτι το παιδι ειναι νεκρο .

οτι ο λογος ειναι νεκρος γι αυτο το παιδι και για πολλα αλλα σαν κι αυτο που εμεις δεν θελουμε να τα δουμε... απλα γιατι ετσι αποφασισαμε να ειμαστε αισιοδοξοι αριστεροι

οτι οι νεκροι θ' αλλαξουν τον κοσμο

οχι ομως προς το καλυτερο οπως ο δικος σου αριστερος λογος

οτι οι νεκροι ειναι εδω διπλα μας αν και τοσο μακρυα μας κι μεις αρνουμαστε να παραδεχτουμε οτι τους βλεπουμε να προελαυνουν , σκεπτομενοι με εικονες ,εις βαρος αυτου του αριστερου (κατα ασπικ) λογου

δηλαδη ρε φιλε εσυ συμφωνεις μαζι μου απολυτως .


(και για να εξηγησω πιο καλα τις λιγες λεξεις μου ...παρτε το μαντατο
επιτελους : οι νεκροι που θα τερματισουν τον πολιτισμο του ανθρωπου γεννηθηκαν και ειναι ηδη εδω διπλα...αν αποφασισουμε να συνεχισουμε να κλεινουμε τα ματακια μας ....καλα να παθουμε ...

τωρα αν ο τερματισμος του εξωγηινου πολιτισμου του ανθρωπου ειναι κατι καλο ή κακο ...ηδη εξηγησα οτι ειναι θεμα συστηματος αναφορας ...για μας(αντε βαζω κι εμενα μεσα) τους εξωγηινους ανθρωπους σιγουρα δε συμφερει .)

wpleftyboy είπε...

επισης ασπικ

πουθενα δε λεω οτι οι λεξεις ειναι ανικανες να περιγραψουν

ειμαι αντιφατικος αλλα οχι κι ετσι

διαολε ,ολος κι ολος εδω ειμαι μερικες λεξεις

αλλα λεω οτι αυτο το νεκρο παιδακι και χιλιαδες αλλα σαν κι αυτο διπλα μας δεν σκεφτεται πια με λεξεις ...γι αυτο το παιδακι οι λεξεις ειναι νεκρες ...

αμαν ρε ασπικ με συγχισες ...θα (το) ριξω παλι (στις) μπομπες για να συνελθω.

Black Swan είπε...

Το παιδί πάντα πενθεί τα αντικείμενα που οι συνθήκες του στερούν.

Ο ενήλικος πρέπει να πενθεί τις συνθήκες παλαιότερων στερήσεων που είχε εκλάβει σαν απολαύσεις.

Έτσι και αλλιώς η ενηλικίωση, εννοείται, είναι ένα προβληματικό πένθος.

Όλο αυτό το μόρφωμα που ονομάζουν, σήμερα, «ψυχολογικά προβλήματα» (κατ' ουσίαν όλες οι μοντέρνες ασθένειες, αναμφίβολα ψυχοσωματικές) αντιστοιχεί στο μπλοκάρισμα του πένθους, στην ακύρωση της δυνατότητας να αποχωρίζεσαι απ' τα πράγματα που ο κύκλος τους έχει κλείσει.

Το υποκείμενο ανθίσταται διατηρώντας τα πράγματα ως παγιωμένες εσωτερικές παραστάσεις οι οποίες δυναστεύουν την εξέλιξή του• το άτομο γίνεται υποχείριο των φαντασμάτων.

Αυτό, πλέον, έχει γενικευθεί και είναι ορατό ως το συνολικό σύμπτωμα του πολιτισμού της εικόνας.

Γιατί η μοντέρνα εικόνα, πλασματικά αθάνατη η ίδια, είναι το φάντασμα του θανάτου που απωθήσαμε και το οποίο επιστρέφει τώρα να κυβερνήσει τον κόσμο.


ΥΓ. Η οπτικοποίηση του θανάτου, του οποίου τον βαθύ υπαινιγμό δεν κατανοούμε πια «εορταστικά», δηλ. με όρους ψυχοκάθαρσης, γίνεται τερατώδες συλλογικό παυσίπονο, παγκόσμια αναφορά εκείνου που δεν ανασαίνει.

Ο νεκρός, ως κάποιος που νίκησε το χρόνο, αποσύρεται απ' τη συμβολική κυκλοφορία μέσα στην κοινότητα και η κοινότητα, από κάποια μοιραία λογική αντισταθμίσματος, πλημμυρίζει με νεκρούς που νικήθηκαν απ' το χρόνο, σκιές νεκροζώντανων, φωνές από τον Άδη, ολογράμματα, ψηφιακές οπτασίες, το παραλήρημα των δικτύων. Life style δίχως ζωή, φωτορομάντσα του Κάτω Κόσμου.

Πάνω σε όλα τα είδωλα, μέσα σε όλους τους ιλίγγους, ο αριστερός λόγος αναγνωρίζει τον εαυτό του.

aspic είπε...

Εντάξει λέφτυ,εσύ πάντα εκ των υστέρων συμφωνείς και πάντα άλλα έλεγες από αυτά που καταλάβαμε πώς έλεγες.
Σε πρόλαβα όμως και το γραψα,ότι είτε τα λές έτσι είτε αλλοιώς,είτε δηλαδή πιστεύεις ότι η βία και το αίμα θα αλλάξει τον κόσμο και θα μας απαλλάξει απο τους εξωγήινους,είτε απλώς τα καταδεικνύεις για να δείξεις την κατάντια του κόσμου,δέν παύει να είναι το ίδιο πράγμα.Μοιάζει η γλωσσα που χρησιμοποιείς (σχεδόν αποκλειστικά τον τελευταίο καιρό), σάν την γλώσσα των δημοσιογράφων που ο τρόπος που καταγγέλουν την ανηθικότητα και διαφθορά,είναι το ίδιο ανήθικος και διεφθαρμένος.
Και στο λέω και στο ξαναλέω.Όπως και αυτοί,οι δημοσιογράφοι, γουστάρουν κατά βάθος όλη αυτή την διαφθορά ,το ίδιο και εσύ μάλλον θα γουστάρεις την βία και το αίμα που περιγράφεις.
Για τσέκαρέ το αυτό.

Και πάνω από όλα μήν νομίζεις ότι αυτή η γλώσσα σοκάρει.Απεναντίας ο κόσμος είναι τόσο εξοικιωμένος μαζί της πιά,που χαλαρώνει και πάει για ύπνο ήσυχος και γαλήνιος.
Και εντάξει μπορεί να λέμε τα ίδια πράγματα γιατί λίγο πολύ τα περισσότερα είναι κοινά για όλους (όλοι λίγο πολύ παίρνουμε την ίδια αίσθηση,από το πικρό το γλυκό,το αλμυρό και λοιπά),διαφέρουμε όμως στην θέση που βάζουμε τον εαυτό μας απέναντί τους.
Και στο ξαναλέω και πάλι.Εκεί που διαφωνούμε και με εσένα και με την διανάθενα (τον άτομαντ και το χαμίνι δέν τους έχω κόψει ακόμη),είναι αυτό το μηχανιστικό φυσιοκρατικό μοντέλο που ακολουθείτε και το οποίο σας κάνει να θέλετε να συνετίσετε τον κόσμο και άν δέν συνετιστεί,τότε να τον τιμωρήσετε.
Είτε με βία και αίμα,είτε με τσιπάκια που θα του χώσετε στον εγκέφαλο.
Διατηρείτε δηλαδή έναν παλιό αριστερό λόγο,καθαρά θρησκευτικού χαρακτήρα (καθότι ο παλιός αριστερός λόγος είχε και τέτοιο χαρακτήρα).
Φαίνεται παράδοξο βέβαια,αφού πώς είναι δυνατόν να τάσσεστε με μιά μηχανική φύση και παρόλαυτά να είστε τόσο θεολογικοί,αλλά δέν είναι τελικά,αφού ο άνθρωπος πάντα βλέπει απέναντι από κεί που στέκεται (κάποιος που στέκεται στην γή θα περιγράφει καλύτερα τον ουρανό αφού αυτόν θα βλεπει,όπως κάποιος που είναι στον ουρανό θα περιγράψει ακριβέστερα την γή).
Διαφωνούμε δηλαδή,στο ότι αναπτύσετε έναν γνωστικισμό- αντικειμενισμό αυτού που βλέπετε,χωρίς να παίρνετε σοβαρά υπόψην την βιωματική θέση υμών των υποκειμένων που έχετε στον χώρο.
Με λίγα λόγια λέω το απλό και χιλιοειπωμένο ότι δέν φθάνει η γνώση για να μιλήσουμε για τον κόσμο,αλλά πρέπει να βάλουμε και το συναίσθημα.
Έτσι πιο ολιστικά βλέποντας τον κόσμο λοιπόν,πιο δραματουργικά ρε αδελφέ,θα βάλουμε ναι μέν το παιδί του κυνηγού νεκρό στην θέση του ελαφιού,αλλά και το ελάφι θα το βάλουμε κυνηγό που σκότωσε το παιδί και τον κυνηγό αθώο ελάφι που βόσκει στο λιβάδι.
Τα πράγματα δηλαδή είναι πολύ πιο μπερδεμένα από ότι φαίνονται,διότι άν ήταν τόσο απλά,και έφταιγε μόνο ο λόγος,ή έφταιγαν μόνο οι άνθρωποι,η φταίγαν οι κυνηγοί τα παιδιά τους ή τα ελάφια μόνον,τότε όλα θα είχαν λυθεί από χιλιετίες πρίν και θα ζούσαμε στον παράδεισο.
Δέν ξέρουμε τι φταίει και άν φταίει και τελικά.
Για αυτό καθόμαστε και το συζητάμε.
Και μάλλον ο κόσμος φαίνεται να είναι άθλιος μέσα στην ομορφιά του και όμορφος μέσα στην αθλιότητά του.
Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε λοιπόν για τον κοσμο,πέρα από το να τον ταξιδεύουμε με χαρά, γεμίζοντας σοκοφρετάκια τις τσέπες μας;
Και βασικά τι άλλο μπορεί να κάνει ο κόσμος για μάς,πέρα απο το να δέχεται με χαρά τα κεράσματά μας,να μας κερνάει και αυτός;



























































Άντε πιές καμμιά μπόμπα ακόμη και για μάς τους υποβρύχιους να δούμε τι θέμα θα μας βάλει πάλι προσεχώς.
(δέν βάζουμε μιά παρένθεση στο ρεπερτόριο, να βάλουμε και κανένα θέμα για τον ολυμπιακό; τι θά γίνει με αυτόν τον σόλιντ πιά; ).

wpleftyboy είπε...

"διαφέρουμε όμως στην θέση που βάζουμε τον εαυτό μας απέναντί τους.....
.....Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε λοιπόν για τον κοσμο,πέρα από το να τον ταξιδεύουμε με χαρά, γεμίζοντας σοκοφρετάκια τις τσέπες μας;
Και βασικά τι άλλο μπορεί να κάνει ο κόσμος για μάς,πέρα απο το να δέχεται με χαρά τα κεράσματά μας,να μας κερνάει και αυτός;"

πριν παω για μπομπες και βαλω κανα νεο σπουδαιο θεμα θα σου ξανα απαντησω ασπικ :

αν καταλαβα καλα απο τις παραπανω φρασεις σου η θεση που παιρνεις εσυ ειναι να ταξιδευεις και να γεμιζεις σοκοφρετακια τις τσεπες τις δικες σου και των αλλων
ακου τωρα πια ειναι η δικια μου θεση

εγω θελω (να μπορω να επιλεγω )να μην ταξιδευω
(κι επειδη δεν μ'αφηνουν στην ησυχια μου γεμιζω τις τσεπες μου με σουβενιρ απο τους περαστικους

ποτε ενα ματι, ποτε ενα αυτι ,ποτε καμμια σκωταρια)

και στην πραγματικοτητα ξερεις μπορει για διαφορους λογους να εχω ΕΠΙΛΕΞΕΙ (μια συζητηση ειναι αυτη) να ταξιδεψω σαν κι εσενα και να εχω στις τσεπες μου πιο πολλα σοκοφρετακια και στις τσεπες των αλλων ακομα περισσοτερα αλλα αυτο δεν ειναι πια θεμα συζητησεως ...ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩς ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ και αυτο ειναι ΤΟ θεμα συζητησεως (για μενα τουλαχιστον)...γιατι η δραση φερνει αντιδραση...εξ ου και τα αυτια των αμεριμνων ταξιδιωτων .

Οι αμεριμνοι ταξιδιωτες πεθαινουν πρωτοι στα θριλερ γιατι συνηθως το μονο που τους νοιαζει ειναι τα σοκοφρετακια...και φυσικα τα σοκοφρετακια δεν ειναι μονο οι υλικες απολαυσεις αλλα γενικα οι ηδονες της ψυχης....

για μενα λοιπον η θεση μου απεναντι στα πραγματα ειναι αυτη
ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΩ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ καθε στιγμη ,απο καθε λογης ηδονη και κοστος (σαν ηρωας)

ακομα λες
"Εκεί που διαφωνούμε και με εσένα και με την διανάθενα (τον άτομαντ και το χαμίνι δέν τους έχω κόψει ακόμη),είναι αυτό το μηχανιστικό φυσιοκρατικό μοντέλο που ακολουθείτε και το οποίο σας κάνει να θέλετε να συνετίσετε τον κόσμο και άν δέν συνετιστεί,τότε να τον τιμωρήσετε.
Είτε με βία και αίμα,είτε με τσιπάκια που θα του χώσετε στον εγκέφαλο."

ρε φιλε εσυ προχθες ελεγες οτι πρεπει να εχουμε αριστερο λογο για να σωσουμε τον κοσμο
μηπως αυτος ο αριστερος λογος τελικα ειναι ο νεος θεος ? που θελει οι ανθρωποι να ταξιδεψουν περιχαρακωμενοι στις δικες του εντολες ?
τελικα εσυ εισαι αυτος που θες να σωσεις τον κοσμο και δεν ξερω για τη ντιανα
αλλα εγω το μονο που θελω ειναι αυτο που ελεγα πιο πανω μια και κανεις δεν μπορει να σωσει τον κοσμο απο ΤΟ ΧΑΟΣ που ετσι κι αλλιως ειναι ο κοσμος (και φυσικα δε χρειαζεται σωσιμο κανεις...ο λογος που δεν το εχεις δει αυτο σε κανενα διηγημα ειναι οτι ειναι σε επομενο κεφαλαιο και στο χω πει νομιζω)

παω να πιω τωρα τις μπομπες ,για να γραψω κι αυτο το τελαυταιο κεφαλαιο να ησυχασω απο σενα ρε ασπικ ...
αμαν πια μ'αυτη την πιεση ...ουτε τις μπομπες του δε μπορει να ευχαριστηθει κανεις ? κι αυτες να τις πιουμε για να παμε μπροστα ...?

aspic είπε...

Αναρωτιόμουν και εγώ,τι στο διάολο πάθανε ο λέφτυ και η διανάθενα και γράφουν συνέχεια για κυνηγούς και ελάφια.
Όπως αποδείχτηκε όμως κάτι ξέραν.
Όχι τίποτα άλλο,αλλά επειδή λένε μερικοί ότι οι θεωρητικολογίες δέν έχουν καμμιά σχέση με την πραγματικότητα (λέφτυ,ευτυχώς που δέν τουφέκισαν τους κυνηγούς στην πιερία,γιατί μετά τις μπόμπες θα έτρεχες στην χωροφυλακή να ρωτήσεις μήπως είσαι εσύ ο δράστης).
Μπράβο παιδιά,λέφτυ και ντιάνα,κάνατε διάνα.

Και βέβαια εύστοχα γράψαμε ότι οι κυνηγοί μεταβάλονται σε ελάφια και τα ελάφια σε κυνηγούς.Στους πατεράδες μόνο πέσαμε λίγο έξω,μιάς και αυτοί μαζί με τις μανάδες,τις συζύγους και τις συνυφάδες,δέν είναι αλλά το παίζουν αθώα ελάφια,περιφέροντας επιδεικτικά τα σπάνια θηράματα στην τηλεαγορά.

Και δεδομένου ότι όποιος παίζει τον ρόλο του κυνηγού πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένος να παίξει και τον ρόλο του θηράματος,στο κρίσιμο ερώτημα του τι εμείς οι θεατές είμαστε,και τι θα πρέπει καλά να είμαστε προετοιμασμένοι να γίνουμε,κυνηγοί η θηράματα,προφητικά ήδη απαντά ο άτομαντ πώς απλώς είμαστε συναισθηματικά ανώριμοι με μπλοκαρισμένο πένθος,για να συμπληρώσει και ο μπουνιουέλ που προφητικά διαδέχεται τα αποκαλυπτικά δελτία ειδήσεων,πώς επειδή ζωντανός είναι αυτός που μπορεί και πενθεί για τον θάνατο του,η εξιχνίαση του θανάτου,όχι μόνο δέν θα τον κάνει αθάνατο,αλλά στερώντας του αυτό το πένθος θα τον φέρει σε έναν οριστικό τέτοιο θάνατο.
Άν δηλαδή λέφτυ,όπως στον ελεύθερο σκοπευτή (κατά τον πιο πάνω σκηνοθέτη)που πυροβολεί περαστικούς,η απόφαση του δικαστηρίου είναι η θανατική καταδίκη και έτσι απόλυτα φυσιολογικά οι δεσμόφυλακές του τον αφήνουν ελεύθερο(καθότι αυτό σημαίνει σήμερα η καταδίκη εις θάνατον),τότε τι σημασία έχει άν αυτός γίνει πιο βίαιος ,και με μεγαλύτερη όρεξη για αίμα όπως μας λές εσύ;
Μεταξύ ....πεθαμένων ειλικρίνεια.
Έτσι δέν είναι;








































Για αυτό σου ξαναπαντάω και εγώ,ο κόσμος είναι μόνο για να τον ταξιδεύεις και όχι για να τον καταλαβαίνεις-αποκαλύπτεις-εξιχνιάζεις.
Και πάντα βέβαια με σοκοφρετάκια στις τσέπες.

wpleftyboy είπε...

lyrics by NinePoundHammer

SKIN A BUCK

Well, I shot my cousin's butt off, in a huntin' accident, and he jumps every time a door slams, and can't work because of the limp. I didn't really mean to do it, an' it happened a long time ago. But I'll never tarnish the words that satisfy my soul

SKIN A BUCK

I'm half covered in skunk piss, sittin' up in a tree. I'm so goddamn wasted, gonna shoot anything I see. Last night while I was huntin', I fell asleep and had a dream, THAT ALL THE DEERS HAD RIFLES AN' THEY WERE COMIN AFTER ME

SKIN A BUCK

Well I got my first rifle when I was only ten. It kicked and bruised my shoulder, and then I became a man. Shootin' from the back of a pickup, huntin' for our next meal. Daddy at the spotlight, Mama at the wheel.

SKIN A BUCK



και μετα το συντομο μουσικο διαλειμμα αφιερωμενο στον ασπικ και τ' αλλα παιδια (ελπιζω να σπρεχαρετε το αγγλικο)

δυστυχως το μηνυμα εληφθει απο την ελληνικη κοινωνια με τον πιο σκληρο τροπο

και το μηνυμα ειναι αυτο που το λεω και το ξαναλεω και συμφωνει διαφωνοντας ο ασπικ

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΘΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΟΥΝ ΤΗ ΓΗ

ΠΡΟΣΕΧΩΣ σ'ενα κιν/φο κοντα σας και στα σπιτια σας

ετσι μπορουμε τωρα ολοι ησυχοι να μαζευουμε τα σοκοφρετακια μας ταξιδευοντας
μεχρι να δουμε τους νεκρους ορθιους να ερχονται κατα πανω μας απ' την αλλη ακρη του δρομου και να μην πιστευουμε στα ματια μας ....

ξερετε αυτοι που πεθαινουν πρωτοι
στις ταινιες ζομπι ειναι αυτοι που αδυνατουν ή αρνουνται να δουν το προβλημα καταματα κι ετσι ειναι εντελως ανυπερασπιστοι οταν ερχονται φατσα απεναντι στην φριχτα παραμορφωμενη δυσοσμη μισοσαπια φατσα των προσωπων που πριν λιγο θεωρουσαν αδερια ή αγαπημενους τους..

υπαρχει μια κωμικοτραγικη σκηνη καπου στην αρχη του
SHAUN OF THE DEAD οπου ο shaun βγαινει το πρωι εξω απο το σπιτι ,να παρει γαλα ή κατι τετοιο, ενω η καταρα εχει ξεσπασει και οι πρωτοι νεκροζωντανοι κυκλοφορουν στους δρομους και παραπατανε διπλα του...
ειναι τοσο εξω αυτη η καινουρια πραγματικοτητα απο τη δικια του (νομιζω υποφερει απο hangover απο το χθεσινοβραδυνο παρτυ ή ειναι μαστουρωμενος)που σχεδον σκονταφτει πανω τους και αυτος απλα νομιζει οτι
ο κοσμος γεμισε σουρωμενους πρωι πρωι....και φυσικα ειναι ακομα στην κοσμαρα του με τα σοκοφρετακια του .


ετσι λοιπον

σκαναρω μια φωτογραφια τοπικης αμερικανικης εφημεριδας οπου το θεμα ειναι η παρουσιαση μιας δολοφονιας ως αθλου ή σπορ ...ενα βαναυσα δολοφονημενο (με καραμπινα που θα μπορουσε να σκοτωσει ενα κοπαδι ελεφαντων) ελαφι με ανοιγμενη την κοιλια ,στα γονατα ενος "αθωου" 14χρονου που καμαρωνει παρεα με τον παππου-δασκαλο

σχολιαζω απο κατω οτι καπου εκει μακρυα μας (οπως εμεις νομιζουμε και σε καμμια περιπτωση το μακρυα δεν ειναι απλα γεωγραφικος προσδιορισμος)εκκολαπτεται μ' αυτο τον τροπο η γεννια των ζωντανων νεκρων που θα κληρονομησει τον κοσμο

και φυσικα αυτη η γεννια ειμαστε εμεις και τα παιδια μας ακομα περισσοτερο και ...

οπως το λεει μετα κι ασπικ κανεις δεν σοκαρεται γιατι απλα..οπως και παλι δινει την απαντηση ο ιδιος
ο shaun-aspic :"μεταξυ πεθαμενων ειλικρινεια"
που σημαινει οτι κανεις δεν σοκαρεται γιατι ηδη ειμαστε κι εμεις νεκροι

και στη φωτογραφια ειμαστε εμεις με τα παιδια μας ...κι αντι για ελαφι ειναι ο γειτονας μας
με την οικογενεια του κι αντι για καραμπινα μπορει να κραταμε απλα χαρτι και καλαμαρι ή ενα τσουβαλι ωραια λογια ...

για να μη γελιεσται ομως αυτα που λεω δεν ειναι η συνηθης ρητορικη κατα της βιας οπως με κατηγορησε ο ασπικ βαζοντας με στο ιδιο τσουβαλι
με καποιους τηλεοπτικους αστερες-εισαγγελλεις που αναπαραγουν τη βια με το λογο τους οπως αναπαραγει τη βια η φωτογραφια που σας εξεθεσα ....

ισα ισα που ειναι μια ρητορικη υπερ αυτου που ορισμενοι θα ονομαζαν βια (αναφερομενοι εκ του πονηρου σχεδον αποκλειστικα στη σωματικη βια)μη θελοντας να κανουν τη διακριση μεταξυ βιας και "βιας" που ακομα και τα παιδακια προνηπιακης ηλικιας ειναι απο τη φυση τους ικανα να κανουν ,αλλα με το μπερδεμα που προκυπτει απο τη διαρκη εξημερωση(παλια ειχα πει δια-μορφωση) μας απο την δια βιου εκπαιδευτικη διαδικασια την οποια ειμαστε υποχρεωμενοι ,ακομα και δια νομου(πολυ δια επεσε μα τον πουστη το Δια)να υποστουμε ,ΧΑΝΟΥΜΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ που επιτρεπει στα παιδια να κρινουν οτι οι σφαλιαρες που παιζουν μεταξυ τους
δεν ειναι το ιδιο με τις σφαλιαρες(φυσικες και μη) που δεχονται απο το συστημα που διαχειριζετε το ανθρωπινο δυμανικο αυτου του πλανητη,

και κατα της καθε μορφης βιας που ασκει το συστημα στο ανθρωπινο δυναμικο...

δηλ,ασπικ σπευδω να τονισω ,οτι τα σοκοφρετακια πρεπει οπως λες να τα βαζουμε στην τσεπη και οχι στα ματια για να χαϊδευομαστε με τσ πεθαμεν και να το φχαριστιομαστε ...

με λιγα λογια παιρνω θεση τωρα.


και θα μου πεις "ναι ρε λεφτυ αλλα ετσι οπως τα λες ειναι σα να λες οτι οι πεθαμεν' που περπατουν θα σωσουν τον κοσμο"

βεβαιως και θα τον σωσουν...ακριβως με την εννοια οτι η ζωη θα λαβει ξανα τις πραγματικες της διαστασεις...και οι ζωντανοι θα ειναι ελευθεροι να βιωνουν τον θανατο στην πραγματικη ,σιωπηρα εκκωφαντικη δραματικη διασταση του και οχι στην θορυβωδη θεατρινιστικη κλαψα που αποσκοπει στη νεκρωση των παντων .

οπως θα ελεγε απλουστερα κι ο ρομπερτ κερκμαν σ'ελευθερη μεταφραση...

"in a world ruled by the dead ,we are finally forced to start living"

aspic είπε...

Λέφτυ,το μύνημα που είπες ότι έλαβε η ελληνική κοινωνία,είναι αυτό που θέλεις εσύ να της δώσεις και να πάρεις και ο ίδιος βέβαια.
Για αυτό τσάκο μερικά σοκοφρετάκια και άκου και το δικό μου μύνημα,που και εγώ αυτό θέλω να πάρω και να δώσω επίσης.
Πιάσε πέτα,σοκοφρέτα.

Το λοιπόν,στην παρακάτω παράγραφο σου που παραθέτω βρίσκεται όλη η διαφωνία μας:
"ξερετε αυτοι που πεθαινουν πρωτοι
στις ταινιες ζομπι ειναι αυτοι που αδυνατουν ή αρνουνται να δουν το προβλημα καταματα κι ετσι ειναι εντελως ανυπερασπιστοι οταν ερχονται φατσα απεναντι στην φριχτα παραμορφωμενη δυσοσμη μισοσαπια φατσα των προσωπων που πριν λιγο θεωρουσαν αδερια ή αγαπημενους τους.."

Νομίζω κατ αρχήν λέφτυ πώς πρέπει να κόψεις αυτές τις ταινίες γιατί σε επηρεάζουν,μιάς και τα κλασσικά πιά σκηνοθετικά ευρήματα που σκοπό έχουν να ξαφνιάσουν τον θεατή,εσύ τα παίρνεις σάν στοιχεία της πραγματικότητας.
Αλλά μιάς και θές να συζητήσουμε σε αυτή την βάση,νομίζω πώς ξεχνάς ,πώς στις ταινίες ζόμπι, και αυτοί που σκοτώνουν και κάνουν φρικιαστικά πράγματα,είναι αυτοί που αρνούνται να δούν το πρόβλημά τους κατάματα επίσης,και μένουν ανυπεράσπιστοι στις παραισθήσεις τους που τους κάνουν να βλέπουν γύρω τους εχθρούς με παραμορφωμένες μισοσάπιες και δύσοσμες φάτσες.
Όπως ξεχνάς ότι καθότι και οι ταινίες αυτές στηρίζονται σε κάποια ηθικοπλασία, για αυτό και όλοι αυτοι οι αγαθιάρηδες σοκοφρετάκηδες που πεθαίνουν πρώτοι όπως λές, στην πλειοψηφία τους κάτι κακό θέλει το σενάριο να έχουν κάνει πρίν,έτσω μικρότερο αναλογικά,έτσι που αυτό που παθαίνουν το αντιλαμβάνεται ο θεατής σάν θεία τιμωρία (τι έκανε το περασμένο βράδυ στο πάρτι ο μαστουρωμένος shaun,πρίν του την πέσουν τα ζόμπι το πρωί που πήγε να πάρει γάλα; ).
Και όσες ταινίες δέν το κάνουν αυτό,παρά βάζουν άσχετα και ουδέτερα θύματα,χωρίς έτσι να πετύχουν καμμιά συναισθηματική-συγκινησιακή φόρτιση του θεατή,τότε αυτές είναι μάπα και δέν τις βλέπει κανείς.Που σημαίνει δέν ταυτίζεται κανείς μαζί τους γιατί είναι ψεύτικες και εκτός πραγματικότητας.

Έτσι οδηγούμεθα λέφτυ να πουμε με σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα,πώς άν στο συμβάν στο αγρίνιο δέν ήταν κυνηγοί μέσα στα τριφύλια που πυροβολούσαν πάνω από τα πρόβατα,αλλά ήταν καλοί και ειρηνικοί εκδρομείς που χάζευαν τα πρόβατα τρώγοντας σοκοφρέτες,κανείς δέν θα τους πείραζε.
Καθότι και καθόσον,οι κυνηγοί δέν νομίζω πώς είναι και τόσο αθώοι σάν αυτούς που βγαίνουν να αγοράσουν γάλα ανίδεοι το πρωί όπως λές.
Ο κάθε κυνηγός που παίρνει τους κάμπους και τα βουνά,βαθειά μέσα του,ανομολόγητα και ασυνείδητα,θέλει να εξουσιάσει και να σκοτώσει.
Όχι πουλιά,ανθρώπους.
Το καταλαβαίνεις από τον τρόπο που περπατάει ένας κυνηγός,που μιλάει και φέρεται.
Θέλει να βγάλει τσαμπουκά ρε αδελφέ τέλος παντων.
Έτσι όταν έλθει φάτσα με κάποιους παραμορφωμένους,τα αντιφατικά μυνήματα που θα τους δώσει θα είναι ολέθρια για αυτον άν δέν ξέρει πώς να τα ελέγξει (ευτυχώς η και δυστυχώς,που δέν υπάρχουν πολλοί παραμορφωμένοι τελικά,γιατί το χόμπι θα είχε εξαφανιστεί απο καιρό).

Οι κυνηγοί λοιπόν που τουφεκίζουν έχουν και τις περισσότερες πιθανότητες να τουφεκιστούν,όπως και θρησκόληπτοι να δαιμονιστούν,οι μισθωτοί να απολυθούν,οι πυροσβέστες να καούν και λοιπά και λοιπά.
Τουτέστιν,άν κάποιος θέλει να χαζέψει τα προβατάκια αλλά δέν το κάνει επειδή θα φοβηθεί ότι θα τον τουφεκίσει ο τσοπάνης,άν κάποιος πρέπει να πάει να ψωνίσει γάλα αλλά δέν το κάνει επειδή θα φοβηθεί ότι θα του την πέσουν τα ζόμπι,και λοιπά και λοιπά,άν δηλαδή γύρω του βλέπει παντού σάπιες και δύσοσμες φάτσες,τότε θα είναι εγκλωβισμένος στους φόβους του,θα αμπαρωθεί στο σπίτι του και δέν θα κάνει τίποτα.
Θα είναι δηλαδή ζωντανός νεκρός και τα αληθινά δύσοσμα ζόμπι που θα του κάνουν φρικιαστικά πράγματα,θα είναι οι φόβοι του.
Ακριβώς αυτούς τους φόβους,σχεδόν εικονικούς φόβους,εντείνει η τηλεόραση,το ίδιο κάνεις και εσύ με όλα αυτά που λές.
Διότι το ένα τοις χιλίοις το μεταβάλεις σε εννιακόσια εννενήντα εννέα τοις χιλίοις και ωφέλη και πλεονεκτήματα που προφανώς έχει μιά γενικευμένη πολιτική βία (μιά διαδήλωση,επανάσταση,γιατί όχι και ένας αναγκαίος πόλεμος άς πούμε),τα αποδίδεις σε απλά μεμωνομένα βίαια περιστατικά.
Που σημαίνει μετά,πώς και την εγκληματικότητα και ανηθικότητα που χαρακτηρίζουν τα μεμωνομένα περιστατικά θα την βάλεις και σε μιά διαδήλωση, μιά επανάσταση και γενικά σε μιά πολιτική πράξη.
Σε μιά τέτοια περίπτωση δέν θα κινδυνεύεις ούτε κάν μιά τοις χιλίοις να έλθεις φάτσα με ζόμπι,γιατί θα έχεις.....













































....γίνει ζόμπι ο ίδιος ,χίλια τα εκατό.
(αυτούς νόμιζα ότι εννοούσες με τους "εξωγήινούς" σου)

ΒΓ Όταν λέμε για ζωντανούς νεκρούς,νομίζω θα συμφωνείς και εσύ λέφτυ,πώς εννοούμε ορισμένες εκδηλώσεις και καταστάσεις των ανθρώπων που μοιάζουν έτσι (νεκροζώντανοι) και όχι συνολικά τις ζωές τους βέβαια.

dianathenes είπε...

Για να βοηθήσω κιεγώ λίγο στη συζήτηση συνδέοντας το θέμα και με το προηγούμενο ποστ περί ελαφιών και λιονταριών που συνέπεσε με την επικαιρότητα...

Φαίνεται ότι το ερώτημα είναι άτοπο.
Δεν πρόκειται για το πώς θα διαμορφώσουμε στην ανθρώπινη κοινωνία ελάφια αλλά για το πώς θα εξημερώσουμε τα λιοντάρια.

Αυτό προκύπτει από το πενταπλό έγκλημα του Αγρινίου η αγριότητα του οποίου αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος της υπαίθρου δεν διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα ζώα της Φύσης όσον αφορά τα βασικά του ένστικτα – αναπαραγωγή και επιβίωση.

Αν και τα ΜΜΕ συνοδεύουν τα ρεπορτάζ τους με τον υπότιτλο «για ασήμαντη αφορμή», οι εγκληματολόγοι επισημαίνουν ότι αυτό που θεωρείται από τον άνθρωπο της πόλης «αφορμή» αποτελεί για τον άνθρωπο της υπαίθρου «αιτία» να σκοτώσει, υπό την έννοια ότι ως κίνητρο του δράστη εκλαμβάνεται η περιφρούρηση του ζωτικού του χώρου, τον οποίο αναλαμβάνει να περιφρουρήσει με τον τρόπο που θα το έκανε ένα λιοντάρι. Οι άνθρωποι που διαπράττουν τέτοια εγκλήματα ανήκοντας σε κοινωνικές ομάδες απομονωμένες τόσο γεωγραφικά όσο και πολιτισμικά, ζουν στον μικρόκοσμο των ενστίκτων τους με αποτέλεσμα αυτά να αναδύονται ακατέργαστα άπαξ και υπάρξει ο σπινθήρας που θα τα ερεθίσει.


Πράγματι στις οργανωμένες κοινωνίες τον ρόλο της «επεξεργασίας» των ενστίκτων έχουν αναλάβει 1ον η θρησκεία μέσω μιας ηθοπλαστικής διδασκαλίας που εκπροσωπεί η Εκκλησία και 2ον η Πολιτεία μέσω της καλλιέργειας που προσφέρει στην προσωπικότητα η πολιτιστική της δραστηριότητα είτε αυτή νοείται σαν εκπαίδευση ( σχολείο) είτε ως Τέχνη ( θέατρο, μουσική, λογοτεχνία κλπ).

( ο ρόλος των τραγωδών αυτός ακριβώς ήταν στην Αρχαία Αθήνα)

Η μεν Εκκλησία είτε ο λόγος της είναι ασύμβατος με την σύγχρονη θεώρηση της ζωής είτε αδυνατεί να τον εμφυσήσει λόγω της έκπτωσης του κύρους της, το ηθικοπλαστικό της έργο είναι μηδαμινό. Οσο για το πολιτιστικό έργο της πολιτείας είναι ανύπαρκτο στην ύπαιθρο.

Ο πολίτης επομένως αυτών των περιοχών είναι μόνος απέναντι στα ένστικτά του.

Ελλείψει της πρόληψης μέσω της καλλιέργειας, η Πολιτεία υψώνει βεβαίως φραγμό τον Νόμο, δηλαδή φύλακες και δικαστές στους οποίους αναθέτει το έργο της συμμόρφωσης προς τους νόμους , μέτρο που αποδεικνύεται ανίσχυρο να αποτρέψει την βιαιότητα των ενστίκτων όταν δεν συνοδεύεται από καλλιέργεια. Είναι ένα έργο σωφρονιστικό και όχι διαμορφωτικό.

Ο στόχος ωστόσο σε μια προηγμένη κοινωνία δεν είναι μια ευνομούμενη Πολιτεία αλλά μια καλλιεργημένη Πολιτεία.

Εγκλήματα σαν αυτό του Αγρινίου είναι έργα ξεχασμένων ανθρώπων. Τους ξέχασε η Πολιτεία, τους ξέχασε ο πολιτισμός.

Δεν είναι ακατανόητο επομένως ότι γίνονται οι ίδιοι Πολιτεία αποδίδοντας δικαιοσύνη όχι με γνώμονα τον ανθρώπινο νόμο αλλά με γνώμονα τον δικό τους νόμο, των ενστίκτων που υπακούουν στον νόμο της ζούγκλας, δηλαδή την εξόντωση του «αντιπάλου».

Εγινε λόγος στα ΜΜΕ για τον κυνισμό της χαριστικής βολής. Δεν θα πρέπει να εκπλήσσει. Ενας άνθρωπος ο οποίος επιλέγει να επιλύσει τις όποιες διαφορές του μέσω του νόμου της ζούγκλας επειδή η Πολιτεία τον ξέχασε, το πράττει εις το ακέραιο μέχρι τέλους όπως ένα ζώο. Δεν πρόκειται για έναν άνθρωπο ο οποίος θα πυροβολήσει αφήνοντας κάποια περιθώρια ζωής στο θύμα του, όπως ακριβώς δεν θα άφηνε και ένα λιοντάρι. Ούτε για τον άνθρωπο που θα παραδοθεί στις αρχές αναγνωρίζοντας το έγκλημά του. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε την αναγνώριση του ανθρώπινου Νόμου. Οτι τον παρέβη εν γνώσει του. Μια στοιχειώδη συμμετοχή στον τρόπο που λειτουργούν οι κοινωνικοί κώδικες κα συμβάσεις. Εδώ έχουμε μια συμπεριφορά παρόμοια με του υπόκοσμου. Δράση που αιτιολογείται από άλλους κώδικες εκτός κοινωνικού συνόλου. Στην «ακαλλιέργητη» ύπαιθρο.

Νομίζω ότι η Πολιτεία έχει μεγάλη ευθύνη γι αυτό εξ άλλου και η ποινή που επιβάλλει σε αυτές τις περιπτώσεις δεν ξεπερνά τα 25 χρόνια κάθειρξης.
Τα θύματα όμως έχασαν την ζωή τους και γίνεται ήδη λόγος για βεντέτα πράγμα που σημαίνει ότι όλοι έχουν γνώση της βιαιότητας των ενστίκτων σε αυτές τις κλειστές κοινωνίες για αυτό και μιλούν για επικράτηση της ψυχραιμίας και της λογικής. Δεν μπορείς όμως να ζητάς λογική όταν δεν φροντίζεις από πριν να την αναπτύξεις μέσω της καλλιέργειας.....

aspic είπε...

Τσ τσ τσ!!!
Ντροπή σου διανάθενα να λές τέτοια πράγματα είσαι και μορφωμένη γυναίκα.
Οι εγκληματολόγοι που επικαλείσαι,οπως και πολλοί άλλοι ειδικοί,αποδείχθησαν τελείως ανίδεοι,ανενημέρωτοι και ξεπερασμένοι.
Και τελικά μου φαίνεται ότι από όλα,αυτό θα πρέπει να θλίβει και να απογοητεύει περισσότερο όλους εμάς τους θεατές.
Δέν έχουμε τελικά στο τόπο έναν ειδικό να πεί κάτι ενδιαφέρον,ή αυτοί που έχουν να πουν κάτι ενδιαφέρον δέν βγαίνουν να το πούν;

Τέλος πάντων είσαι απαράδεκτη διανάθενα να λές πώς αυτά τα εγκλήματα γίνονται επειδή οι άνθρωποι της επαρχίας είναι αγροίκοι και ακαλλιέργητοι.
Πού το στηρίζεις αυτό και το λές;
Νομίζεις ότι σήμερα,με όλα αυτά τα μέσα ενημέρωσης,τα ιντερνέτια και λοιπά, διαφέρουν ουσιαστικά οι αγροτικοί πληθυσμοί από τους αστικούς;
Και γιατί ο ζωτικός χώρος που λές,ή η ιδιοκτησία, δέν είναι αιτία ή αφορμή για έγκλημα και στις πόλεις;
Νομίζεις πώς άν ο συγκεκριμένος τρελλαμένος,δέν είχε χωράφι στο αγρίνιο,αλλά ψιλικατζίδικο στα πετράλωνα και μπαίναν μέσα πέντε ένοπλοι,δέν θα έκανε το ίδιο;
Ή μήμπως νομίζεις ότι δέν εγκληματούν με τον ίδιο τρόπο οι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι ανθρώποι;
Έχω την εντύπωση ότι τόσο εσύ,όσο και οι ειδικοί που θαυμάζεις,τα ισχυρίζεστε αυτά για να διώξετε το κακό από την πόρτα σας,να δείξετε έναν υποτιθέμενο άλλο κόσμο,πολύ μακρινό και ξένο από σάς,τόσο άθλιο και τόσο πρωτόγονο που μπορεί να κάνει τέτοια φρικτά πράγματα,εν αντιθέσει με τον δικο σας κόσμο,τον κόσμο των αθώων και των καλλιεργημένων.
Με τέτοιες πεποιθήσεις όμως διανάθενα δέν κάνουμε δουλειά.
Απλώς βλογάμε τα γένια μας.
Και βέβαια η μεγαλύτερη μαλακία που είπες και εσύ και λέγεται γενικώς,είναι αυτή της περιβόητης "ασήμαντης αφορμής".
Ποτέ σε ένα έγκλημα δέν υπάρχει ασήμαντη αφορμή.
Αλλοιώς δέν θα γινόταν (το έγκλημα).
Εκτός άν και το έ γκλημα είναι ασήμαντο,αλλα τότε γιατί να το λέγαμε έγκλημα;
Οι αφορμές είναι σοβαρές,όταν μπορούν και ενεργοποιούν σοβαρές επίσης αιτίες που οδηγούν σε ένα έγκλημα,σοβαρό και αυτό,άν θέλουμε να είμαι στο τέλος σοβαροί και εμείς.

Στο συγκεκριμένο τραγικο συμβάν λοιπόν,υπάρχουν σοβαρές αφορμές πάνω σε αυτό που συμβολίζει μιά παρέα ένοπλων κυνηγών (αγέλη σαρκοβόρων) σε μιά καταπιεσμένη προσωπικότητα σάν τον δράστη,που νοιώθει ευνουχισμένος από τον πατέρα του.
Και όταν ακόμη και σε αυτό που αποδεχόμαστε σάν φυσιολογική κοινωνία,ο χαιρετισμός των ανθρώπων (χειραψία,ανοικτό χέρι και λοιπά) σημαίνει τον μή κίνδυνο από ενδεχόμενη ύπαρξη όπλου,τότε αναμενόμενο είναι ότι οποιαδήποτε επιθετική συμπεριφορά απο τους κυνηγούς,ένας ψιλοτσαμπουκάς,ή η παραμικρότερη παραβίαση του ζωτικού χώρου που λές,ή και της προσωπικότητας σε έναν τέτοιο άνθρωπο σάν τον δράστη,θα προκαλέσει σοβαρές και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις από μέρους του.
Ουσιαστικά,ενώ οι κυνηγοί σκοτώνουν πουλιά επειδή δέν μπορούν να σκοτώσουν ανθρώπους,ο δράστης σκοτώνει τους κυνηγούς επειδή δέν μπορεί να σκοτώσει τον πατέρα του (πραγματικό και συμβολικό).
Ο δράστης δηλαδή,βρίσκει σοβαρή αφορμή να επαναστατήσει επιτέλους στην εξουσία που την υπέμενε τυρρανικά τόσο καιρό.
Για αυτό και το ελάφι δράστης,γίνεται κυνηγός.
Για αυτό και οι κυνηγοί εξουσία,γίνονται ελάφια θύματα.
Κανείς δέν βγήκε όπως λέει ο λέφτυ να πάει να πάρει γάλα το πρωί και του την έπεσε ο σχιζοφρενής δολοφόνος.
Υπάρχουν σοβαρές αιτίες και αφορμές για να γίνει κάτι τέτοιο.

Άν μάλιστα τώρα προχωρήσουμε τα πράγματα,και πάμε σε αυτήν καθαυτήν την εξουσία,την τηλεόραση άς πούμε, και αναρωτηθούμε τι θέλει να σκοτώσει αυτή που δέν μπορεί και έτσι σκοτώνει εμάς,αλλά και εμείς τι θα σκοτώσουμε τελικά αφού δέν μπορούμε να σκοτώσουμε αυτήν,τότε το όλο έγκλημα φεύγει ακόμη περισσότερο από τα στενά όρια μιάς ακαλιέργητης επαρχίας που το βάζετε εσύ και οι ειδικοί σου,και πλέον αφορά όλη την κοινωνία,μήν πούμε και όλο το ανθρώπινο είδος στην διαχρονία του.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά για να είναι ασήμαντα,αλλά και πολύ πολύπλοκα συνάμα για να είναι μόνο αφορμές.
















































Και βέβαια,το πιο ενδιαφέρον πρόσωπο σε όλη αυτή την ιστορία,το πιο καταλυτικό και το πιο περίεργο,το πιο αντιφατικό και το πιο μυστηριακό,που πέρασε και σχεδόν απαρατήρητο τελικά,ήταν αυτός ο γείτονας (θεός να σε γλυτώνει από δαύτους) ο οποίος ξεκίνησε την ιστορία ειδοποιώντας τους δράστες να τρέξουν γιατί την πέσαν κυνηγοί στο κοπάδι (και σίγουρα θα έβαλε και τις σάλτσες του για να τους φτειάξει ανάλογα) και ο ίδιος έδωσε και το φινάλε καταδίδοντάς τους στην αστυνομία.
Πραγματικά σε μιά αρχαία τραγωδία,θα είχε την μορφή ενός δαίμονα,ενός σάτυρου,αυτός ο οποίος υπάρχει χωρίς να υπάρχει πουθενά δίνοντας κίνηση στα πράγματα.Και σίγουρα θα συμβόλιζε το πνεύμα του ανθρώπου,την διανόηση,γιατί όχι και την ψυχή του.
Και είναι η μόνη φιγούρα αυτή διανάθενα και λέφτυ,που λειτουργεί εκτός φύσης,που δέν μπορουμε να της βρούμε δηλαδή καμμιά φυσική αντιστοιχία.
Αυτή η γαμημένη σκέψη του ανθρώπου που δέν έχει καμμιά αιτία και αφορμή,ούτε σημαντική ούτε ασημαντη,παρά απλώς υπάρχει σάν να μήν υπάρχει,αθώα μέσα στην ενοχικοτητά της και ένοχη στην αθωώτητά της,πότε σάν πεπρωμένο και πότε σάν τυχαιότητα και τελικά ΠΑΡΑΛΟΓΗ.

dianathenes είπε...

"Και βέβαια η μεγαλύτερη μαλακία που είπες και εσύ και λέγεται γενικώς,είναι αυτή της περιβόητης "ασήμαντης αφορμής"."

Κι εσύ απαράδεκτος είσαι Ασπικ που δεν διαβάζεις σωστά όσα γράφω. Διότι διαφωνώντας με τα κανάλια ακριβώς αυτό είπα που λες κι εσύ : ότι τα κανάλια χαρακτηρίζοντας τις πιθανές βλάβες του κοπαδιού από τους κυνηγούς "ασήμαντη αφορμή", αποπροσανατολίζουν τον κοσμάκη. Διότι μπορεί το κοπάδι για έναν αστό να είναι μια ζωγραφιά σε λιβαδάκι άλλα για έναν βοσκό είναι όλο του το είναι. Επομένως είναι ΑΙΤΙΑ να εγκληματήσει και όχι μια οποιαδήποτε αφορμή, ένας σπινθήρας ας πούμε που πυροδοτεί έναν παρανοϊκό. Η αστική τηλεόραση επομένως απευθυνόμενη σε αστούς που θέλει να "φρικάρει" γενικώς για την τηλεθέαση και μόνο, διαστρεβλώνει την αλήθεια και αυτό το καταδίκασα. Η, μάλλον όχι εγώ αλλά η εγκληματολόγος το διευκρίνισε.

"Νομίζεις πώς άν ο συγκεκριμένος τρελλαμένος,δέν είχε χωράφι στο αγρίνιο,αλλά ψιλικατζίδικο στα πετράλωνα και μπαίναν μέσα πέντε ένοπλοι,δέν θα έκανε το ίδιο;"

Σαφώς και δεν θα έκανε το ίδιο! Πρώτον εκ των πραγμάτων, κανείς ψιλικατζής δεν κρύβει καραμπίνα κάτω από τον πάγκο του. Δεύτερον, ο αστός είναι χέστης. Αντίθετα έχουμε εγκλήματα για ένα μέτρο γης, για μια προβατίνα, για το αυλάκι με το νερό ενώ σπάνια διαβάζουμε εγκλήματα για μια κούτα τσιγάρα που έκλεψε κάποιος από τον ψιλικατζή ή για μια βιτρίνα ή για έναν προφυλαχτήρα ή για μια θέση στην τράπεζα.

"Ή μήμπως νομίζεις ότι δέν εγκληματούν με τον ίδιο τρόπο οι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι ανθρώποι;"

Σαφώς και εγκληματούν και μάλιστα με μεθοδικό τρόπο και με πολλή σκληρότητα αλλά αυτό δεν έχει σχέση με αυτό που συζητούμε! Όλοι είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι η καλλιέργεια δεν βοηθά στο να μην εγκληματήσουμε και ότι θα υποτιμήσουμε την καλλιέργεια ως μέτρο μη κατάλληλο κατά της εγκληματικότητας! Είναι σαν να μου λες ότι επειδή όλοι μπορεί να αρρωστήσουμε να μην προωθούμε την μέθοδο της πρόληψης.
Και κάτι άλλο. Ένας καλλιεργημένος θα εγκληματήσεις πιθανότατα. Το περιβάλλον του όμως εξ ίσου καλλιεργημένο υποθέτω, δεν θα μιλά για βεντέτα.

"Νομίζεις ότι σήμερα,με όλα αυτά τα μέσα ενημέρωσης,τα ιντερνέτια και λοιπά, διαφέρουν ουσιαστικά οι αγροτικοί πληθυσμοί από τους αστικούς;"

Η ενημέρωση και τα ιντερνέτια δεν είναι καλλιέργεια. Είναι πληροφόρηση. Καλλιέργεια προσφέρουν τα βιβλία, η τέχνη τα ταξίδια. Ανύπαρκτα στην ύπαιθρο. Η επαφή με νέες ιδέες. Η τριβή με πολλούς ανθρώπους. Η απομόνωση της επαρχίας δεν προσφέρει τίποτα από αυτά. Συνεχώς οι ίδιες ιδέες, τα ίδια πρόσωπα, η ίδια νοοτροπία, μια στενότητα όπου ο άνθρωπος δεν έχει καμιά δυνατότητα να διαφύγει. Έχεις ζήσει σε επαρχία; Είναι ένας μικρόκοσμος. Ένας κλοιός.


"Στο συγκεκριμένο τραγικό συμβάν λοιπόν, υπάρχουν σοβαρές αφορμές πάνω σε αυτό που συμβολίζει μιά παρέα ένοπλων κυνηγών (αγέλη σαρκοβόρων) σε μιά καταπιεσμένη προσωπικότητα σάν τον δράστη,που νοιώθει ευνουχισμένος από τον πατέρα του".

Τώρα να με συγχωρείς αλλά αυτό το άκουσα κι εγώ στην τηλεόραση. Ότι δηλαδή τον καταπίεζε ο πατέρας του κλπ κλπ Στη περίπτωση αυτή έχουμε ψυχιατρική ανάλυση κι εσύ δεν αναγνωρίζεις τους ειδικούς....Η, τους αναγνωρίζεις μόνο όταν η εκτίμησή τους συμπίπτει με την άποψή σου; Τέλος πάντων. Εγώ δεν έχω γνώμη επί τού θέματος μιας και δεν έχει δοθεί στην δημοσιότητα κάποιο πόρισμα ψυχιάτρου και βεβαίως δεν είμαι εδώ για να κρίνω τον άνθρωπο αυτόν αν είναι "τρελαμένος" ή ευνουχισμένος ούτε μπορώ να αναλάβω την ευθύνη του τι ακριβώς "συμβολίζει" η θέα των κυνηγών σε μια προβληματική προσωπικότητα.

Θεωρώ όμως υποκριτική την στάση της τηλεόρασης που τον παρουσιάζει σαν κυνικό τέρας χωρίς να επιρρίπτει κανένα ποσοστό ευθύνης στην Πολιτεία για το γεγονός ότι μερίδα του πληθυσμού, η συγκεκριμένη της υπαίθρου, παρουσιάζει αναλογικά μεγαλύτερα ποσοστά τέτοιων αγριοτήτων χωρίς απαραίτητα να έχουν καταπιεστή πατέρα, πρόβλημα με την μάνα του ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Μόνο ένα 10% Ασπικ ανήκει στην περίπτωση των ψυχικών διαταραχών. Και αυτό η εγκληματολόγος το είπε. :)

Αλλά για κάτσε! Αν το πάμε έτσι και το ρίχνουμε το φταίξιμο πάντα στις ψυχικές βλάβες - που είναι και της μοδός- τότε πάλι η εγκληματολογία το λέει ότι εξ ορισμού αυτός που διαπράττει έγκλημα χρήζει περίθαλψης και όχι τιμωρίας. Άλλο αν συντρέχουν λόγοι παραδειγματισμού.Δεν βγάζουμε άκρη έτσι άσπικ!Το θέμα είναι να διαμορφώσουμε τέτοιο περιβάλλον ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι παράγοντες που οδηγούν στο έγκλημα. Διότι κι εσύ ο ίδιος σε άλλες τοποθετήσεις σου έχεις υποστηρίξει ότι ο άνθρωπος είναι το περιβάλλον του. Άντε τώρα σε κόλλησα στον τοίχο!

"Και βέβαια,το πιο ενδιαφέρον πρόσωπο σε όλη αυτή την ιστορία,το πιο καταλυτικό και το πιο περίεργο,το πιο αντιφατικό και το πιο μυστηριακό,που πέρασε και σχεδόν απαρατήρητο τελικά,ήταν αυτός ο γείτονας (θεός να σε γλυτώνει από δαύτους) ο οποίος ξεκίνησε την ιστορία ειδοποιώντας τους δράστες να τρέξουν γιατί την πέσαν κυνηγοί στο κοπάδι (και σίγουρα θα έβαλε και τις σάλτσες του για να τους φτειάξει ανάλογα) και ο ίδιος έδωσε και το φινάλε καταδίδοντάς τους στην αστυνομία".

Εδώ μάλιστα. Το σκέφτηκα κι εγώ! Είναι η κινητήριος δύναμη του εγκλήματος! Ο δαίμονας όπως το λες. Η τραγική πληροφορία!

Αλλά ας μην υπερτιμούμε την πληροφορία. Δηλαδή αν εσένα σου έλεγαν ότι σου κλέβουν το τέτοιο σου ή το άλλο σου εκείνο τέλος πάντων που σου κλέψανε - ξέρεις εσύ- θα έτρεχες με την καραμπίνα να σκοτώσεις; Για σκέψου το!

Εδώ υπερισχύει λοιπόν η καλλιέργεια. Δρα καταλυτικά ενάντια στα ένστικτα. Τα δεσμεύει. Τα απορροφά.Διαχειρίζεται την πληροφορία και βρίσκει άλλους τρόπους να αντιδράσει για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του ατόμου.

Έχει ευθύνη η Πολιτεία Ασπικ. Αυτό ήταν το θέμα μου. Οι ξεχασμένοι άνθρωποι. Γι αυτούς δεν είπες τίποτα. Γιατί και οι κυνηγοί ξεχασμένοι είναι μην νομίζεις....


υγ"Αυτή η γαμημένη σκέψη του ανθρώπου που δέν έχει καμμιά αιτία και αφορμή,ούτε σημαντική ούτε ασημαντη,παρά απλώς υπάρχει σάν να μήν υπάρχει,αθώα μέσα στην ενοχικοτητά της και ένοχη στην αθωώτητά της,πότε σάν πεπρωμένο και πότε σάν τυχαιότητα και τελικά ΠΑΡΑΛΟΓΗ".

Αχ ρε Ασπικ!
Ποιός δικαστής μάνα μου θα σκεφτεί έτσι! Δεν είναι φιλόσοφοι οι δικαστές καλέ μου! Δεν είναι τόσο σπλαχνικοί. Δεν έχουν αυτά τα περιθώρια. Είναι ο Νόμος, ο νόμος, ό νόμος που καλούνται να εφαρμόσουν. Εχουν να ικανοποιήσουν τραγικούς συγγενείς, έχουν να "ξεπλύνουν" αίμα. Εχουν να παραδειγματίσουν. Γι αυτό σου λέω η μόνη φιλεύσπλαχνη πράξη εντός των περιθωρίων που αφήνει ο νόμος είναι η καλλιέργεια. Αντε καληνύχτα, τραγικέ φιλόσοφε Ασπικ.

aspic είπε...

Διανάθενα διανάθενα....αναγκαστικά θα σου απαντήσω μία πρός μία ενότητα, όπως μου απάντησες μιάς και δέν βλέπω άλλο τρόπο.
Για αυτό λοιπόν παραθέτω τις απαντήσεις με αρίθμηση και μάλιστα μπερδεμένη ,και θα το ευχαριστηθώ που θα σε κουράσω καθώς θα ανατρέχεις στο δικό σου κείμενο να δείς που αντιστοιχεί η κάθε μία (απάντηση).
Η απόλαυση της επικοινωνίας δηλαδή.

Αρχίζω με το νούμερο....το νούμερο,το νούμερο....το νούμερο τρία άς πούμε:
Απορώ με ποιό σκεπτικό λές ότι η καλλιέργεια είναι μέτρο πρόληψης της εγκληματικότητας.Και άν το κοιτάξουμε και λίγο ιστορικά το θέμα,από ρωμαίους αυτοκράτορες μέχρι χίτλερ και λοιπούς γερμανούς ναζιστές,θα δούμε πώς οι καλλιεργημένοι άνθρωποι,πολλές φορές αποδείχθηκαν ιδιαίτερα σκληροί και απάνθρωποι,πολύ περισσότερο απο ένα κοινό αμόρφωτο επαρχιώτη.
Θα συμφωνούσα μαζί σου όμως,άν το έθετες σε επίπεδο χαρακτήρα, ανατροφής από την οικογένεια,βιωμάτων και λοιπά,που είναι ανεξάρτητα όμως,της τέχνης,πολυμάθειας και λοιπά που λές.


Και τώρα το νούμερο ένα:
Εντάξει,άν και εσύ αυτό είπες για την ασήμαντη αφορμή,συμφωνούμε.
Φταίω και εγώ που διαβάζω επιπόλαια,αλλά φταίς και εσύ που τα μπερδεύεις πολυ τα πράγματα.


Και συνεχίζω με το νουμερο.....ποιό νούμερο να πώ; το νούμερο τέσσερα:
Και βέβαια συμφωνώ ότι η ενημέρωση είναι απλώς πληροφόρηση όπως λές και όχι καλλιέργεια.Η πληροφόρηση όμως ή η ενημέρωση,επηρεάζουν τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής των ανθρώπων και κατ επέκταση και την καλλιέργειά τους,μιάς και αυτή μιά συνήθεια και τρόπος ζωής είναι.
Και με αυτή την έννοια το είπα,ότι δηλαδή,οι συνήθειες πλέον είναι κοινές,σε όλους τους χώρους και τους τόπους.
Και δέν μπορώ να καταλάβω,γιατί ένας επαρχιώτης θα πρέπει να ασχολείται λιγότερο με τα βιβλία,την τέχνη και τα ταξίδια που λές,από ένα αστό.
Μου φαίνεται μάλιστα,ότι στις επαρχιακές πόλεις,ελλείψει πολλών χώρων και μέσων διασκέδασης και αναψυχής όπως στην αθήνα,οι νέοι μέσα από συλλόγους και δέν ξέρω τι άλλο, ίσως να έχουν και πιο έντονη δραστηριότητα γύρω απο την τέχνη,από ότι οι αστοί.
Και μπορεί να μήν μένω στην επαρχία που λές,αλλά δέν μένω και στην πόλη.
Είμαι ημί....


Το επομενο νούμερο....το....τρία:
Απορώ με ποιό σκεπτικό λές ότι η καλλιέργεια είναι μέτρο πρόληψης.....φτού!! το έχω ξαναπεί το τρία.Οπότε θα συνεχίσω με το νούμερο.....το νούμερο δύο:
Και βέβαια διαφωνώ εντελώς με αυτό που λές,ότι στην επαρχία γίνονται περισσότερα εγκλήματα για ένα μέτρο γής και τα λοιπά.
Που τα βρήκες εσύ αυτά τα στατιστικά στοιχεία;
Ούτε νομίζω πώς κάθε μέρα διαβάζουμε στις εφημερίδες,για εγκλήματα για μιά προβατίνα και για ένα μέτρο γής που λές.
Απεναντίας τα "αστικά" εγκληματα είναι πολύ πιο συχνά.Πρίν λίγες βδομάδες, στην θεσσαλονίκη μου φαίνεται,δέν σκότωσε ένας ηλικιωμένος με την καραμπίνα του,πυροβολώντας από το διαμέρισμα έξω στον δρόμο,έναν ταλαίπωρο επειδή έκανε θόρυβο το τρίκυκλό του και δέν τον άφηνε να κοιμηθεί;
Τι λές τώρα;
Ο άλλος ο σαλταρισμένος οδηγός στον πειραιά που μαχαίρωσε έναν άλλο οδηγό,επειδή του πήρε την προτεραιότητα στο δρόμο;
Που τα βάζεις όλα αυτά;
Φταίει πάλι η κλειστή κοινωνία;

Αλλά και τσακωμοί και λογομαχίες,το ίδιο όπως στην επαρχία δέν είναι και στις πόλεις;
Δέν τσακώνονται για μιά θέση πάρκινγκ,η μιά θέση στην ουρά;
Και οι περισσότεροι μικρομαγαζάτορες αντιθέτως από αυτά που λές,νομίζω πώς έχουν κρυμένα πισω απο τον πάγκο τους, καραμπίνες,πιστόλια,μαχαίρια και ότι άλλα όπλα μπορούν.
Και ο πατέρας που ευνουχίζει τα παιδιά του,βρίσκεται τόσο στην επαρχία,όσο και στην αθήνα.


Άντε άλλα τρία μείνανε.Θα τα πάρω με τη σειρά τώρα γιατί ζαλίστηκα.Το νούμερο πέντε:
Όχι το μετάνοιωσα,το νούμερο έξη:
Δέν θα σκότωνα άν κάποιος μου έλεγε ότι μου κλέβουν το τέτοιο μου και το άλλο μου,αλλά αυτό δέν έχει καμμιά σχέση.Εξετάζουμε αυτό το πρόσωπο,πέρα από το άν έγινε η όχι έγκλημα.Δέν είπα ότι αυτό είναι η κινητήριος δύναμη του εγκληματος,απλώς ότι δέν μπορουμε να το εντάξουμε σε καμμιά κατηγορία,να του αποδώσουμε κανένα κίνητρο και καμμία αιτία και κανένας φυσικός μηχανισμός δέν φαίνεται να λειτουργεί σε αυτό. Για αυτό και το αντιστοιχίζω με το πνεύμα η την διανόηση,ίσως και την τέχνη (μάλλον όχι όμως με την ψυχή που εγραψα χθές).Με την πονηριά,την εξαπάτηση,και τον παραλογισμό δηλαδή,που τελικά ζεί και στην κοσμάρα της,πέρα από οποιαδήποτε πραγματικότητα,εγκληματική η μή.Για την κινητήρια δύναμη λοιπόν της σκέψης του ανθρώπου μίλησα και όχι του εγκληματος.
Εκτός άν η σκέψη μπορεί να θεωρηθεί και εγκληματική,οπότε μάλλον θα συμφωνήσω μαζί σου.


Και τώρα το νούμερο επτά:
Νομίζω πώς η προηγούμενη έκτη απάντηση ,καλύπτει και αυτήν.
Και δέν βλέπω την σχέση που μπορεί να έχουν αυτά με τις αποφάσεις των δικαστών.


Και το τελευταίο νούμερο,ναι επιτέλους το τελευταίο,το νούμερο πέντε:
Ότι ο πατέρας του ήταν αυστηρός και τον καταπίεζε αυτό είναι μιά πληροφορία που δόθηκε απο τα μέσα ενημέρωσης και όχι ένα συμπέρασμα ή μιά ανάλυση.
Μπορεί οι ειδικοί να το ανέλυσαν καταλήγοντας ότι ίσως αυτό να ήταν η αιτία του εγκληματος,αλλά εγώ δέν έγραψα αυτό για να μου λές ότι τους αναγνωρίζω ή τους αντιγράφω.
Είπα για τον συμβολισμό μιάς παρέας ενόπλων σε μιά τέτοια καταπιεσμένη προσωπικότητα (αυτό είναι εντελώς διαφορετικό και δέν το είπε κανείς ειδικός στη τηλεόραση).
Πράγμα που σημαίνει ότι δέν φταίνε οι όποιες ψυχικές βλάβες του δράστη,ούτε όμως και το περιβάλλον (κυνηγοί).Παρά φταίει το γενικότερο έλλειμα που έχει ο κόσμος και που καμμιά πολιτεία που λές δέν μπορεί να καλύψει,εκτός άν είχε θεικές δυνάμεις.
Για αυτό και κάθε έγκλημα που γίνεται,φορτώνεται σε όλων τις πλάτες μας ανεξαιρέτως.
Και δέν ξέρω πώς έχεις συμπεράνει ότι υποστηρίζω πώς ο άνθρωπος είναι μόνο το περιβάλλον του(όταν μάλιστα έχω γράψει τόσες φορές για τον παντοδύναμο παρατηρητή που επηρεάζει το περιβάλλον του),μιάς και στο θέμα δηλώνω πλήρη άγνοια.Έτσι αυτό που συνήθως λέω,είναι ότι ο άνθρωπος είναι περιβάλλον ,αλλά και το περιβάλλον είναι άνθρωπος.
Μπορεί κάποιος να πεί κάτι λιγότερο αόριστο από αυτό;














































Τέρμα τα νούμερα για σήμερα.
(άντε ρε διαναθήνα,να δούμε πότε θα συμφωνήσουμε σε κάτι πιά).