Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 04, 2006

Διακοπές.

Οι «διακοπές» είναι τελικά η περίοδος του ανθρώπου όπου αυτός έρχεται πιο πολύ από όλες τις άλλες εποχές του έτους, σ επαφή με το υπαρξιακό του πρόβλημα.

Το βιώνει καθημερινά με την ειλικρίνεια που ξεχνά τον υπόλοιπο χρόνο χωμένος στη δουλειά και τη τακτοποιημένη ζωή στο σπίτι του.

Σας έχει τύχει σίγουρα να στήσετε μια μικρή φωλιά σε ένα ενοικιαζόμενο εποχιακό δωμάτιο ή ένα μικρό βασίλειο γύρω από το μικρό αντίσκηνο. Τι πιο γλυκά τραγικό από την εντύπωση ότι είναι ένα παιγνίδι μικράς διαρκείας με ημερομηνία λήξης την ημέρα της επιστροφής. Το ξέρετε ότι θα κρατήσει λίγο κι όμως το στήνετε με τόση φροντίδα, σκηνοθετώντας μια μικρή ζωούλα.


Θα ήθελα να μπορούσα να σκηνοθετώ με τον ίδιο τρόπο τις ημέρες μου.
Με ένα μικρό σημειωματάριο να περιηγούμουν τον κόσμο.
Μια εβδομάδα εδώ, ένα μηνάκι εκεί.
Ολα τούτα τα σημειωματάρια να τα έβρισκαν τα εγγόνια μου στο χέρι μου όταν θα ήμουν πολύ γριά αγκαλιασμένη με τον Θάνατο.

Θα έλεγαν τότε σίγουρα, να, μια σοφή γριά που δεν το έπαιξε σοφή.

Να είχαν μέσα από Αφρική και λίγο από θαλασσινά ταξίδια και λίγο έρωτα και ένα σωρό ατοπήματα καταχωνιασμένα στα μπαούλα....

Δε κάνει να παραδώσω τη ψυχή έτσι άχαρα. Τι θα πω στους αγγέλους σαν με ρωτήσουν πώς την πέρασα τη ζωή κει κάτω από τα άστρα;

Ο Κόσμος εξακολουθεί να με καλεί.
Τούτη η φλόγα μέσα μου να υψώνει παρατηρητήρια...

2 σχόλια:

aspic είπε...

Και όπως λές διανάθενα,ο άνθρωπος χώνεται στην τακτοποιημένη ζωή του,σε συνεχείς επαναλαμβανόμενους κύκλους δηλαδή,αποφεύγοντας έτσι τον εαυτό του και τα υπαρξιακά προβλήματα που τον συνοδεύουν.Το παράδοξο είναι,πώς αυτή την αυτιστική του συμπεριφορά,την εκδηλώνει ακριβώς λόγω του εγωκεντρισμού του,λόγω δηλαδή της επιθυμίας του να ασχολείται συνεχώς με τον εαυτό του.
Και βέβαια όπως συμβαίνει πάντα,όταν ασχολείσαι μονομανώς με ένα πράγμα τότε δέν το γνωρίζεις ποτέ.Αντιθέτως θα το γνωρίσεις όταν ασχοληθείς με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό.Διότι η αλήθεια των πραγμάτων όπως έχουμε πεί παλιά και στο μίσσος,δέν βρίσκεται σε αυτά τα ίδια τα πράγματα,αλλά στις σχέσεις τους.

Στις διακοπές λοιπόν συνήθως επιθυμούμε και επιλέγουμε να κάνουμε ένα διάλλειμα από τον αυτισμό μας.Να εξωστρέψουμε στον κόσμο,να γίνουμε πιο κοσμοπολίτες ρε αδελφέ.
Σίγουρα όμως, έτσι θα έλθουμε αντιμέτωποι με μιά καινούργια πραγματικότητα μας,που άν είμαστε διατεθειμένοι να την δούμε,τότε θα αντιμετωπίσουμε και τα κυρίαρχα υπαρξιακά της προβλήματα (ποιός είμαι εγώ,ποιός είσαι εσύ,ποιός είναι ο κόσμος,από που ήλθε και που τραβά,ξέρεις τώρα....).
Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν,το πιθανότερο είναι πώς θα φτειάξουμε την προσωπική μας παραμύθα,θα μπούμε σε ένα ρόλο όπως κάνουμε συνήθως, έτσι το πιθανότερο είναι να μας γοητεύσει ο καινούργιος μας ευατός και να περάσουμε ωραία,φτειάχνοντας όμως έτσι μιά καινούργια αυτιστική συμπεριφορά που με τον καιρό θα μας γυρίσει και πάλι στην βαρεμάρα μας.
Υπάρχει όμως και η περίπτωση,άν κυρίως η διατροφή μας είναι φτωχή σε ζάχαρη και λιποπρωτείνες, να επιμείνουμε στην εξωστρέφειά μας,να μήν κλειστούμε στο παραμύθι,οπότε πραγματικά θα περάσουμε ένα μεγάλο η μικρό υπαρξιακό σόκ.
Δέν θα περάσουμε ωραία,αλλά ούτε και άσχημα.
Απλώς θα περάσουμε.
Και ίσως εντέλει καλή μας διανάθενα,το πέρασμα να έχει μόνο σημασία.

Και σε αυτή την πιο δυσάρεστη δεύτερη περίπτωση λοιπόν,άν θέλουμε να γυρίσουμε κανονικά στην τακτοποιημένη ζωή μας και να μήν μας μαζέψουνε σε καμμιά ψυχιατρική κλινική,θα πρέπει να φροντίσουμε στην επιστροφή μας να καλύψουμε τα πράγματα με ένα παραμύθι,αφού φάμε βέβαια μισό αρνί και μιά τούρτα παγωτό για να στηλωθούμε.
Και στις δύο περιπτώσεις δηλαδή,ένα παραμύθι μας γλυτώνει και η διαφορά είναι άν το φτειάχνουμε τώρα η μετά και τι δίαιτα ακολουθούμε.
Εγώ ας πούμε,ιδιόρυθμος και περίεργος που τα πάντα μου την σπάνε και ποτέ δέν περνάω καλά στις διακοπές,φροντίζω να περνάω ωραία εκ των υστέρων,αφηγούμενος δηλαδή ένα σωρό ιστορίες για το πόσο ωραία πέρασα.
Ψέμματα;
Γιατί ψέμματα,αφού είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος όταν τις διηγούμαι ότι έτσι πέρασα στις διακοπές.Ψέμματα θα ήταν άν όταν τα έλεγα, μέσα μου ήμουν σίγουρος ότι πέρασα αλλοιώς.Αυτό είναι το ψέμμα,μήν μπερδεύουμε τα πράγματα.
Δέν είναι ψέμμα λοιπόν.Απλώς είναι μιά άλλη εκδοχή της αλήθειας.
Διότι όπως πάλι έχουμε πεί και από παλιά στο μίσσος,η μία και μοναδική αλήθεια είναι ότι δέν υπάρχει μία και μοναδική αλήθεια.

Τώρα δικαίως εσύ θα μου πείς,μα καλά ρε κυρ άσπικ,έτσι όπως τα λές,το παραμύθι είναι που μας κάνει και περνάμε ωραία και όχι οι ίδιες αυτές οι διακοπές.
Μπράβο διανάθενα,πολύ εύστοχη η παρατήρησή σου.
Το παραμύθι είναι βέβαια.Και για να έχουμε ωραίο παραμύθι,να περάσουμε ακόμη πιο ωραία,δέν θα πρέπει να περνάμε ωραία στις διακοπές.Μιά φορά,πάνε χρόνια,που πέρασα καλά στις διακοπές,δέν μπόρεσα να φτειάξω κανένα παραμύθι.
Τι να το κάνω λοιπόν,να περνάω ωραία για δέκα δεκαπέντε μέρες,άν μετά δέν έχω κανένα ωραίο παραμύθι για όλη τη χρονιά;
Διότι οι άγγελοι δέν δίνουν δεκάρα τσακιστή άν περάσαμε καλα ή όχι στην ζωή μας διανάθενα.Αυτό που τους νοιάζει είναι απλώς άν περάσαμε,τα τυπικά δηλαδή,για αυτό και στέκονται πίσω από το πάσο σάν δημόσιοι υπάλληλοι,αδιάφοροι και βαρεμένοι,φροντίζοντας τις διατυπώσεις,τις υπαρξιακές τέτοιες.
Και θα σε ρωτήσουν,δέν θα σε ρωτήσουν νομίζεις;
Θα σε ρωτήσουν,τα τυπικά πάλι,όπως ρωτάνε οι δημοσιοι υπάλληλοι.
Που μένεις,πώς σε λένε,πότε γεννήθηκες,τι δουλειά έκανες και τέτοια.
Και τι θα τους απαντήσεις εσύ;
Ότι σε λένε διανάθενα,και μένεις στην αθήνα και λοιπά και λοιπά;
Άμα τους πείς αυτά,πάει το χασες το παιχνίδι.
Θα σου βάλουν την σφραγίδα της επικύρωσης και θα σε στείλουν στο αρχείο.
Θα πρέπει να έχεις έτοιμο το παραμύθι λοιπόν.
Γιατί οι άγγελοι δέν κάνουν ποτέ διακοπές,δέν περνάνε ποτέ χάλια,και ένα παραμύθι το έχουν μεγάλη ανάγκη.
Το χρειάζονται.











































Ο άγγελος το θέλει το παραμύθι του,που λέει και μιά παλιά κογκολέζικη παροιμία.

dianathenes είπε...

Έτσι όπως τα λες φίλε μου Ασπικ, υποψιάζομαι ότι αυτοί πίσω από το πάσο δεν είναι άγγελοι αλλά δημόσιοι υπάλληλοι που σε ρωτούν μόνο τα τυπικά κι ότι αντίθετα απ ότι πιστεύεται, εγώ, με το "παραμύθι" που θα εφεύρω στη ζωή μου κάτω από τα άστρα, πρέπει να γίνω άγγελος πριν μετοικίσω στον Ουρανό, ώστε όταν τους το πω να τους μεταμορφώσω σε αγγέλους....

Με άλλα λόγια, εμείς τους ενθρονίζουμε σε αγγέλους και η μοναξιά τους αίρεται από τη δική μας αγγελικότητα-από το παραμύθι μας.




υγ ένα όμορφο κείμενο για τις "διακοπές" εδώ.Αξίζει να το διαβάσετε.

κλικ εδώ