Σάββατο, Σεπτεμβρίου 30, 2006

Αναρωτιέμαι...

Αναρωτιέμαι αν και εσείς εκνευρίζεστε με τα φακελάκια που σας έρχονται με το ταχυδρομείο από τους διαφόρους υποψηφίους των εκλογών. Επίσης όταν σας τηλεφωνούν αρχίζοντας τα καλησπέρα σας, ξέρετε ο πατέρας σας και ο πατέρας μου ήταν μαζί....ή μητέρα σας και η μητέρα μου κατάγονται από....

Ξέρω ότι κάποιοι πρέπει να "βγουν" αλλά αναρωτιέμαι γιατί αυτοί θέλουν να βγουν. Τι είδους άνθρωποι είναι; Μήπως αγαπούν τον τόπο περισσότερο από μένα;

Αναρωτιέμαι επίσης γιατί εγώ έχω δεχτεί να με αντιπροσωπεύουν άλλοι.

Μήπως τώρα με το διαδίχτυο υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι και να αποφασίζουμε όλοι για όλα αυτοπροσώπως;

44 σχόλια:

ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΕΝΙΔΗΣ είπε...

Ο ποιητής Κάμμινγκς το έλεγε όμορφα:Πολιτικός είναι ένας κώλος που έχουν κάτσει όλοι εκτός από άνθρωπος...Προσοχή,δεν είναι αφορισμός ούτε απόπειρα απαξίωσης της πολιτικής!

aspic είπε...

Να ορίστε διανάθενα,το βλέπεις πώς αυτοαναιρείσαι;
Στο προηγούμενο τόπικ αποθεώνεις τις σχέσεις των ανθρώπων και εδώ τις καταδικάζεις.
Μα τι θέλεις επιτέλους;
Όλα σου φταίνε και όλα σου βρωμάνε.

Διότι τι άλλο από μιά ευκαιρία για ωραίες και κανούργιες κοινωνικές σχέσεις είναι όλη αυτή η προεκλογική περίοδος;
Εκτός άν έχεις μείνει ακόμη στα παλιά,και πιστεύεις πώς οι εκλογές γίνονται για λόγους καθαρά πολιτικούς και εξουσίας,θεωρώντας πώς η πολιτική η εξουσία,η οικονομία και λοιπά δέν είναι και αυτά κοινωνικές σχέσεις.
Ξύπνα διανάθενα.
Ο πραγματικός λόγος που γίνονται οι εκλογές,δέν είναι για να βγούν δήμαρχοι και βουλευτές,αλλά για να έλθουν οι άνθρωποι σε επικοινωνία μεταξύ τους.
Να βγούν στους δρόμους,να συζητήσουν,να φωνάξουν,να πούν ψέμματα,να τσακωθούν,να αποκτήσουν φίλους και αντιπάλους,να γίνει νταβαντούρι δηλαδή.
Ένα ωραίο παρτάκι από άκρη σε άκρη της χώρας.
Χαλάρωσε λοιπόν και απόλαυσέ το.
Τώρα άν νομίζεις εσύ,πώς όλα αυτά μπορεί να τα υποκαταστήσει μιά διαδικτυακή και μάλιστα διαδιχτυακή ψηφοφορία όπως λές,τότε τι να πώ.
Καμμιά απόφαση,έστω και αυτοπροσώπως όπως πάλι λές,δέν μπορεί να βελτιώσει τις κοινωνίες.Οι κοινωνίες βελτιώνονται από μόνες τους,όταν έλθει η ώρα τους.
Είναι σάν τα φρούτα που θέλουν τον καιρό τους για να ωριμάσουν στα δέντρα.
Το μόνο που θα κατάφερνε μιά τέτοια διαδικτυακή διαδικασία,θα ήταν να γίνουν οι άνθρωποι ακόμη πιο απομωνομένοι και ψυχροί.
Να δείς πόσο θα νοσταλγούσες μετά τους διάφορους γραφικούς υποψήφιους και τα πανηγύρια που στήνονται σήμερα.
Για αυτό σου λέω,απόλαυσέ το και μήν γκρινιάζεις.












































Μήπως πρέπει να πάμε και εμείς με το πνεύμα των ημερών και να κάνουμε εκλογές στο μπλόγκ;
Πέντε είμαστε,χρειαζόμαστε ένα πρόεδρο να μας οργανώσει.
Να μας κάνει το πρώτο μπλόγκ και το πιο ξακουστό στην πιάτσα.
Δεκάδες,εκατοντάδες πόστ κάθε μέρα.
Θα πέφτει το σύστημα από το συνωστισμό.
Έ διανάθενα;

wpleftyboy είπε...

καποτε υπηρξα προεδρος

στην 1η γυμνασιου (πρωτη και τελευταια)

εκλεχθηκα δημοκρατικα κατοπιν μυστικης ψηφοφοριας στην οποια δεν θεωρησα σωστο να ψηφισω τον εαυτο μου (μια ζωη τετοιος μαλακας ειμαι)αλλα παρ' ολ' αυτα βγηκα και μαλιστα πανηγυρισα τη νικη μου χοροπηδωντας πανω κατω (πως δεν εκανα και κανα κωλοδαχτυλο στη δευτερη ...!!!δεν το ειχα σκεφτει γιατι δεν ειχα ωριμασει ακομα πολιτικα...ηταν το πιο γλυκο γκομενακι του Α1 ...τωρα τελευταια την ειδα στο χωρο εργασιας της...ειναι ενα ματσο χαλια...κι εγω δεν παω πισω ομως...τελος παντων.

Αλλο ηθελα να πω ομως...
(ο κωλος της ειναι τεραστιος και ευτυχως μπορω μονο να φανταστω ποση κυτταριτιδα θα εχει... ενιγουεϊ, τοτε ολοι τη γουσταραν γιατι ηταν το πιο σουπερ κτλ)...η αξια του νικημενου δινει αξια στη νικη του νικητη...

ξερεις ντιανα ,θα μπορουσα τωρα να σκαρωσω στο φτερο μια ιστορια γι αυτο το κοριτσι
κι εκεινο τ' αγορι
που κλειστηκαν μια μερα μετα το μαθημα στις γυναικειες τουαλεττες
και απο τοτε δεν τους ξαναειδε ποτε κανεις...

σημασια εχει οτι ανακατευτηκαν εκλογες ,κωλος κι ανθρωπινες σχεσεις


κι επειδη εγω παντα βρισκω κωλους στο κεφαλι μου ετοιμους ν' ανακατευτουν σε οτι κανω

σας υποσχομαι αγαπητοι μου συμπλογκιτες να βρω εναν ή και περισσοτερους κωλους και για σας μετα τις επερχομενες διαδικτυακες εκλογες του υποβρυχιου...αν βγω προεδρος δηλαδη.

το μονο σιγουρο ειναι οτι οπως και να γινουν οι εκλογες οι υποψηφιοι θα ειναι ιδιοι εκτος κι αν γινει κατι πραγματικα επναστατικο μεσω της τεχνολογιας

να αλλαξουν οι υποψηφιοι και απο ανθρωποι να ειναι προγραμματισμενοι
υπερυπολογιστες τους οποιους θα τους προγραμματισουν μια και καλη οι ικανοτεροι επιστημονες και μετα θα τους αφησουν να αποφασιζουν τεσσερα χρονακια για τα παντα...αδιαφθοροι και οχι αδιαφοροι...ακριβοδικαιοι αποφασιζουν παντα με το γραμμα του νομου και ακολουθουν αυστηρα το προεκλογικο τους προγραμμα...ουτε κουμπαρους θα εχουν ουτε κουμπαρες ουτε κουμπαραδες...αυτο δεν
(θελουν τοσο εναγωνιως οι ευαγγελατοι να)
απαιτουμε απ' τους εκλεχθεντες ετσι κι αλλιως ?

βλεπω το συστημα πολυ σπεσιάλε ...εκτος απο ενα πραγματακι που ισως κι αυτο να διορθωνεται καθως μεσω της πανδαματωρος τεχνολογικης μας προοδου φτανουμε σιγα σιγα (σιγα μη σκονταψουμε) στην (αυτο-απο)θεωση .

κι αυτο το πραγματακι ειναι αυτο που ολοι ονειρευομαστε ....
δεν ειναι ενα κομματακι καθαρος ουρανος και μια γουλιτσα γαργαρο κρυο νερο σαν εκεινο που ετρεχε απ΄την κρηνη στη σκια ενος
γερο-πλατανου...
ειναι ενα (και δυο δεν μας πειραζουν) κομματι κωλος απ' τα σκιερα κωλομερια του πλησιον μας ...

aspic είπε...

Ναι λέφτυ,όλα γίνονται για ένα ή και δύο όπως λές κωλομέρια.
Που άλλοτε θέλουμε να τα φάμε και άλλοτε να τα πηδήξουμε.Και στις δύο περιπτώσεις να τα ξεσκίσουμε.
Σέξ και εξουσία.
Και ότι και να λέει ο πολιτικός,ότι και να λέμε και εμείς οι ψηφοφόροι,η αλήθεια είναι πώς αυτός θέλει να μας γαμήσει και εμείς θέλουμε να τον φάμε.
Όλα τα άλλα είναι μεγάλα λόγια.
Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν,άν τις πολιτικές αποφάσεις τις αφήναμε σε έναν ψυχρό αλλά και δίκαιο υπολογιστή,που λές και εσύ και η διανάθενα,τότε θα ήταν τόσο αντιερωτικός που μονομιάς οι βασικοί κινητήριοι μηχανισμοί της κοινωνίας θα κατέρρεαν.
Σε μιά τέτοια κοινωνία οι άνθρωποι θα πάθαιναν βαρειά κατάθλιψη.
Το πρόβλημα των κοινωνιών,δέν είναι να πάρουν δίκαιες και έντιμες αποφάσεις,αλλά να κάνουν αυτές τόσο ερωτικές που να μπορούν να είναι λειτουργικές και να κινούν τον κόσμο.
Δυστυχώς μέχρι τώρα όμως,ο ερωτισμός δέν παράγεται από αυτό που θέλουμε να λέμε ηθική και αρετή,αλλά από τα αντίθετά τους.
Για αυτό τον λόγο λοιπόν,η πρόοδος των κοινωνιών,δέν μπορεί να είναι έργο ενός υπολογιστή,ούτε κάν ενός πολιτικού,παρά ενός ποιητή (με την ευρεία έννοια) που θα μας αποκαλύψει τα ζουμερά κωλομέρια της δικαιοσύνης και της αρετής και θα κάνει να μας τρέχουν τα σάλια.
Αλλά που να τον βρείς τώρα έναν τέτοιο ποιητή;





































Το λοιπόν,για να ανάψουνε και λίγο τα αίματα εδώ μέσα και να βρούμε έναν ρυθμό,προτείνω και πάλι να κάνουμε εκλογές.Και μάλιστα η ψηφοφορία να γίνει την μέρα των δημοτικών εκλογών.
Είναι ωραίες αυτές οι τελετουργίες και βοηθούν τον άνθρωπο να γίνεται πιο δημιουργικός.
Και μιάς και ο λέφτυ έβαλε υποψηφιότητα,εγώ προτείνω σάν αντίπαλο του τον άτομαντ.
Έ;
Τι λέτε;
Θα ψηφίσουμε ,και μάλιστα προτείνω να το κάνουμε φανερά για να αναπτυχθούν και οι ανάλογες αντιπάθειες και έχθρες,και όποιος θέλει μπορεί να φέρει και ετερομπλογκίτες και ετεροφορουμίτες να ψηφίσουν και αυτοί.
Άντε ετοιμαστείτε.
Το χαμίνι που είναι να βοηθήσει και αυτό;
Και βέβαια οι υποψήφιοι θα πρέπει να βγάλουν προεκλογικούς λόγους,να καταθέσουν προγράμματα,πλήρη ψεμμάτων,υποσχέσεων και άλλων συναφών ρητορικών τεχνουργημάτων.
Άντε άτομαντ,έλα γρήγορα.
Ετοιμάσου να κυβερνήσεις.
Σου έχω κλείσει ραντεβού με την μπλογκοιστορία.
Δουλειά,δουλειά.

Black Swan είπε...

Ευχαριστώ
Ευχαριστω..
Είμαι βαθιά συγκινημένος γιατί αυτή η εθνική ενότης, εν τοις κινδύνοις, πάντα με συνάρπαζε...

Ήθελα πάντα να κυβερνήσω αλλά δεν με άφηναν οι περιστάσεις.

Βάσκανες και ατίθασες!

Εκεί που πήγαινε να κυβερνήσω -τσουπ- γεννητούρια.

Το ανέβαλα!

Εκεί που ξαναπήγαινα να κυβερνήσω -τσουπ- ο εργοδότης μου και ανεβοκατέβαινα στα κότερα.



Δεν μπορεί, λέω, κάποτε θα κυβερνήσω!

Πάω να κυβερνήσω και διαπιστώνω ότι με υπονομεύει το κόμμα στο υπόστεγο!
Όπα, λέω, ατμόσφαιρα ζοφερά και οσμώδης, πάμε υποβρύχιο Συνέδριο! Θολό εκεί στο βυθό το τοπίο, ε τότε να το καθαρίσουμε...
Και τότε ξύπνησα........και ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΕΙΛΩ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ σε όλους.

Και να πω πως οι αναρχοσοσιαλιστές δεν παντρεύονται ποτέ την εξουσία, δεν γίνονται εξουσιαστές και εξουσιομανείς, τη χρησιμοποιούν απλώς για να επιτύχουν τους σκοπούς τους.


Έτσι σήμερα αποφάσισα να σας ανακοινώσω μια μεγάλη-ιστορική απόφασή μου, που ελπίζω να αποτελέσει το παράδειγμα .

Αποχωρώ, ως εν ενεργεία υποψήφιος.

Αποχωρώ νικητής και όχι ηττημένος.

Για να δώσω χώρο, τόπο στους νεότερους. (εκεί στο βάθος ακούγεται από ένα μαγαζί το «Κάρμινα Μπουράνα».

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ ΜΠΡΕ !

Φτιάξτε παντού Μπλογκεπιτροπές πρωτοβουλίας.

Οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου ενώνονται, κινητοποιούνται και πάλι και σχηματίζουν ένα νέο, σύγχρονο, ανεπανάληπτο κίνημα για τη ριζική αλλαγή της κοινωνίας.

ΥΓ. ΞΑΝΑΞΥΠΝΗΣΑ ΙΔΡΩΜΕΝΟΣ. Ήταν ο ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ καβάλα στο άλογο .

«Θέλεις λίγο νερό;». Με ρώτησε.

«ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΑΡΗ; ΕΦΥΓΑΝ ΟΙ ΦΑΣΊΣΤΕΣ;»

«Όχι, παιδί μου, όνειρο ήταν, πιες λίγο νερό κι έλα να δεις τον Ελευθέριο. Δίνει συνέντευξη στο Ράδιο -Μισσος».

wpleftyboy είπε...

BRAVO ASPIC

ξεκαθαρισες ακριβως αυτο που εθιξα

παιζοντας με τη διπλη σημασια του κωλου

που απ' τη μια μερια ειναι ερωτικος

κι απ' την αλλη βρωμερος
κι απ' την παραλλη υπαρχει και η εκφραση "εδωσα κωλο" οπως και "εστησα κωλο"

και ισως τελικα ολα αυτα καπου τεμνονται

δηλ. η υποταγη "το στησιμο" εχει βαθεια σχεση με την εξουσια αλλα και τον ερωτισμο

και οταν εγω χοροπηδουσα στην 1η γυμνασιου ελεγα απο μεσα μου

"σε γαμησα"

οποτε αγαπητη ντιανα
η εξουσια οπως και να κερδιζεται
με εκλογες διαδικτυακες
με εκλογες κλασσικες
με εκλογες τραβεστι
με τα οπλα

κρυβει απο κατω την ιδια ουσια

τη συνουσια εξουσιαστη και εξουσιαζομενου

που μ' ενα μαγικο και S & M τροπο
(που στην πραγματικοτητα δεν ειναι καθολου μαγικος )μαθαμε ολοι να αγαπαμε και να δεχομαστε ως φυσικο .

υγ. ασπικ πιστευω να καταλαβαινεις οτι γραφοντας οπως εγραψα για υπερυπολογιστες κυβερνητες ηθελα να εκμαιευσω απο τη ντιανα και απο ολους βεβαια μια αντιδραση σαν τη δικια σου ...
γιατι καλος ο υπερυπολογιστης αλλα δεν μπορει να προσφερει την ικανοποιηση που ολοι θελουμε καθως δεν μπορει (ακομα?) να προγραμματιστει μεσω ορμονων να νοιωσει και να δωσει την ουσια της εξουσιας

για να συνεχιστει λοιπον η ωραια συζητηση θα βαλω τον ατομαντ στο παιχνιδι(τι λετε να κανω καμμια εκπομπη σπεσιαλ αφιερωμενη σε μας τους υποβρυχιους σημερα το βραδυ?)

"Και να πω πως οι αναρχοσοσιαλιστές δεν παντρεύονται ποτέ την εξουσία, δεν γίνονται εξουσιαστές και εξουσιομανείς, τη χρησιμοποιούν απλώς για να επιτύχουν τους σκοπούς τους."

χμμμμμμ! ατομ και οι αναρχοσοσιαλιστες εχουν ορμονες και γι αυτο πιστευω οτι διατηρουν τη σχεση τους με την εξουσια ακεραια

γνωμη μου ειναι οτι πραγματικα ελευθερος και αντεξουσιαστης σε ολες τις εκφρασεις της ζωης του μπορει να ειναι μονο καποιος που ζει εντελως μονος κι ερημος σε μια βουνοκορφη...

η αναγκη του ειδους μας να συναγελαζεται υπαγορευει την ερωτικη μας σχεση με την εξουσια

τις λιγοστες φορες που ο ανθρωπος μπορεσε να ξεφυγει απο αυτη την βασανιστικη ερωτικη σχεση απλα ξεφυγε απο τη φυση του κι εγινε τερας (κατι σαν αυτο που θεωρουνταν απο το χωριο ο παππους της χαϊντι).

(κι αν εφευγαν οι φασιστες ,θα ερχοταν καποιοι αλλοι εξουσιαστες στη θεση τους...διαβαστε την παρακατω βιογραφια και δειτε οτι η εξουσια ηταν παντου και παντα και απο ολες τις πλευρες...)

"Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι (Buenaventura Durruti)


Αν η αναρχία έγινε μια φορά αρχή , αυτή ήταν στην εμφύλια Ισπανία , στην Αραγόνα και ιστορικός ηγέτης της παραμένει ο Ντουρρούτι. Ηταν μια μορφή γένημα θρέμα της κοινωνικής αδικίας του τέλους του 19ου αιώνα , πονεμένη , οργισμένη και αντιφατική. Γενήθηκε στην Λεόν το 1896 και ξεκίνησε μαθητευόμενος μηχανικός όπου ήδη στα 19 του χρόνια είναι συνδικαλιστής μέλος του UGT. Στα 1917 παίρνει μέρος στην μεγάλη απεργία που τελειώνει με ανθρωποκυνηγητό , 70 νεκρούς και 2000 φυλακισμένους, κι αυτοεξορίζεται στη Γαλλία. Επιστρέφει το 1919 κι εγγράφεται στο CNT αλλά και πάλι καταδιώκεται απ την αστυνομία. Περνάει στην παρανομία και συνεχίζει μια σειρά κλοπών τραπεζών όπου τα χρήματα διατίθενται για να επιζήσουν οι οικογένειες των πάμφτωχων φυλακισμένων συναδέλφων του. Αλλά αυτός ο χαρακτήρας ‘Ρομπέν των Δασών’ καταντάει σκληρός μέσα σε μια σκληρή κοινωνία. Το 1931 εγκαθίσταται στη Βαρκελώνη κι εγγράφεται στα FAI , την μιλίτσια των Αναρχικών , που αποτελούν οι πρώην φυλακισμένοι σύντροφοί του στους οποίους επιβάλλει σιδερένια πειθαρχία. Εχοντας μέσα του ξεκαθαρισμένο το τι κοινωνικά είναι γι αυτόν σωστό , διαφοροποιείται απ την κυβέρνηση στη Μαδρίτη , ανακηρρύσει μια ανεξάρτητη Αραγονία κι επιβάλλει το δικό του καθεστώς : πρόκειται για μια απόλυτη αταξική κοινωνία αλλά όπου οι χωρικοί καταντούν υποχρεωτικά οι αιώνιοι σκλάβοι της γής που η ανάγκη του πολέμου υποχρεώνει σε αδιάκοπη εργασία ελάχιστα αμοιβόμενη. Ο κόσμος τον θεωρεί τύρρανο κι εκείνος δεν νοιώθει την ανάγκη να δίνει εξηγήσεις , απλά απαιτεί υπακοή. Οταν η Μαδρίτη του ζητά να ενταχθεί στις στρατιωτικές δυνάμεις της Δημοκρατίας , αντιδρά : οι αναρχικοί είναι εχθροί των κομουνιστών που ορίζουν το επιτελείο , η ιδέα της υπαγωγής σε μια ανώτερη αρχή αντιβαίνει στην νοοτροπία του. Μαδρίτη και Ντουρρούτι βρίσκονται σε άσχημο σημείο αλλά η δημοφιλία του Nτουρρούτι ανάμεσα στα FAI είναι πολύ υψηλή.
Ακόμα κι η κυβέρνηση της Βαρκελώνης τρέμει τα λαϊκά του τάγματα που δεν διστάζουν να μπούν με τα όπλα στα κυβερνητικά γραφεία για να επιβάλλουν την άποψή τους. Ο Ντουρρούτι θεωρεί την κυβέρνηση στην Μαδρίτη μια άλλη μορφή της Μπουρζουαζίας και τους σοσιαλιστές σαν μια ήπια μορφή δεξιάς καταδυνάστευσης ενώ για τους κομουνιστές κρύβει μόνο το απόλυτο μίσος. Οταν η Μαδρίτη κυκλώνεται , καλείται να συνεισφέρει κι αυτός στην άμυνα : θέτει όρους για την συμμετοχή του και δηλώνει δυσαρεστημένος με τους κομουνιστές ότι δεν τον εφοδιάζουν με καλό οπλισμό γιατί ‘…δεν ανέχονται να δεί ο κόσμος ότι οι αναρχικοί θα σώσουν την Μαδρίτη κι όχι οι κομουνιστές…’. Λίγες μέρες αφ ότου θα βρεθεί στο μέτωπο μια σφαίρα τον σκοτώνει : είναι μια σφαίρα στην πλάτη. Αν και 500.000 θα ακολουθήσουν στη Βαρκελώνη την κηδεία του , η σφαίρα εκείνη που ‘έγραφε το όνομά’ του αποδείχτηκε αργότερα πως προέρχονταν από κάποιον κομουνιστή πράκτορα του κυβερνητικού επιτελείου. Η εξουδετέρωσή του είχε αποφασιστεί μια βδομάδα πρίν στην Μαδρίτη. Λίγο αργότερα η κομουνιστική εφημερίδα θα γράψει ότι : ‘ …Οσον αφορά την Καταλονία, η εκκαθάριση των Τροτσκιστών και Αναρχο-συνδικαλιστών ξεκίνησε και θα διεξαχθεί με την ίδια ενεργητικότητα εδώ όπως και στην ΕΣΣΔ… ‘. Αργότερα μέσα στο ίδιο πλαίσιο θα εκτελεστούν πολλοί αριστεροί κι αναρχικοί που δεν συμφωνούσαν με τον Στάλιν κι είχαν βρεί πολλοί απ αυτούς καταφύγιο στην Ισπανία. Το τί σκέφτονταν ο Ντουρρούτι , το περιγράφουν τα παρακάτω λόγια του που δρούν σαν ένα είδος επιτάφιου :

« Εμείς είμαστε αυτοί που θα κληρονομήσουν την γή. Αμφιβολία δεν υπάρχει . Η μπουρζουαζία θα τιναχτεί στον αέρα και θα εγκαταλείψει το βάθρο της ιστορίας. Τα ερείπια δεν τα φοβώμαστε εμείς που είμαστε οι οικοδόμοι των σπιτιών. Θα τα φτειάξουμε όλα πάλι απ την αρχή. Αυτόν τον νέο κόσμο κρύβουμε μεσα στη καρδιά μας «

αναδημοσιευση απο
http://imansolas.freeservers.com/scw/Spanish%20Civil%20War%207.html

aspic είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
aspic είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
aspic είπε...

(τρίτο και φαρμακερό.Ελπίζω να μήν το σβήσω και αυτό)

Μπράβο και σε σένα λέφτυ,μιάς και θα συμφωνήσω μαζί σου,διαφωνώντας ταυτόχρονα με τον άτομαντ,αφού νομίζω πώς κανένας σκοπός ανώτερος της εξουσίας δέν υπάρχει.Και η χρησιμοποίησή της σάν μέσο,άν και όπου γίνεται,αποσκοπεί ακόμη σε μεγαλύτερη εξουσία.
Η εξουσία οδηγεί σε μεγαλύτερη εξουσία,για αυτό και είναι ο απώτατος σκοπός.
Ο παραλογισμός του ανθρώπου ξεκινάει από την έμφυτη ψυχοπάθειά του να φαντασιώνεται τον εαυτό του θεό.
Απόλυτη εξουσία δηλαδή.

Αυτή η αίσθηση της απόλυτης αλήθειας που έχουμε για τον εαυτό μας,καθαρά εγωκεντρική και αυτιστική,είναι που οδηγεί ακόμη και τους πιο μεγάλους δημοκράτες στα ασφαλή και σίγουρα μονοπάτια του φασισμού όπως και ο ντουρούτι που ανέφερε ο λέφτυ,όπως και ο τσε όπως όλοι.
Διότι θα σας ρωτήσω,όταν έπρεπε να εργαστείτε ομαδικά,πότε καταφέρατε να ακολουθήσετε μιά ιδέα των άλλων όταν δέν συμφωνούσατε με αυτήν και πιστεύατε πώς εσείς είχατε μιά άλλη καλύτερη;
Και άν την ακολουθήσατε γιατί έτσι επέβαλλε η δημοκρατική πλειοψηφία,εξ ανάγκης δηλαδή,κατορθώσατε να δουλέψετε με θέρμη και ζήλο για αυτήν την ιδέα των άλλων,όπως θα δουλεύατε για την δική σας;
Σίγουρα όχι.

Διότι κάθε δημιουργική ιδέα,κάθε πραγματικά προοδευτική και χρήσιμη πρωτοβουλία από ένα άτομο για την κοινωνία,ακόμη και άν έχει κίνητρα αληθινής αγάπης και προσφοράς αυτού του ατόμου πρός τον κόσμο,πάντα θα υπάρχει η αδιαμφισβήτητη προυποθεση της απόλυτης αναγνώρισης αυτού .
Κανείς δέν προσφέρει στα κρυφά.
Θέλουμε να προσφέρουμε στον κόσμο,θέλουμε να φτειάξουμε τον κόσμο,φτάνει εμείς που θα το κάνουμε να ανακυρηχτούμε σε θεούς αυτού του κόσμου.
Ουσιαστικά,θέλουμε να φτειάξουμε ένα θεό για τον κόσμο.
Εμάς.
Ακόμη και ο χριστός που υποτίθεται δέν είχε αυτά τα ανθρώπινα ελλατώματα,στην ίδια λούμπα έπεσε,και μάλιστα πολύ περισσότερο από τον καθένα μας.
Αυτός το πίστεψε τόσο πολύ ότι ήταν θεός που τρελλάθηκε.

Έτσι λοιπόν,η μόνη περίπτωση κάποιος να μήν εμπλέκεται με την εξουσία,είναι όπως λέει ο λέφτυ να γίνει αναχωρητής και να την κάνει για τα βουνά.
Όχι ότι τότε γιατρεύεται από το μικρόβιο της εξουσίας,αλλά απλώς ελλείψει άλλων γύρω του,ελέγχει πλήρως το περιβάλλον του και νοιώθει όντως θεός.
Δεδομένου δε πώς ο εικονικός κόσμος του διαδικτύου λόγω της αυτάρκειάς του όπως έχουμε πεί και παλιότερα (οι εικονικοί άνθρωποι δέν πεινάμε,δέν διψάμε δέν έχουμε ανάγκες,είμαστε αυτάρκεις άρα είμαστε θεοί) μπορεί κάλλιστα να λειτουργήσει υπεράνω κάθε εξουσίας θα μπορούσαμε να πούμε πώς η καλύτερη λύση για το πρόβλημα που συζητάμε,είναι κάποιος να απομονωθεί σε μιά σπηλιά να τρώει χόρτα και ακρίδες....











































.. και να πάρει και το λάπτοπ μαζί του.
Πιστεύω ότι αυτός θα αγιάσει σίγουρα.
Δέν ξέρω όμως που;
Στον πραγματικό κόσμο ή στον εικονικό;
Θα ρουφήξει αυτός τον εικονικό ευατό του,ή ο εικονικός θα ρουφήξει αυτόν;
Θα ενσαρκωθεί ο εικονικός στον πραμγατικό,ή θα αναληφθεί (απουλοποιηθεί) ο πραγματικός στον εικονικό;
Τι θα γίνει άν μιά μέρα,δεί στην είσοδο της σπηλιάς την φαντασίωσή του ολοζώντανη με σάρκα και οστά.
Το τρομακτικό δέν είναι ότι αυτή θα έχει αποκτήσει δική της υπόσταση,το πραγματικά τρομακτικό είναι ότι θα την έχει χάσει αυτός (διότι τι είμαστε πραγματικά εμείς,χωρίς την φαντασίωση εξουσίας πρός τους άλλους; ).
Και προφανώς τώρα αυτή η φαντασίωσή του,θα θέλει να τον εξουσιάσει.
Διότι αυτό που μας εξουσιάζει δέν είναι οι άλλοι,αλλά η φαντασίωσή μας να τους εξουσιάσουμε.
Γάμησέ τα,πάλι κολλήσαμε απόψε.
Αναθεωρώ.
Πετάμε το λάπτοτ,παίρνουμε τον αναχωρητή από την σπηλιά και τον φέρνουμε πίσω.
Τον βάζουμε να κοιμηθεί.
Η καλύτερη λύση είναι ο ύπνος.
Δέν σκέπτεσαι τίποτα.
Η μάλλον οι σκέψεις σου είναι τόσο αληθινές που καταντάνε ψεύτικες (η τόσο ψεύτικες που καταντάνε αληθινές).Και συνεπώς η φαντασίωση είναι τόσο ζωντανή που καταντάει παραμυθία και η εξουσία της παραμύθι.
Για πές μας ρε λέφτυ αυτή την ιστορία με την γκόμενα που ανέφερες μπάς και μας πάρει ο ύπνος.
(άτομαντ ξανασκέψου το για την υποψηφιότητα.Και εσύ ρε λέφτυ.Ευκαιρία είναι να στήσουμε μιά παράσταση.Μιά παράσταση πάντα σε ρωτάει αυτά που δέν σκέφθηκες να ρωτήσεις,γιατί νόμιζες πώς τα γνώριζες ενώ στα αλήθεια θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι τα νόμιζες.
Νομίζετε; ).

aspic είπε...

ΖΒΙΙΙΙΙΝ ΖΒΙΙΙΙΙΝ....ΣΚΡΑΠΑΣΤΑΠΣΣΣ
ΣΚΑΑΑΠΣΣΣ ΣΤΡΑΤΡΑΤΡΑΚΑΠΑΚΑΠΣΣΣΣΣ

ΖΒΙΙΙΙΙΝ ΖΒΙΙΙΙΙΝ...ΚΑΠΑΤΡΑΚΑΠΑΚΑΣΤΡΑΑΦΣ καιξαναΣΤΡΑΑΦΣΣΣΣ

Μπράβο παιδιά,συγχαρητήρια.
Ελάτε να σας φιλήσω.
Όχι δέν τρελλάθηκα.
Πυροτεχνήματα ρίχνω να γιορτάσουμε τον διψήφιο αριθμό απαντήσεων που πετύχαμε σε ένα τόπικ.
Άντε και να τα χιλιάσουμε.
Το περιμένατε κάτι τέτοιο;
Όχι;
Ούτε και εγώ.
Είδατε όμως πώς τα φέρνει ο καιρός καμμιά φορά;
Άμα βάλεις και το χέρι σου να τον βοηθήσεις λίγο βέβαια...
Και που να έγραφαν και η πολυλογού η διανάθενα και το χαμίνι.
Άντε σβήστε και ξαναγράψτε και εσείς να το μακρύνουμε ακόμη περισσότερο το σεντόνι.
Να κατεβαίνει να κατεβαίνει και να μήν πιάνει πάτο.



































































Ήταν να μήν αρχίσει να καταδύεται το υποβρύχιο.

dianathenes είπε...

Πρώτα πρώτα να ζητήσω συγγνώμη που καθυστέρησα να απαντήσω Δεν είχα σύνδεση για λίγο. Μου έκοψαν το τηλέφωνο επειδή καθυστέρησα να πληρώσω τον λογαριασμό αλλά και όταν τον πλήρωσα μου το ξαναέκοψαν γιατί τώρα με τις εκλογές, αποφάσισαν να σκάψουν το δρόμο και να σκαλίσουν τα καλώδια στους τοίχους σε συνεργασία με την αρχαιολογία της Π . Πόλης. Τα διάβασα όμως σήμερα προσεκτικά όσα γράψατε και τι να σας πω, βρε αθεόφοβοι, από εδώ το φέρατε από κει το φέρατε, πάλι «συνουσιαστήκατε» με το ποστάκι μου!!!

Εγώ έγραψα ότι τώρα με το διαδίκτυο, θα μπορούσαμε να αποφασίζουμε αυτοπροσώπως για οτιδήποτε αφορά τη χώρα, εμάς δηλαδή, και εσείς το παρακάμπτετε αυτό περιορίζοντας το θέμα στην εκλογή αντιπροσώπων. Μα δεν είναι ταπεινωτικό να σε αντιπροσωπεύουν και μάλιστα όταν διαθέτεις τέτοιο μέσο όπως το διαδίκτυο στα χέρια σου – εδώ, κυριολεκτικά. Τι να τους κάνω τους βουλευτές όταν μπορώ να είμαι εγώ βουλευτής του εαυτού μου πατώντας ένα πλήκτρο; Μόνο εκτελεστικά όργανα θα χρειαζόμασταν και νομίζω τελικά ότι την εξουσία την θέλουμε στα χέρια άλλων επειδή απλώς έτσι έχουμε μάθει να εφησυχάζουμε και να μεταθέτουμε τις ευθύνες. Όσον αφορά τις κοινωνικές σχέσεις θα μπορούσαν να γίνονταν χωρίς εμπόδιο, μιας και πυροδοτούνται από τις συζητήσεις που γίνονται οπουδήποτε έτσι κι αλλιώς, οπότε πού βλέπεις ότι αυτοαναιρούμαι εξυπνάκια άσπικ;

Η σχέση επομένως υποψηφίου και ψηφοφόρου είναι μια σύμβαση που αρχίζει να φθίνει με τη πρόοδο της τεχνολογίας όπως παλαιότερα έγινε με τον αναλφάβητο και τον γραμματιζούμενο που του διάβαζε το γράμμα. Και εξ άλλου τι νομίζετε ότι γίνεται τώρα εδώ με τα ιστολόγια; Αμφιβάλλετε ότι είναι ο πρόδρομος μιας τέτοιας κατάστασης; Διαφωνείτε στο ότι να διατηρείς μπλογκ είναι πολιτική πράξη; Σκεφτείτε ότι πρώτον είναι δημόσιος λόγος. Δεύτερον μια παρουσία διαρκής στα δρώμενα είτε αφορούν σχολιασμό της επικαιρότητας είτε σκέψεις, απόψεις, πληροφορίες, αναφορές, λογοτεχνήματα κλπ. Όλα αυτά είναι λόγος που βγαίνει στον αέρα και που αποκτά επομένως επιρροή, κοινώς πολιτικοποιείται ο κοσμάκης χωρίς καν να το αντιλαμβάνεται.....

Η εξουσία επομένως κατά την ταπεινή γνώμη μου κατεβαίνει όλο και πιο χαμηλά.....στα δάκτυλα. Απλώνει σαν λεκές και μεταδίδεται αστραπιαία έτσι ώστε το πρώτο όπλο των παραδοσιακών τύπων της εξουσίας, η απομόνωση στα σπίτια, να γυρνά τώρα να χτυπήσει την ίδια μέσα από κάθε μικρό σαλόνι και γραφειάκι....

Ώστε στις μέρες μας ο ρόλος του πολιτικού φθίνει αφού όλοι εμείς που διαθέτουμε πληκτρολόγιο άρα βήμα, διαθέτουμε και διαχέουμε ηλεκτρονικώς πλέον τον λόγο μας γινόμενοι πολιτικοί οι ίδιοι.

Εάν λοιπόν ο λόγος μας είναι τόσης μεγάλης σημασίας, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να παράγει την ίδια «ηδονή» που παρήγαγε και ο λόγος του πολιτικού άλλοτε από τα μπαλκόνια και τα έδρανα της βουλής. Η διαφορά έγκειται στο ότι τότε ήμαστε ακροατές ενώ τώρα είμαστε εναλλάξ γραφιάδες και αναγνώστες Υπάρχει πιο δημοκρατικό σύστημα από αυτό; Μέσω του διαδικτύου πήγαμε πιο μακριά και από το βιβλίο ακόμη. Που σημαίνει ότι η σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου εναλλάσσεται επίσης ανάλογα από το ποιος είναι κάθε φορά στη θέση του πομπού και του δέκτη. Άρα και της ηδονής που παράγεται από αυτή τη διαδικασία.

Και πού φτάσαμε τώρα ρε ντιάνα θα μου πείτε; Φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι ο λόγος παράγει ηδονή μόνο από το απλό γεγονός ότι όλοι μιλούν και ακούν εναλλάξ.
Όπως θα έλεγες λέφτυ από το γεγονός ότι «συνουσιαζόμαστε» μέσω του λόγου γευόμενοι κάθε φορά πλευρές της εξουσίας- γιατί και ο αναγνώστης διαθέτει εξουσία μιας και προσφέρει ή όχι την αποδοχή.

Το θέμα είναι τι γίνεται όταν οι «συνουσιαζόμενοι» είναι πάντα οι ίδιοι. Ε; Όπως και στις ερωτικές σχέσεις. Όταν ο λόγος του συνομιλητή «κουβαλά» ένα δεδομένο φορτίο συνυφασμένο με το ψευδώνυμό του που αποτελείται απ ό,τι έχει πει στο παρελθόν αλλά και από ό,τι του έχουν πει οι άλλοι και αυτά που του έχετε πει εσείς και αυτά που σας έχει απαντήσει εκείνος, έτσι ώστε αυτό που θα πει στο μέλλον να μπορείτε να το μαντέψετε και ο λόγος του να αποτελεί πλέον για εσάς έναν λόγο αγαπημένο, όχι όμως πλέον «ερωτικό», και επομένως το παλαιότερο καθεστώς της σχέσης τους «εξουσιαστή και εξουσιαζομένου» να πέφτει σε ένα είδος « αδράνειας» που δεν δίνει πλέον καμιά διέξοδο στη μεταφυσική αγωνία. Διότι καλοί μου φίλοι, πίσω από κάθε σχέση εξουσίας αυτό δεν βρίσκεται; Ένα αίτημα για την απάντηση που θα φωτίσει το υπαρξιακό μας πρόβλημα.

Ας πούμε για τον ioannisxen που σχολίασε πρώτος, ο χώρος εδώ, το Υποβρύχιο, είναι η «Αγορά» όπου πηγαίνει να ακούσει τους ρήτορες αλλά και να αγορεύσει και ο ίδιος –και το ίδιο για μένα ο δικός του χώρος, ο "Μεσόκοσμος"- και είδατε ότι από το σχόλιό του πιάστηκε και ο Λέφτυ και μετά όλοι εμείς και κάνουμε τώρα όλη αυτή την ωραία συζήτηση που είναι «ερωτική» αφού παράγει ηδονή μέσα από την εναλλαγή των θέσεων πομπού και δέκτη.

Για εμάς όμως τους πέντε Το Υποβρύχιό μας είναι λίγο σαν και αυτά τα νεόκτιστα διαμερίσματα των πόλεων όπου οι άνθρωποι απομονώνονται με τους οικείους τους με σύντροφο την αγάπη όχι όμως και τον έρωτα. Για αυτόν τον λόγο και η Αθήνα δεν είναι καθόλου μια ερωτική πολιτεία. Θα ήταν αν οι άνθρωποι μιλούσαν από τα μπαλκόνια τους και αν ήλπιζαν και επεδίωκαν να ενοικιαστεί το διπλανό τους διαμέρισμα ή να υψωθεί και άλλη μια πολυκατοικία στον ακάλυπτο χώρο που ο δήμος προορίζει για πάρκο. Αν είχαν δηλαδή τον πόθο από όλο και περισσότερους πομπούς. Και αν και οι ίδιοι διακατέχονταν από το σύνδρομο του δέκτη. Αντίθετα όμως ζουν στο διαμέρισμα με τον δικό τους λόγο, από τον οποίο αντλούνε και την ηδονή μέσω του αυνανισμού ή της αυτο- θέωσης, όπως είπε ο Λέφτυ. Ενίοτε ανταλλάσσουν επισκέψεις όπως εδώ στα μπλογκς ας πούμε, που πραγματοποιούνται επισκέψεις με σχόλια.

Αλλά πόσο ηδονικός μπορεί να είναι ένας λόγος όταν οι επισκέπτες είναι δεδομένοι;
Έχουν επιλέξει δηλαδή έναν κύκλο μέσα στον οποίο κινούνται, αποτελούμενο από ολίγους εκλεκτούς της αρεσκείας τους όπου η συζήτηση περιστρέφεται ανάλογα με τη «κουλτούρα» τους σε αυτό ή το άλλο μετατρέποντας τον διάλογο άλλοτε σε λογοτεχνικό καφενείο άλλοτε σε προθάλαμο πολιτικού γραφείου άλλοτε σε σαλονάκι καφετζούς και άλλοτε σε τυπογραφείο εφημερίδας; Πόσο ηδονικός όσον αφορά την υπαρξιακή ανακούφιση εννοώ. Το πράγμα βέβαια γίνεται χειρότερο όταν υπάρχει λογοκρισία των σχολίων ή απλή ανάγνωση με κλειστά τα σχόλια.


Ο πόθος παραδόξως και τριβή με το άγνωστο και το ξένο ανακουφίζουν το υπαρξιακό πρόβλημα και γεννούν την ηδονή, μιλώντας για άσχετα πράγματα Εν άλλοις, μιλώντας για οτιδήποτε άλλο πλην του υπαρξιακού όπως και στον έρωτα ο λόγος για να είναι ερωτικός δεν πρέπει να μιλάει για έρωτα. Και για αυτό και ο πολιτικός λόγος δεν είναι καθόλου πολιτικός όταν μιλά για πολιτική, προγράμματα, υποψηφίους κλπ . Γι αυτό και ο Ασπικ μιλά για πολιτικό ποιητή που θα ασκεί πολιτική μέσα από τον ποιητικό λόγο του- ας μη ξεχνάμε ότι οι μεγαλύτεροι πολιτικοί ήταν λαοπλάνοι που μιλούσαν για οτιδήποτε άλλο εκτός πολιτικής στους προεκλογικούς λόγους τους.

Ο Ασπικ που είναι λοιπόν τσακάλι τα κατάλαβε όλα αυτά γι αυτό ψάχνει για πρόεδρο.
Θέλει να μας βάλει στη διαδικασία των εκλογών για να παραχθεί λόγος που δεν θα έχει τελικά καμιά σχέση με τις εκλογές, όπως κάναμε ήδη με όλες αυτές τις τοποθετήσεις. Μα για τις εκλογές νομίζετε μιλάμε τόση ώρα;

Και ο Ατομαντ που πάει με τον σταυρό στο χέρι, λέει από την άλλη πλευρά να μπλογκο αυτοπροσδιοριστούμε μέσα από τον δικό μας «ερωτικό λόγο» που δεν υπάρχει όμως Ατομαντ χωρίς τον παρατηρητή-αναγνώστη-σχολιαστή που «θα» έλθει.

Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν συμφωνώ για τις εκλογές. Και όταν τελικά θα βγει ο πρόεδρος θα είναι και ένας παράγων συνοχής ώστε να μην χανόμαστε.


Και τελικά η μπλογκόσφαιρα έτσι όπως «γυρίζει» στο μόνιτορ παράγει με την ποικιλομορφία της όχι μόνο τον ερωτική σχέση μεταξύ των «γραφιάδων» που την κινούν αλλά και τη «συνουσία μεταξύ εξουσιαζόμενου και εξουσιαστή» όπως λες Λέφτυ αφού μέσα από όλη αυτή την πληθώρα του λόγου ένας, δυο, τρεις, κάποιοι πάντα διαβάζονται πιο πολύ. Προσφέρουν δηλαδή περισσότερο ηδονή ώστε να απομακρύνεται το υπαρξιακό μας πρόβλημα. Και τότε αυτοί «χρίζονται» από το «κοινό», «πρόεδροι». Ο πιο ισχυρός λόγος. Που όμως και αυτός θα παραμένει ισχυρός όσο εμείς είμαστε εκεί για να τον ανακηρύσσουμε ισχυρό μέσα από τον δικό μας λόγο. Έτσι ώστε η ανάγκη για την ηδονή μέσω του λόγου να γεννά την ανάγκη του συναγελάζεσται Λέφτυ και όχι το αντίθετο όπως λες. Έτσι νομίζω.

Ατομαντ η δήλωσή σου δεν γίνεται δεκτή. Θέτεις υποψηφιότητα. Ετοιμάσου δια τα προεκλογικά. Ντέρμπυ με τον Λέφτυ (φυσικά και θα σε υποστηρίξω λεφτυράκη. Εσύ χαμίνι πας αναγκαστικά με Ατομαντ. Τον Ασπικ θα τον έχουμε για δρομέα να μαζέψει κόσμο.)

Και επειδή σας κούρασα μάλλον σας στέλνω ένα κοχύλι, έναν αστερία και λίγη θάλασσα. Εδώ στον Νότο το καλοκαίρι καλά κρατεί ακόμη.





.

dianathenes είπε...

@Ήταν να μήν αρχίσει να καταδύεται το υποβρύχιο


ΤΟ Υποβρύχιο ποτέ δε θα πιάσει πάτο καλέ μου φίλε για τον απλούστατο λόγο ότι όπως κάθε πλεούμενο όπως και κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο να κινείται στη θάλασσα...
Αυτην την μεγαλοφυή σκέψη την έκανα χθες την στιγμή που έμπαινα στην θάλασσα. Υπάρχει τη στιγμή που μπαίνουμε μια απειροελάχιστη στιγμή όπου αναμετριόμαστε μαζί της, τη στιγμή που έχουμε βρέξει τα πόδια μας και την νιώθουμε κρύα και φοβόμαστε λίγο όπως φοβόμαστε κάθε τι έξω από τη θερμοκρασία του σώματός μας ή έξω από το στέρεο έδαφος που πατούμε. Και κάπως σκεπτόμαστε εκείνη τη στιγμή το άγνωστο που απλώνεται μπροστά μας προκλητικό και γαλάζιο. Και δεν ξέρουμε τελικά αν αυτό το απέραντο πράγμα μπροστά μας αντιπροσωπεύει τον θάνατο επομένως ή την ζωή. Και όλα τούτα τα κάνουμε μόνο για την ηδονή.

Τελικά σκέφτομαι ότι κάθε άνθρωπος έχει έναν δικό του τρόπο να ξεπερνά αυτή τη στιγμή. Τους έχετε δει πώς βουτούν ο καθένας διαφορετικά; Ακόμα και εμείς. Αλλοι κάνουν ένα μακρύ μακροβούτι κρατώντας την αναπνοή. Αλλοι μπαίνουν δισταχτικά. Αλλοι χοροπηδητά χοπ-χοπ. Αλλοι νωχελικά. Αλλοι πάνε στον αφρό. Αλλοι ψάχνουν τον βυθό. Και όλα τούτα για την ηδονή....

Τούτα σκέφτομαι φιλαράκια.Αντε Καλή Νύχτα σε όλους μας.

χαμίνι είπε...

E, λοιπόν, όχι! Δε συμφωνώ με τις εκλογές... Δεν συμφωνώ με τα αξιώματα, με τις ίντριγκες, με τα παρασκήνια, με τις συμμαχίες.

Αν το υποβρύχιο έχει ανάγκη να εξουσιάζει και να εξουσιάζεται ας πάει στον πάτο να σκουριάσει σιωπηλά ή ας το προσπαθήσει και χωρίς εμένα.

Η δική μου ηδονή δεν παράγεται από την εξουσία, αλλά από τη συμμετοχή στη δημιουργία. Κι αν αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν, εξακολουθεί να ενδιαφέρει εμένα...

Καλημέρα σας έτσι κι αλλιώς!

dianathenes είπε...

Μα τι λες καλό Χαμίνι τώρα;
Η πρόταση έγινε και είμαστε 3ψήφοι υπέρ και 2 κατά. Οπότε οι δημοκρατικές διαδικασίες απαιτούν να προχωρήσουμε με την άποψη της πλειοψηφίας.

Και εξ άλλου ποιος μίλησε για ιντριγκες και συμμαχίες; ΟΛΑ φανερά γίνονται προς χάριν της δημιουργικότητας όπως λες.

Και ύστερα ποιος είπε ότι η δημιουργικότητα δεν γεννά τη σχέση εξουσιαζόμενου και εξουσιαστή; Απλά εναλλάξ όπως έγραψα και στα σχόλιά μου. Χαμίνι, νομίζω δεν με διάβασες προσεχτικά!!!!

Ελά βρε Χαμίνι να παίξουμε! Από το παιγνίδι κάτι μένει πάντα να θυμάσαι, από την σοβαροφάνεια τίποτα.

Η, μήπως Χαμίνι τώρα που απέκτησες δική σου φωλίτσα θα μας ξεχάσεις εμάς τους "παλιούς";


Ιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!! Χαμίνι, μην διαβάζεις τις σκέψεις μου!

χαμίνι είπε...

Dianathenes, δεν είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνω. Η δημιουργικότητα μπορεί να προκαλεί και τύφλωση. Η συμμετοχικότητα όμως σίγουρα δεν γεννά σχέσεις εξουσίας. Μπορεί να δημιουργεί συντροφικότητα, φιλία, πάντως οπωσδήποτε απαιτεί απόρριψη του εγώ σαν κυρίαρχου επί του όλου.

Απ' αυτή την άποψη συμμερίζομαι περισσότερο τη εκλογική οπτική του aspic περί κοινωνικής συναναστροφής.

Απ' την άλλη, πάλι, να εξηγηθώ: Φωλιά δεν έχω. Ούτε και θα έχω. Είμαι μόνο μια φωνή μέσα στον κόσμο. Για όλους τους άλλους. Για τον εαυτό μου δεν είμαι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο απ' αυτό που είμαι.

Και την σκέψη δεν μπορώ να τη διαβάσω, μόνο να την ακολουθήσω μπορώ...

Κάντε παιχνίδι!

Black Swan είπε...

16!!

Δεν ξέρω αλλά τελικά στην ουσία φοβόμαστε ό,τι μας εξουσιάζει, άρα έτσι απλά ο φόβος είναι η εξουσία.


Και ο μεγαλύτερος φόβος είναι, πιστεύω, αυτός μπροστά στην απόφαση:

Με την εξουσία ή απέναντί της;




Άλλα δυστυχώς ο άνθρωπος εξουσιάζει τους ανθρώπους γιατί δεν μπορεί ν' αποβάλει αλλιώς το φόβο του υπάρχειν.

Δυστυχώς αυτός ο κόσμος δεν θ' αλλάξει ποτέ, έως ότου αφανισθεί.

Τι μας μένει;

Ν' αναζητήσουμε ανθρώπους αντιεξουσιαστές (όχι ιδεολογικούς αντιεξουσιαστές, γιατί αυτοί οι ίδιοι είναι έμφοβοι, εξουσιαστές), άλλα ανθρώπους που δεν φοβούνται μήπως περάσουν απαρατήρητοι, ανθρώπους που γεύονται την ηδονή των δικών τους στιγμών ελευθερίας, χαράς, ανεξαρτησίας, ανθρώπους που καλλιεργούν τον εαυτό τους και δεν τον αφήνουν έρμαιο της εξουσίας, του φόβου.

Αυτό (απο)μένει• τίποτε άλλο.
Λοιπόν Χαμίνι παίξε και εσύ στο Υποβρύχιο

Άιντε!!
17

wpleftyboy είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
wpleftyboy είπε...

ψαχνω στο σκοταδι γι αυτο που ειπε ο μπλακ μερμινξ

υγ. με την ελπιδα ,οπως ψαχνω στα μαυρα σκοταδια , να πεσω πανω σε κατι καλο...

χαμίνι είπε...

Έ, και τι κάνω κυρ Μέρμηγκα?


Λέφτυ, στα σκοτάδια όλα εξαιρετικά είναι... Σαν τις ψήφους μες στις κάλπες...

Μόλις οι ψήφοι ανασυρθούν απ' το σκοτάδι και πάρουν σάρκα και οστά αρχίζουν τα πανηγύρια! Λες και κάποιος ξεστομίζει ένα ξόρκι και οι πρίγκηπες γίνονται δράκοι.

Αλλά βρε Dianathenes ακόμη δεν έχω ξεκαθαρίσει το πως θα εκπροσωπούμε ο καθένας τον εαυτό του και που;

aspic είπε...

ΕΙΚΟΣΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!

ΖΒΙΙΙΙΙΙΙΙΝ ....ΣΣΣΣΣΣ ΜΠΑΜ ΚΡΑΚΡΑΚΑΜΠΑΦΣΣΣΣΣΣΣ


ΕΙΚΟΣΙΙΙΙΙΙΙ!!!
Συγχαρητήρια και πάλι παιδιά.
Διπλασιάσαμε τις απαντήσεις μέσα σε μιά μέρα σχεδόν.
Σκέφτομαι ότι άμα συνεχίσουμε με αυτο τον ρυθμό,σε λίγους μήνες θα έχουμε πιάσει τα χίλια.
Και μετά θα κάνουμε ένα διαδικτυακό παρτι να το γιορτάσουμε.
Όμως μέχρι τότε δουλειά.

Μήν κοιτάτε όμως που έχω ενθουσιαστεί.
Κατά βάθος είμαι πολύ θυμωμένος,διότι είστε κωλόπαιδα όλοι σας και περισσότερο το χαμίνι.
Είπαμε να φτειάξουμε μιά ομορφιά και εσείς πάλι το γαμήσατε με την γκρίνια σας και τον σκεπτικισμό σας.
Να πάτε να γαμηθείτε όλοι σας.
Έχω θυμώσει,σας γυρνάω την πλάτη και θα κάνω μόνο μου εκλογές με τον εαυτό μου.
Θα εκλέξω άν στο μέλλον προεδρεύσει στο διαδίκτυο ο καλός μου εαυτός που θα σας βρίζει κανονικά,η ο κακός μου εαυτός που θα σας βρίζει πέραν του ανεκτού και ακόμη περισσότερο.
Αλλά όποιος εαυτός μου και να βγεί θα σας βρίζει.
Αυτό είναι και το μόνο σίγουρο,που δέν επιδέχεται καμμιά ψηφοφορία.






































Πάρτε και τα βυθόγραφα να μήν σας τα χρωστάω.

Βυθόγραφον πρώτον: Και την είχα προλάβει τη δουλειά,δέν την είχα προλάβει νομίζετε όταν έγραφα σε προηγούμενο μύνημα:"Διότι θα σας ρωτήσω,όταν έπρεπε να εργαστείτε ομαδικά,πότε καταφέρατε να ακολουθήσετε μιά ιδέα των άλλων όταν δέν συμφωνούσατε με αυτήν και πιστεύατε πώς εσείς είχατε μιά άλλη καλύτερη;
Και άν την ακολουθήσατε γιατί έτσι επέβαλλε η δημοκρατική πλειοψηφία,εξ ανάγκης δηλαδή,κατορθώσατε να δουλέψετε με θέρμη και ζήλο για αυτήν την ιδέα των άλλων,όπως θα δουλεύατε για την δική σας;
Σίγουρα όχι."
Αλλά που να το καταλάβετε;
Θα σας έπεφτε η μύτη άν κάνατε και κάτι που δέν συμφωνούσατε,έτσι για χάρη του καλού σας συνδιαδικτύου,μήν του μείνει και κανένα απωθημένο και το κουβαλάει.
Και ουσιαστικά,δέν μας εξουσιάζουν μόνο οι άλλοι με τις επιλογές και αποφάσεις τους,αλλά και εμείς όταν τις απορρίπτουμε.
Και ο λόγος χαμίνι,ακόμη και ο ποιητικός,είναι αλυσίδες που θέλεις να δέσεις τους άλλους και καρφιά που θέλεις να μπήξεις στο σώμα τους.
Και κανείς πραγματικός αντεξουσιαστής δέν υπάρχει άτομαντ,παρά μόνον ο θάνατος.
Η ζωή όμως είναι εξουσία,και η εξουσία ζωή,και είναι έτσι όχι σάν τυχαιότητα ούτε σάν σκοπιμότητα,αλλά σάν πεπρωμένο που περνάει από τον έναν στον άλλο,σάν τραγωδία του σαίξπηρ,αποδίδοντας σε όλους θεία τιμωρία.

Πάρτε και το δεύτερο βυθόγραφο:
Χαμίνι δέν μπορώ να κρατηθώ και θα σου την πώ την κακία.
Αν λοιπόν η δική σου ηδονή παράγεται από την συμμετοχή σου στην δημιουργία όπως λές,εκτός από ρομαντική θα παραμείνεις και ανηδονική,αλλοιώς και αγάμητη.

Και το τρίτο βυθόγραφο: Διανάθενα,σε πολλά συμφωνούμε (όπως στην άμεση δημοκρατία που θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε στο μέλλον),σε πολλά διαφωνούμε (δέν κατάλαβα πώς ούτως η άλλως μπορούν να προκληθούν κοινωνικές σχέσεις που περίπου λές),αλλά εκεί που διαφωνώ πραγματικά είναι στην αποθέωση της μπλογκόσφαιρας που κάνεις.
Τους γλύφεις τους μπλογκεράδες,τους δοξάζεις,τους χαιδεύεις τα αυτιά,τι κάνεις;
Τα μπλόγκ όπως λειτουργούν,περίπου κάτι λιγότερο και τα φόρα,είναι μιά αμφίδρομη τηλεόραση,όπου διάφοροι άξιοι και μη,άλλοι με λόγο ικανό και άλλοι με γραφικο΄και ανόητο,προσπαθούν να πετύχουν αναγνωρισιμότητα.
Προσπαθούν να γίνουν στάρ δηλαδή.
Και θα σου απαντήσω για όλα αυτά με ένα σύντομο και περιεκτικό λογοπαίγνιο που άκουσα πρόσφατα από τον ζουράρι.
Σήμερα,έχουμε καταντήσει θεατές των λόγων και ακροατές των έργων.

Και το τελευταίο βυθόγραφο:
Τα ξαναλέμε στα 30 με καινούργια βεγγαλικά και τυμπανοκρουσίες.

χαμίνι είπε...

Αγάμητη είμαι και φυσικά σκοπεύω να παραμείνω καλέ μου συμπλογκίστα. Και ρομαντική επίσης. Εξάλλου το ότι αντιλαμβανόμαστε τον ίδιο πίνακα με διαφορετικές χρωματικές αποχρώσεις δεν σημαίνει πως χρειάζεται να θυμώνεις. Κι αν η θέρμη κάποιου για συμμετοχή μετριέται μόνο με τις λέξεις κι όχι με το νόημά τους, ο θυμός θα είναι μόνιμος.

Όσο για τα παιχνίδια εξουσίας και την πλασματική ηδονή που μπορεί κανείς ν' απολαμβάνει από την εξάσκησή της ή την αποδοχή της, να μου επιτρέψετε αλλά προτιμώ τα ερωτικά παιχνίδια και την εναλλαγή ωμής εξουσίας αρσενικού - θηλυκού!

Ποίηση!!!

dianathenes είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
dianathenes είπε...

Για να καταλάβεις Χαμίνι πρέπει να διαβάσεις το αρχικό μου ποστ όπου και πρότεινα το διαδίκτυο σαν μέσο άμεσης ψηφοφορίας. Να ψηφίζουμε ηλεκτρονικώς για όλα τα θέματα που αφορούν τον τόπο. Ο Ασπικ όμως φάνηκε σκεπτικός σε αυτή την πρόταση, υποστηρίζοντας ότι οι άνθρωποι θα γίνονταν σε αυτή την περίπτωση καταθλιπτικοί, μιας και θα χανόταν το αλισβερίσι των σχέσεων που δημιουργείται από τις εκλογές. Στο σημείο αυτό επενέβη ο Λέφτυ που συνέδεσε εκλογές- πόθο εξουσίας- «συνουσία» εξουσιαζόμενου και εξουσιαστή ΑΛΛΑ και τον «ερωτισμό» που παράγεται από το συναγελάζεσται. Να προσθέσω ότι στην αρχή είχε προτείνει μάλιστα ένας είδος υπερ- υπολογιστή που θα έκανε χρέη πολιτικού και ο οποίος θα ήταν προγραμματισμένα «ακριβοδίκαιος» αλλα το απέρριψε ως ιδέα λόγω όπως είπαμε της ανάγκης του ανθρώπου να «παραμυθιάζεται» με όλες αυτές τις διαδικασίες εκλογής- εξουσίας και την ερωτική σχέση που τις διέπουν. Ο Ατομαντ από τη σκοπιά του πρότεινε αν κατάλαβα καλά, την ιδιωτική πρωτοβουλία μέσω των ιστολογίων καθώς και «ανθρώπους που δεν φοβούνται μήπως περάσουν απαρατήρητοι, ανθρώπους που γεύονται την ηδονή των δικών τους στιγμών ελευθερίας, χαράς, ανεξαρτησίας, ανθρώπους που καλλιεργούν τον εαυτό τους και δεν τον αφήνουν έρμαιο της εξουσίας». Τέλος, η αφεντιά μου υποστήριξε εκτός από την αρχική μου πρόταση της αυτο- αντιπροσώπευσης - κάτι ανάλογο με την άμεση δημοκρατία – ότι τα ιστολογια αποτελούν ήδη πολιτική πράξη μιας και είναι δημόσιος λόγος και μάλιστα λόγος που παράγει «ηδονή» αμφίδρομη, μετακινώντας γραφιά και αναγνώστη εναλλάξ από την θέση του εξουσιαστή στη θέση του εξουσιαζόμενου, πράγμα που όχι μόνο τους εξισώνει αλλά τους κρατά συνεχώς μέσα στο γίγνεσθαι.

Ούτως περίπου εκτυλίχτηκαν τα πράγματα κατά την δική μου αντίληψη τλχ και να με συγχωρείτε αν παρέλειψα κάτι. Βεβαίως ενδιαμέσως είχαμε τις γκρίνιες του Ασπικ ότι δεν του κάνουμε το χατίρι για τις εκλογές ο οποίος με τη μύτη ψηλά μας είπε λίγο - πολύ εμάς γκρινιάρηδες και ψηλομύτες.


Βέβαια έπλεξε και το εγκώμιο της εξουσίας όχι μόνο υφαρπάζοντας το δικαίωμα της ύβρης – άνευ ψηφοφορίας- αλλά αυτό του το συγχωρούμε αλλά και υποστηρίζοντας ότι «η ζωή είναι εξουσία, και η εξουσία ζωή».
Συμφωνώ.
Δεν συμφωνώ όμως σε τούτο: «(...) και είναι έτσι όχι σαν τυχαιότητα ούτε σαν σκοπιμότητα, αλλά σαν πεπρωμένο που περνάει από τον έναν στον άλλο, σαν τραγωδία του Σαίξπηρ, αποδίδοντας σε όλους θεία τιμωρία».
Δεν το δέχομαι διότι είναι μια ενοχική θέση μάλλον θρησκευτικής προέλευσης αν κρίνω από την σκοπιά της «θείας τιμωρίας» εκτός της σκοταδιστικής αν κρίνω από τη σκοπιά του «πεπρωμένου».
Αντίθετα, το ότι η ζωή είναι εξουσία, ναι, το δέχομαι. Από τη σκοπιά της υγείας όμως. Της πάλης. Της ζωογόνου κατάκτησης. Από τη σκοπιά ότι γίνομαι όσο το δυνατόν δυνατότερος ψάχνοντας ες αεί τον δυνατότερο από εμένα γιατί αυτό μου προσφέρει τελικά την ύψιστη ηδονή της ανάπαυσης. Του τέρματος.

Και τελικά δεν καταλαβαίνω. Διότι είπες και αυτό:
«(...) κανένας σκοπός ανώτερος της εξουσίας δέν υπάρχει. Και η χρησιμοποίησή της σάν μέσο, άν και όπου γίνεται, αποσκοπεί ακόμη σε μεγαλύτερη εξουσία. Η εξουσία οδηγεί σε μεγαλύτερη εξουσία, για αυτό και είναι ο απώτατος σκοπός. Ο παραλογισμός του ανθρώπου ξεκινάει από την έμφυτη ψυχοπάθειά του να φαντασιώνεται τον εαυτό του θεό. Απόλυτη εξουσία δηλαδή».

Αν η εξουσία για σένα είναι « θεια τιμωρία» και «πεπρωμένο» πρέπει να συμπονάς τον άνθρωπο. Το ίδιο και αν την θεωρείς «έμφυτη ψυχοπάθεια». Πράγμα που δε συμβαδίζει με το κυνικό «η ζωή είναι εξουσία και η εξουσία ζωή».

Οσα για αυτό που μου προσάπτεις , περί «αποθέωσης της μπλογκόσφαιρας» σε σώζει το ερωτηματικό που έβαλες. Καλά κάνεις και με ρωτάς. Διότι για να έχεις γνώμη για την μπλογκόσφαιρα αλλά και για να καταλάβεις αν τους δοξάζω ή όχι, θα έπρεπε να συμμετέχεις σε αυτήν σαν ιστολόγος και όχι να στέκεις απ έξω. Για κάνε ένα ιστολόγιο μόνος σου όπως ο μέρμηγκας, το χαμίνι κι εγώ και μετά η κριτική παρακαλώ. Αλλά μιας και έχεις άποψη και από έξω, σου απαντώ: καλά κάνουν και προσπαθούν να γίνουν σταρ – με ό,τι λόγο διαθέτει ο καθείς. «Αξιοι και μη» - κάνεις διακρίσεις στο δικαίωμα λόγου άσπικ;- πράττουν σύμφωνα με την δική σου θέση περί εξουσίας! Η ζωή είναι εξουσία είπες. Και μάλιστα από πεπρωμένο και θεία τιμωρία. Για μπες και εσύ στην σαιξπηρική τραγωδία κυρ άσπικ! Τι στέκεις απ έξω και μας κουνάς το δάκτυλο σκέτος θεατής των λόγων και ακροατής των έργων;




υγ
ωμά σκοτάδια, λέφτυ!
ωμή ποιήση χαμίνι!
ε! κι εγώ, ωμό φεγγάρι...

wpleftyboy είπε...

ετσι περνουσα και ειπα να αυξησω την εξουσια που κυνηγαω κατα ενα ποστ

δεν αστειευομαι την κυνηγαω στ'
αληθεια

και ποτε δεν απεσυρα την υποψηφιοτητα μου


ελλειψει αλλων υποψηφιων θεωρω οτι κερδισα

(κλαπα κλαπα κλαπ κλαπ κλουπ ...αυτο το κλουπ ηταν το δικο μου χειροκροτημα)

αφου κερδισα μπορω να κανω πραγματικοτητα αυτο που δεν ειχα κανει στην πρωτη γυμνασιου

να κανω ενα κωλοδαχτυλο στους συνυποψηφιους μου (?!!)

φατε την λοιπον...

μετα απο αυτο και ελλειψει προγραμματος λεω να παραιτηθω κατευθειαν
και να επιστρεψω στα συνηθη καθηκοντα μου (μπυρες ουϊσκια κονιακια βωμολοχιες ραδιοφωνικες εκπομπες χωρις ακροατες και τη συγγραφη του αριστουργηματος "ανθρωποι και κατσικια" ατελειωτη αυτοϊκανο-ποιηση κτλ)που τουλαχιστον τα εχω συνηθισει πια και σημειωστε οτι μου εχουν αποφερει τεραστια κερδη σε ανθρωπινη σαρκα ...τοσα ωστε και ολη μου τη ζωη να εψαχνα στο σκοταδι δε θα τα εβρισκα ποτε

ο καταψυκτης στο υπογειο ειναι γεματος

χαμίνι είπε...

Εξακολουθώ Diana να μην αντιλαμβάνομαι, παρά την έξοχη σύνοψή σου.

Λες να εκπροσωπούμε τον εαυτό μας μέσω διαδιχτύου και "προσωπικώς" να αποφασίζουμε για τα τεκταινόμενα.

Άρα να απευθυνόμαστε σε μια κάποια εξουσία που προβαίνει στην υλοποίηση των αποφάσεων.

Και τι είναι αυτό που αλλάζει δηλαδή από παραδοσιακή και γραφική μέθοδο;

Γιατί, κατά την άποψή μου, κι αν όντως έχω καταλάβει σωστά, θα ήταν εμείς προσωπικώς να ποιούμε τα τεκταινόμενα. Να φορτωνόμαστε το πυλοφόρι με τα τούβλα, το αμμοχάλικο και τα κονιάματα και να χτίζουμε. Και σκαρφαλωμένοι πάνω στις σκαλωσιές να τραγουδάμε κιόλας χαρούμενοι.

Προς το παρόν είμαστε σκέτοι εντολείς και μάλιστα στην απέξω. Δηλαδή, αν θέλετε, κύριοι εκπρόσωποί μας, στήνετε κι ένα αυτί για τους ψίθυρους που βγαίνουν απ' τα χείλη μας.






Λέφτυ, παραδέχεσαι πως η συνήθεια είναι αποκοιμιστική της επιθυμίας; Για ρίξε λίγο φως στα σκοτάδια να δεις τι παίζει...

dianathenes είπε...

@"Γιατί, κατά την άποψή μου, κι αν όντως έχω καταλάβει σωστά, θα ήταν εμείς προσωπικώς να ποιούμε τα τεκταινόμενα. Να φορτωνόμαστε το πυλοφόρι με τα τούβλα, το αμμοχάλικο και τα κονιάματα και να χτίζουμε. Και σκαρφαλωμένοι πάνω στις σκαλωσιές να τραγουδάμε κιόλας χαρούμενοι".


Καλημέρα Χαμίνι.
Ε! Πώς αλλιώς; Αν δεν φορτωθείς ο ίδιος το αμμοχάλικο, ώστε να έχεις και την ευθύνη της κατασκευής, πώς μπορείς μετά να παραπονείσαι για τους μαστόρους που εσύ διάλεξες; Από τη στιγμή που τους παραδέχεσαι ως "ειδικούς" επί του θέματος, ορίζεις άλλο ένα σημείο εξάρτησης.

Βέβαια δέχομαι ότι όταν είσαι νέος στις κατασκευές, αδυνατείς να γνωρίζεις και από θεμελίωση και κτίσιμο και σοβάτισμα και όλα τέλος πάντων που χρειάζεται μια κατασκευή, ώστε να μην υπακούς στις υποδείξεις τους. Με τη πάροδο του χρόνου όμως μαθαίνεις και αποκτάς επάρκεια.

Μη ξεχνάς ότι ο κόσμος μας είναι γεμάτος από τέτοιους ειδικούς τους οποίους εμπιστευόμαστε για πράγματα που μας αφορούν. Το ψωμί, το ρούχο, την υγεία μας, την μόρφωσή μας, τη διασκέδασή μας, αντί χρηματικής αμοιβής μειώνοντας συνεχώς την ποιότητα της ζωής μας ενώ σκοπός της ζωής είναι να ασχοληθούμε εμείς αποκλειστικά με όλα τούτα τα επιμέρους που την διαμορφώνουν τελικά. Να γίνουμε δηλαδή πολυπράγμονες και πολυμήχανοι, εν κατακλείδι πιο αυτάρκεις ώστε να την ελέγχουμε. Να περιορίσουμε δηλαδή τα σημεία εξάρτησης.

Κατά τη γνώμη μου όλες αυτές οι ειδικότητες και οι εξειδικεύσεις που πληθαίνουν με υποχονδριακό τρόπο στις μέρες μας, έχουν μοναδικό σκοπό να περιορίσουν τον πολίτη στο ρόλο του ανδρείκελου, να συρρικνώσουν τη βούλησή του στην εντολή, έτσι ώστε ο εντολοδόχος να αποκτά το προφίλ του «θεού», στις μέρες μας του «πολιτικού».

Επομένως κατά τη γνώμη μου πολιτικοποιούμαι δεν σημαίνει ενδιαφέρομαι για τα κοινά τόσο ώστε να είμαι ικανός να εκλέξω αντιπρόσωπο αλλά εξειδικεύομαι σε όσο το δυνατόν περισσότερους τομείς ώστε να μην τον έχω ανάγκη.

aspic είπε...

Διανάθενα,όταν διαπιστώνουμε κάτι,δέν σημαίνει πώς θα πρέπει απαραιτήτως να μας αρέσει αυτό ή να συμφωνούμε μαζί του.
Δέν πλέκω το εγκώμιο της εξουσίας που μου λές,όταν γράφω πώς η ζωή είναι εξουσία.
Μιά διαπίστωση κάνω,που μπορεί να είναι σωστή η λάθος,αλλά όχι εγκωμιαστική η απαξιωτική για τίποτα.
Διότι άν έλεγα μόνο αυτά που μου αρέσουν,ή και με συμφέρουν,τότε ο λόγος μου θα ήταν ψεύτικος και υποκριτικός,ενίοτε και ψευτοηθικός,διαχωρίζοντας την εξουσία ,σε καλή και κακή,σε σωστή και λάθος,σε υγιή και παθολογική,όπως κάνεις εσύ και το χαμίνι.
Η τάση για εξουσία όμως είναι μία,η ζωή είναι μία,σάν μιά τέτοια ολότητα πρέπει να την δούμε,αλλοιώς το μόνο που θα κάνουμε θα είναι να πετάμε ο ένας στον άλλο το μπαλλάκι επιζητώντας την θεία δικαίωση,αφού δέν τολμήσαμε ούτε καν να υποψιαστούμε την αλήθεια μας.
Δέν είναι θρησκευτική η θέση μου λοιπόν,μα ρεαλιστική ρεαλιστικότατη.
Και η θεία τιμωρία δέν έρχεται εξ ουρανού,αλλά από μας τους ίδιους.

Διότι οταν κρύβεσαι και αποφεύγεις την πραγματικότητα,τότε σίγουρα αυτή θα σε τιμωρήσει.
Δέν νομίζω να διαφωνείς σε αυτό.
Και βέβαια δέν είμαστε θεοί να διαμορφώνουμε την πραγματικότητα,για αυτό αυτή είναι και πεπρωμένο,μοίρα.
Και για να ξεφύγεις από την μοίρα σου πρέπει πρωτα να την γνωρίσεις,έν μέρει και να την αποδεχτείς.
Μόνο όταν ακολουθήσεις την μοίρα σου θα ξεφύγεις απο αυτήν.

Έτσι λοιπόν,η αλήθεια που μας λέει η μοίρα μας,είναι ότι τα πάντα είναι εξουσία στη γή,ακόμη και αυτά που εσείς οι ρομαντικοί,έχετε μάθει να τα χαρακτηρίζετε ευγενή και ωραία.
Η μητρότητα ας πούμε,είναι από τα μεγαλύτερα φαινόμενα εξουσίας στον κόσμο,το ίδιο και ο έρωτας,η αγάπη,η ηθική η δικαιοσύνη και λοιπά.
Η μητέρα είναι ένα κτήνος εξουσίας.Τα ένστικτα της, της επιβίωσης,της εξάπλωσης, της επικράτησης,πρωτοκαθεδρίας η μονοκαθεδρίας και πώς αλλοιώς να τα πούμε,είναι τόσο πηγαία και ανεξάντλητα,που κατακλύζουν τις κοινωνίες μας,και δημιουργούν αλυσιδωτά,αντανακλαστικά ,πλήθος δευτερευόντων εξουσιών,με συνέπεια την βία,σε ακραίες περιπτώσεις και τους πολέμους.
Η εξουσία όμως αυτή θα επιστρέψει στην μητέρα,και αυτό το παιδί που προσπάθησε να γλυτώσει η να επιβάλλει με την εξουσία της,θα το δεί σφαγμένο στα πόδια της.
Θα έχει προκαλέσει η ίδια,αυτό που ήθελε να αποσοβήσει δηλαδή.
Αυτή είναι η θεία τιμωρία.
Και αυτος ο τραγικός κύκλος,που φαίνεται πώς δέν έχει πουθενά έξοδο είναι η μοίρα μας.


Όλη αυτή η ιστορία προκαλείται από την έλλειψη αυτάρκειας.
Πάντα λείπει κάτι που πρέπει να το αναπληρώσουμε παίρνοντάς το από τον άλλο,και ο άλλος θα το πάρει από τον άλλο και πάει λέγοντας,δημιουργώντας ναί μέν κίνηση που εσείς την στολίζετε ηθικά και αξιακά ονομάζοντάς την δημιουργία ή όπως αλλοιώς,όμως στην πραγματικότητα αυτο το έλλειμα είναι εξουσία και βία.
Ο ελλειματικός κόσμος,και σε επίπεδο έλλογων όντων σάν και μάς τους ανθρώπους και σε επιπεδο φύσης,είναι μιά αρένα βίας και εξουσίας.
Και πάλι εσείς θα τα πείτε αρμονία,φυσική ισσοροπία,δημιουργία,τέχνη, ποίηση και ότι άλλο,εγώ όμως θα τα πώ ωμή βία και εξουσία.
Διότι βλέπω και κανένα ντοκυμανταίρ στο σκάι και ανοίγουν τα μάτια μου,δέν είμαι όλη την ώρα μπροστά στις σαπουνόπερες σάν και σάς.
Άντε,τα υπόλοιπα στο τριακοστό μύνημα.
Στους στρογγυλοποιημένους αριθμούς παίζω πάντα καλύτερα.
























































Και μήν λές βλακείες διανάθενα.
Ναι μέν η άσκηση κριτικής (όπως αυτή που έκανα στα μπλόγκ) είναι και αυτή μιά μορφή εξουσίας, όχι όμως περισσότερο απο οποιαδήποτε άλλη έκφραση η εκδήλωση του λόγου.
Δέν χαρακτήρισα άν καλώς η κακώς,αδίκως η δικαίως υπάρχουν τα μπλόγκ,απλώς είπα την γνώμη μου για τον λόγο που υπάρχουν.
Απεναντίας,εσένα σε βλέπω να πέρασες τα όρια,μιάς και σχεδόν απαγορεύεις σε όσους δέν έχουν μπλόγκ να λένε την γνώμη τους.
Μα τότε και εσύ που δέν είσαι πολιτικός,γιατί λές την γνώμη σου για τους πολιτικούς;

ΒΓ Λέφτυ,άντε γαμήσου.
Κάτσε να είχε δεχτεί ο άτομαντ την υποψηφιότητα να έβλεπες μετά που θα το έβαζες το δάκτυλό σου.

χαμίνι είπε...

Τα σέβη μου μάστερ!

Όμως δεν είναι απλά η ρομαντική προοπτική της εξουσίας αυτό που υπερασπίζομαι αλλά η αυθεντική της μορφή, όπως ακριβώς και στα ντοκυμαντέρ που παρακολουθείς.

Η άλλη της όψη, αυτή που υπάρχει λόγω αδυναμίας στο πνεύμα ή στο σώμα και εκδηλώνεται με το χρήμα ή την επιβολή ανύπαρκτης δύναμης που στηρίζεται σε πεποιθήσεις και φόβους, είναι πλασματική και η ηδονή που προσφέρει είναι απλά εικονική και μάταιη.

Γι' αυτό και άπληστη. Γιατί δεν γεμίζει τίποτε, αντιθέτως αδειάζει όποιον την απολαμβάνει από οτιδήποτε θα μπορούσε να ερεθίσει τις αισθήσεις...

Κι αυτό είναι αναπηρία που τροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο.

Καλημέρα, λοιπόν!

aspic είπε...

Χαμίνι,θα είχα αρκετά επιχειρήματα για να υποστηρίξω πώς καθόλου πλασματική δέν είναι και η εξουσία και βία που παράγει ο πολιτισμός μας,παρά το ίδιο αυθεντική είναι, όπως και η εξουσία της φύσης που υπερασπίζεσαι.
Όμως θεωρώ πώς δέν έχει καμμιά σημασία αυτό.
Το παραμερίζω λοιπόν και άς δεχθώ αυτά που λές περί πλασματικής και αυθεντικής βίας και εξουσίας,για να πώ,πώς δέν μπορώ να καταλάβω σε εσένα και σε άλλους πολλούς που έχουν την ίδια άποψη,πώς είναι δυνατόν να στέκεστε παγερά αδιάφοροι στον πόνο και στην οδύνη,λές και δέν είναι ίδια από όποια μορφή και άν προέρχονται.
Πώς έχετε καταφέρει,να καλύψετε και να συμβιβάσεται έτσι τα πράγματα;
Προφανώς,άν δέν παρακινείστε από προσωπικά συμφέροντα,μάλλον υπερασπίζεστε τα συμφέροντα του είδους.
Διότι ακόμη και άν κατέβει ένας πανάγαθος θεός,με χιλιάδες λευκοντυμένους πράους και γαλήνιους αγγέλους γύρω του και μας πούν ότι αυτοί δημιούργησαν την βία και εξουσία στην φύση,τότε .....









































...τέρατα απεχθή θα είναι και αυτοί.
Και στα συγκεκριμένα λόγια σου χαμίνι,άν δώ την ουσία τους όπως με παρότρυνες σε προηγούμενή σου απάντηση,τέρατα φρικαλέα θα δώ,ενδεδυμένα την λευκότητα των αγγέλων.

χαμίνι είπε...

Άρα λοιπόν, τερατούργημα η φύση η ίδια; Ή μήπως χάσαμε το μονοπάτι εμείς οι άνθρωποι που θα έπρεπε να πλάσουμε ξανά τον κόσμο και τον Θεό;

Ότι είμαι τέρας φρικαλέο δεν το αμφισβητώ... Εξάλλου οι αλυσσίδες που μου περνάς με τα λόγια σου το επιβεβαιώνουν.
































Ένα ολοστρόγγυλο 30άρι σε προκαλεί. Φτου και βγαίνω!

aspic είπε...

Και βέβαια τερατούργημα είναι η φύση.
Γιατί κολλάς να το παραδεχτείς;
Διότι το θεωρείς ασέβεια να πείς κάτι τέτοιο, έτσι δέν είναι;
Για αυτό και ρίχνεις το φταίξιμο στους ανθρώπους.
Λές και οι άνθρωποι φταίνε για όλο αυτό το μακελλειό που συμβαίνει στη φύση.
Προχτές έδειχνε στο ντοκυμανταίρ,μιάς και τα βλέπεις και εσύ,μιά πολική ύαινα που την είχε πέσει στις φώκιες και σκότωνε το ένα μετά το άλλο τα μικρά τους.
Ένα άμα έτρωγε έφθανε για να χορτάσει,αυτή όμως σκότωνε και άλλο και άλλο,ακολουθώντας το φονικό της ένστικτο.
Τους έσπαζε το λαιμό και τα παράταγε.
Και αυτά ήταν τόσο τρυφερά και αθώα,με τα μεγάλα λαμπερά ματάκια τους να ανοιγοκλείνουν απο φόβο και αγωνία που σου λήγωναν την καρδιά .
Όσα μικρά προλάβανε την έκαναν για την θάλλασα ρισκάροντας μιάς και δέν ήξεραν ακόμη να κολυμπάνε.
Δέν πρόλαβαν όμως να βουτήξουν καλά καλά,και τα περιέλαβαν οι όρκες.

Σκότωσαν και έφαγαν τόσα για να χορτάσουν την πείνα τους και με τα υπόλοιπα άρχισαν να παίζουν.
Ξέρεις τι έκαναν;
Είχαν κάνει ένα μεγάλο κύκλο,πέντε έξη όρκες,τα είχαν βάλει ανάμεσα και παίζαν βόλευ.
Τα εκτίνασαν σάν μπάλλες με το μουσούδι τους η την ουρά τους, η μιά στην άλλη.
Ιπτάμενα φωκάκια πάνω στην αλάσκα,σκάγαν πανικόβλητα άλλα στο νερό,άλλα στα κοφτερά βράχια,μέχρι που να βγούν τα σωθικά τους έξω από τη κοιλιά.
Εν τω μεταξύ,πήραν χαμπάρι το παρτάκι που γινόταν και δυό πολικές αρκούδες και κατέφθασαν καβάλα πάνω σε ένα παγόβουνο.
Η μιά πίσω,έκανε κουπί με τα ποδόχερά της και η άλλη μπροστά,έδινε κατεύθυνση.
Μόλις φθάσαν,πιάσαν αμέσως την διασκέδαση και αυτές.
Αρπάζαν με τα νύχια τους,τα μικρά και στρουμπουλά φωκάκια στον αέρα και αμέσως τα έφερναν στο στόμα τους.Τρέμαν απο το φόβο τους τα πουλάκια μου,που μάταια με τις ψιλές φωνούλες τους καλούσαν την μαμά τους να τα σώσει,( μα που το είχαν βάλει το μικρόφωνο; μέσα στο στόμα της αρκούδας; ).
Παρακάλαγες,να τους κόψει το λαιμό επιτέλους το βρωμοαρκούδι να τελειώνει το μαρτύριό τους.Αλλά ούτε αυτή την χάρη δέν μας έκανε η σκατοφύση,γιατί η αρκούδα προτιμούσε να τα ξεπετζιάζει ζωντανα,αποκαλύπτοντάς μας την καταματωμένη τους σάρκα.
Εντάξει ζώο είναι θα μου πείς,αλλά και ένα ζώο,ξέρεις τι πόνο περνάει άμα το γδέρνουν ζωντανό;

Οι άνθρωποι φταίνε λοιπόν για όλα αυτά;
Και μήν σου πώ και άλλα χειρότερα ντοκυμανταίρ που και εσύ θα έχεις δεί,γιατί δέν θέλω ούτε να τα σκέπτομαι.
Τα σιχάθηκα πιά.
Και ο εκφωνητής,κάθε φορά στο τέλος να μένει έκθαμβος από την σοφία και την αρμονία της φύσης.
Ποιά σοφία της φύσης ρε ιμάρε;
Άμα ήσουν εσύ το φωκάκι που μασούλαγε η αρκούδα θα επέμενες ακόμη νομίζεις στη σοφία της φύσης;

Και που λές χαμίνι,πολλές φορές βλέποντας όλα αυτά μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι,που θέλω να πάω έξω να τα κάψω όλα,κάμπους δάση και βουνά που φιλοξενούν τέτοια βαρβαρότητα ( έτσι γίνεται εμπρηστής ο άνθρωπος).
Και αλλάζω κανάλι.Καλύτερα να βλέπω τον κακαουνάκη,τον ψωμιάδη και τα λοιπά αρπακτικά της κοινωνίας μας.Τουλάχιστον αυτά έχουν πιο εκλεπτυσμένη βία και εξουσία στους άλλους.
Σκοτώνουν με πιο ήπιους τρόπους.

Διότι και ο άνθρωπος φύση είναι.Αυτή,η φύση, τον μεγάλωσε και αυτή τον εξόπλισε.
Δέν ήλθε από τον διάστημα.
Πώς μπορείς λοιπόν να λές πώς ο άνθρωπος έχει πλασματική μορφή εξουσίας;
Οι πράξεις του και οι συμπεριφορές του,πηγάζουν εξ ολοκλήρου από την φύση και έχουν τις ίδιες μα τις ίδιες ακριβώς αιτίες και μηχανισμούς, που έχουν όλα τα είδη στον πλανήτη.
Αυτή είναι η φύση!!

Έτσι λοιπόν,για να μιλήσουμε λίγο πιο θεωρητικά,κάθε βήμα που κάνει ο άνθρωπος πρός τον εξευγενισμό του,διαπιστώνει πώς ζεί σε μιά τερατώδη φύση,σε ένα κολασμένο πλανήτη.
Ο ίδιος, προμηθέας και χριστός,μεταφέρει την φωτιά του και το άγιο πνεύμα,διαμεσολαβώντας ανάμεσα στον ελλειματικό και στον ολοκληρωμένο κόσμο,όπου αυτός όμως είναι παράλληλα τόσο ελλειματικός,όσο είναι και ολοκληρωμένος,και συνεπώς οποιαδήποτε εναντίωσή του στην φύση,σημαίνει ρήξη με τον ίδιο του τον εαυτό,οδηγώντας τον αναπόφευκτα στην αυτοχειρία (θυσία).
Αυτός είναι και ο τερατουργηματικός κύκλος που είμαστε εγκλωβισμένοι οι άνθρωποι,και δέν φαίνεται να υπάρχει καμμιά λύση.
Δυστυχώς η ευτυχώς,για να λυτρώσουμε την φύση,να λυτρωθούμε και εμείς,πρέπει να την ακολουθήσουμε σε όλες τις αιμοσταγείς και αποτρόπαιες εκδηλώσεις της.
Μα πώς μπλέξαμε έτσι εμείς οι άνθρωποι;
Ποιός μας έστησε τέτοια δουλειά;
Να δίνεις περισσότερη προσοχή χαμίνι σε όλους αυτούς τους αρχαίους μύθους,γιατί έχουν πολύ ζουμί και μήν χαζεύεις μόνο τα ντοκυμανταίρ.
Και να αγαπάς περισσότερο τον άνθρωπο γιατί είναι τραγική φιγούρα και αυτός στην ιστορία,και όταν θέλεις να πείς κακά λόγια για αυτόν,να πηγαίνεις στην κουζίνα σου,να παίρνεις τον πιπερόμυλο και να ρίχνεις πιπέρι στην γλώσσα σου.

Εν ολίγοις λοιπόν χαμίνι,και βέβαια ο άνθρωπος πρέπει να ξαναπλάσει τον κόσμο και τον θεό του.
Ουσιαστικά αυτή είναι η εξέλιξη του ανθρώπου.Να επαναπροσδιορίζει και να επανατοποθετεί συνεχώς την φύση και την σχέση του με αυτήν.
Και άν αυτή η φύση,δέν μπορεί να σωθεί,τέτοια που είναι,όντως της αξίζει να καταστραφεί.
Και αυτός που έχει ελπίδες να κάνει,ή το ένα η το άλλο,είναι ο άνθρωπος.
Εκτός άν τον καταστρέψει η φύση,οπότε ποιός την γαμεί,στα αρχίδια μας τι θα γίνουν τα φωκάκια της άν δέν υπάρχουμε εμείς.
Το μόνο κρίμα και άδικο,είναι που δέν θα υπάρχει κανείς να μας τραβήξει και εμάς ένα ντοκυμανταίρ,να πεί το πόνο και το άδικο που τραβήξαμε και εμείς σε τούτη δώ την πλάση.
Και το ξαναλέω:
Πώς μπλέξαμε έτσι ρε παιδιά;












































Και μήν μου επιστρέφεις τα λόγια μου περί λόγου που αλλυσοδένει,δέν είναι σωστό.
Ούτε είπα πώς εσύ είσαι τέρας φρικαλέο.
Τα συγκεκριμένα μόνο λόγια σου,είπα ότι ήταν τέτοια.

(νομίζω πάντως πώς το τριαντάρι το είχα κλείσει εγώ ήδη από το εικοσάρι κιόλας,με συνεχείς αναφορές μου σε αυτό.
Και εντάξει μπορεί να το κλεψες,όμως δέν σκέφθηκες πώς εγώ έτσι κάνω τριανταμία.
Τα χαρτιά σας κάτω.
Την χάσατε αυτή την παρτίδα
Πάμε για μιά ξερή τώρα,μήπως φανείτε πιό τυχεροί).

wpleftyboy είπε...

φυρι φυρι το πατε να σας πω για τους εξωγηινους παλι ...αμαν πια !!
μαλλιασε η γλωσσα μου


αλλα πριν απ' ολα πρεπει να βαλουμε τα κωλοδαχτυλα στη θεση τους
εχω την εντυπωση ασπικ οτι σε προλαβα (καθως ελλειψει αλλων συνυποψηφιων το κωλοδαχτυλο το υψωσα στον "αχορταγο" και "διψασμενο" για εξουσια εαυτο μου

και με την ευκαιρια να πω οτι υπαρχουν δυο εαυτοι συνυφασμενοι
να τους πω "καλος και κακος" θα ηταν ηθικολογια , γι αυτο θα τους πω δρ τζεκυλ και μιστερ χαϊντ ...

ολοι εχουμε μεσα μας αυτον τον κυριο χαϊντ που τον κυβερνανε αρχεγονες
επιθυμιες και ενστικτα..ενστικτα που ο μικρος χριστιανος που ολοι κρυβουμε μεσα μας θα τα ταγκαρε "κακα" ή και "καλα" ...(αυτη του μικρου χριστιανου κι αν ειναι εξουσιαρα) οπως ας πουμε το μητρικο που λεει κι ο ασπικ ...εγω απλα τα λεω ενστικτα

τι νομιζετε οτι μας εφερε στην κορυφη της τροφικης πυραμιδας φιλοι
ψηφοφοροι ?(ας πουμε αχθοφοροι μια και το φορτιο ειναι βαρυ - της ψηφου
γενικα αλλα και της φιλιας μου βεβαιως-)

τι μας εφερε στην κορυφη ξαναρωτω ?
η φυσικες μας ικανοτητες ?
η εξυπναδα μας ? μα,δεν ειμασταν διαφορετικοι απο τους πιθηκους στην αρχη

θα μπορουσα να πω η προσαρμοστικοτητα , η ικανοτητα μας να σκυβουμε για να σφυριζει ο βοριας πανω απ' τα κεφαλια μας και να μη μας αγκιζει και παρακαλω δωστε σ'αυτο που μολις ειπα και αλληγορικο νοημα , αλλα κι αλλα ειδη προσαρμοστηκαν στις αλλαγες και σκυβουν αλλα βρισκονται κατω απο μας στην τροφικη πυραμιδα

τι μας εκανε τους απολυτους
κυνηγους ? αυτους που τα τρωνε ολα χωρις να φαγωνονται απο κανεναν ?(κουνια που μας κουναει βεβαια, γιατι καθως η βαση της πυραμιδας μικραινει , η πυραμιδα αρχιζει να μοιαζει με ρομβο ...και ως γνωστον ο ρομβος δεν ισορροπει στηριζομενος στις κορυφες του παρα μονο με πολυ μεγαλη ασταθεια κι ετσι καθως ο ρομβος θα αναζητησει νεα ισορροπια θα βρεθουμε απο την κορυφη στην βαση κι αυτο θα γινει βιαια και ανεξελεγκτα με αποτελεσμα να γινουμε απο κυνηγοι θηραματα και μαλιστα απο τα πιο αδυναμα )

φανταζομαι οτι μεχρι εδω θα ψαχνετε να βρειτε τι σχεση εχουν ολα αυτα με την εξουσια ...υπομονη!

τι μας εφερε λοιπον στην κορυφη εστω και για ενα μικρο κλασμα του πραγματικου πανδαματωρος ,του χρονου?
τι μας εκανε διαφορετικους απο τους αλλους πιθηκους ? οι ειδικοι επιστημονες εικαζουν οτι ηταν η πλουσια σε ζωϊκες πρωτεϊνες διαιτα μας που μας εκανε εξυπνοτερους και καθως γινομασταν εξυπνοτεροι αυξαναμε τις πρωτεϊνες καταναλωνοντας κι αλλες νεκρες σαρκες ζωων κ.ο.κ (καπου εδω εμφανιζονται οι εξωγηινοι με τη μορφη του προμηθεα που μας εδωσε τη φωτια για να ψηνουμε πιο πολυ και να τρωμε πιο πολυ)

αρα αυτο που μας εφερε εδω που ειμαστε ηταν κατι που κανενα αλλο ζωο πριν απο εμας δεν ειχε...η αχορταγη για αιμα και θανατο φυση μας ...και αν ο θανατος των αλλων δεν ειναι η απολυτη εξουσια
των φονιαδων τοτε τι ειναι?
η διψα μας για εξουσια ειναι λοιπον αυτο που μας εφερε εδω αλλα κι αυτο που θα μας φαει καθως οπως εξηγησα πιο πανω θελοντας να εξουσιασουμε τη φυση (να γινουμε θεοι ) τη σκωτωνουμε (μικραινουμε τη βαση που ελεγα πριν)

αυτα βεβαια ειναι αποδεδειγμενο οτι εχουν γινει στο παρελθον σε αλλους πολιτισμους που εξαφανιστηκαν στο παρελθον και κει που τοτε ακμαζαν ανθρωπινοι πολιτισμοι τωρα ακμαζουν σαυρες και φιδια (βλεπε ανασαζι ,νησια πασχα κτλ)

βλακωδως και εντελως αυτοκαταστροφικα δηλωνουμε σαν ειδος
ο θανατος των αλλων ειναι η δοξα του ανθρωπου (επεκτεινοντας και παραφραζοντας το "ο θανατος σου η ζωη μου")

ή συνοψιζοντας οσα εχω πει επιβιωσαμε γιατι απλα ειμασταν οι
"meanest motherfuckers in the jungle" και τονιζω εδω την αναγκαιοτητα της θεασης αμερικανικων ταινιων της δεκαετιας του 80 για το βιετναμ ...τουλαχιστον γι αυτους που θελουν να κατανοησουν το παραπανω αμερικανικο αποφθεγμα και τη θεση του στη συζητηση που κανουμε .

η ανικανοποιητη διψα μας για εξουσια
και το "ο σκοπος αγιαζει τα μεσα" ηταν αυτος που μας εφερε εδω και δημιουργησε την ψευδαισθηση οτι ειμαστε οι απολυτοι κυριαρχοι ...οι θεοι.

και ειναι αυτη η ιδια που μας κατατρωει μεταφορικα αλλα και εντελως κυριολεκτικα πια .


θυμηθητε τωρα τον προμηθεα που ελεγα πριν.
θα μπορουσε η δημιουργια αυτης της ψευδαισθησης(οτι ειμαστε θεοι) να ειναι η προσπαθεια καποιων να διορθωσουν τη μαλακεια του προμηθεα και να φτιαξουν απο τις σταχτες του ενα νεο "κηπο της εδεμ"?χωρις μανιακους δολοφονους μεσα σ'αυτον ...δηλ. ,χωρις ανθρωπους που επιδιωκουν
την αυτο-αποθεωση τους ?

θα μπορουσε αυτη να ειναι η διαφορα μας με τη φυση ? η θεϊκη πνοη που μας εκανε να θεωρουμε εαυτους το περιουσιο ειδος ?
θα μπορουσε αυτη η "θεϊκη πνοη"
(χμ το δωρο του προμηθεα με αλλα λογια(?))
να ευθυνεται για την εξαφανιση του "ανθρωποειδους" που ζουσε με τη φυση και την επικρατηση ενος "ανθρωπου" που ζει εναντια σ'αυτην?
(εδω αναφερομαι στην ανεξηγητη ως τωρα εξαφανιση του ανθρωπου του νεαντερταλ και την επικρατηση του ανθρωπου του σοφου οπως μπορειτε να τη δειτε και στα ντοκυμανταιρ που βλεπει και ο ασπικ)
θα μπορουσε ο πολιτισμος μας να μην ειναι παρα ενα μεγαλο λαθος των εξωγηινων ? των εξωτερων θεων ?

θα μπορουσε ,χαμινι και ασπικ, η μεταφορα του ενδοειδικου ανταγωνισμου στην αρενα των χρηματιστηριων και των κοινοβουλιων (εστω κι αν γινεται με τους ιδιους νομους ) απο την αρενα της ζουγκλας να ειναι η παγιδα
που στηνουν οι θεοι σε μας τους ανθρωπους?

να ειναι αυτη που ειναι υπευθυνη για την εξαφανιση των δολοφονικα εξουσιαστικων ενστικτων που μας εφεραν στην κορυφη της πυραμιδας ?
να ειναι υπευθυνη για την αντιστροφη εξελιξη των ανθρωπινου ειδους ?

και αυτη που τελικα θα κανει τη γη παραδεισο ?

θα μπορουσε τελικα ασπικ αυτη να ειναι η ειδοποιος διαφορα μεταξυ των εξουσιων ?

δηλ.,
αυτης στα πεδια των μαχων για την επιβιωση

και της εξουσιας στα πλαισια του δυτικου πολιτισμου ?

υγ.
ο δυτικος πολιτισμος στην προσπαθεια αναζητησης του "αρσενικου χωρις βια" ειναι τωρα αναγκασμενος να ψαξει για αρσενικα...
αλλο ενα παραδειγμα για το πως ο πολιτισμος τρωει τις σαρκες του και πως ,κατευθυνομενα ή οχι ,προς συγκεκριμενη νεα κατασταση "εξελισσονται" τα πραγματα .

dianathenes είπε...

Κυκλοφόρησε στο δάσος η φήμη ότι η Αρκούδα είχε κάνει λίστα με ποια ζώα θα φάει.

Το Λιοντάρι αμέσως ενδιαφέρθηκε να μάθει αν ήταν στη λίστα.
Βρίσκει την Αρκούδα μπροστά στη σπηλιά της ξαπλωμένη.
-Δεν μου λες Αρκούδα, με έχεις στη λίστα σου;
- Βεβαίως .
-Και μπορείς να με φας;
-Βεβαίως,
-Για φάε με να δω!

Χραπ, κάνει η Αρκούδα και καταπίνει το Λιοντάρι.
Πανικός στο δάσος. Κυκλοφορεί το νέο ότι η Αρκούδα έκανε μια μπουκιά το Λιοντάρι. Τα ζώα σκέπτονται ότι αφού η Αρκούδα κατάφερε το Λιοντάρι τότε αυτά θα τα χάψει στο λεπτό.

Περνούν οι μέρες και το πιο τολμηρό ζώο μετά το Λιοντάρι, η Ύαινα με τα νύχια και την αιμοδιψή φύση παρουσιάζεται μπροστά στην Αρκούδα να αναμετρηθούν.

-Δεν μου λες Αρκούδα, με έχεις στη λίστα σου;
- Βεβαίως .
-Και μπορείς να με φας;
-Βεβαίως,
-Για φάε με να δω!


Χραπ, κάνει η Αρκούδα και καταπίνει την Ύαινα.
Τρόμος στο δάσος.
Περνούν οι μέρες και τα πιο δυνατά ζώα αναμετρούνται με την Αρκούδα και εκείνη τα κάμει μια χαψιά. Όλα. Την Τίγρη με τα σκοτεινά μάτια, το γρήγορο Πούμα, τον Αίλουρο, ακόμα και τον Ελέφαντα με τη δυνατή μνήμη.

Τα ζώα ζαρώνουν και δεν κυκλοφορούν πια παρά μόνο για λίγη τροφή έξω από την φωλιά τους και περνούν οι μέρες περνούν ώσπου μια μέρα το πιο δειλό ζώο, ο Λαγός, δηλώνει ότι θα πάει να αναμετρηθεί κι αυτός με την Αρκούδα. Τα ζώα γελούν με το θράσος του και τον κλαίνε με το που ξεστομίζει. Ο Λαγός όμως μια και δυο, το έχει πάρει απόφαση πια. Δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει κι ένα πρωινό νάσου τον μπροστά στην Αρκούδα.

-Δεν μου λες Αρκούδα, με έχεις στη λίστα σου;
- Βεβαίως .
-Και μπορείς να με φας;
-Βεβαίως,
-Δε μου λες, μήπως μπορείς να με σβήσεις;
-Βεβαίως , του κάνει η Αρκούδα και φτύνοντας το δάκτυλό της τραβά μια μονοκοντυλιά και τον σβήνει τον Λαγό.

aspic είπε...

(ακολουθεί εκνευριστικά μακροσκελές μύνημα.Όσοι έχουν δουλειά να το αφήσουν και το διαβάζουν αύριο με το ραχάτι τους).

Ωραίο το παράδειγμα με την πυραμίδα και τον ρόμβο λέφτυ,μά τα υπόλοιπα μάλλον τα είπες λίγο αβασάνιστα χωρίς να τα πολυτσεκάρεις.
Άς πούμε για τα καθαρώς σαρκοβόρα είδη τα οποία τρέφονταν (και τ ρέφονται ακόμη) με πολύ περισσότερες πρωτείνες από ότι ο άνθρωπος που είναι και παμφάγος στο κάτω κάτω.
Γιατί αυτά τα σαρκοβόρα δέν σημείωσαν ανάλογη εξέλιξη με του ανθρώπου;
Ακόμη,η εξουσία,κατά την φύση εξάπλωση των ειδών,είναι βασικό χαρακτηριστικό όλων των οργανισμων,από ένα θηλαστικό μέχρι μιά αμοιβάδα και κακώς την περιορίζεις στον άνθρωπο ισχυριζόμενος μάλιστα ότι αυτή ευθύνεται και για την εξέλιξή του( η εξουσία ρε όχι η αμοιβάδα).
Τέλος στον επίλογό σου δέν κατάλαβα τι θέλεις να πείς.
Υποστηρίζεις ότι θα πρέπει να γυρίσουμε στούς νόμους της ζούγκλας για να μπορέσουμε να διατηρήσουμε την κυριαρχία μας;
Άν το λές αυτό,να την διατηρήσουμε ώς τι;
Ώς άνθρωποι ή ώς ζώα;
Και ώς πρός τι;
Ώς πρός εμάς ή ώς πρός την φύση;
Γιατί το πρόβλημα,δέν είναι η κυριαρχία στην φύση που μας περιβάλλει,αλλά στην φύση που περιβάλλουμε.

Και βέβαια διαφωνώ με την όλη κοσμοθεωρία σου,αφού νομίζω πώς δέν λαμβάνεις υπόψην σου μιά βασική αλήθεια που είναι πώς τόσο η φύση όσο και ο άνθρωπος χαρακτηρίζονται απο βία και εξουσία,αλλά σε αυτό που ο άνθρωπος διαφέρει από όλον τον υπόλοιπο φυσικό κόσμο,είναι ότι διαθέτει παράλληλα και φιλευσπλαχνία,οίκτο,αλτρουισμό και λοιπά,τέτοια που κανένα άλλο πλάσμα στον κόσμο τούτο δέν διαθέτει.
Και αυτό δέν είναι σημαντικό μόνο επειδή μας δείχνει τον λόγο για τον οποίο πρέπει αναμφισβήτητα να τασσόμαστε υπέρ του ανθρώπου,αλλά μας δείχνει και το γιατί ο άνθρωπος νομιμοποιείται να εναντιώνεται στην φύση.
Και αυτό διότι έχει χαρακτηριστικά που η φύση δέν έχει,πράγμα που σημαίνει πώς είναι κάτι άλλο πέρα από αυτήν,και πώς στοχεύει κάπου αλλού από εκεί που στοχεύει αυτή και ίσως με λίγη φαντασία να λέγαμε πώς ξεκινάει και από αλλού από όπου ξεκινάει αυτή (εδώ ίσως να μπορούσαμε να χωρέσουμε και τους εξωγήινους σου).
Εδώ συνηγορεί και η αρκετά σοβαρή θεωρία που λέει,πώς όλα μετασχηματίζονται και τίποτα δέν υπάρχει πραγματικά,άν δέν υπάρχει ήδη.
Που για τον άνθρωπο σημαίνει,πώς καμμιά ικανότητα δέν μπορούσε να αναπτυχθεί άν δέν υπήρχε μέσα του έστω έν δυνάμει.
Πράγμα που σημαίνει με την σειρά του,πώς περισσότερο πιθανό είναι ο άνθρωπος να ξέπεσε στην κατάσταση του πρωτογονισμού (όπως πιθανόν είναι να ξαναπέσει) παρά να ξεκίνησε από εκεί την εξέλιξή του.
Και πράγμα που σημαίνει για μιά ακόμη φορά και τελική,πώς μιά πιθανή θεωρία,αρκετά γοητευτική που δέν θα την δουμε όμως στα ντοκυμανταίρ,είναι πώς δέν εξελίσεται ο άνθρωπος από την φύση,αλλά αντιθέτως όσο και άν ακούγεται εξωφρενικό,η φύση εξελλίσεται από τον άνθρωπο.
Η φύση δηλαδή,είναι ένα ανθρώπινο σύμπτωμα μιάς διαστρεβλωμένης αντίληψης του είναι του.

Με αυτά και με αυτά λοιπόν,η βασική αιτία της εξέλιξης του ανθρώπου είναι η αντίληψη του είναι του,σάν είδος και κυρίως σάν άτομο.
Και ακόμη και άν δεχόμασταν ότι αυτη η ικανότητα είναι μιά φυσική εξέλιξη,η ουσία όμως αυτής της ικανότητας (της αντίληψης του εγώ) είναι ότι για να υφίσταται και να λειτουργεί θα πρέπει να θέσει το άτομο ανεξάρτητο της φύσης σάν να μήν προήλθε ποτέ (αυτή η ικανότητα) απο αυτήν (την φύση).
Προικισμένος ο άνθρωπος μόνο με αυτό το χάρισμα λοιπόν και καθώς θέτει τον εαυτό του εκτός της φύσης,είναι επόμενο πώς μπροστά στην πρωτογενή και ανεξέλεγκτη δύναμη της φύσης που δέχεται αυτό το αδύναμο και ανεπαρκώς εξοπλισμένο πλάσμα της φύσης,δέν αναπτύσει απέναντί της μιά ενστικτογενή άμυνα όπως όλα τα είδη που είναι εντός της και για αυτό επαρκώς εξοπλισμένα,αλλά ένα βαθύ υλοπνευματικό φόβο που τον συγκλονίζει.
Αυτή η αδυναμία του,αυτός ο τρομερός φόβος του,είναι και το βασικό του όπλο.
Είναι ο φόβος που τον κάνει να εφευρίσκει απίθανα πράγματα,για να ξεφύγει απο την μοίρα που του επιφυλάσσει σε κάθε βήμα του η φύση.
Η αποδειξη περί φόβου,είναι εύκολη και μπορούμε να την δούμε ακόμη και σήμερα στον άνθρωπο.Οι πιο σημαντικοί,οι πιο ικανοί άνθρωποι,στον επιστημονικό χώρο,στον καλλιτεχνικό,στην πολιτική και λοιπά,είναι αυτοί που διακατέχονται από τις μεγαλύτερες ανασφάλειες και φοβίες.
Είναι τρελλαμένοι τελείως.
Αντιθέτως άνθρωποι πιο ισσοροπημένοι,χωρίς ιδιαίτερες ανασφάλειες,δέν διακρίνονται ιδιαίτερα στην κοινωνία (πράγμα που σημαίνει λεφτυ,πώς σήμερα δέν φταίει η απουσία πραγματικών αρσενικών όπως λές,αλλά η απουσία πραγματικού φόβου και ανασφάλειας από την σχετικώς εξασφαλισμένη ζωή μας).
Βέβαια ο ίδιος αυτός φόβος τον ωθεί στην εξουσία,και ουσιαστικά τον ξαναγυρίζει πίσω στην φύση,καταλήγοντας και πάλι στον τραγικό κύκλο της μοίρας του.
Όπως και να χει,επειδή με έπιασε μιά ταχυπαλμία ξαφνικά με αυτά που γράφω και φοβάμαι τον ίδιο μου τον εαυτό τι θα γράψει αργότερα, το κλείνω εδώ το μύνημα με μιά απορία πρός την διανάθενα.
Ρε ντιάνα,πραγματικά έκανες ντιάνα με αυτήν την ωραία ιστορία που μας έβαλες.
Όντως το πιο φοβισμένο ζώο,για αυτό και πιο πονηρό γλύτωσε,και εκτός αυτού είδαμε τελικά πώς και η λυση είναι πολύ απλή.
Όμως για πές μου,τυχαία την έβαλες ή σου ξέφυγε;







































Εκτός άν όντως την σκέφτηκες για να απαντήσεις στο λέφτυ οπότε τι να πώ;
Μένω άφωνος και σημειώνω στη λίστα αύριο να παραγγείλω στο μαγειρείο κουνέλι στιφάδο.

wpleftyboy είπε...

δεν ισχυριστηκα οτι η κρεατοφαγια απο μονη της ειναι υπευθυνη για την εξελιξη του ειδους μας

απλα ,οπως ειναι ευρεως αποδεκτο, οι περισσοτερες πρωτεϊνες βοηθησαν τον εγκεφαλο να μεγαλωσει και μας εκαναν πιο εξυπνους

το κομβικο σημειο στην κρεατοφαγια ειναι η χρησιμοποιηση της φωτιας για να μαγειρευουμε το φαγητο πραγμα που το εκανε πιο ευπεπτο και πιο ευκολο να καταναλωθει

γιατι μας εδωσε τη φωτια ο κατωτερος θεος ? γιατι ,λεει ο μυθος, μας λυπηθηκε που ειμασταν τα πιο ανυπερασπιστα ζωα .οι εξωτεροι θεοι μολις πηραν χαμπαρι τι μαλακεια εκανε τον τιμωρησαν με το γνωστο τροπο...γιατι αυτοι που ηταν σε ανωτερο επιπεδο συνειδητοτητας ηξεραν οτι με τη φωτια θα καιγαμε τα παντα....
(λεω εγω για τους ως τοτε ανθρωπους οτι ηταν οι χωματινοι ανθρωποι ,ενα μερος της γης ...καπου εκει δεχτηκαν το δωρο ,την καυτη ανασα του θεου και γινανε σοφοι )

αλλα δεν ηταν αυτη η σοφια που μας εφερε απο μονη της ψηλα
ηταν η μοναδικη μας ικανοτητα να ξεπαστρευουμε ολοκληρα ειδη ...κατι που κανενα αλλο ζωο δεν εχει πλησιασει καν

λες για τις φαλαινες ορκα
αλλα αυτες φιλε δεν απειλησαν τις φωκιες με εξαφανιση ...εμεις το καναμε και γιατι? για να συγκεντρωσουμε δυναμη και πλουτο και να κυριαρχησουμε ετσι σ'εναν ενδοειδικο ανταγωνισμο

το παιχνιδι ξεχωριζει εδω
δε μας εφτανε η φυσικη και η πνευματικη υπεροχη μεταξυ των ομοιων μας αλλα θελουμε την πληρη κυριαρχια στο οικονομικο επιπεδο...εδω οπως εξηγησα αρχιζουμε να υποσκαπτουμε τα ιδια τα θεμελια της δικης μας κυριαρχιας
ολα αυτα γινονται ενω ζουμε μια επιφαση της λεγομενης ανθρωπιας (ευσπλαχνια οικτο και τα λοιπα που λες )και γινονται ξεκαθαρα πια στο ονομα των ανθρωπινων δικαιωματων ή των παγκοσμιων θρησκειων (παλια των παλιων και τωρα των νεων)...το αστειο ειναι οτι ισχυριζομαστε οτι ειμαστε αυτη η επιφαση ενω ταυτοχρονα ο τροπος ζωης μας ειναι ξεκαθαρα αντιθετος με τους ισχυρισμους μας .

το οτι δεν το βλεπουμε αυτο δεν ειναι περιεργο ...απλα οπως ειπα ειναι η παγιδα των θεων που θα μας ριξει στη βαση για να αποκατασταθει η ισοροπια του "παραδεισου" που λεγεται πλανητης γη.
δεν υποστηριζω οτι ειναι καλο ή κακο να κανουμε αυτο ή το αλλο

απλα λεω οτι αυτο γινεται τωρα και το αποτελεσμα θα ειναι σωτηριο για τον πλανητη

ο τροπος που βλεπω το θεμα ,απλα δεν ειναι ανθρωποκεντρικος...
πριν απο πολλα χρονια καποιοι σταματησαν να βλεπουν τη γη ως το κεντρο του συμπαντος και η επιστημη προχωρησε σε νεα υψη ...ετσι κι εμεις πιστευω οτι αν σταματησουμε να βλεπουμε τον ανθρωπο ως σημειο αναφορας των παντων και αρα κεντρο του συμπαντος θα μπορεσουμε επιτελους να παρουμε τη θεση που μας ανηκει μεσα σ'αυτο να παιξουμε ομορφα το παιχνιδι της ζωης και να ειμαστε επιτελους ευτυχισμενοι

ας το μαζεψω λιγο για να καταλαβεις τι λεει ο επιλογος
1)δεν ειμαστε θεοι, δεν ειμαστε ο λογος που υπαρχει η φυση και δεν ειναι αυτη μια τεραστια τουαλεττα που μας την εδωσε καποιος καλος θεος για να τη χεσουμε ολοσχερως
2)κατα τη γνωμη μου υπαρχει θεος και ειναι πολυ τσαντισμενος με τις μαλακειες μας καθως ομως ακολουθει καποιο ειδος prime directive αλα star trek δεν μας εξαφανιζει με τη μια απ' το προσωπο της γης (η πραϊμ νταϊρεκτιβ λεει να μην ανακατευομαστε στις δουλειες αλλων πολιτισμων καθως περιδιαβαινουμε το συμπαν...ο προμηθεας το εκανε και γι αυτο τιμωρηθηκε )απλα μας αφηνει να οδηγησουμε τα πραγματα εκει που μαθηματικα οδηγουνται οταν καποιοι πιστευουν οτι ειναι καλυτεροι απο τα αλλα ειδη και οι περιουσιοι και τους αξιζει η ζωη πιο πολυ απ' οτι αξιζει στις αμοιβαδες .)
3)η εποχη της νεας βαρβαροτητας ερχεται ετσι κι αλλιως ...καλο ειναι να εχουμε ακονισμενα τα πιο πρωτογονα ενστικτα μας αν δε θελουμε να γινουμε γευματα για τους νεους κυριαρχους(να ναι οι κατσαριδες ή τα ερπετα?...εχω σχεδον ετοιμο κατι που λεει ,ουτε λιγο ουτε πολυ ,οτι θα ειναι τα αμφιβια...περισσοτερα γι αυτο το χειμωνα) στα φαστφουνταδικα της.

wpleftyboy είπε...

και κατι συντομο για το φοβο που ειπε ο ασπικ

(αν εχεις δει το ντοκυμανταιρ του μαϊκ μουρ με τα οπλα)
συμφωνα με αυτο
αυτοι που εχουν το φοβο που λες μεσα τους ειναι αυτοι που χρησιμοποιουν τη βια
περισσοτερο απ' ολους
ισως λοιπον αυτο που ειπες για το φοβο ως αιτια της ανελιξης μας στην κορυφη
να καταληγει ακριβως σ'αυτο που ειπα κι εγω
μια και ως πιο φοβισμενοι ειμασταν και οι πιο παραλογα βιαιοι
απεναντι στους αλλους και στους εαυτους μας

εχω και μια αλλη ντοκυμανταιριστικη θεωρια ασπικ που παρομοιως εξηγει τη συμπεριφορα του ανθρωπινου ειδους στο γηινο οικοσυστημα και στηριζει ολα αυατ περι φοβου και ενστικτου και βιαιας συμπεριφορας μας .

μαντεψε ...ειμαστε ολοι μας εξωγηινοι και γι αυτο τα κανουμε ολα λιμπα

ειναι η λεγομενη επιθετικη συμπεριφορα του εισβαλλοντος ειδους

σ' ενα οικοσυτημα που ισορροπει εμφανιζεται το εισβαλλων ειδος πιχι. το φερνουν οι ευρωπαιοι αποικοι στην αυστραλια ...

για να επιβιωσει το ειδος στο νεο οιοσυστημα αναπτυσσει ιδιαιτερα επιθετικη συμπεριφορα απεναντι σε αυτο καθως δεν ειναι μερος του και δεν καταφερνει να γινει μερος του ποτε ...ωθειτε το οικοσυστημα σε υποβαθμιση που εκφραζεται με εξαφανιση αλλων ντοπιων ειδων της χλωριδας και της πανιδας...και ισορρροπει καπου πιο χαμηλα ή καταρρεει σχεδον ολοκληρωτικα ...ερημοποιηση...

ακομα ομως και στην ερημο καποια ειδη τα καταφερνουν ...τα πιο ευπροσαρμοστα ή καποια καινουρια που εμφανιζονται.

βλεπεις λοιπον οτι στο οικοσυστημα γη οι ανθρωποι εμφανιζουν συμπεριφορα αναλογη με αυτη ενος εισβαλλοντος ειδους

αρα αγαπητοι μου θα μπορουσαμε καλλιστα να θεωρησουμε οτι ειμαστε νεοφερμενοι στον πλανητη και οχι μερος του οικοσυστηματος

οι χωματινοι ανθρωποι ομως ηταν μερος του οικοσυστηματος δεν εξαντλουσαν τους πορους του και δεν το βιαζαν (πιχι αβοριγινες , ινδιανοι κτλ)

εμεις ομως οι "σοφοι ανθρωποι"(με την πνοη των θεων μεσα μας ) καταφεραμε να εξαφανισουμε οτι υπηρχε απο τους χωματινους..οπου τους βρηκαμε τους σκισαμε προς δοξα του ειδους μας...

υπαρχουν λοιπον και δυο ειδη ανθρωπων οι "σοφοι" εξουσιαστες (εξωγηινοι) και οι χωματινοι (γηινοι) .

(συνεχιζεται)

wpleftyboy είπε...

αφαιρεσα δυο παραγραφους απο το αρθρο που ακολουθει διοτι θεωρησα οτι ειναι ασχετες με το θεμα
καθως ο δημοσιογραφος αναφερεται στην ελλαδα και στα κομματα της ενω η δικια μας συζητηση ειναι πιστευω πανω απο αυτα (δυστυχως τα κομματα στην ελλαδα που ζουμε δεν μας αφηνουν να ξεχασουμε οτι ειναι συνεχως πανω σε μας ) .Τελως παντων για οποιον θελει και τις δυο παραγραφους δινω και το λινκ.
Επισημαινω τις ομοιοτητες στον τροπο που προσσεγγισαμε το θεμα οπως και οτι ολ' αυτα που λεει για δεινοσαυρους και εξελιξη εχουν γραφτει παλιοτερα απο μενα ...μονο που εγω επιμενω να γουσταρω τους διενοσαυρους και οχι τις καλαμιες που λυγιζουν και προσαρμοζονται.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_580804_08/10/2006_200706
(kathimerini 8 okt 2006)

Περί της φύσεως του συντηρητισμού

Tου Πασχου Μανδραβελη

Ο συντηρητισμός είναι η πολιτική έκφραση της απαισιοδοξίας. Ενας συντηρητικός θεωρεί κάθε αλλαγή απειλή, βλέπει κινδύνους σε κάθε μεταβολή. Σημειωτέον ότι δεν έχει άδικο. Κάθε αλλαγή είναι απειλή στον κόσμο όπως τον γνωρίζουμε και κάθε μεταβολή ενέχει κινδύνους. Ενας συντηρητικός, λοιπόν, προτιμά τον παλιό αλλά γνωστό κόσμο παρά ένα νέο και πιθανώς γενναίο. Ο συντηρητισμός θα λέγαμε είναι η φυσική θέση του ανθρώπου: μπροστά σε ένα άγνωστο και (μόνο καθ’ υπόσχεση) καλύτερο μέλλον βολεύεται στο βέβαιο και με προβλήματα παρόν.

Το πρόβλημα όμως των συντηρητικών είναι το ίδιο με των δεινοσαύρων. Πολλές φορές οι συνθήκες αλλάζουν ραγδαία και η προσαρμογή είναι η μόνη εναλλακτική λύση έναντι της εξαφάνισης. Η προσαρμογή, βέβαια, δεν είναι εύκολη διαδικασία και η βιοϊστορία δείχνει ότι συντριπτικά περισσότεροι οργανισμοί απέτυχαν από εκείνους που επέτυχαν. Είναι φυσικό: χρειάστηκαν χιλιάδες γενιές για να βγάλει κάποιος φολίδες και δεν μπορεί σε διάστημα λίγων χρόνων να τις μετατρέψει σε τρίχωμα επειδή έπεσε ένας μετεωρίτης. Κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορεί κάποιος να αλλάξει συσσωρευμένη θεωρία ετών, επειδή έπεσε το Τείχος του Βερολίνου.

Στη φύση τα προβλήματα του συντηρητισμού λύνονται αυτόματα διά της εξαφάνισης των ειδών. Στην κοινωνία τα πράγματα είναι λίγο πιο πολύπλοκα. Ο πολιτισμός είναι η αντίρροπη κοινωνική διαδικασία της φυσικής επιλογής. Σε μια κοινωνία όσοι δεν προσαρμόζονται δεν εξαφανίζονται –υπάρχουν μηχανισμοί που το αποτρέπουν– απλώς σέρνονται πίσω από τις εξελίξεις. Οταν αυτοί είναι πολλοί ή βρίσκονται σε καίριες θέσεις αναγκάζουν ολόκληρη την κοινωνία να ακολουθεί τους δικούς τους ρυθμούς. Ολόκληρο το σύστημα γαντζώνεται με νύχια και δόντια στο παρελθόν και κάθε προσπάθεια αλλαγής δημιουργεί τριβές και πιθανώς ανάφλεξη. Οι συντηρητικοί ελεεινολογούν τις συνθήκες που επιβάλλουν τις αλλαγές (π.χ. παγκοσμιοποίηση) και συκοφαντούν κάθε προσαρμογή ως «νεοταξική», ή «νεοφιλελεύθερη». Κλείνουν τα μάτια στις νέες συνθήκες και προπαγανδίζουν ένα εξιδανικευμένο και ως εκ τούτου ψεύτικο παρελθόν (π.χ. «όπισθεν ολοταχώς»).


Το χειρότερο είναι ότι ο συντηρητισμός γίνεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Αρνούμενος κάποιος τις αλλαγές, αρνείται να διαπραγματευτεί τους όρους ένταξής του στο νέο περιβάλλον. Ετσι πραγματικά ο κόσμος αλλάζει προς το χειρότερο για τον ίδιο. Αυτό που φοβόταν, φρόντισε και να το πάθει.

dianathenes είπε...

Σύμφωνα με την κοινωνιοβιολογία ο Ανθρωπος είναι είδος με μοναδικό προορισμό τη μεταβίβαση του γονιδίου του όπως και όλα τα άλλα είδη.

Ειδοποιός διαφορά του είναι ότι αποκτώντας λόγω της εξέλιξής του συνείδηση του προορισμού του ( ΕΓΩ) προσπάθησε μέσω του πολιτισμού να τον τιθασεύσει (νόμους, θρησκείες, πολιτικά κινήματα) πλήν όμως αυτή του η προσπάθεια αποδεικνύεται μπροστά σε οποιαδήποτε συνθήκη που απειλεί τον προορισμό του, λούστρο που πέφτει για να εμφανιστεί το είδος, δηλαδή το ζώο.

Η συνείδηση του προορισμού του από πλευράς «ηθικής», αν μπορεί να ισχύσει τέτοιος όρος ομιλώντας περί εγγενούς ανάγκης διαιώνισης του είδους, του αποδίδει ανάμεσα στα είδη την αποκλειστική ευθύνη όσον αφορά την « διαπραγμάτευση» με τα υπόλοιπα είδη προκειμένου να συνυπάρξουν με σκοπό βέβαια την οικολογική ισορροπία του πλανήτη, δηλαδή την διατήρηση της τροφικής αλυσίδας.

Η ευθύνη αυτή αποτελεί στην ουσία ένα είδος εγγενούς « αλτρουισμού» που υπάρχει όχι μόνο στο ανθρώπινο είδος προς τα άλλα είδη αλλά και στο εσωτερικό όλων των ειδών με σκοπό πάλι την διατήρηση του γονιδίου. Είναι σαφές ότι μια «έρημη γη» δεν διασφαλίζει τις συνθήκες για την μεταβίβαση του ανθρώπινου γονιδίου. Ομως και μέσα στο ίδιο είδος ο «αλτρουισμός» ισχύει, όπως αποδεικνύεται από την οργάνωση των ειδών σε φυλές, ομάδες, οικογένειες, ζεύγη, αγέλες, με σκοπό να προστατευτεί το γονίδιο από αντίπαλες φυλές, ομάδες, οικογένειες, αγέλες, ζεύγη όπου η τροφή μοιράζεται ανάμεσα στα μέλη και τα μικρά προστατεύονται.Ετσι, οποιοσδήποτε ανήκει στην ομάδα αντιμετωπίζεται από τους υπολοίπους «αλτρουιστικά» ενώ οτιδήποτε είναι ξένο αντιμετωπίζεται επιθετικά. Παραδείγματος χάριν, λιοντάρι δεν τρώει λιοντάρι από ενστικτώδη φροντίδα να διατηρηθεί το γονίδιο του είδους τους. Η μόνη περίπτωση να το κάνει είναι όταν απειληθεί ως αγέλη ή ως ζεύγος οπότε θα υπάρξει πόλεμος αλλά όχι εξουδετέρωση του αντιπάλου κατά κράτος όπως ακριβώς και στους ανθρώπους.

Αυτού του είδους οι διευθετήσεις ειδικά στο ανθρώπινο είδος συνιστούν είδος σοφίας κατά την οποία ο συντηρητικός όπως το θέτεις Λέφτυ αποτελεί τον ηττημένο στον πόλεμο μεταξύ μελών του είδους, δεδομένου ότι αυτός που αναγγέλλει καινοτομίες, διεκδικεί στην ουσία καλύτερες συνθήκες για την μεταβίβαση του γονιδίου. Σαφώς επομένως και πρέπει να υποχωρήσει διαπραγματευόμενος προκειμένου να μην εξαφανιστεί σαν τους δεινόσαυρους όμως θεμελιώδους σημασίας επίσης προκειμένου να εξασφαλιστούν οι ευνοϊκότερες συνθήκες για το γονίδιο, είναι να διαπραγματευτεί και ο νικητής. Διότι αν και ηττημένος ο συντηρητικός διαθέτει την σοφία, την πληροφορία δηλαδή που έφερε το γονίδιο ως εδώ. Η αξία αυτής της πληροφορίας αποδεικνύεται εξ άλλου από το γεγονός ότι από καταβολής κόσμου στον πυρήνα κάθε μορφής κοινωνικής οργάνωσης βρίσκουμε τον γεροντότερο ως αρχηγό της φυλής ή της οικογενείας.

Εμείς λοιπόν οι άνθρωποι, είδος «εξελιγμένο» είμαστε «ανώτεροι» από τα υπόλοιπα είδη του πλανήτη όσον αφορά 2 χαρακτηριστικά μας:

1. αποτελούμε μεν το «δοχείο» που απλώς φέρει το DNA του είδους μας, όπως και όλα τα άλλα είδη
2. αλλά έχουμε συνείδηση αυτού του γεγονότος μέσω του ΕΓΩ μας

Αυτό υποθέτω αποτελεί και την τραγικότητά μας ως είδος απέναντι στα άλλα είδη.

Αυτή η ειδοποιός διαφορά αποκλείει οριστικά κάθε ρατσιστική ή φασιστική θεωρία περί επικράτησης του ισχυρότερου ή καλύτερου γονιδίου στο εσωτερικό των ειδών ή μεταξύ τους.

Η έννοια της εξουσίας επομένως δεν μπορεί να νοηθεί παρά ως πόλεμος μεταξύ των μελών μιας φυλής, ομάδας, οικογενείας για την επικράτηση του ισχυρότερου, δηλαδή εκείνου που θα εξασφαλίσει – ή ισχυρίζεται- τις καλύτερες συνθήκες για το γονίδιο και οι οποίες βεβαίως ποικίλουν ανάλογα τις ρυθμίσεις που συμφωνούνται από τις εκάστοτε κοινωνίες ( ο πιο ρωμαλέος, ο πιο όμορφος, ο πιο μορφωμένος, ο πιο πλούσιος κ.ο.κ) Εν άλλοις, από την επιλογή του κριτηρίου που υιοθετεί μια κοινωνία προκειμένου να νοηματοδοτήσει τον «ισχυρό» καθορίζεται και η ποιότητα των απογόνων της- αν θα ποντάρει δηλαδή στους πιο όμορφους, στους πιο πλούσιους κλπ ή αντίθετα στους πιο μορφωμένους- και κατά συνέπεια, οι σχέσεις στο εσωτερικό της, η στάση της στα υπόλοιπα είδη, κοινώς η «φιλοσοφία» του πλανήτη.

Εξαιρετικό το άρθρο που έβαλες Λέφτυ. Τις λίγες πληροφορίες για το γονίδιο και τον αλτρουισμό πήρα από το βιβλίο του Edward O. Wilson «Κοινωνιο-βιολογία», Η Νέα Σύνθεση. Εκδ. Σύναλμα. Είναι εξαιρετικό αλλά πολύ μεγάλο και θέλει και πολλή προσοχή στο διάβασμα. Αλλά είναι φοβερό!

dianathenes είπε...

Ως εκ τούτου και σύμφωνα με το τίτλο του αρχικού μου ποστ, αναρωτιέμαι αν αυτά που γράφω συνεργούν υπέρ της βελτίωσης των συνθηκών που θα ευνοούσαν τα μέγιστα τη μεταβίβαση του «ανθρώπινου» γονιδίου μου.

Αναρωτιέμαι πόσες γραμμές θα έπρεπε να γράψω ώστε να βγει μια γραμμή προς αυτό το σκοπό, πόσα χρόνια θα πρέπει να αναλώσω ώστε να γράψω αυτή τη γραμμή με το βάρος του αξιώματος που θα χρησίμευε στο είδος μου και τις σχέσεις του με τα υπόλοιπα είδη, επομένως αξίωμα για όλον τον Πλανήτη. Αναρωτιέμαι ακόμα αν θα προλάβω να το κάνω σε μια ζωή. Αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι πρέπει να το διαβάσουν που να επηρεαστούν από αυτό το αξίωμα που θα έχω γράψει εγώ η ντιάνα, ένας άνθρωπος μέσα σε δισεκατομμύρια ανθρώπους, πόσοι άνθρωποι θα δουλέψουν για να το μεταφράσουν σε εκατοντάδες γλώσσες, πόσοι θα το καταλάβουν και θα το ασπαστούν. Αναρωτιέμαι πόσες συζητήσεις θα γίνουν επ αυτού, διενέξεις, αψιμαχίες, αιματοχυσίες, πόλεμοι μεταξύ των ανθρώπων για να αποκτήσει επιτέλους καθολική αξία. Μετά αναρωτιέμαι πόσοι θα το αμφισβητήσουν αντιπαραθέτοντας νέα αξιώματα, πόσες ενστάσεις, έριδες, καινούργιες δημοσιεύσεις που θα απειλούν να το καταρρίψουν, πόσοι θα μοιραστούν από εδώ και πόσοι από εκεί φέρνοντας πάλι την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής από τις έχθρες και τα συμφέροντα που θα εξυπηρετούν τους μεν ή τους δε. Τέλος, αναρωτιέμαι αν καταφέρει τελικά η μια αυτή γραμμή πλήρης ουσίας, να επικρατήσει όλων αυτών των αντιξοοτήτων, ΠΟΣΟΙ ΑΙΩΝΕΣ θα χρειαστούν ώστε να περάσει στο DNA του είδους μου. Αλλά ακόμα και τότε αναρωτιέμαι αν κανείς θα θυμάται- ίσως εκτός από μερικούς ειδικούς μελετητές του ανθρώπινου γονιδίου- το όνομά μου. Και καλά να μη θυμούνται το όνομά μου, το θέμα είναι αν θα θυμούνται το ίδιο το αξίωμα που άλλαξε κατά κάτι τι το γονίδιό τους.
Αναρωτιέμαι αν θυμάμαι αυτό που άλλαξε κατά κάτι τι το γονίδιό μου....



( άντε Λέφτυ ελλείψει άλλων υποψηφίων, είσαι ο πρόεδρός μας. Κοίτα τι θα γράφεις από εδώ και στο εξής ώστε να βελτιωθούν οι συνθήκες για το «ανθρώπινο» γονίδιο ( βλέπε αντίθετο του γονιδίου των «εξωγήινων). Λάβε υπ όψιν σου ότι σε διαβάζουν περί τα 1500 ελληνικά ιστολόγια συν καμιά 100 τλχ αναγνώστες εκτός μπλογκόσφαιρας που θα τα μεταφέρουν σε καμιά δεκαριά φόρα, μας κάνει ένα λεπτό....αν υπολογίσουμε καμιά χιλιάδα το κάθε φόρουμ τλχ 11.500 άτομα καθημερινώς, μια μικρή πόλη! Αν τώρα προσθέσεις και αυτούς που θα διαβάσουν το βιβλίο που θα εκδοθεί με όσα θα γράφεις εδώ στο Υποβρύχιο- όλο και κάποιος εκδότης θα θελήσει να το εμπορευτεί, τι νόμισες- επί 10 εκδόσεις επιτυχείς τλχ μας κάνει άλλα 30.000 άτομα + 11.500, μας κάνει 45.500 άτομα, μια μεγάλη πόλη! Βάλε και τις κριτικές που θα λάβεις στις εφημερίδες και τις εκπομπές στο ραδιόφωνο και καμιά συνέντευξη σε κανένα περιοδικό, βάλε και καμιά εκπομπή στην τηλεόραση, 10.000.000 άνθρωποι, δηλαδή όλη η χώρα! Βάλε τώρα και καμιά πρόσκληση σε κανένα συνέδριο μπλογκεράδων πανευρωπαϊκό.... δεν πιανόμαστε με τίποτα. Σε λίγο όλος ο πλανήτης θα ξέρει τι εστί Υποβρύχιο! Τι νομίζατε με το νου πλουταίνει η κόρη και με την πέννα ο μπλογκεράς!!)

aspic είπε...

Το λοιπόν,ανθρωποκεντρικός εγώ (ο άνθρωπος διαμορφώνει την φύση),φυσιοκεντρικοί εσείς,λεφτυ διανάθενα και χαμίνι ( η φύση διαμορφώνει τον άνθρωπο),για αυτο και περισσότερο ιδεοκράτες.
Και παρότι ο άτομαντ σωστά θα μας έδειχνε την μέση οδό που θα ήταν και η πιο καθαρή ,παρόλαυτά θα γίνω απόλυτος απέναντι σας,διαφωνώντας κυρίως με αυτή την ιδεολογική διάσταση που δίνετε στα πράγματα,μιάς και πολλές φορές μπορεί να αποβεί εξαιρετικά επικίνδυνη.
Οι θέσεις λοιπόν του άρθρου και του βιβλίου που παραθέσατε,παρόλο ότι δέν διαφωνώ μαζί τους,θέλουν ιδιαίτερη προσοχή αφου από τέτοιες θέσεις βρήκαν την αφετηρία τους,φασιστικά καθεστώτα,πόλεμοι και συμφορές στον κόσμο.
Σπάνια αυτοί που ονομάζετε συντηριτικοί έγιναν επικίνδυνοι για τον κόσμο.Απεναντίας αυτοί που έφεραν τα πράγματα σε δύσκολα και αιματοβαμένα μονοπάτια ήταν όλοι αυτοί οι δήθεν νεοταξικοί.
Νεοφιλελεύθερος ήταν ο χίτλερ παρά συντηριτικός,και την όλη ιδεολογία του την στήριξε πάνω σε θεωρίες σάν και του βιβλίου της διανάθενας.
Αυτοί που κατηγορούν τους συντηριτικούς ή όποιους άλλους,ότι παρεμποδίζουν την εξέλιξη,πάντα θα είναι ύποπτοι, όταν μάλιστα βασίζουν αυτή την εξέλιξη πάνω σε φυσικά πρότυπα.
Και σήμερα με την κατά κράτος επικράτηση των θετικών επιστημών είς βάρος των θεωρητικών,αυτή η υποψία γίνεται πραγματικός φόβος.
Που το πάνε ο μανδραβέλης και ο γουίλσον;
Τι είμαστε εμείς;
Ποιά είναι η διαφορά επανάστασης και εξελικτικής προσαρμογής;
Η ρήξη με τον συντηρητισμό πρέπει να γίνεται πρός χάρην μιάς εξελικτικής πορείας,ή απεναντίας πρός χάρην ακριβώς της απεμπλοκής από μιά τέτοια προοπτική;
Που ανιχνεύεται ο μεταμοντέρνος βιωματικός άνθρωπος με τον νέο αριστερό λόγο;
Θα του γίνει ανάλυση ντιενεη;







































Διανάθενα,άν ο γονιδιακός άνθρωπος έχει συνείδηση του εαυτού του (εγώ),γιατί τα γονίδιά του δέν έχουν εγώ και το εγώ του γονίδια;

ΒΓ Όσο για τον αλτρουισμό των ζώων,πρέπει να πούμε πώς το λιοντάρι όχι μόνο τρώει άλλα λιοντάρια,αλλά αυτά είναι μάλιστα και τα μικρά και απροστάτευτα.
Και ο λόγος που δέν τρώει τα μεγάλα,είναι απλώς ότι φοβάται γιατί δέν το παίρνει.
Δέν το κάνει για λόγους αλτρουισμού,αλλά απλώς για να μήν διακινδυνεύσει την σωματική του υγεία και ακεραιότητα. (όπως δέν τρώει και άλλα ισοδύναμα ζώα).

ΒΓ2 Διανάθενα με την τελευταία σου απάντηση υποψιάζομαι πώς εύχεσαι στον λέφτυ αυτά που θα ήθελες να συμβούν σε εσένα.
Και μάλλον η υποψία μου έγινε σιγουριά τώρα,πώς το τόπικ με τα κατηγορώ για τους πολιτικούς,το έβαλες επειδή δέν μπορείς να είσαι εσύ στην θέση τους.
Τουλάχιστον ακόμη.
Στο μέλλον σε βλέπω σε κανένα ψηφοδέλτιο.
Εκτός άν εκδοθείς.
(ελπίζω με αυτό το βυθόγραφο να ανάψουν αρκετά τα αίματα και να πάρει μερικούς γύρους η συζήτηση ακόμη για να φτάσουμε τουλάχιστον τα πενήντα.)

dianathenes είπε...

Οπως λες σωστά Ασπικ, η ιδεολογικές διαστάσεις των "πραγμάτων" αποβαίνουν επικίνδυνες και όχι τα ίδια τα πράγματα- όπου "πράγματα" τα δεδομένα που προκύπτουν από τις παρατηρήσεις και την επιστήμη.

Προσωπικά μου αρέσει να διαβάζω τέτοια επιστημονικά συγγράμματα γιατί η μελέτη τους με λυτρώνει από ιδεολογικές παγίδες που ας μην το ξεχνούμε, ταλαιπώρησαν επί αιώνες την ανθρωπότητα, τέτοιες θρησκευτικές ερμηνείες του Κόσμου, ανθρωποκεντρική θεώρησή του κλπ.

Για τον "συντηρητισμό" έχω να σου αντιπαραθέσω τα "σφάλματα" που εξ ίσου αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα όπως και ο "φιλελευθερισμός".

Την ερώτησή σου περί γονιδίων/ ΕΓΩ ομολογώ ότι δεν την καταλαβαίνω...

Αυτό που λες για τα λιοντάρια, ότι δεν ορμούν από φόβο σε δυνατότερα λιοντάρια - ή και σε άλλα είδη- είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, δηλαδή φροντίδα κατά πρώτον στον εαυτό τους και κατά δεύτερο στο είδος. Θα μου πεις βέβαια τώρα με το δίκιο σου γιατί τρώνε τα μικρά τότε;. Τα τρώνε για να διεκδικήσουν τη λιονταρίνα και να εξασφαλίσουν το δικό τους γονίδιο. Νομίζω δηλαδή ότι όπως και στο ανθρώπινο είδος προέχει ο εαυτός και μετά το είδος.

Η διαφορά επανάστασης και εξελικτικής προσαρμογής είναι ότι η πρώτη εμπεριέχει θεωρία. Οταν δηλαδή «δυναμικά» μέλη μιας κοινωνίας παρεμποδίζονται από τους "συντηρητικούς" να ακολουθήσουν την εξελικτική πορεία των καιρών - την αλλαγή δηλαδή- αναγκάζονται να καταφύγουν στη βία έχοντας και ιδεολογικό υπόβαθρο πλέον, το οποίο επιδιώκουν να θεσμοθετήσουν δια της επανάστασης.

Μιλάς για ρήξη με τον συντηρητισμό με αστείο τρόπο! Λες:"η ρήξη με τον συντηρητισμό πρέπει να γίνεται προς χάριν μιας εξελικτικής πορείας ή απεναντίας προς χάριν ακριβώς της απεμπλοκής από μια τέτοια προοπτική"; Δηλαδή με ρωτάς - αν κατάλαβα καλά: να τσακωθούμε για να μην είμαστε φίλοι ή να μην είμαστε φίλοι ώστε να μην χρειαστεί να τσακωθούμε;

Τέλος, για τον μεταμοντέρνο άνθρωπο με τον νέο αριστερό λόγο. Τι σχέση έχει το dna; Είχε καμιά σχέση ο άνθρωπος του διαφωτισμού ή της αναγέννησης ή του μεσαίωνα ή της αρχαιότητας. Δεν έχει σχέση ο α ή β λόγος της τάδε χρονικής περιόδου με το dna αλλά ο λόγος γενικά σαν χαρακτηριστικό του είδους αλλά ακόμα και να είχε θα χρειάζονταν αιώνες επί αιώνων για να επηρεαστεί στο ελάχιστο το γονίδιο που θα τροποποιούσε ένα χαρακτηριστικό του λόγου του.

ΒΓ2
...σκέπτομαι να "εκδοθώ"! Σε κανέναν εκδοτικό οίκο εννοώ. Σάματις διαφέρουν από τους "άλλους"! :)

aspic είπε...

Διανάθενα,δέν καταλαβαίνω τι μου λές για τα "πράγματα" και γιατί εκλαμβάνεις σάν θρησκευτική ερμηνεία,τον ανθρωποκεντρισμό με τον οποίο απλώς χαρακτήρισα την θέση μου.
Οπότε δέν μπορώ να σου απαντήσω τίποτα σε αυτά.

Για τα λιοντάρια κατάλαβα μέν τι λές,αλλά δέν κατάλαβα γιατί τα λές,οποτε πάλι τίποτα δέν μπορώ να σου απαντήσω (καθότι κάτι χαρακτηρίζεται ώς αλτρουιστικό,όταν παραβλέπει μέχρι ενός σημειου τα ατομικά του συμφέροντα για το καλό του συνόλου.Άν λοιπόν το λιοντάρι σκοτώνει τα μικρά για να γαμήσει την λιονταρίνα και να αφήσει δικούς τους απογόνους,που τον βλέπεις εσύ τον αλτρουισμό του; Και πώς αποδεικνύεται έτσι ότι τα ζώα,η φύση ενγένει, είναι εξίσου αλτρουιστική με τον άνθρωπο,όπως ισχυρίζεσαι με το βιβλίο,όταν ο άνθρωπος όχι μόνο δέν σκοτώνει τα ξένα μικρά για να γαμήσει,αλλά απεναντίας τα φροντίζει κιόλας,όπως φροντίζει και τους ηλικιωμένους,τους αδύναμους και γενικά όποιους χρειάζονται φροντίδα).


Για τον συντηριτισμό τώρα, που και κατάλαβα τις λές και γιατί το λές,δέν απαντώ επίσης τίποτα,μιάς και θα περιμένω να παραθέσεις τα σφάλματά του που λές ότι αιματοκύλισαν τον κόσμο.

Και επειδή κάπου θα πρέπει να απαντήσω,διαλέγω το τελευταίο θέμα της ρήξης με τον συντηρητισμό και την διαφορά επανάστασης και εξελικτικής προσαρμογής.
Έτσι λοιπόν νομίζω,πώς η εξελικτική προσαρμογή εμπεριέχεται ούτως η άλλως στον συντηρητισμό.Απλώς δέν το διαπιστώνετε ούτε εσύ ούτε ο λέφτυ,γιατί δέν λαμβάνετε υπόψην σας,ότι δέν προσαρμόζεται μόνο ο άνθρωπος στο περιβάλλον του,αλλα και το περιβάλλον στον άνθρωπο.
Κύριο μέσο για να γίνει το πρώτο ή το δεύτερο,κυρίως το δεύτερο,είναι οι διάφορες ιδεολογικές τάσεις και κατευθύνσεις.
Ο συντηρητισμός έχει πολλές τέτοιες τάσεις.Η ηθική,το δίκαιο,η θρησκεία,είναι βασικά εργαλεία του συντηρητισμού,που αποσκοπούν σε αυτή ακριβώς την εξελικτική προσαρμογή του ανθρώπου.Τα ίδια αυτά εργαλεία χρησιμοποιεί και ο φιλελευθερισμός,για αυτό ουσιαστικά δέν είναι τίποτα άλλο,από έναν άλλου τύπου συντηρητισμό.

Η επανάσταση από την άλλη,μπορεί να φέρει κάποιες ιδεολογικές κατευθύνσεις,αλλά η βασική αιτία που θα πραγματοποιηθεί θα είναι ακριβώς η απελευθέρωση του ανθρώπου από κάποιες συγκεκριμένες τέτοιες κατευθύνσεις που τον καταπιέζουν.
Βασικός της στόχος είναι η ικανοποίηση πρωταρχικών αναγκών του ανθρώπου,έξω από κάθε ιδεολογία (η ρωσική επανάσταση δέν αιτιάζεται στην ιδεολογία του μάρξ,αλλά στην καταπίεση του τσάρου.Χωρίς τον πρώτο παλι επανάσταση θα υπήρχε,ίσως άλλης ποιότητας και έντασης,χωρίς τον δεύτερο όμως δέν θα υπήρχε καθόλου).
Έτσι λοιπόν,ουσιαστικα η επανάσταση αντιτίθεται στην εξελικτική προσαρμογή και η ρήξη με τον συντηρητισμό σημαίνει ακριβώς αυτό το πράγμα.Απελευθέρωση του ανθρώπου,από οποιαδήποτε ιδεολογική κατεύθυνση που τον καταπιέζει.
Βέβαια με τον καιρό η επανάσταση θα φθαρεί και θα αποκτήσει και αυτή κατεύθυνση αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα.







































Η έκδοσή σου,είναι για σένα πράξη επαναστατική,η πράξη εξελικτικής προσαρμογής;

dianathenes είπε...

Ασπικ, ας μην μπερδευόμαστε με τον αλτρουισμό. Ετσι κι αλλιώς το βιβλίο τώρα το διαβάζω και δεν μπορώ να έχω ακόμα σίγουρη άποψη. Απ ό,τι έχω καταλάβει πάντως μέχρι στιγμής, έδωσα τον ορισμό του εδώ:

«Η ευθύνη αυτή αποτελεί στην ουσία ένα είδος εγγενούς « αλτρουισμού» που υπάρχει όχι μόνο στο ανθρώπινο είδος προς τα άλλα είδη αλλά και στο εσωτερικό όλων των ειδών με σκοπό πάλι την διατήρηση του γονιδίου. Είναι σαφές ότι μια «έρημη γη» δεν διασφαλίζει τις συνθήκες για την μεταβίβαση του ανθρώπινου γονιδίου. Ομως και μέσα στο ίδιο είδος ο «αλτρουισμός» ισχύει, όπως αποδεικνύεται από την οργάνωση των ειδών σε φυλές, ομάδες, οικογένειες, ζεύγη, αγέλες, με σκοπό να προστατευτεί το γονίδιο από αντίπαλες φυλές, ομάδες, οικογένειες, αγέλες, ζεύγη όπου η τροφή μοιράζεται ανάμεσα στα μέλη και τα μικρά προστατεύονται. Ετσι, οποιοσδήποτε ανήκει στην ομάδα αντιμετωπίζεται από τους υπολοίπους «αλτρουιστικά» ενώ οτιδήποτε είναι ξένο αντιμετωπίζεται επιθετικά. Παραδείγματος χάριν, λιοντάρι δεν τρώει λιοντάρι από ενστικτώδη φροντίδα να διατηρηθεί το γονίδιο του είδους τους. Η μόνη περίπτωση να το κάνει είναι όταν απειληθεί ως αγέλη ή ως ζεύγος οπότε θα υπάρξει πόλεμος αλλά όχι εξουδετέρωση του αντιπάλου κατά κράτος όπως ακριβώς και στους ανθρώπους».

Η φράση που σε ενόχλησε , «λιοντάρι δεν τρώει λιοντάρι». Νομίζω είμαι σαφής όταν λέω: η μόνη περίπτωση να το κάνει είναι όταν απειληθεί ως αγέλη ή ως ζεύγος οπότε θα υπάρξει πόλεμος αλλά όχι εξουδετέρωση του αντιπάλου κατά κράτος.

Εσύ υποστηρίζεις όμως ότι το
λιοντάρι τρώει λιονταράκια. Επίσης είμαι σαφής όταν λέω: τα τρώνε για να διεκδικήσουν τη λιονταρίνα και να εξασφαλίσουν το δικό τους γονίδιο. Νομίζω δηλαδή ότι όπως και στο ανθρώπινο είδος, προέχει ο εαυτός και μετά το είδος.

Και με ρωτάς:
1.Άν λοιπόν το λιοντάρι σκοτώνει τα μικρά για να γαμήσει την λιονταρίνα και να αφήσει δικούς τους απογόνους, που τον βλέπεις εσύ τον αλτρουισμό του;
(καθότι κάτι χαρακτηρίζεται ως αλτρουιστικό, όταν παραβλέπει μέχρι ενός σημείου τα ατομικά του συμφέροντα για το καλό του συνόλου»)

2. «Και πώς αποδεικνύεται έτσι ότι τα ζώα, η φύση εν γένει, είναι εξίσου αλτρουιστική με τον άνθρωπο, όπως ισχυρίζεσαι με το βιβλίο, όταν ο άνθρωπος όχι μόνο δεν σκοτώνει τα ξένα μικρά για να γαμήσει, αλλά απεναντίας τα φροντίζει κιόλας, όπως φροντίζει και τους ηλικιωμένους, τους αδύναμους και γενικά όποιους χρειάζονται φροντίδα.»



Ασπικ, είναι αλήθεια κι εγώ δυσκολεύτηκα να συλλάβω την έννοια του «αλτρουισμού» στη φύση διαβάζοντας το βιβλίο και ίσως να μην την έχω εννοήσει ακόμα καλά αλλά από ό,τι έχω καταλάβει μέχρις στιγμής, αλτρουισμός σύμφωνα με τη βιολογία δεν είναι η θυσία του προσωπικού συμφέροντος προς όφελος του άλλου όπως έχει διαμορφωθεί σαν έννοια από την ανθρώπινη ηθική αλλά ΑΝΤΙΘΕΤΑ κάθε πράξη που ( προσοχή εδώ) με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον, ωφελεί τη διατήρηση του είδους. Ετσι, αν ΕΓΩ είμαι καλά, σημαίνει ότι ωφελώ/φροντίζω το είδος μου και σε πιο μικρές βιολογικές μονάδες, την αγέλη μου, τη φυλή μου, την οικογένειά μου.

Μιλώντας επομένως για αλτρουισμό στη φύση πρέπει να βγάλουμε από το μυαλό μας κάθε έννοια "καλού" ή "κακού", όπως επέβαλε η ηθική να χαρακτηρίζονται οι πράξεις του ανθρώπου. Οτιδήποτε εξασφαλίζει την επικράτηση του ισχυρότερου γονίδιου είναι σύμφωνο με το ΝΟΜΟ της φύσης. Ετσι το δυνατότερο λιοντάρι θα νικήσει το πιο αδύναμο, θα σκοτώσει και τα μικρά του και θα γονιμοποιήσει την λιονταρίνα για να μεταδώσει τα χαρακτηριστικά του (και η λιονταρίνα θα ακολουθήσει τον φονιά των παιδιών της όταν χαθεί το ταίρι της). Δεν γνωρίζει ηθική που θα του υπαγορεύσει κανενός είδος απαγόρευση, ότι δεν είναι φερ ειπείν, δική του η λιονταρίνα ή ότι δεν κάνει να σκοτώσει τα ξένα μικρά. Θέλει απλά να υπακούσει στο ένστικτό του που είναι να διαιωνιστεί σαν είδος και όταν βρει λιονταρίνα τίποτα δεν θα του γίνει φραγμός. Είναι "ζώο" όπως λέμε εμείς οι άνθρωποι, προκειμένου να χαρακτηρίσουμε συμπεριφορές ανθρώπων που υπακούουν τυφλά στο ένστικτό τους.

Και έρχομαι στην ερώτηση 2.
> «.... ο άνθρωπος όχι μόνο δεν σκοτώνει τα ξένα μικρά για να γαμήσει, αλλά απεναντίας τα φροντίζει κιόλας, όπως φροντίζει και τους ηλικιωμένους, τους αδύναμους και γενικά όποιους χρειάζονται φροντίδα.»

Μπορεί να μην βγάζει μαχαίρι αλλά τα σκοτώνει μια χαρά. Ας πάρουμε το παράδειγμα με την απεργία των δασκάλων. Βάζω στοίχημα ότι οι δάσκαλοι όσοι έχουν παιδιά, τα διδάσκουν τώρα με την απεργία και τα άλλα ας πάνε να κουρεύονται παρόλο που λένε ότι όλες τις κινητοποιήσεις τις κάνουν για την "παιδεία"! Το δικό σου το παιδί το φροντίζεις κυρ δάσκαλε, εμ, το δικό μου τι θα απογίνει; Και πώς θα αντικαταστήσει τις διδακτικές ώρες που χάνονται όταν εγώ δουλεύω ούτε έχω την ικανότητα να το διδάξω όπως εσύ; Οι δε πλουσιότεροι, τους γράφουν τους δασκάλους και την απεργία τους και τα πάνε τα τέκνα τους στα ιδιωτικά, όπου οι δάσκαλοι δουλεύουν με τους όρους που τους επιβλήθηκαν από τον εργοδότη τους, ώστε να θρέψουν τα δικά τους παιδιά κι αυτοί.
Αμ, αν υπήρχε αλτρουισμός - έτσι όπως τον εννοείς- στην ανθρώπινη κοινωνία, άσπικ, τότε οι δάσκαλοι θα εργάζονταν και με λιγότερα από αυτά που ήδη παίρνουν, αφού επιτελούν λειτούργημα, όπως ισχυρίζονται.

Γιατί δεν το κάνουν; Νομίζω απάντησες μόνος σου ορίζοντας τον ανθρώπινο αλτρουισμό:" κάτι χαρακτηρίζεται ως αλτρουιστικό, όταν παραβλέπει μέχρι ενός σημείου τα ατομικά του συμφέροντα για το καλό του συνόλου".

«Μέχρι ενός σημείου» λες. Κατά τη γνώμη μου όμως ο αλτρουισμός άσπικ, δεν σταματά σε «κανένα σημείο». Είναι η αυτοθυσία και η αυταπάρνηση. Αν βάλουμε ένα «σημείο», ένα όριο δηλαδή, τότε δεν είναι αλτρουισμός. Οπως στο παράδειγμα των δασκάλων. Οπως και στο παράδειγμα του λιονταριού. Τρώει τα ξένα για το δικό του συμφέρον. Αρα επανερχόμαστε στον ορισμό που δίνει η βιολογία> αν ΕΓΩ είμαι καλά, σημαίνει ότι ωφελώ/φροντίζω το είδος μου και σε πιο μικρές βιολογικές μονάδες, την αγέλη μου, τη φυλή μου, την οικογένειά μου.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση θα έλθει τώρα η Πολιτεία, οι νομικοί, οι δημοσιογράφοι, οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, η κοινή γνώμη, οι μαθητές, εσύ, εγώ και θα αρχίσουν να ψάχνουν ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, προσπαθώντας να βρεθεί λύση. Θα εκφράσουν δηλαδή με τον ένα ή άλλο τρόπο, ενδιαφέρον για ένα πρόβλημα που αφορά λίγο πολύ ΟΛΟΥΣ. Αυτό στην πολιτισμένη κοινωνία μας λέγεται ενδιαφέρον για τα κοινά. Προσπάθεια μέσω δημοκρατικών διαδικασιών που στηρίζονται στους νόμους για την ισότητα, την ελευθερία και την αδελφοσύνη ( egalite-liberte-fraternite) να εξευρεθεί λύση προς το κοινό συμφέρον- να μην βλαφτεί το συμφέρον κανενός.

Αν όμως εξετάσεις στην ρίζα του αυτό το κοινό ενδιαφέρον για το κοινό συμφέρον, θα δεις ότι όλοι κόπτονται για τα κοινά για να επικρατήσει στο τέλος μια ισορροπία που θα επιτρέψει στον καθένα από τα μέρη που εμπλέκονται να λειτουργήσει σαν μονάδα και τι να κάνει τελικά; Μα να εξασφαλίσει τις καλύτερες συνθήκες για να διαιωνίσει το είδος του. Το πρόβλημα επομένως είναι καθαρά βιολογικό.

Τώρα εκείνος ή εκείνοι που θα εξασφαλίσουν τις καλύτερες συνθήκες για το άτομό τους και επομένως και για τους απογόνους τους, επειδή για τον άλφα ή βήτα τρόπο είναι ισχυρότεροι, θα αποτελέσουν και την άρχουσα τάξη που θα ασκεί την εξουσία στους υπόλοιπους. Στις πρωτόγονες κοινωνίες -όπως και στα ζώα - ήταν ο πιο ρωμαλέος, μετά ο έχων την περισσότερη γη και σήμερα ο έχων τις πηγές ενέργειας.

Πέρα από κάθε οικονομική θεωρία ή φιλοσοφική θεώρηση, στον πλανήτη γη ΚΑΘΕ ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΑΥΤΌ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ διεξάγει και κατ επέκταση κάθε φυλή, ομάδα, οικογένεια, έθνος. Πλούτη, φήμη, μόρφωση, ρώμη, πονηράδα κλπ εκεί αποσκοπούν. Στη διαιώνιση του είδους. Και παντού πόλεμος μεταξύ των φορέων του γονιδίου. Αυτό είναι ο άνθρωπος. Αυτή είναι η ιστορία της Ανθρωπότητας.

Κι έρχεται τώρα ο Πολιτισμός, η γαλλική επανάσταση και επιβάλλει νόμους σε αυτή την ζούγκλα. Και λέει δεν είμαστε ζώα ή μάλλον δεν πρέπει να φερόμαστε σαν ζώα – μιας και το ξέρουμε ότι ζώα είμαστε- πρέπει να θεσπίσουμε νόμους. Και έρχεται η θρησκεία και διαδίδει το μεταθανάτιο φόβητρο για να περιορίσει την ζωώδη φύση του ανθρώπου. Και έρχεται η ηθική και θεσπίζει ορισμούς περί «καλού» και «κακού» για να χαράξει το μονοπάτι όπου ο άνθρωπος δεν θα εμφανίσει το ζωώδες του και αν ναι, να τιμωρείται λέει από τις τύψεις που αυτή φροντίζει να του εμφυσήσει εξ απαλών ονύχων. Και έρχεται και η Τέχνη και μιλά για την ύβρη, για τα πάθη, για τις ερινύες. Μα όχι! Ολα τούτα είναι πρόσθετα για να χειραγωγήσουν τον άνθρωπο. Μην μου πεις για την τάση του άνθρώπου προς το «ανώτερο», από το άνω- θρώσκω. Είναι ο κοινωνικός έλεγχος που τον ωθεί προς το «ανώτερο». Τουτέστιν να αποσπάσει την αποδοχή, δηλαδή να γίνει αρεστός, τουτέστιν επιθυμητός, δηλαδή να τον συγκαταλέξει ένα πιθανό ταίρι ανάμεσα στους πιθανούς γονιμοποιούς ή αντίθετα ανάμεσα στους πιθανούς υποδοχείς του σπέρματος. Αυτό το νόημα έχει ο στολισμός, η χαίτη του αρσενικού λιονταριού, η ουρά του παγωνιού, ο καλλωπισμός του ανθρώπου. Δεν υπάρχει καλό ή κακό υπάρχει γόνιμο και μη γόνιμο. Αν δεν είναι έτσι πώς εξηγείς ότι στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, όπου η μόρφωση υστερεί, δεν υπάρχει η έννοια της αναζήτησης του «ανώτερου», της ψυχικής βελτίωσης και ανάτασης; Γιατί οι άνθρωποι εκεί είναι πιο ωμοί, πιο ζωώδεις; Και πώς εξηγείται ότι ακόμα και ο πιο «πολιτισμένος» άνθρωπος, ο πιο μορφωμένος, ο πιο καλλιεργημένος μετατρέπεται σε θηρίο όταν απειλείται η ζωή του ή αυτή των παιδιών του; Η καλοπέρασή τους, τα κεκτημένα τους; Και πού υπάρχει φροντίδα για τους πιο αδύναμους και ηλικιωμένους και ασθενείς όταν απειλείται το «παιδί». Αυτά γίνονται όταν δεν υπάρχει η απειλή για το νέο και το υγιές. Οταν υπάρχει, ακόμα και ο ηλικιωμένος και ο ασθενής θα φροντίσει το νέο και το υγιές. Γιατί έτσι λέει το γονίδιό του. Αυτό ονομάζεται στη βιολογία αλτρουισμός. Δεν είναι «ανωτερότητα» είναι ο νόμος της φύσης. Η μάνα που κατηγόρησες σαν την φοβερότερη εξουσία αυτόν τον νόμο εξυπηρετεί. Μπορεί να κάνει τέρατα και σημεία προκειμένου να εξασφαλίσει το παιδί. Θα αδικήσει άλλο παιδί για το δικό της και θα καταπιέσει το παιδί μέχρι ασφυξίας για να το κάνει πιο ισχυρό. Δεν νομίζεις ότι αν δεν είχε αυτή την αβυσσαλέα ανάγκη και την τερατώδη επιμονή να εκγυμνάσει το παιδί της ώστε να αμυνθεί των ισχυροτέρων, θα πρόδιδε το ρόλο της; Πώς γυμνάζει η γάτα τα μικρά της να ακονίζουν τα νύχια τους για να χάψουν τα ποντίκια ή να αντιμετωπίσουν άλλα γατιά και να σκαρφαλώνουν στο δένδρο για να γλιτώσουν από το σκύλο; Οι μανάδες το ίδιο κάνουν. Σε τι ωφέλησε το πιάνο το μικρό προσφυγόπουλο της Βεροίας; Ποιος μίλησε για αυτά που είδε; Τι έκαναν οι αρχές; Ποιοι συγκάλυψαν αυτούς που τον έβλαψαν προκειμένου να προφυλάξουν τα δικά τους βλαστάρια; Πού είναι ο αλτρουισμός στον άνθρωπο εδώ, φίλε μου; Πού είναι η δικαιοσύνη και η ανωτερότητα; Πού είναι η ηθική, η θρησκεία, η ελευθερία, η ισότητα και η αδελφοσύνη; Αμ, αν δεν μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου μην περιμένεις από κανένα από αυτά να σε υπερασπιστεί όπως ακριβώς και στα ΖΩΑ.

Και έρχομαι στην τέχνη που με πονεί και με σφάζει.
Πότε δημιούργησε ο άνθρωπος τέχνη; Μήπως εν μέσω πολέμων και καταστροφών; Μήπως εν μέσω επαναστάσεων; Η Τέχνη πάντα περιέγραφε. Ποτέ δεν έσωσε από την καταστροφή. Ποτέ δεν αντικατέστησε την βασικότερη ανάγκη του ανθρώπου. Πάντα λειτουργούσε ως χορός σε στάσιμο στην ανθρώπινη τραγωδία. Ερχόταν πάντα μετά να δείξει ή να παρηγορήσει.

Οπως και η θρησκεία; Μήπως και αυτή ( η τέχνη) είναι το όπιο του ανθρώπου, άσπικ;

Τέλος, για τα «σφάλματα» του συντηρητισμού που μου ζητάς διευκρινίσεις.
Μα είναι η θρησκεία που κατέσφαξε τους αλλόθρησκους, που προσηλύτισε καταστρέφοντας πολιτισμούς, που έκαψε «μάγισσες».
Είναι η ηθική που φόρεσε στη γυναίκα ζώνη αγνότητας και μπούργγα.
Είναι το δίκαιο που θεσπίζεται από την άρχουσα τάξη με τρόπο που να ωφελεί την ίδια.

Τα είπες και εσύ στην τελευταία σου τοποθέτηση μιλώντας για την ρήξη με τον συντηρητισμό. Λες ακόμα ότι τα ίδια αυτά εργαλεία του συντηρητισμού τα χρησιμοποιεί και ο φιλελευθερισμός που είναι βελτιωμένη έκδοση του συντηρητισμού. Εχεις δίκιο. Οπότε λες, δεν μένει παρά η επανάσταση που ικανοποιεί «τις πρωταρχικές ανάγκες του ανθρώπου» και αποτελεί επομένως, τρόπω τινά, την «απελευθέρωση του ανθρώπου, από οποιαδήποτε ιδεολογική κατεύθυνση τον καταπιέζει». Μιλάς δηλαδή για άρνηση κάθε ιδεολογίας.

Ομως πώς μπορεί να γίνει η επανάσταση μέσα σε έναν κόσμο που είναι φτιαγμένος με ιδεολογία; Ετσι δεν λες; Δεν υποστηρίζεις ότι ο άνθρωπος έχει μέσα του «ανωτερότητα» και όλα τα άλλα τα υψηλά και τα ιδεώδη, όπως να φροντίζει τα μικρά των άλλων και τους ηλικιωμένους και τους αρρώστους, ιδεολογικές κατευθύνσεις δηλαδή που τον διαφοροποιούν όμως από το ζώο;

Τι ρωτάς επομένως φίλε μου, αν θα είναι η έκδοσή μου πράξη επαναστατική ή εξελικτικής προσαρμογής. Αν πιστέψω στα ιδεώδη που υποστηρίζεις ότι μας ξεχωρίζουν από τα ζώα, δεν μου αφήνεις και πολλά περιθώρια για επαναστατική πράξη. Αντίθετα, αν πιστέψω στη βιολογία που υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος είναι ζώο, μπορώ μετά να καταφύγω στην έκδοση της τέχνης (μου) για να παρηγορηθώ που δεν μπορώ δια της επανάστασης να ικανοποιήσω σαν ζώο τις πρωταρχικές ανάγκες μου.


( θυμάμαι πάντως ότι παλαιότερα ζώα μάς ανέβαζες, ζώα μάς κατέβαζε. Τι έγινε και άλλαξες τώρα; )

aspic είπε...

Εν ολίγοις λοιπόν διανάθενα,όπως είπες και εσύ,την φύση δέν μπορούμε να την χαρακτηρίζουμε σάν καλή η κακή,δίκαιη ή άδικη,αλτρουιστική η εγωκεντρική και λοιπά και λοιπά.
Και όσοι το κάνουν αυτό,όπως και ο βιολόγος συγγραφέας που αναφέρεις μάλλον ακολουθούν την γενικότερη τάση της εποχής μας,που θέλει έναν άνθρωπο ελεγχόμενο και εξαρτημένο από αυτήν (την φύση).
Όπως παλιότερα τον θέλαν εξαρτημένο από την ιδέα (θεό).
Και η ζωή συνεχίζεται που έλεγε και το παλιό σήριαλ.

































Θα μπορούσαμε να πούμε,πώς ο άνθρωπος είναι η φύση που ενδοσκοπεί στον εαυτό της.
Και ντρέπεται για αυτά που βλέπει.
Ντρέπεται επειδή δέν είναι ιδέα.
Αλλά το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε,πώς άνθρωπος είναι η ιδέα που βλέπει έξω από αυτήν.
Και φοβάται για αυτά που βλέπει.
Φοβάται επειδή δέν είναι φύση.

Συνεπώς θα μπορούσαμε να πούμε,πώς άνθρωπος είναι η ενοχή της φύσης του και ο φόβος των ιδεών του.
Είναι εκ των πραγμάτων εξαρτημένος δηλαδή.
Εξαρτημένος με την ζωή,επειδή δέν μπορεί να είναι θάνατος.